– Dus, als geleerden die nu leven, hoewel ze geen mujtahids zijn, in sommige zaken een ijtihad zouden uitvoeren en een fout zouden maken, zouden zij dan ook een beloning ontvangen?
– Of, als een besluit dat een gemeenschap, religieuze orde of organisatie neemt na overleg, verkeerd is, ontvangen deze groepen dan twee verdiensten als ze een juiste beslissing nemen, en één als ze dat niet doen?
– Kortom, waarvoor geldt deze hadith, als het niet alleen voor de mujtahids is?
Beste broeder,
„Een rechter verdient twee goede daden als hij in zijn interpretatie van de wet gelijk heeft, en één goede daad als hij ongelijk heeft.“
De hadith met deze betekenis is in veel betrouwbare hadithbronnen te vinden en wordt als authentiek beschouwd.
(Zie bijvoorbeeld: Bukhari, Itisam 21; Muslim, Qada 6; Nasa’i, Adabu’l-Qudat 3; Tirmidhi, Ahkam 2; Abu Dawud, Qada 2; Ibn Majah, Ahkam 3)
Zoals Imam Nawawi zei, draait het erom om te luisteren naar de meningen van degenen die bevoegd zijn om ijtihad te verrichten. De verschillen tussen de experts zijn geen reden om te discussiëren of elkaar uit te sluiten, maar een weerspiegeling van de vrije wil en het collectieve bewustzijn van de mens, die een belangrijke plaats innemen in de islam.
-om zo te zeggen-
Het is belangrijk om pluralisme te zien in de interpretatie.
Om een uitspraak waarde te hebben, moet degene die de uitspraak doet bevoegd zijn.
Iemand die in het algemeen bekwaam is.
-in de zin van de fıqh-
in de zin van
„uitspraakmaker“
Het is niet vereist dat hij de titel krijgt. Want wat belangrijk is, is de bekwaamheid. En bekwaamheid betekent dat men over de nodige kennis, het inzicht en de andere vaardigheden beschikt om een oordeel te kunnen vellen.
Net zoals niet elke dokter van tegenwoordig de roem van Ibn Sina of Galenus hoeft te bezitten, hoeft een rechter, een arbiter of een jurist ook niet de roem van beroemde juristen te bezitten als het gaat om jurisprudentie. Bovendien, in de methode van de fikh…
„Een geleerde op het gebied van de kwestie.“
Er is ook een juridische term voor, namelijk dat iemand bevoegd moet zijn om een oordeel te vellen.
-niet in de positie zijn om in het algemeen over elk onderwerp jurisprudentie te kunnen maken-
Dit betekent dat het voldoende is dat hij over de nodige kennis beschikt om een oordeel te kunnen vellen over de betreffende kwestie.
In de hieronder vertaalde Koranvers staat dat degenen die in een positie van gezag zitten,
-en hij heeft ook geen titel van geleerde (mutaher) –
Er is nadrukkelijk op gewezen dat ze in het bezit moeten zijn van een rijbewijs:
“God beveelt u de aan u toevertroude zaken aan hun rechtmatige eigenaren terug te geven en, wanneer u tussen de mensen oordeelt, rechtvaardig te oordelen. Dit is een goede raad van God. God hoort en ziet alles.”
(An-Nisa, 4/58).
Zoals blijkt, is dit een voorwaarde die wordt gesteld aan personen die een gezaghebbende positie bekleden.
bekwaamheid en rechtvaardigheid.
Bekwaamheid betekent dat iemand bedreven is in zijn vak, dat hij zijn vak kent. Het begrip rechtvaardigheid is hier vooral…
het vermijden van het bewust geven van een onjuiste uitspraak
is een teken.
In overeenstemming met de bekende en erkende voorwaarden en criteria op dit gebied.
„een gezaghebbende autoriteit zijn“
Dat dit niet vereist is, kunnen we ook begrijpen uit de volgende uitspraken van de hadith:
“Rechters zijn van drie soorten. De ene gaat naar de hemel, de andere twee naar de hel. De rechter die zijn oordeel baseert op zijn eigen verlangens en wensen (en niet op de wil van God en het nastreven van rechtvaardigheid) gaat naar de hel. De rechter die oordeelt zonder de zaak te kennen (en dus slachtoffer is van zijn eigen onwetendheid) gaat ook naar de hel. De rechter die rechtvaardig en waarheidsgetrouw oordeelt, gaat naar de hemel.”
Van Taberani
(el-Kebir, 13/131)
Deze overlevering van Abdullah ibn Umar is authentiek.
(zie Heysemi, Zevaid, h. nr. 6989)
.
Deze hadith kan in zekere zin worden beschouwd als een soort toelichting op de bovenstaande aya.
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
