– Is de term ‚martelaar‘ (شهید) oorspronkelijk uit de islam voortgekomen?
– Komt het voor in eerdere religies of stammen?
Beste broeder,
De eerste mens was Adam.
Hij is tevens de eerste profeet. Ook hij ontving openbaring en kreeg geschriften. Daarom moet het concept van martelaarschap al sinds de eerste mensen hebben bestaan.
Omdat andere heilige boeken dan de Koran niet in hun oorspronkelijke vorm bewaard zijn gebleven, is het mogelijk dat het niet mogelijk is om de juiste betekenis en details van het concept van martelaarschap in die boeken te vinden.
Hieronder volgt een samenvatting van het onderzoek dat hierover is gedaan:
Het woord martelaar in westerse talen
„getuige“
afkomstig van het Griekse martu(y) met de betekenis van, dat via het Latijn is overgenomen
martelaar, martelaren
is begroet met de woorden:
Een ander concept dat hiermee overeenkomt, is religieuze zelfmoord, wat in de oude Griekse en Romeinse tradities en door religies van Indiase en Chinese oorsprong werd omarmd en verwijst naar „het heroïsch beëindigen van iemands eigen leven voor een geloof of een hoger doel“.
Religieuze zelfmoord, ook wel eerlijke of edelmoedige dood genoemd, wordt officieel niet erkend door religies die martelaarschap als heilig beschouwen, maar er zijn wel voorbeelden van in het jodendom en het christendom. Daarom is het moeilijk om martelaarschap en religieuze zelfmoord te onderscheiden, vooral in de praktijk.
Om in de context van de geschiedenis van religies een dood als martelaarschap te beschouwen:
a)
Het bestaan van een omgeving van onderdrukking of geweld;
b)
Dat de dood in de ogen van de getuigen een heroïsch einde was;
c)
Het bewust aanvaarden van de dood, of zelfs het zelf beëindigen van het eigen leven;
d)
Dat het voor anderen nuttig is;
e)
Op deze manier het verlangen hebben naar bevrijding of een beloning in het hiernamaals na de dood.
Elementen in de vorm van, met name de laatste twee, worden verwacht.
Het concept van martelaar in het jodendom
ondanks het feit dat het een belangrijke plaats heeft
Oude Testament
In de wetgeving is geen concept aanwezig dat aan de bovenstaande voorwaarden voldoet. Daarentegen zijn er zes gevallen die in aanmerking kunnen worden genomen voor een waardige dood.
(Abimelech, Samson, Ahitofel, Saul, Sauls wapendrager en Zimri)
Er is melding gemaakt van zelfmoord.
(Rechters 9:53-54; 16:28-30; 1 Samuël 31:4-5; 2 Samuël 17:23; 1 Koningen 16:18)
Het ontbreken van het idee van martelaarschap in de Israëlitische religie vóór de periode van de Tweede Tempel (5e eeuw v.Chr. – 1e eeuw n.Chr.) komt doordat de Israëlieten vóór deze periode te maken hadden met regeringen die
(Assyrië, Babylon, Egypte, enz.)
Dit wordt verklaard door zijn algemene tolerantie ten opzichte van andere geloven en syncretisme.
Het Oude Testament
Er zijn voorbeelden van mensen die bereid waren te sterven voor hun geloof, ondanks interne of externe druk. Tegen de polytheïstische syncretisten in de Israëlische samenleving, in naam van puur monotheïsme…
(Koning Ahab en zijn vrouw Jezebel)
De profeet Elia die worstelde
(1 Koningen 19:1-10; vgl. 2 Koningen 2:10),
Koningin Ester probeert haar volk te redden van de slachtpartij die door de samenzwering van de vizier Haman is gepland.
(Het boek Ester),
De situatie van Daniël en zijn drie vrienden, die weigerden zich te buigen voor het beeld van de keizer tijdens de ballingschap in Babylon, en Daniël zelf, die weigerde de koning te aanbidden.
(Daniël, hoofdstukken 3 en 6)
Het is beschouwd als een potentiële martyriumsplek.
Wat betreft het christendom
Uitgaande van de algemene opvatting in het Nieuwe Testament dat de dood de ziel niet, maar het lichaam raakt, werd marteldood gezien als een overwinning over de dood en het lichaam, en als een herhaling van de dood van Jezus Christus aan het kruis, en dus als een garantie van wedergeboorte en verlossing.
(Matteüs 10,39; 16,25; Marcus 8,35; 10,45; Lucas 9,24; Openbaring 20,4-6; 1 Korintiërs 15,26)
Vanwege dit begrip worden martelaren in de leer van de kerkvaders geprezen.
„De tweede Jezus“
is zo gekwalificeerd.
De apostelen Petrus en Paulus behoren tot de eerste christelijke martelaren die werden ter dood veroordeeld omdat ze weigerden de heidense goden te aanbidden die als beschermers van de Romeinse staat werden beschouwd.
(Eerste brief van Petrus, 4/14-16)
Het concept van martelaar in het eclectische Sikhisme.
In tegenstelling tot andere Indiase religies, heeft martelaarschap een belangrijke plaats in de Sikh-leer. In de Sikh-leer is martelaarschap een logisch gevolg van de plicht om zich te onderwerpen aan de wil van God. De Arabische term ’shahid‘ wordt gebruikt voor Sikhs die onder de Moorse keizers omkwamen, met name de eerste Sikh-martelaren Guru Arjan (overleden 1606) en Guru Teg Bahadur (overleden 1675).
De oprichting van de Khalsa-orde (1699), die gebaseerd is op de solidariteit van de Sikhs, is gebaseerd op het principe van zelfopoffering voor het Sikh-geloof en de Sikh-leiders die dit geloof hebben gevormd. Verhalen over de onderdrukking die de Sikh-gemeenschap heeft ondergaan en de heroïsche dood van martelaren voor hun geloof worden in aparte boeken beschreven, die regelmatig tijdens de eredienst worden voorgelezen, met als doel de overdracht van het Sikh-ideaal aan de jongere generaties.
Er worden jaarlijks herdenkingsdiensten gehouden voor de Guru’s en andere Sikhs die in het verleden en in de moderne tijd als martelaar zijn gestorven.
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
