Ik ben een buitenlandse nationaliteit, woon in Macedonië, ben getrouwd en we willen al een tijdje een kind, maar het lukt niet. Onze financiële situatie is goed. Kan ik naar een mannelijke of vrouwelijke Macedonische (christelijke) dokter gaan voor een onderzoek en eventuele behandeling (is dat een zonde)? Of moet ik naar een islamitische dokter in Istanbul gaan? Tot nu toe ben ik altijd naar Istanbul gegaan voor onderzoek, omdat ik hoorde dat het een zonde was en ik me er anders niet prettig bij zou voelen. Zou u mij hierover kunnen informeren? Kan een mannelijke dokter een vrouwelijke patiënt onderzoeken?
Beste broeder,
Soorten van noodzaak,
Er zijn recepten; laten we een deel ervan overnemen:
a)
Zich zorgen maken over het verlies van leven of organen;
b)
De angst voor de dood, ernstige ziekte, verergering of verlenging daarvan, of achterblijven bij vrienden, is een noodsituatie. In dergelijke gevallen wordt wat verboden is, toegestaan om zichzelf te redden.
(Mughni al-Muhtaj. IV/306)
.
Volgens deze visie is het hebben van kinderen een noodzaak.
Omdat, als het voortplantingsorgaan, dat in het leven van vitaal belang is, beschadigd raakt en het mogelijk is om door middel van behandeling kinderen te krijgen, deze behoefte na de dood op de tweede plaats komt.
(Halil GÜNENÇ, Fatwa’s over hedendaagse kwesties II/159)
Omdat er sprake is van noodzaak en de noodzaak ingrijpt,
Normaal gesproken verboden en ongewenste handelingen worden toegestaan en rechtvaardigd. In geval van nood is het eten van onreine vlees en het drinken van wijn in een hoeveelheid die een levensbedreiging overleeft, toegestaan. Medische noodzaak valt ook onder deze categorie. Zo mag een man normaal gesproken, behalve handen en gezicht, geen andere delen van het lichaam van een vreemde vrouw zien, maar als arts kan hij, voor het doel van onderzoek, diagnose en behandeling, zelfs de meest intieme delen van de vrouw bekijken. Dit is echter alleen toegestaan voor zover nodig en zolang de onderzoek- en behandelperiode duurt.
Uw vraag kan vanuit dit perspectief worden bekeken. Zowel voor het in de vraag genoemde probleem als voor een andere behandeling, als een vrouw bij een vrouwelijke arts geen passende oplossing vindt, ontstaat de noodzaak om een mannelijke specialist te raadplegen. Soms is dit zelfs geen mannelijke arts, maar een medisch team nodig. In dat geval volstaat een diagnose van één arts niet en wordt een medisch team noodzakelijkerwijs ingeschakeld.
Met als doel een kind te voorkomen, als een vorm van behandeling,
Het is begrijpelijk dat een vrouw die geen oplossing vindt bij een vrouwelijke arts, een mannelijke arts raadpleegt; het is een noodzaak, en er zou geen bezwaar moeten zijn tegen een dergelijk onderzoek.
(Mehmed Paksu, Privéfetwa’s voor de Familie)
Daarom,
Een vrouw gaat naar een vrouwelijke specialist als die beschikbaar is, anders gaat ze naar een mannelijke arts voor behandeling. Op dezelfde manier kan een man naar een mannelijke specialist gaan als die beschikbaar is, anders kan hij naar een vrouwelijke arts gaan.
Maar we moeten ook toegeven dat de grenzen van al deze zaken niet duidelijk zijn vastgelegd in de boeken over de islamitische jurisprudentie.
In dit geval, als zowel een mannelijke als een vrouwelijke arts dezelfde ziekte behandelen, maar de mannelijke arts meer vaardig en gespecialiseerd is, dan is er een reden waarom een vrouw hem zou kunnen raadplegen. Wij kennen geen bezwaar tegen het feit dat een vrouw een mannelijke arts raadpleegt. Sterker nog, als een mannelijke arts in een kliniek of ziekenhuis gratis behandelingen aanbiedt, en een vrouw geen mogelijkheid heeft om bij een vrouwelijke arts privé te worden onderzocht, kennen wij geen regel die haar of een man in dezelfde situatie zou verbieden om die mannelijke arts te raadplegen.
Afgezien van cosmetische ingrepen,
Ook behandelingen zoals tandheelkunde, röntgenfoto’s, echografie, laboratoriumonderzoek, etc. vallen onder de categorie onderzoek en behandeling. Voor deze gevallen geldt hetzelfde. Sterker nog, de arts hoeft niet eens moslim te zijn.
Al deze zaken lijken door de wetgever (de stichter van de sharia) enigszins overgelaten aan het begrip en de vroomheid van de mensen. Om dit verder uit te leggen: iemand die, met het argument dat het om een medische kwestie gaat, bij de geringste aanleiding een arts van het andere geslacht raadpleegt, begaat misschien geen zonde, maar door geen speciale moeite te doen om een arts van hetzelfde geslacht of een voorzichtiger methode te zoeken, kan hij of zij zichzelf op een dag in een lastige situatie brengen.
Anderzijds is er iemand die hier voorzichtig mee omgaat, probeert te voorkomen dat zijn gezondheid wordt geschaad en zich door een arts van zijn eigen geslacht laat onderzoeken en twijfels vermijdt.
Hij ontvangt de beloning van de aanbidding voor zijn inspanning.
Bovendien vergemelijken deze inspanningen uiteindelijk de ontwikkeling van een idee tot een georganiseerd en geïnstitutionaliseerd systeem, en in die zin leveren ze ook een beloning op als een vorm van aanbidding.
(zie Muhammad al-Hatib al-Sirbini, Mugni’l-Muhtaj, I/35)
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
