– In een artikel worden de standpunten van de Semerqandse Hanafi-school als volgt weergegeven:
„Volgens Alâuddîn Semerkandî onderscheiden de meesters van Semerkand zich in de betekenis van een bevel, in termen van geloof en daad. Volgens hen is de essentie van een bevel een verzoek. Daarom omvat het zowel verplichting als aanbeveling. Een absoluut bevel vereist in de daad uiterlijk de verplichting, maar in termen van geloof geeft het aan dat de daad verricht moet worden zonder te bepalen of het verplicht of aanbevolen is. De betekenis van een absoluut bevel is in de daad uiterlijk verplicht. In termen van geloof is het echter niet verplicht om een definitieve uitspraak te doen. Dat wil zeggen, de persoon is niet verplicht om te geloven dat het verplicht of aanbevolen is.“
– Volgens deze stroming zijn handelingen zoals overspel, alcoholgebruik en onrechtvaardigheid verboden in de praktijk, maar hun definitieve oordeel bij God is onbekend. Men hoeft het niet te geloven, maar het is verboden om ze te doen. Wat moeten we van deze opvatting begrijpen?
– Volgens deze stroming kan men bijvoorbeeld niet met zekerheid weten dat overspel en diefstal vanuit geloofsovertuiging verboden zijn, toch?
Beste broeder,
Dit onderwerp is erg breed. De mening die door sommige geleerden uit Samarkand is geuit, is niet de enige juiste, en om te begrijpen wat ze bedoelen, is het nodig om hun gedachten over dit onderwerp wat gedetailleerder te beschrijven.
De betekenis van de opdracht:
Volgens de geleerden van de Usul-traditie,
bevel
De sığası duidt op een verzoek om iets te doen. Deze duiding is echter niet altijd aanwezig, want soms is deze sığası een bevel.
bedreiging, waarschuwing, wens
en
spot, spotten, spotterij
wordt ook gebruikt voor. Evenzo, wanneer het de betekenis van iets eisen heeft, is de betekenis…
verplichting, plicht
en
geleiding
ook voor die zaken
-in verschillende mate
– is het geval.
Echter, de gebiedende vorm komt meestal voor in combinatie met een aanwijzing die wijst op een religieuze regel.
Bijvoorbeeld:
1)
Geboden die een verplichting aangeven,
het uitvoeren van de toegewezen taak
belofte
dus de beloning, en de afkeuring ook
belofte
dat wil zeggen, hij/zij wordt afgeschrikt door straf. Bijvoorbeeld:
„Als je dit doet, krijg je zoveel beloning, en als je het niet doet, krijg je zoveel straf.“
De uitdrukking duidt op een verplichting.
2)
De geboden die bedoeld zijn om te berispen, te leiden en te toestaan,
wordt gebruikt met een aanwijzing die het recht en het belang van de slaven beschermt. Bijvoorbeeld:
„Als je dit doet, word je beloond, maar als je het niet doet, word je niet gestraft.“
De uitdrukking duidt op een litteken.
Islamitische geleerden hebben de term „emir siyasi“ gebruikt voor de vele betekenissen die ze via interpretatie hebben ontdekt.
(zie Gazali, el-Mustasfa, 2/293-94; Amidî, el-Ahkâm, 2/207-208)
Laten we een paar voorbeelden geven:
Verplichting
voor
„Verricht de gebedsdienst wanneer de zon zijn zenit bereikt.“
(Isra, 17/78)
Als voorbeeld kan de volgende vers uit de Koran worden aangehaald:
Nedb
voor
„Bij hen“
(die slaven)
Als je weet dat er een goed doel is, sluit dan een overeenkomst met hen voor het verrichten van werkzaamheden.
(Nur, 24/33)
De betreffende aya is een voorbeeld.
Begeleiding
voor
„Neem twee rechtvaardige getuigen uit uw midden.“
(At-Talaq, 65/2)
Bedreiging
voor
„Doe wat je wilt, Hij zal het toch weten“
(Allah)
„Hij ziet wat u aan het doen bent.“
(Fussilet, 41/40)
Een voorbeeld hiervan is de volgende vers uit de Koran:
Verraad
voor
“
(Tot iemand die in de hel is terechtgekomen)
Proef maar eens, want jij bent ongetwijfeld een edelmoedig en eerbaar mens.”
(Duhan, 44/49)
Een voorbeeld hiervan is de volgende vers uit de Koran:
Nogmaals
„waarschuwing en dreiging“
voor
“
(O ontkenners! Voor een tijdje)
Ga gewoon door met leven, je zult het binnenkort wel weten/zien.”
(Nahl, 16/55)
De betreffende aya is een voorbeeld.
(zie el-Mustasfa, 1/164).
3)
Met betrekking tot een religieuze uitspraak (of: in verband met een religieuze uitspraak)
-zonder enige waarschuwing
– De geleerden zijn het niet eens over de betekenis van een bevel in de vorm van een vraag.
Volgens de overgrote meerderheid van de wetenschappers,
Een dergelijke bevelsvorm duidt op een verplichting. Daarom moeten ze deze onmiddellijk uitvoeren, zonder te wachten op een aanwijzing die de werkelijke betekenis ervan bepaalt.
(zie Usûlu’s-Serahsî, 1/16; Amidî, el-Ahkâm, 2/133)
Volgens sommige geleerden,
de gebiedende wijs zonder voornaamwoord
NEDB
wordt als zodanig beschouwd.
(zie Amidî, 2/134)
Volgens Imam Ghazali,
Een bevel dat een aanwijzing bevat, kan -totdat de aanwijzing duidelijk is- noch als verplichting noch als aanbeveling worden opgevat.
(zie Gazali, ibid., 1/326)
Kortom,
het verrichten van een taak aanvragen
(bevel geven)
voor of echt
(duidelijk)
of metaforisch
(niet expliciet)
De imperatief wordt gebruikt.
Echt
de imperatieve vormen
„Verricht de gebeden en betaal de zakaat.“
(2:43),
„Wees rechtvaardig, zoals je bevolen is.“
(As-Sjoera 42/15)
zoals te zien is in de verzen die tot de geadresseerde gericht zijn
(klaar om te bestellen)
zoals het kan zijn.
„Wie van jullie de maand Ramadan bereikt, moet die maand vasten.“
(2:185)
zoals in de aya staat, ook gericht aan een derde persoon
(een verborgen bevel)
kan zijn.
Figuurlijk
De gebiedende vormen worden verkregen met behulp van de indicatieve vormen. Bijvoorbeeld,
„Gescheiden vrouwen wachten drie maanden in stilte.“
(2:228)
in de volgende vers:
„wachten ze“
uitdrukking
„wacht maar even“
in de zin van: Wij zijn de Profeet Mohammed (vrede zij met hem)
„Een rechter oordeelt niet als hij boos is.“
(Bukhari, Ahkam, 13; Muslim, Akziye, 16)
in de hadith genoemd
„geeft geen oordeel“
uitdrukking ook
„geen oordeel vellen“
is gebruikt in de betekenis van.
Zoals in de vraag vermeld
„overspel, diefstal“
Er bestaat geen twijfel over dat dergelijke bepalingen ook vanuit geloofsovertuiging verboden zijn. Want
-zoals uit de verklaringen blijkt-
Hiervoor zijn er veel argumenten.
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
