– Volgens de Maturidi-school van gedachten, is het dan voldoende voor het hiernamaals als iemand mondeling ontkent moslim te zijn, maar wel in zijn hart gelooft?
– In het Maturidisme wordt gezegd dat geloof in het hart voldoende is om een gelovige te zijn. Als iemand dus mondeling zegt geen moslim te zijn, maar wel in zijn hart gelooft, zal hij dan in het hiernamaals als gelovige worden behandeld, zelfs als hij in deze wereld niet als moslim wordt beschouwd?
Beste broeder,
Geloof,
Het is nodig dat het hart het accepteert en de tong het uitspreekt.
Maar het is uit voorzorg dat men de geloofsovertuiging die het hart aanneemt, ook met de mond uitspreekt. Want
geloof
het is bevestigen.
Wie God, Zijn boodschapper en de andere geloofsartikelen met zijn hart bevestigt, is een gelovige. Dit is iets tussen de mens en God. Het uitspreken van zijn geloof met de tong is echter een voorwaarde voor het uitvoeren van religieuze verplichtingen.
(zie Ibn al-Hummam, al-Musayarah, blz. 289)
Maar als iemand zegt dat hij gelooft, maar het niet in zijn hart aanneemt,
Hij is een ongelovige in de ogen van God.
Hij kan niet worden vrijgesproken van zijn verantwoordelijkheid in het hiernamaals.
(Kemaleddin b. Ebu Şerif, el-Müsamere, blz. 288-289)
Volgens de theologen die tot de Maturidi- en Hanafi-school behoren,
Aangezien de bevestiging van het hart een innerlijk proces is, is het noodzakelijk dat men zijn geloof ook met zijn tong belijdt om de oordelen in deze wereld te kunnen vervullen. Maar als iemand in zijn hart gelooft, maar zijn geloof niet met zijn tong belijdt, dan…
In de ogen van Allah, een gelovige.
Wat betreft de naleving van de wereldse voorschriften wordt hij als ongelovige behandeld en wordt hij als zondig beschouwd omdat hij, ondanks zijn vermogen, deze bewust achterwege laat. Als hij met zijn tong belijdt maar met zijn hart niet gelooft, wordt hij, net als de huichelaars, in deze wereld als gelovige beschouwd, maar in het hiernamaals als ongelovige.
(Sabuni, el-Bidaye, vert. Bekir Topaloğlu, Ankara 1971, blz. 87)
Wat betreft degenen die het met de mond belijden als een hoeksteen van het geloof beschouwen:
Zelfs als iemand in zijn hart gelooft, maar zijn geloof niet met zijn tong belijdt zonder een geldige reden, wordt hij een ongelovige.
Aan Imam Abu Hanifa
En deze mening, die toegeschreven wordt aan de Hanafi-juristen die hem volgden, moet wel een voorzichtige mening zijn.
(Kemaleddin b. Ebu Şerif, blz. 286; İbnü’l-Hümam, blz. 287)
Omdat het geloof dat het hart aanvaardt, niet verloren gaat, zelfs als de persoon in een moeilijke situatie zijn geloof met zijn tong ontkent. Daarom hebben latere Hanafi-juristen de bevestiging van het hart als het essentiële onderdeel van het geloof beschouwd, en het uitspreken van dat geloof met de tong als een extra onderdeel.
(zie Harputi, Tenkihu’I-Kelam, Istanbul, 1330, blz. 253)
Klik hier voor meer informatie:
– Is het uitspreken van de geloofsbelijdenis een onmisbare voorwaarde voor geloof?
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
