Beste broeder,
Een van de grootste geleerden op het gebied van hadith, geschiedenis en biografie, Ibn Hajar, vat dit onderwerp als volgt samen:
Na de nederlaag in de Slag bij Uhud verdeelden de moslims zich in drie groepen.
1.
Een kleine groep vluchtte tot in de buurt van Medina en keerde terug nadat de oorlog voorbij was. Vers 155 van Soera Ali-Imran is over hen neergedaald.
2.
Een groep raakte in paniek toen ze hoorde dat de Profeet (vrede zij met hem) was vermoord en was alleen nog maar bezig met het redden van hun eigen leven. Maar dit waren dappere mannen die hun vastberadenheid om te vechten tot de dood niet verloren hadden. Een groot deel van de Sahaba behoort tot deze groep.
3.
Een groep zijn de helden die, ondanks alle aanvallen van de vijand, nooit de moed zochten om te vluchten en die standvastig bleven aan de zijde van de Profeet (vrede zij met hem).
(Ibrahim, Canan, Kütübü site, 11/474)
De Profeet Mohammed (vrede zij met hem),
-Zoals ook in de Koran staat beschreven-
Hij bleef op zijn plek staan en riep zijn vriend te hulp. Aan het einde van de strijd, ondanks zijn verwondingen, beklom hij samen met de anderen de berg waar de andere vrienden zich hadden verzameld.
Hoewel het aantal van deze personen op verschillende manieren wordt opgegeven, zijn het volgens sommige historici, zoals Al-Waqidi, de volgende personen:
Van de immigranten
Abu Bakr, Ali, Abdurrahman ibn Awf, Sa’d ibn Abi Waqqas, Talha, Zubayr, Abu Ubayda…
Van Ensar
Dit zijn de volgende personen: Abu Dujana, Hubab ibn al-Mundhir, Asim ibn Sabit, Haris ibn Simma, Sahal ibn Hunayf, Sa’d ibn Muaz en Usayd ibn Hudayr.
(Fethu’l-Bârî, 7/346-360).
Nadat de Sahaba hoorden dat de Profeet Mohammed (vrede zij met hem) nog leefde, verzamelden ze zich onmiddellijk rondom hem. En een dag later, om te voorkomen dat de vijand zou terugkeren, achtervolgden ze hem met een buitengewone moed en een ongekende tactiek, waardoor ze de vijand de moed ontnamen om terug te keren. Zelfs sommige niet-islamitische oorlogsexperts van onze tijd hebben hun bewondering voor deze tactiek uitgesproken.
De bewering dat de lichamen niet naar Medina werden gebracht omdat Mohammed, ondanks de bescherming van God op Uhud, veel slachtoffers had gemaakt en daardoor zijn geloofwaardigheid bij de bevolking van Medina zou verliezen, is pure onzin die alleen door een afvallige geuit kan worden. Uhud ligt immers vlakbij Medina. Waarom zouden zeventig mensen dan naar Medina gebracht moeten worden? En waarom zou er geen speciale begraafplaats zijn voor de martelaren van Uhud, die een speciale status hadden? Bovendien waren alle inwoners van Medina, inclusief de vrouwen, naar Uhud gekomen. Hadden de martelaren van Uhud dan iets te verbergen voor de bevolking van Medina? Is dat mogelijk?
„Hij zou zijn geloofwaardigheid bij de bevolking van Medina kunnen verliezen.“
Die uitspraak is een zeer komische en domme ketterij.
Sa’d ibn Abi Waqqas:
„Tijdens de Slag bij Uhud zag ik twee mannen aan de rechter- en linkerzijde van de Profeet (vrede zij met hem) die hem beschermden door te vechten, en ik heb hen noch daarvoor noch daarna ooit gezien.“
(Bukhari, Maghazi, 18)
zeggend, hem
-met de namen Gabriël en Michaël-
Hij wilde zeggen dat hij door twee engelen werd beschermd (Ibn Hajar, 7/358). Zou zo iemand zich zorgen kunnen maken over de vijand?
Het is belangrijk te onthouden dat de Profeet Mohammed (vrede zij met hem) niet alleen een leraar en leider voor alle mensen was, maar ook een voorbeeld door zijn leven. Daarom zijn profeten gekozen uit de mensen, niet uit de engelen. Als de Profeet Mohammed (vrede zij met hem) niet, net als andere mensen, honger, dorst, kou en ziekte had gekend, hoe had hij dan in alle opzichten een voorbeeld voor ons kunnen zijn?
En dat is de wijsheid erachter: aan de ene kant staat Gabriël en aan de andere kant Michaël in zijn dienst, maar aan de andere kant wordt hij door de ongelovigen gedood, verwond en lijdt hij.
Voor zijn bittere vijanden die hem hebben proberen te vermoorden, hem hebben verwond en ervoor hebben gezorgd dat zijn tanden zijn verbroken.
„Mijn volk is onwetend en kent de waarheid niet. Vergeef hen, alstublieft!“
(Ibn Hajar, 7/373)
Kan iemand die zoiets zegt nog iets anders zijn dan een profeet?
„Wie de polytheïsten“
-niet van mij
–
Als hij ons van elkaar vervreemdt, dan is hij mijn vriend in de hemel.”
(Ibn Hajar, 7/360)
Ook hier is vervalsing en verandering aangebracht. Deze hadith moet worden begrepen in de context van de menselijke situatie; zelfs een profeet, als mens, moet handelen volgens de algemene principes die in het universum gelden. Desalniettemin,
„omdat ze in Uhud, ondanks de bescherming van Allah, veel slachtoffers leden…“
De uitspraak dat er een dergelijke beschermde vallei was, weerspiegelt ook niet de waarheid. Want zo’n vallei bestond niet. Integendeel, de Profeet (vrede zij met hem) wilde vanwege een droom die hij had gehad, Medina niet verlaten, maar volgde in overleg de meerderheid die voor Uhud stemde.
Hoewel ze aan het begin van de Slag bij Uhud zegevierden, werden de boogschutters die de opdracht van de Profeet (vrede zij met hem) verwaarloosden en achter de buit aanrenden, gestraft voor hun ongehoorzaamheid en uiteindelijk verslagen. Deze slag is een les voor iedereen: wie zich tegen God en Zijn Boodschapper (vrede zij met hem) verzet, zal een slechte afkomst tegemoet zien. De straf voor de gelovigen vindt meestal in deze wereld plaats, terwijl de straf voor de ongelovigen in het hiernamaals zal worden uitgedeeld.
De reden voor de nederlaag bij Uhud wordt samengevat in de volgende verzen, die een atheïst niet zou geloven, maar die wel door duizenden Sahabas (gezellen van de Profeet) werden geloofd en later door miljoenen geleerden als waar en van God afkomstig werden bevestigd:
„Als u
(Bij Uhud)
als je iets hebt meegemaakt dat je pijn heeft gedaan,
(die ook in Bedr uw vijand was)
Ook die stam heeft een soortgelijke ellende ondergaan. We herinneren die dagen steeds opnieuw onder de mensen.
(Soms gunnen we de overwinning aan de ene groep, soms aan de andere.)
Totdat Allah de gelovigen zal onderscheiden en uit jullie martelaren zal maken. Allah houdt niet van de onrechtvaardigen. En
(zodat)
God wil de gelovigen reinigen van hun zonden en de ongelovigen vernietigen. Denken jullie dat jullie in de hemel terechtkomen zonder dat God eerst onder jullie degenen die voor Hem vechten en degenen die volhardend zijn, heeft aangewezen?
“
(Al-Imran, 3/140-142).
Om ons geloof tegen atheïsten te verdedigen, moeten we minstens zoveel boeken lezen, ideeën genereren en de waarheid nastreven als zij.
Een atheïst is een gek.
Hoe kun je nou tegen gekken praten! Bovendien is het geweten van degenen die van de islam afwijken en in de afgrond van afvalligheid vallen, veel meer beschadigd dan dat van oorspronkelijke ongelovigen. Het ongeloof van zulke afvalligen is niet alleen een gewoon ongeloof, maar een ongeloof tegen de islam.
-in verreweg grotere mate dan andere ongelovigen-
De haat en wrok die zij koesteren, hebben hun verstand zo verdoofd dat zij in een volledige geestelijke blindheid leven, gekenmerkt door vooroordelen en fanatisme. Hun geweten, net als hun hart, is verroest. Daarom is er niets anders te doen dan voor hun bekering te bidden. Sommigen van deze mensen schuwen echter niet om de grootste leugens en laster te verspreiden om de islam en de Profeet Mohammed (vrede zij met hem) te denigreren. Zoals bijvoorbeeld in de vraag vermeld…
„De profeet vluchtte tijdens de Slag bij Uhud de berg op toen de ongelovigen hem van de zijkant aanvielen.“
Die uitspraak is een leugen die gedoemd is om te verdwijnen voordat het avond is.
Klik hier voor meer informatie:
–
DE SLAG BIJ UHUD.
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
