– Deze hadith wordt door geleerden als verzonnen beschouwd. Alleen Ibn Majah overlevert deze hadith als authentiek. Maar Hafiz Khalid bin Sad al-Andalusi zei:
„Er is geen schaden en schadeloos maken.“
Hij zegt dat de overlevering van de hadith niet authentiek is. Abu Dawud daarentegen geeft de indruk dat het een hadith is waarop de jurisprudentie is gebaseerd en dat hij niet zwak is, God weet het beste. Dus zelfs de hadith-geleerde Abu Dawud twijfelt aan de authenticiteit van deze hadith. Deze hadith staat ook niet in de werken van al-Bukhari en al-Muislim.
– Beschikt deze hadith over een volledige overleveringsketen? Zijn er twijfels over de authenticiteit ervan; kunt u dit uitleggen?
Beste broeder,
In de uitgave van Musnad van Muessesetu’r-Risale uit 1421/2001, die door Şuayb el-Arnavud (en collega’s) is gecorrigeerd, staan de volgende gegevens over de betreffende hadith:
– Volgens Ibn Salah heeft al-Darukhtni deze hadith in verschillende varianten overgeleverd, en de som van deze varianten versterkt deze overlevering en bevestigt haar
„konijn“
hij verheft het tot dat niveau. Vooral Abu Dawud’s
„dat deze hadith een van de hadiths is waarop de hele fikh draait“
het feit dat het is vermeld, wijst erop dat het niet zwak is.
(Müsned, 5/56)
– De hadith is door veel hadith-geleerden overgeleverd, waaronder Ibn Majah, Bayhaqi en Ibn Abd al-Barr. De vele overleveringen wijzen erop dat…
dat er een origineel is
laat zien.
– Imam Nawawi zei ook over deze hadith:
„konijn“
heeft hij/zij verklaard.
(Müsned, maan)
– Ook Hakim heeft deze overlevering overgeleverd en
„dat dit voldoet aan de voorwaarden van Müslim“
Zoals hij heeft aangegeven. Zehebi heeft dit ook bevestigd.
(zie Hakim, al-Mustadrak, 2/66)
– Ook Heysemi zegt over deze overlevering van de hadith:
„In de overlevering zit Ibn Ishaq. Deze persoon is een bedrieger, maar hij is wel betrouwbaar.“
door te zeggen dat het verhaal op zijn minst
„konijn“
heeft erop gewezen dat.
(zie Mecmau’z-Zevaid, 4/110/h. nr: 6536)
Uit deze en soortgelijke verklaringen blijkt dat deze overlevering van de hadith,
het is juist/of het is goed/dat wil zeggen, het is niet zwak.
Zoals het zichzelf schaarden verboden is, is het ook verboden om anderen te schaarden.
Onze religie gebaart dat niemand elkaar mag kwetsen.
Ondanks dit verbod, als iemand schade toebrengt, mag degene die schade heeft geleden geen wederkerige schade toebrengen om wraak te nemen. (Uit de Hadith)
„Een kwaad met een kwaad bestrijden is geen oplossing.“
De zin drukt dit uit. Munawî, die deze hadith uitlegt, benadrukt dat degene die schade heeft geleden, niet de ander schade moet berokkenen, maar hem moet vergeven. Geleerden wijzen op de betekenis van ‚mushārakah‘, oftewel wederzijdse schade, in het woord ‚ḍirār‘ dat in de hadith voorkomt. Aangezien dit verboden is, mag degene die schade heeft geleden, de ander geen schade berokkenen in de veronderstelling dat wraak nemen geoorloofd is. Wat hij moet doen is vergeven; als hij niet vergeeft, moet hij zijn schade op een wettelijke manier vergoed krijgen. Het verkrijgen van zijn recht door middel van vergoeding wordt niet beschouwd als schade berokkenen aan de ander.
In een islamitische gemeenschap moeten gelovigen een harmonieus leven leiden door elkaars rechten te respecteren en hun plichten te vervullen in hun onderlinge relaties. In de islam is het verboden om onrechtmatig schade toe te brengen aan andermans bezittingen, leven, eer en reputatie. Het vergelden van schade met schade is eveneens verboden. Een van de manieren waarop schade wordt toegebracht is…
wegroof, diefstal, zakkenrollerij, beroving, bedrog, liegen, doden, verwonden, laster, vernieling van eigendommen, onderdrukking en onrechtvaardigheid
is verboden.
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
