– Ik heb gehoord dat Abu Talib de tactiek van taqiyya toepaste en zijn geloof verborg, en daardoor kwam deze vraag in me op, en ik wilde het u vragen.
– Onze religie, de islam, staat het toe om in noodsituaties de tactiek van ‚taqiyya‘ toe te passen. In dit geval blijkt dat Abu Talib een gelovige moslim was?
– Is de hadith die over de lichte straf in de hel voor Abu Talib gaat, die bij de profeet Mohammed overgeleverd is, authentiek?
– Aan de andere kant las ik op een islamitische website dat deze hadith de hadith over het feit dat Abu Talib werd weer tot leven gebracht en in de islam geloofde, zou hebben ingetrokken. Wat is waar?
– Zou het niet voldoende zijn geweest als hij, als hij zich had voorgedaan als iets anders dan hij was, gewoon had gezegd dat hij in de Profeet geloofde?
– Hij had de Profeet ook kunnen zeggen dat hij het niet aan iemand anders mocht vertellen, waarom heeft hij dat dan niet gedaan? Hij had zelfs in stilte, zonder dat iemand het wist, de geloofsbelijdenis kunnen afleggen en moslim kunnen worden.
– Aan de andere kant zijn er ook documenten die erop wijzen dat Abu Talib moslim was. Gedichten die hij schreef, het Quraysh-document, etc. Kunt u mij gedetailleerde informatie hierover geven?
Beste broeder,
Overgeleverd wordt dat vers 113 van Soera At-Tawbah over het geloof van Abu Talib is neergezonden. Volgens overleveringen van vele hadith-geleerden, met name Imam al-Bukhari, en in de tefsirs (commentaren op de Koran) verliep het als volgt:
Musaib ibn Hazn vertelt: Toen de doodsteken van Abu Talib zich aandeden, kwam de Profeet (vrede en zegeningen zij met hem) bij hem. Hij vond bij zijn oom Abu Jahl ibn Hisham en Abdullah ibn Abi Umayya. De Profeet (vrede en zegeningen zij met hem) zei tegen Abu Talib:
„Oom!
‚Er is geen god dan Allah‘
zeg het. Ik zal voor jou getuigen en bij Allah voor je pleiten met deze woorden. Spreek deze gezegende woorden.”
zei hij.
Abu Jahl en Abdullah ibn Abi Umayya:
„O Abu Talib! Ga je je afkeren van de stam van Abd al-Muttalib?“
zo hebben ze hem ervan afgeraden.
De Profeet (vrede zij met hem) bleef zijn oom de Kelime-i Tevhid prediken. Beiden herhaalden die woorden voortdurend. Uiteindelijk zei Abû Talib als laatste woorden:
„Hij, dat wil zeggen ik, behoort tot de stam van Abdülmuttalib.“
zei hij, en aarzelde om te zeggen: „Er is geen God dan Allah“.
De Profeet (vrede zij met hem):
„Weet je, mijn oom! Ik zweer je dat ik, tenzij het me verboden wordt, zeker voor jou verzoening en vergiffenis zal vragen aan Allah, de Allerhoogste.“
zei hij.
Hierop zond God de volgende Koranvers neer:
„Het is noch de Profeet, noch de gelovigen, die het verdienen om na te hebben ontdekt dat de polytheïsten tot de hel veroordeeld zijn, om voor hen bij God om vergiffenis te smeken, zelfs als ze familieleden zijn.“
(1)
Bovendien, zoals vastgelegd in onder andere de Tafsir-i Kurtubi en andere tafsirwerken en authentieke hadithboeken, is vers 56 van Soera Kasas neergedaald over het geloof van Abu Talib. De betekenis van het vers is als volgt:
“Jij kunt degene die je liefhebt niet tot de rechte weg leiden. Alleen God leidt wie Hij wil tot de rechte weg. En Hij kent degenen die de rechte weg volgen het best.”
(2)
Om deze kwestie te verduidelijken, laten we eens kijken naar de betekenis van enkele hadiths die in Sahih al-Bukhari en Sahih al-Bukhari worden overgeleverd:
De oom van de Profeet (vrede zij met hem) en de heilige Abbas vraagt:
“O, Boodschapper van Allah! Abu Talib beschermde en hielp u inderdaad. Heeft dit hem enig voordeel gebracht?”
De Profeet (vrede zij met hem) zei:
„Ja, hij gaf het. Ik vond hem in de diepe golven van de hel en heb hem naar een ondiepe plek gebracht.“
(3)
Abu Sa’id al-Khudri overlevert een andere overlevering hierover: In de aanwezigheid van de Profeet werd zijn oom Abu Talib genoemd. De Profeet (vrede zij met hem) zei toen het volgende over hem:
„Moge mijn voorspraak hem op de Dag des Oordeels ten goede komen, zodat hij in de diepste plaats van de hel wordt geworpen. Hij zal er tot aan zijn hielen in verdrinken, en zijn hersenen zullen koken.“
(4)
„De lichte straf in de hel zal Abu Talib treffen. Zelfs hij zal twee schoenen dragen, en zijn hersenen zullen daarin koken.“
(5)
Wat dit betreft zijn er verschillende verklaringen, zowel van geleerden in de exegese en hadith, als van geleerden in de fikh en kalam, en van geleerden buiten de Ahl-i Sunnat.
De meeste geleerden van de Ahl-i Sunnet, die de hadith als bewijs aanhalen die in de authentieke hadithboeken voorkomt en die betrekking heeft op het feit dat de Profeet (vrede zij met hem) Abu Talib de Kelime-i Tevhid (de verklaring van de eenheid van God) aanbood, maar dat hij deze niet op het moment van zijn dood uitsprak.
dat Abu Talib stierf zonder te geloven
zeggen ze. Imam Azam Abu Hanifa vermeldt ook dezelfde hadith,
„Abu Talib, de oom van de Profeet (vrede zij met hem) en de vader van Ali, is als ongelovige gestorven.“
der. (6)
In de hadith die we hierboven uit Sahih al-Bukhari hebben geciteerd, meldde de Profeet (vrede zij met hem) dat hij Abu Talib naar een ondiepe plek in de hel had verplaatst. Hadith-geleerden,
„Deze daad zal de Profeet ofwel verrichten tijdens zijn reis naar de hemel (Mîraj) wanneer hij de hel bezoekt, ofwel op de Dag des Oordeels.“
hebben ze gezegd.
Sommige geleerden die beweren dat Abu Talib als gelovige stierf, gebruiken als bewijs een overlevering van Ibn Ishaq, die het van Ibn Abbas overleverde. Volgens deze overlevering, toen Abu Talib op zijn sterfbed lag, drong de Profeet (vrede zij met hem) er zo hard bij hem op aan om de Kelime-i Tevhid te zeggen, maar Abu Talib zei: „O Kureyşieten,
‚Abu Talib was bang voor de dood en daarom zei hij die woorden.‘
„Ik zeg het niet om te voorkomen dat ze het zeggen,“ zei hij. Maar na een tijdje, toen Abbas zijn oor dicht bij de lippen van Abu Talib hield, zag hij dat ze bewogen en keek hij de Profeet aan.
„O neef van mij, mijn broer heeft de woorden gesproken die jij hem wilde laten zeggen.“
zei hij. Maar de Profeet,
„Ik heb het niet gehoord.“
zei hij.
Maar vanwege de zwakte van de overleveringsketen en de tegenstrijdigheid met authentieke hadiths, weerleggen de hadith-geleerden deze overlevering.
Zowel deze hadith als de hadith die de jarenlange hulp en bescherming van Abu Talib aan de Profeet (vrede zij met hem) beschrijven, worden door degenen die alleen hadiths die van de Ahl-ul-Bayt komen als authentiek beschouwen, als authentiek beschouwd.
Sjiiitische geleerden geloven dat Abu Talib, de vader van Ali, als gelovige stierf.
zeggen ze.(7)
Ondertussen,
„Wat is de meest betrouwbare informatie over het geloof van Abu Talib, de oom van de Profeet?“
aan de vraag, Bediüzzaman Said Nursî,
„De meeste aanhangers van de Ahl-i Sunnet erkennen de geloofsovertuiging van de Ahl-i Tasjiy‘ niet (Shii’ten erkennen dat hij met geloof stierf).“
en geeft het volgende antwoord, waarbij hij ook de overleveringen over het geloof en de situatie in het hiernamaals van Abu Talib in overweging neemt:
„Maar dit is wat in mijn hart is gekomen:“
Abu Talib geloofde niet in de boodschap van de Profeet Mohammed (vrede zij met hem).
Hij hield erg veel van zichzelf, van zijn eigen persoon.
Zijn zeer serieuze, persoonlijke genade en liefde zullen zeker niet verloren gaan. Ja, Abu Talib, die de geliefde van God op een serieuze manier heeft bemind, beschermd en gesteund, zal niet in ontkenning en koppigheid verkeren, maar misschien…
dat hij geen aanvaardbaar geloof heeft aangenomen, gebaseerd op gevoelens zoals de hoofddoek en nationale chauvinisme.
zelfs als het hem naar de hel zou brengen
Hij kan in de hel een soort privé-paradijs creëren als beloning voor zijn goede daden.
Zoals Hij in de winter op sommige plaatsen de lente teweegbracht en in de gevangenis sommigen door middel van slaap de gevangenis in een paleis veranderde, zo kan Hij ook een persoonlijke hel in een persoonlijk paradijs veranderen.”(8)
Wat betreft de veronderstelling dat Abu Talib na zijn dood tot het geloof is gebracht en tot geloof is gebracht door de profeet (vrede zij met hem), zijn er verschillende overleveringen. Zo schrijft bijvoorbeeld Al-Qurtubi in zijn Tafsir Ibn Kathir:
“Het is noch rationeel noch religieus gezien onmogelijk dat de ouders van de Profeet zouden worden wederopgewekt en dat de Profeet hen tot het geloof zou bekeren. Sterker nog, ik heb eens gehoord dat Allah de oom van de Profeet, Abu Talib, heeft wederopgewekt en dat hij toen tot het geloof is gekomen.”
(9)
Maar laten we ook zeggen dat het een onvolledige beoordeling van de kwestie zou zijn om, door slechts een of twee overleveringen te noemen, tot de conclusie te komen dat Abu Talib na zijn wederopstanding tot het geloof is gekomen, en daarbij de betrouwbare bronnen die we hier gedeeltelijk hebben geprobeerd te geven, te negeren.
Klik hier voor meer informatie:
– Heeft Imam Suyuti een boek geschreven over het geloof van Abu Talib?
– Waarom heeft Abu Talib niet, zoals Hamza, het geloof aangenomen? Hoe moet de uitspraak „De leiding komt van Allah“ worden begrepen?
– Wat zijn de verschillende meningen over het geloof van Abu Talib, de oom van de Profeet (vrede zij met hem), en is hij met een aanvaardbaar geloof overleden?
– Kunt u het gedicht van Abu Talib over de Profeet Mohammed voorlezen?
Bronnen:
1. Soera At-Tawbah, 113; Hadith: Boehari, Menâkıb-ı Ensar: 40; Tafsir-i Soera 9; Neşet, Cenâiz: 2; Müsned, 5:438; Tafsir-i Ibn Kesir, 2:393; Tafsir-i Kurtubi, 8:272.
Voor de uitleg van vers 2, zie: Al-Bukhari, Tafsir-i Sûre 28; Tafsir-i Kurtubî, 13:299.
3. Muslim, geloof: 358.
4. Muslim, geloof: 360.
5. Muslim, geloof: 363.
6. el-Fıkhü’1-Ekber, blz. 108
7. Âlıısî, Rûhü’l-Meânî, 11:33.
8. Brieven, blz. 362.
9. Tafsir Ibn Kathir, 2:374.
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
