Beste broeder,
Zikir,
Het betekent herinneren, gedenken.
De Koran beschouwt de gebedsdienst als de meest omvattende vorm van aanbidding.
„meditatie“
zoals het staat geschreven. Een gelovige die bidt, herinnert zich God, herinnert God zich. Deze herinnering begint met de rituele wassing (wudu). In het besef dat hij voor Hem zal verschijnen, bereidt de mens zich voor zoals de geliefde profeet (vrede zij met hem) heeft geleerd, en herinnert hij zich God, herinnert hij God zich.
Wanneer hij zich tot de Kaaba wendt, is hij in de staat van herinnering aan God (zikr). De intentie en het vergroten van God (takbīr) zijn al zikr. Vervolgens wordt de zikr voortgezet door God te prijzen (tasbīḥ), te danken (hamd) en te verklaren dat er geen andere god is dan Hij. Een gelovige die bidt, denkt tegelijkertijd na over de betekenis van de soera’s die hij reciteert. Zijn hart bevindt zich in verschillende toestanden, afhankelijk van de soera die hij reciteert.
De herinnering aan God met de tong is in de gebedsdienst, door het opzeggen ervan. De herinnering aan God met het hart is in de gebedsdienst; door te overdenken, te vrezen, te hopen en te beminnen.
Mensen,
zoals het uit lichaam en geest bestaat,
wereld
het bestaat uit de zichtbare wereld en het onzichtbare.
Dat wil zeggen, de zichtbare en onzichtbare werelden. Omdat de materie van de mens uit de materie van deze wereld is gefilterd, vertegenwoordigt de herinnering die hij met zijn lichaam doet ook de herinnering van het universum.
Van het dondergerommel tot de bliksemflits, van het ruisen van bladeren tot het gefluit van vogels, alle geluiden die deze wereld vullen, zijn een soort recitatie (lezing). Ze laten ons horen wat de Almachtige ons wil laten horen. En door in de gebeden de Koran te reciteren, nemen we deel aan deze openlijke herinneringen aan God en overtreffen we ze zelfs.
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
