– De profeet zei: „Elk soort rente is onder mijn voeten.“ Waarop is de diyanet gebaseerd als ze een fatwa in die zin heeft uitgevaardigd?
Beste broeder,
Als er rente aan verbonden is, is het, ongeacht het percentage, niet halal. Daarom is rente altijd haram.
Maar een rentepercentage dat boven de inflatie ligt, is geen renteverhoging.
Als je bijvoorbeeld honderd lira leent aan iemand en zes maanden later, met een inflatie van dertig procent, 130 lira terugkrijgt, dan is dat verschil van dertig lira geen rente, maar de waarde van het geld dat je zes maanden geleden hebt geleend.
-qua koopkracht-
is gelijk aan.
Ondanks dit alles is het niet toegestaan om geld te storten bij banken die rentewinsten maken en zo rente te ontvangen die gelijk is aan de inflatie; want:
a)
Deze banken gebruiken het geld dat ze van u ontvangen voor de echte economie.
(meer dan het inflatiepercentage)
Ze verdienen geld door met rente te verkopen en betalen u vervolgens met dat geld.
b)
Geld op een bankrekening storten is het aangaan van een overeenkomst; deze overeenkomst is een overeenkomst voor de verkoop en aankoop van geld tegen rente, en ongeacht of er uiteindelijk winst of verlies wordt gemaakt, is de overeenkomst volgens de islam niet toegestaan omdat het een overeenkomst met rente is.
Als u geld heeft dat u niet op een legale manier kunt laten renderen, kunt u het investeren bij particuliere financiële instellingen…
Ook over de vraag hoe te handelen als geld uit de circulatie verdwijnt of aan waarde verliest, bestaan verschillende meningen onder de Hanafi-imams. Imam-i Azam,
„De lening moet in gelijke hoeveelheid worden terugbetaald. Of de waarde van het geld nu stijgt of daalt, de schuldeiser krijgt het dubbele terug. Als hij honderd lira heeft geleend, zal hij honderd lira terugbetalen.“
(Ibn Abidin, Redd al-Muhtar, IV:174. Kasani, Bedayi‘ al-Sanayi, 7:394)
zegt. Imam Mohammed en Imam Abu Yusuf daarentegen,
„De schuldenaar betaalt niet de dubbele som van de geleende lening terug, maar de waarde ervan op het moment van betaling.“
(Verzameling Brieven van Ibn Abidin 2/60)
zoals ze zeggen. De verklaring is dat de fatwa ook op deze manier is afgegeven.
Volgens deze opvatting moet iemand die twee miljoen leent aan een ander voor een jaar, weten dat hij dit bedrag na een jaar nog steeds terugkrijgt. Maar als de schuldenaar bij de betaling een extra bedrag geeft, rekening houdend met de jaarlijkse waardevermindering van het geld, dan heeft hij volgens de mening van Imamayn (Imam Mohammed en Imam Abu Yusuf) de waarde van de lening terugbetaald en de schuldeiser geen recht ontnomen. In dit geval is het extra bedrag niet van tevoren als voorwaarde gesteld, maar heeft de schuldenaar alleen geprobeerd de schade voor de schuldeiser te compenseren.
In deze kwestie kan ook een andere aanpak worden gekozen, die de meest gezonde en meest betrouwbare is. Het verstrekken van een lening kan via valuta, maar ook via goud gebeuren. Zo wordt de twijfel over rente ook weggenomen.
Volgens deze regelgeving, bij het lenen en uitlenen van geld, wordt ofwel valuta uitgewisseld, ofwel goud, ofwel handelsgoederen met een vaste waarde in aanmerking genomen en uitgewisseld. Anders dan deze gevallen, valt een lening die na een jaar met een meerprijs wordt terugbetaald, direct onder de categorie rente en is dus niet toegestaan.
(zie Mehmed Paksu, De vragen die het tijdperk oproept)
* * *
Het is niet toegestaan om, hoe laag ook, een transactie met rente te sluiten. Zolang de transactie als rente wordt beschouwd en de toekomstige situatie onzeker is en elk moment kan veranderen, blijft de uitspraak onveranderd. Alleen met betrekking tot het afbetalen van de schuld verschilt de situatie volgens Abu Yusuf. Als iemand bijvoorbeeld een miljoen lira voor een jaar met rente aan 1,5 miljoen lira uitleent, is dat haram (verboden) omdat het rente is. Maar als na een jaar het oorspronkelijke bedrag van een miljoen lira door inflatie overeenkomt met 1,5 miljoen lira op het moment van betaling, dan is het toegestaan om dat bedrag te ontvangen, dus 1,5 miljoen lira in ruil voor het oorspronkelijke bedrag van een miljoen lira. Dit komt omdat dit geld geen goud of zilver is en de waarde ervan subjectief is, en daarom wordt het behandeld volgens de waarde die eraan wordt toegekend.
(Halil GÜNENÇ, Fatwa’s over hedendaagse kwesties, I/320-321)
De geleerden van de islamitische jurisprudentie stellen dat het verschil onder de inflatie gerechtvaardigd is.
Stel, tien gouden munten kosten honderd miljoen lira. Je leent honderd miljoen lira aan een vriend. Een jaar later krijg je je honderd miljoen lira terug, maar door de waardevermindering kun je met die honderd miljoen lira maar acht gouden munten kopen.
„Als u het verschil van twee stuks goud zou ontvangen, zou dat dan rente zijn?“
de vraag van Imam Azam
„Ik weet het niet.“
zei. Sommige juristen daarentegen
„is toegestaan“
zei hij. Omdat er sprake is van schade. In de huidige praktijk vallen vooral twee problemen op:
a.
Hoe betrouwbaar zijn de berekeningen waarmee de inflatie wordt bepaald? Stel dat de inflatieberekening correct is. Geen probleem.
b.
We hebben nu een overeenkomst met de bank. Voor dit bedrag geld wordt zoveel rente betaald. We hebben getekend. We kunnen niet zomaar zeggen dat zo’n overeenkomst geen enkele verplichting met zich meebrengt.
Omdat er daadwerkelijk een renteovereenkomst wordt gesloten.
Anderzijds
Stel dat de huidige inflatie 50% is. We hebben een auto- of hypotheeklening afgesloten, of een lening met rente, onder een inflatiepercentage dat lager was dan 50%. Stel dat we de lening hebben afbetaald of het geld hebben ontvangen. De inflatiecijfers van voorheen zijn niet relevant; wat telt is het inflatiecijfer op het moment dat we het geld hebben betaald of ontvangen. Als de inflatie hoger uitvalt dan het overeengekomen percentage, dan is de renteovereenkomst weliswaar haram (verboden), maar het geld dat is ontvangen lijkt niet haram te zijn. Maar als de inflatie onder het overeengekomen percentage blijft, wie zal dan verantwoording afleggen? Aan Allah.
“
We hebben het verkeerd ingeschat, onze voorspelling bleek onjuist en de markten zijn in rep en roer.
in hoeverre is zo’n excuus redelijk en acceptabel.
Uiteindelijk de onschadelijke wegen,
Het is beter om geen schadelijke wegen te kiezen.
en wij zijn van mening dat de berekening ook eenvoudiger is. In dit geval raden wij u aan om, als alternatief voor banken met rente, gebruik te maken van particuliere financiële instellingen.
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
Reacties
kaya20
Moge Allah u belonen, hocam, maar toch kan men niet volledig gerust zijn. In een hadith staat dat er ongeveer 70 soorten rente zijn. Het beste is om zelfs van de twijfelachtige vormen af te blijven. Uw artikel is echter wel erg goed.
yusuf_aga
Moge Allah u belonen, allereerst… Docent, aangezien daden afhangen van de intentie, en als we het probleem in ‚b‘ bespreken, waar u uitlegt dat het moeilijk is om het ontvangen geld haram te noemen, zouden we het dan niet gewoon haram moeten noemen? Wat is het detail dat ik over het hoofd heb gezien en dat tot twijfel leidt?
Redacteur
De kwestie in punt B betreft het afsluiten van een renteovereenkomst bij het verstrekken van een lening. Het artikel vermeldt echter ook meningen die stellen dat het later verhalen van inflatieverlies zonder voorafgaande renteovereenkomst bij het verstrekken van een lening niet zondig zou zijn.
Nevzat Turkurka
Stel, ik heb 100.000 TL geleend. In het jaar dat ik de lening aanging, kon ik daar 10 stuks goud mee kopen. Over twee jaar, wanneer ik de lening terugbetaal, kan ik met 100.000 TL echter 12 stuks goud kopen. Kan ik dan 80.000 TL terugbetalen en zou de schuldeiser dat accepteren, of zou ik dan onrechtvaardig handelen?
Redacteur
Het belangrijkste is dat het ontvangen bedrag in zijn geheel wordt terugbetaald. Een situatie waarin minder wordt terugbetaald dan het ontvangen bedrag, is dus niet mogelijk. In gevallen van waardevermindering wordt aangegeven dat er geen bezwaar is tegen het terugbetalen van de inflatie-vermindering, uit overweging voor de benadeelde partij.
muggenlarve
Lees het alstublieft aandachtig en beantwoord de vragen. Ik geef duidelijke informatie.
Een publieke bank biedt haar klanten tussen 1 en 30 november een campagne aan waarbij ze een voorschot van 20.000 TL kunnen krijgen in termijnen met een rente van 1,37%, binnen de limiet van hun kaart.
Op 1 november kostte een gram goud 978 TL, dus met 20.000 TL kon je 20,44 gram goud kopen.
Het totale bedrag dat in zes maanden moet worden betaald voor 20.000 TL is 21.218,80 TL.
Vandaag is de 16e van november, dus de eerste termijn is nog niet eens betaald, en de prijs van een gram goud is gestegen tot 1062-1070 TL.
Als we de 20,44 gram goud die we hebben gekocht vandaag zouden verkopen, zou de verkoopwaarde al 21.660,40 TL zijn. Het is niet moeilijk te voorspellen dat het binnen zes maanden nog veel meer waard zal zijn, afhankelijk van de economische ontwikkelingen.
In dit geval doet de bank de klant een plezier.
Dit doet een publieke bank als een gunst aan haar klanten en als onderdeel van een campagne.
En ik beschouw het als een daad van goedheid die als Karz-ı Hasen kan worden beschouwd, iets wat hedendaagse moslims helaas zijn vergeten, en de realiteit wijst dit ook uit.
De meeste geleerden die dit lezen, zouden dit goede gebaar niet aan hun vrienden en familieleden tonen.
Persoonlijk ben ik van mening dat hedendaagse islamitische juristen de criteria van de economie niet goed genoeg begrijpen.
Helaas begrijpen ze niet alleen de hedendaagse economische technieken niet, maar ook de inhoud en de bezorgdheden van de personen en boeken die ze als basis voor hun fatwa’s noemen, zoals Ibn Abidin, Imam Azam en Imamayn, niet goed genoeg.
Ik kan mijn geweten er niet mee verzoenen dat ze over zaken waarvan ze de techniek niet begrijpen, beweren dat het haram (verboden) of halal (toegestaan) is.
