– Klopt het dat hij op een erg koude dag, toen de openbaring neerkwam, zweette en dat het zweet druppelsgewijs van zijn slapen liep?
– Wat vindt u van de bewering dat dit lijkt op epilepsie?
Beste broeder,
Het is moeilijk voor een mens, in zijn menselijke aard, om de boodschap van God te ontvangen. Evenzo is het niet gemakkelijk om met engelen in contact te komen in die menselijke aard. Een dergelijk contact is alleen mogelijk door de menselijke aard te overstijgen en de engelenwereld te betreden. Het feit dat de Profeet Mohammed (vrede zij met hem) van deze menselijke eigenschappen afscheid nam en in staat werd gesteld om openbaring te ontvangen, heeft tot bepaalde veranderingen in hem geleid.
Omdat het horen van Gods woord hem een soort opwinding en angst bezorgde, is hij tijdens de openbaring soms in een soort crisis terechtgekomen. De Profeet (vrede zij met hem) trilde tijdens de openbaring, zijn gezichtsverkleuring veranderde. Zelfs op de koudste dagen zweten zijn voorhoofd, en hij maakte een geluid dat leek op snurken tijdens het ademhalen. Zelfs degenen die bij de Profeet (vrede zij met hem) waren, werden onder de indruk van de openbaring. Over dit onderwerp worden de volgende overleveringen overgeleverd:
Aisha, moge Allah tevreden met haar zijn,
(1) heeft gezegd.
Ya’la ibn Umayya, die zich dit afvroeg, naderde op een dag, tijdens een openbaring, met toestemming van Omar (r.a.) de Profeet (vrede zij met hem) en stak zijn hoofd onder het kleed dat hem bedekte. Hij zag dat de Profeet (vrede zij met hem) zijn gezicht rood had en ademde als iemand die sliep, met een rustige, regelmatige ademhaling (2).
De Koranversen van Soera Al-Ma’idah begonnen te worden geopenbaard toen de Profeet (vrede zij met hem) op zijn kameel zat. De kameel kon de geestelijke zwaarte van de gebeurtenis niet aan en stortte in, waardoor de Profeet (vrede zij met hem) van de kameel moest afdalen.(3).
Zayd ibn Sâbit zei het volgende:
“Op een dag was ik bij de Profeet (vrede zij met hem). Vanwege de menigte zaten we met geknielde benen, zodat de knie van de Profeet (vrede zij met hem) op mijn knie rustte. Plotseling werd hij overmand door de openbaring, en ik voelde een gewicht alsof mijn scheenbeen zou breken. Als de Profeet (vrede zij met hem) naast me had gezeten, had ik het niet gered; ik zou van de pijn hebben geschreeuwd en mijn been hebben teruggetrokken.” (4)
De Profeet (vrede zij met hem) en degenen die bij hem waren, buigten hun hoofden. Nadat de openbaring was voltooid, richtte de Profeet (vrede zij met hem) zijn hoofd op en verkondigde de openbaring aan zijn gemeenschap.(5)
Volgens een overlevering van Hadrat Ömer (ra) hoorden degenen die in de buurt van de Profeet (vrede zij met hem) waren tijdens de openbaring soms een geluid dat leek op het zoemen van een bij.(6).
De Qurajshieten, die dergelijke verschillende toestanden bij de Profeet Mohammed (vrede zij met hem) zagen, beschouwden hem soms als een waarzegger (7), soms als een tovenaar, en soms als een dichter en een gek (8). Veel Europese orientalisten beschouwden deze toestanden bij hem als epilepsie. Al deze beweringen vloeien voort uit een gebrek aan begrip van zijn spirituele kant. De onjuistheid van deze bewering kunnen we als volgt uitleggen:
Een epilepsiepatiënt voelt na een aanval hevige pijn en uitputting in alle ledematen. Hij is verdrietig over zijn situatie en sommigen overwegen zelfs zelfmoord vanwege de toestanden die ze tijdens hun aanvallen ervaren. Als de toestand die de Profeet (vrede zij met hem) tijdens de openbaring overkwam, door epilepsie was veroorzaakt, zou hij daar verdrietig over zijn geweest en blij zijn geweest als het voorbij was. Maar het tegendeel is het geval. Zoals bekend heeft hij in de periode van stilstand van de openbaring, de engel van de openbaring met verlangen gezocht.
Hij veroorzaakte niet altijd veranderingen zoals bewusteloosheid of snurken. Soms kwam de engel in menselijke gedaante. De Profeet (vrede zij met hem) bleef in zijn normale toestand, hoewel hij wist dat het Gabriël was.
Medisch gezien is het vastgesteld dat iemand met epilepsie tijdens een aanval volledig het vermogen tot verstand en denken verliest, zich niet bewust is van wat er om hem heen gebeurt, niet weet wat er met hem gebeurt en zijn bewustzijn verliest. De Profeet Mohammed (vrede zij met hem) daarentegen verkondigde de Koran, die na de openbaring de meest volmaakte wetten, moraal, religieuze praktijken, literaire uitdrukkingen en adviezen bevat. Kan een dergelijke tekst, die alle mensen in staat stelt om een gelijkwaardige te produceren, ooit het werk van iemand met epilepsie zijn?
Een epilepsiepatiënt spreekt onzinnige dingen tijdens een aanval. Bij de Profeet Mohammed (vrede zij met hem) was dit absoluut niet het geval. De Koran, die hij na de openbaring verkondigde, is in onze handen; de perfectie van de Koran is door vriend en vijand erkend.
Honderdduizenden mensen met gele koorts zijn in deze wereld gekomen en gegaan. Maar onder hen is er niemand te vinden die zo’n religie heeft gebracht, die zulke redelijke principes en woorden heeft gesproken, die een voorbeeld van evenwicht is geweest.(9)
Kortom, het is uiteraard zeer moeilijk voor een mens om, met zijn normale eigenschappen, de boodschap van God te ontvangen. Bij de Profeet Mohammed (vrede zij met hem) traden soms veranderingen op tijdens het ontvangen van de openbaring. Het is echter zeer onjuist om deze veranderingen te vergelijken met epilepsie.
1. Al-Bukhari, Bed’ü’l-Vahy, 1.
2. Al-Bukhari, Fadail al-Quran, 2; Muslim, Hajj, 1.
3. Ahmed ibn Hanbal, al-Musnad, II, 176.
4. Abu Dawud, Jihad, 20; Ahmad ibn Hanbal, ibid., V, 190, 191.
5. Muslim, Fedâilü’l-Kur’an, 23.
6. Tirmizi, Tefsiru’l-Kur’an, 24; Ahmed b. Hanbel, ibid., I, 34.
7. Hâkka, 69/41-43.
8. Saffât, 37/36.
9. Hamidullah, Muhammed, Geschiedenis van de Koran en bibliografie van Turkse commentaren, (vert. M.Sait Mutlu), Istanbul 1965, blz. 12.
(Prof. Dr. Mehmet SOYSALDI)
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
