Sommigen geven geen waarde aan de gebeden en zeggen: „Allah vergeeft elke zonde, behalve de schending van de rechten van de mens en godslastering; zelfs als we niet bidden, zal Allah ons vergeven.“ Wat moet je tegen zulke mensen zeggen?
Beste broeder,
Godsdienstoefening
Het is een dankbetoon aan de genaden die de mens van zijn Schepper heeft ontvangen. Of het nu de hemel of de hel is, de mens moet zich ervan bewust zijn dat hij dit moet doen.
De reden waarom we aanbiddingspraktijken uitvoeren, is omdat God ons dat geboden heeft.
Men dient God niet om naar de hemel te gaan of om de hel te ontlopen.
Elke moslim weet dat hij of zij bidt voor Allah. Met dit geloof verschijnt hij of zij vijf keer per dag in de aanwezigheid van zijn of haar Heer.
De volgende uitspraak van Bediüzzaman zal ons onderwerp verduidelijken:
„Ik heb geen verlangen naar de hemel en geen angst voor de hel.“
Het boven alles stellen van Gods geboden zal de liefde voor de aanbidding in ons hart vestigen.
De Allerhoogste God zegt in de Koran:
„Ik heb de djinns en de mens geschapen om Mij te kennen (als het uiteindelijke doel en om Mij te begrijpen) en om Mij te dienen.“ (Zariyat, 51/56)
Hij zegt: „Elk werk en elke daad heeft een doel. De schepping en ordening van dit universum en deze ruimte zijn ook bedoeld voor mensen en geesten.“
„De dienstbaarheid aan Allah“
Het is om de boodschap te brengen. Iedereen die bewustzijn en wil heeft, zal God kennen en Hem dienen. Dit is –als het zo gezegd mag worden– het goddelijke doel van Gods schepping van dingen en gebeurtenissen.
Godsdienst, aanbidding
Het betekent het naleven en beluisteren van de geboden van God en het vertegenwoordigen van de plichten van een dienaar.
En onderdanigheid is,
Het is geïnterpreteerd als het bewustzijn van slavernij.
De religieuze betekenis van aanbidding;
Het betekent gehoorzaamheid met een oprechte intentie, in de verwachting van beloning, met het doel dichter bij God te komen. Wanneer we het over aanbidding hebben, omvat dit zowel gehoorzaamheid als nadering, dat wil zeggen, het dichterbij komen van God. Als we bedenken dat mensen en geesten alleen voor de aanbidding van God zijn geschapen, kortom;
Het volbrengen van alles wat Allah geboden heeft.
aanbidden
kunnen we zeggen dat het betekent.
Volgens een algemeen gangbare opvatting is aanbidding;
gebed, vasten, zakaat en bedevaart
bestaat uit.
Een dergelijke erkenning is ongetwijfeld juist. Echter, een dergelijke beperking van de aanbidding qua vorm en aantal leidt tot een gebrek aan begrip. In werkelijkheid kunnen de vijf fundamentele principes die we als de voorwaarden van de Islam beschouwen, worden gezien als een samenvatting of de basisprincipes van de aanbidding. Wanneer we deze uitbreiden en andere vormen van aanbidding in overweging nemen, zien we de volledige pracht van de Islamitische religie verschijnen.
De aanbidding, die bestaat uit het wenden tot God met het hele wezen van de mens, met alle gevoelens, met alle innerlijke en uiterlijke zintuigen, met de intellectuele vermogens, het hoofd en de tong, is een systematische manier van handelen. Omdat het deze betekenis heeft, is aanbidding…
„aanbidden – aanbidding“
Het is onmogelijk om het op die manier te vertolken en te vertalen.
aanbidden en aanbidding;
Het is slechts een eenvoudige oriëntatie, een reeks onbewuste en onsystematische handelingen, ontdaan van werkelijke bewustzijn en intentie. Zelfs als we in onze taal het aanbidden van afgoden, van levende en levenloze wezens die door afgodendienaars als goden of bemiddelaars tussen hen en God worden beschouwd, aanbidding noemen, kan het absoluut geen aanbidding in de ware zin van het woord genoemd worden. Want aanbidding is alleen voorbehouden aan de Eeuwige, de Allerhoogste. Ja, aanbidding is alleen Hem verschuldigd.
Het verrichten van dienstbaarheid is inherent aan de menselijke natuur.
Religie;
Onder welke naam, vorm of beschrijving dan ook, religie is altijd en overal in de geschiedenis van de mensheid te vinden geweest. Religie kent een aantal gemeenschappelijke kenmerken. Deze zijn:
Geloof, aanbidding en gemeenschap.
Religie is dus een gegeven binnen het menselijke en maatschappelijke bestaan. Waar mensen zijn, is religie. Maar religie is niet alleen een geloof of een verzameling van geloofsopvattingen. Aanbidding is een essentieel en onlosmakelijk onderdeel van religie.
Ja, dienstbaarheid.
Het zit in de natuur van de mens. God (swt) heeft de mens geschapen met een natuur en een aanleg om God te dienen. De mens heeft dit echter vaak verkeerd en misbruikt. Hij heeft God gelijk gesteld aan stenen, bomen, sterren, maan en zon – schepselen van God die volkomen ongeschikt zijn voor aanbidding – en hen tot goden verheven. Het feit dat mensen, wanneer ze de ware God niet vinden, allerlei vermeende goden verzinnen en zich aan hen onderwerpen, is niets anders dan een afwijking van deze natuurlijke staat.
Geloof,
Islam bestaat uit het belijden met de tong en het bevestigen met het hart. Om echter het gewenste resultaat te bereiken, is het noodzakelijk dat het geloof wordt versterkt en ondersteund door daden. Een aantal mensen…
„De zuiverheid van het hart en de goede intenties worden beoordeeld. De rituelen zelf zijn niet zo belangrijk.“
Hun uitspraken betekenen niets anders dan het vernietigen van de symbolen (de kenmerken) van de religie.
Het menselijk leven,
Het krijgt betekenis in verhouding tot de vervulling van de plicht om God te dienen.
De gebeden die onze Allerhoogste Schepper van ons vraagt, zijn er om te voorkomen dat onze menselijkheid, ons menselijke aspect, verwaarloosd raakt en om ervoor te zorgen dat het blijft schitteren.
Mensch
Omdat de mens uit zowel lichaam als geest bestaat, vereist harmonieuze vooruitgang en evenwichtige ontwikkeling dat we evenveel aandacht en zorg besteden aan deze twee aspecten van de menselijke persoonlijkheid.
Volgens de Koran vereren alle levende wezens God.
De Koran beschrijft dit als volgt:
„Er is niets dat Allah niet verheerlijkt.“
(Isra, 17/44)
De Koran vermeldt ook dat het uitstrekken en inkorten van schaduwen een vorm van aanbidding, een prostratie, is. Prostratie is ook een vorm van aanbidding van planten en takken. Sterren, bergen, vogels, dieren en vele andere schepselen aanbidden allemaal op hun eigen manier.
Zelfs de donder is een lofprijzing van Allah.
De mens, die een bijzondere plaats in het universum inneemt en is uitgerust met verstand, ideeën en superieure talenten, is geschapen voor een hoog doel.
Het doel is om God te kennen en Hem te aanbidden.
De voordelen van aanbidding:
Godsdienstoefening,
Het wordt alleen gedaan om Gods gebod te vervullen en Zijn goedkeuring te verwerven.
De aanbidding die bij God aanvaard wordt, is de aanbidding die met zo’n oprechte intentie wordt verricht (zonder enig egoïstisch motief).
Eerlijkheid,
Het is als de ziel van de verrichte aanbidding.
Een gebed zonder oprechtheid is een gebed zonder ziel, slechts een lege formaliteit. Het heeft geen waarde of betekenis bij God. Oprechtheid in het gebed betekent dat je het gebed alleen uitvoert omdat het een gebod van God is en omdat het een middel is om Gods welbehagen te winnen.
Als een wereldlijk voordeel of nut als reden wordt aangevoerd om te bidden, dan verdwijnt de oprechtheid en wordt die aanbidding ongeldig, dat wil zeggen, ze wordt door God niet geaccepteerd. Niettemin is het onmiskenbaar dat er veel wijsheid en zowel materiële als spirituele voordelen schuilen in de geboden van onze Heer.
Zoals ons lichaam voedsel nodig heeft, zo heeft onze ziel ook voedsel nodig.
De belangrijkste voedingsbron voor de ziel is een sterk geloof, gevolgd door aanbidding. Aanbidding versterkt ons geloof en bevordert onze morele volwassenheid. De vrucht van de geloofsboom, gevoed door aanbidding, is een goed karakter.
In het hart van degene die de gebeden blijft verrichten, schittert het licht van het geloof, en vestigen zich de vrees voor God en een gevoel van verantwoordelijkheid.
Door middel van religieuze praktijken worden we innerlijk gereinigd van slechte gedachten en worden we uiterlijk bevrijd van de vervuiling van zonden. Bovendien wint een moslim door het nakomen van zijn financiële religieuze plichten de liefde van anderen.
Net zoals we eten en drinken nodig hebben zolang we leven, hebben we ook tot het einde van ons leven aanbedening en geestelijke voeding nodig. De Allerhoogste God (cc) zegt:
„Dien uw Heer totdat de dood u bereikt.“
(Al-Hijr, 15/99)
Door middel van aanbidding bevrijdt de gelovige zich van de materiële banden van de wereld, stijgt hij geestelijk op en worden de obstakels die hem in de weg staan, uit de weg geruimd, waardoor de pad naar het licht van het geluk in de eeuwigheid voor hem openstaat.
De gebeden, die een uiting zijn van ons geloof en de voedingsbron van onze ziel;
Het versterkt ons geloof, reinigt ons van slechte gedachten en zonde, en maakt ons tot volwassen gelovigen met morele en virtueuze eigenschappen. Zo helpt het ons om vrede te vinden in deze wereld, bevrijding van de hel in het hiernamaals te bereiken en een eeuwig gelukkig leven te leiden in de hemel, het paradijs.
Andere voordelen die aanbidding biedt voor het individu en de gemeenschap zijn onder andere:
1.
Alleen door middel van aanbidding kunnen geloofs- en overtuigingskennis en -oordelen in de mens wortel schieten, zich vestigen en een eigenschap worden.
2.
Godsdienstrevieren spelen ook een belangrijke rol bij het reguleren van het individuele leven.
3.
De religieuze praktijk speelt ook een belangrijke rol bij het versterken van de banden tussen individuen en het bevorderen van vrede en harmonie in de samenleving…
4.
Godsdienstrevende praktijken hebben een positieve invloed op de morele wereld en de geestelijke sfeer van de mens…
5.
Godsdienstrevende praktijken zijn ook de belangrijkste middel tot het bereiken van persoonlijke volmaaktheid en volwassenheid.
En evenzo, aanbidding;
Het is niet alleen een middel tot geluk in deze wereld en het hiernamaals, maar ook een zeer hoogwaardige relatie en een eervolle band tussen de Goddelijke Schepper en de mens. Zoals vuur en smeltkroes essentieel zijn voor het verkrijgen van de gouden eigenschappen in de grond, zo zijn de wereld en de dienstbaarheid aan God essentieel voor de mens om geschikt te worden voor de hemel. Inderdaad, aangezien de mens de weg die de wijsheid heeft geopend niet kan veranderen, moet hij proberen deze moeilijke, maar heilige taak naar behoren uit te voeren en geschikt te worden voor de hemel. Met andere woorden, de enige manier om geschikt te worden voor de hemel is door dienstbaarheid aan God. Want dienstbaarheid aan God zorgt ervoor dat de mens zich zuivert en zo geschikt wordt voor de hemel.
De vorm van de aanbidding
Geen enkel wezen in het universum is zonder doel en functie geschapen, en geen enkel levend wezen is zonder begeleiding achtergelaten.
God, die de mier niet zonder koningin, de bij niet zonder baas, de vissen en vogels niet zonder leiding achterlaat, zal de mens natuurlijk ook niet zonder profeten achterlaten. Zelfs als mensen met hun verstand de gebeurtenissen in het universum zouden kunnen begrijpen en God zouden kunnen vinden, zouden ze de doel en wijsheid van hun schepping, hun oorsprong en bestemming, en de juiste manier van aanbidding niet kennen zonder profeten. Daarom verrichten ze hun aanbidding niet willekeurig en zonder systeem, maar met een systeem en maat die ze van de profeten hebben geleerd, met een serieuze nederigheid en eerbied.
Ja, aanbidding betekent dat men, met geloof in God en kennis van Zijn goddelijke wezen, en met de liefde en verwondering die uit die kennis voortkomen, de dingen die gedaan moeten worden, volgens de aanwijzingen en leiding van God, en in overeenstemming met Zijn geboden, moet uitvoeren. Met andere woorden, om niet onjuist en ongeschikt te handelen ten opzichte van onze Heer, moet men, onder de leiding van Zijn duidelijke verzen en in het licht dat door onze Profeet (vrede zij met hem) is verspreid, de aanbidding op de juiste manier verrichten.
In de relatie van de mens met zijn Schepper is de betekenis, de essentie, de geest het belangrijkste. Maar die betekenis, essentie en geest worden gedragen door woorden, vormen en structuren. Daarom moet er ook aandacht worden besteed aan die woorden, vormen en structuren. Die vormen en structuren moeten de bedoelde betekenis, de inhoud, overbrengen. Daarom kan niet gezegd worden dat vormen en structuren geen betekenis hebben.
Zoals het bij de aanbidding van God noodzakelijk is om evenwichtig en gematigd te handelen en de door Hem vastgestelde criteria te volgen,
bedoeling
is een vereiste.
Zonder intentie opstaan en gaan liggen is geen gebed. De Boodschapper van Allah zei:
„Er zijn velen die rechtop staan, maar hun rechtop staan brengt hen niets anders dan vermoeidheid, en er zijn velen die vasten en hongeren, maar van hun vasten en hongeren blijft alleen honger en dorst over.“
Hij zegt: „Het hart moet alleen naar Hem gericht zijn.“ De zakaat die niet met Hem in gedachten wordt gegeven, is geen zakaat; de sadaqah die niet met Hem in gedachten wordt gegeven, is geen sadaqah, maar verspilling en, in de taal van de Koran, een bondgenoot en vriend van de duivel. Het bevelen van wat goed is en het verbieden van wat kwaad is, zonder Hem als doel te hebben, is dialectiek bedrijven en mensen met demagogie misleiden. Een jihad zonder Hem als doel, is slechts opscheppen en pronken, en is een verspilling van vermogen en tijd. Dus, de essentie van aanbidding is…
Ma’bûd
zal het geval zijn en de dienaar zal zich tot de God wenden, en de dienst zal aan de God worden bewezen.
Islam,
Hij heeft de aanbiddingsruimte behoorlijk groot gehouden.
In de islam bestaat aanbidding niet alleen uit gebed en het gedenken van God. Elke goede daad die verricht wordt om de wil van de Heer te zoeken en Zijn geboden na te leven, is een vorm van aanbidding. Bijvoorbeeld, het eten en drinken met de intentie van aanbidding gebeurt als volgt: Als iemand eet en drinkt met de intentie om te voldoen aan wat God helaal (toegestaan) heeft gemaakt, om zich te beperken tot het helaal en het haram (verboden) te vermijden, en om de geboden die God hem heeft opgelegd na te leven, dan is het eten en drinken een vorm van aanbidding. Wie op deze manier eet en drinkt en kracht put uit het eten en drinken, volgt het voorbeeld van de Profeet,
„Een sterke en gezonde gelovige is beter dan een zwakke gelovige, omdat hij zijn gebeden beter kan verrichten, en hij is geliefder bij Allah…“
(Müslim, Kader, 34; Ibn Majah, Mukaddimah, 10; Ahmad ibn Hanbal, Musnad, 2:366)
Hij zal de zegeningen ontvangen die in de gezegende hadiths worden beloofd.
Al deze levensnoodzakelijke handelingen, die de ziel begeert en waar ze plezier in vindt, behoren tot de groep van religieuze plichten en leiden tot beloning, mits ze met een oprechte intentie worden verricht. Zelfs terwijl de mens in al deze genoegens en verleidingen verkeert, nadert hij God door elke daad, omdat zijn intentie is om Gods goedkeuring te winnen. Op basis van dit principe stellen de geleerden en religieuze autoriteiten…
„Een goede intentie verandert gewoontes in aanbidding.“
hebben ze gezegd.
De aanbidding wordt, afhankelijk van de wil, vastberadenheid, intentie en oprechtheid, onderverdeeld in de volgende categorieën:
a.
Godsdienstoefeningen die alleen maar worden verricht uit verlangen naar en hunkering naar het paradijs.
b. Verantwoordelijkheden die worden vervuld uit angst voor en bezorgdheid over de hel.
c.
Taken die worden uitgevoerd met een gevoel van eerbied, respect en liefde.
d.
Diensten die, als gevolg van de relatie tussen Ma’bûd en abd, en tussen Hâlık en mahlûk, worden verleend…
In welke vorm dan ook, dienstbaarheid is de kleur van de eer van de mens en de grootste rang die hem is geschonken. Er is geen hogere rang en waardigheid dan dienstbaarheid.
Het unieke karakter van de islam in de gebedsrituelen.
Volgens sommige religies is het verrichten van religieuze rituelen een vorm van aanbidding;
Het houdt in dat men zich volledig afscheidt van de wereldse genaden en afgezonderd van de gemeenschap leeft (zoals de aanbidding van monniken en nonnen die in een klooster leven).
In een ander geval is het aanbidding;
maar het is een bezigheid die alleen in de privéruimtes van particuliere tempels plaatsvindt.
Volgens sommige religies is aanbidding,
Het is echter een speciale daad die alleen onder leiding van geestelijken kan worden verricht. Het volk kan niet zonder tussenkomst van geestelijken aanbidden, noch op eigen houtsnijsel, noch op openbare plaatsen.
De islam daarentegen is gebaseerd op aanbidding,
Hij heeft de mens bevrijd van alle tussenpersonen die tussen God en de mens zouden bemiddelen. Hij gelooft dat de mens rechtstreeks met de Allerhoogste God kan communiceren. In de islam zijn geestelijken geen tussenpersonen tussen God en de mens, en is er geen geloof dat aanbidding alleen via geestelijken geaccepteerd wordt. In Gods ogen zijn geleerden en geestelijken gelijk aan niet-geleerden en niet-geestelijken wat betreft de dienstbaarheid aan God. Superioriteit is alleen te bereiken door vroomheid.
Islam
De islam heeft de aanbidding bevrijd van de beperkingen van middelen, maar ook van de beperkingen van plaats. Of het nu een moskee is die speciaal voor aanbidding is bestemd, een schip te midden van de zee, of een huis, elke plaats is in de ogen van de islam – mits schoon – geschikt voor aanbidding. Een mens kan overal aanbidding verrichten en zo zijn hart aan God verbinden. De Profeet (vrede zij met hem):
„De aarde is voor mij een moskee en een reinigingsmiddel geworden.“
(Bukhari, Teyemmüm, 1; Muslim, Mesâcid, 3)
Hij heeft gezegd: „Overal kan gebeden worden, en als er geen water is, kan men zich reinigen van zowel grote als kleine onreinheden door middel van tayammoem (het gebruiken van zand of stof in plaats van water).“
De relatie tussen geloof en daden
De fundamentele geloofspunten in de islam zijn:
het bestaat niet alleen uit een aantal abstracte gedachten.
In de islam zijn de te geloven principes een aantal essentiële waarden die men moet kennen, overdenken, geloven, tot eigen eigendom maken en vervolgens gebruiken om zich aan God te onderwerpen. Deze essentiële waarden worden in de breedste zin van het woord verdiept door nadenken en herinnering, gevoed door aanbidding, en zelfs in transacties en omgang worden ze als kader gebruikt om te voorkomen dat men in egoïstische en menselijke overwegingen vervalt. Zo blijft de gelovige voortdurend in relatie met het geloof en draait hij rond de centrale as van het geloof.
Volgens de Ahl-i Sunnet-traditie maken religieuze praktijken geen deel uit van het geloof.
Amel
…is geen onderdeel van het geloof. Dit principe is een uitdrukking van een algemene regel. Dat wil zeggen, als laatste grens: zelfs als iemand geen enkele daad verricht, geen enkele religieuze plicht nakomt, is hij of zij nog steeds niet uit het geloof gevallen. Het is echter wel noodzakelijk dat hij of zij geen enkele religieuze plicht ontkent en in de juistheid van alle plichten gelooft.
Het blijkt dat er een verschil is tussen geloven en toepassen. Maar dit is, herhalen we nogmaals, de allerlaatste grens.
In werkelijkheid bestaat er een zeer nauwe relatie tussen geloof en daden.
Iemand kan als moslim worden beschouwd op basis van zijn of haar religieuze praktijken. Zoals bekend, is de toepassing van bepaalde regels binnen een moslimgemeenschap gebaseerd op het principe dat de religie oordeelt op basis van uiterlijke daden, en dus gerelateerd is aan het gedrag van individuen. Iemand die geen enkele daad verricht die moslim zijn zou aantonen, zal natuurlijk niet als moslim worden beschouwd. Bovendien is het ware nut van religieuze praktijken het beschermen en versterken van het bestaande geloof. Want geloof bestaat uit het belijden van de islam met de tong en het bevestigen ervan met het hart. Het is een bron van oneindige kracht en sterkte. Om echter de gewenste vruchten en resultaten te behalen, is het essentieel dat het geloof wordt versterkt en ondersteund door daden. Daarom, een aantal mensen die…
In de religie wordt gekeken naar de reinheid van het hart en de goede intenties. Gebed, vasten en soortgelijke religieuze praktijken zijn niet zo belangrijk; het is geen ramp als ze worden achterwege gelaten.“
Het zeggen van zulke dingen betekent niets anders dan het vernietigen van de tekenen, de symbolen en de kenmerken van de religie. Want als dat zo zou zijn, zou elke ongelovige kunnen beweren de meest toegewijde aanbidder te zijn.
Ook al waren er in onze revolutie een aantal mensen die de zaak in de war stuurden…
„Mijn hart is rein en ik geloof in God.“
Hoewel ze een tijdlang volhielden in hun bewering, heeft de hele wereld gezien dat ze later in de afgrond zijn gestort. Ja, geloof moet worden versterkt door gebed, bedevaart, heilige oorlog en andere religieuze plichten.
Diegene die de geloofs- en geloofsovertuigingselementen versterkt en verankert, waardoor ze een eigenschap worden,
maar het is een vorm van aanbidding.
Inderdaad, als de geloofsregels, die gewetens- en verstandelijk van aard zijn, niet worden getoetst en versterkt door de aanbidding die bestaat uit het uitvoeren van Gods geboden en het vermijden van Zijn verboden, dan blijven hun effecten en invloeden zwak. De huidige situatie in de islamitische wereld getuigt hiervan.
Het is een absolute noodzaak dat een gelovig persoon zijn geloof vroeg of laat in de praktijk brengt.
De islam kent twee aspecten: geloof en daden. Volgens de oude uitdrukking zijn deze twee onlosmakelijk met elkaar verbonden.
„onmisbaar“
dat wil zeggen, ze zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Geloof,
zoals het in de religieuze literatuur staat beschreven
overtuiging;
Het betekent dat je op een onvoorwaardelijke manier gelooft in de zaken die je moet geloven, zoals Allah, de Profeet Mohammed (vrede zij met hem), de Koran en het hiernamaals.
Wat de arbeiders betreft;
Zoals de Koran het zegt:
„goede daden“
dat wil zeggen, een volmaakt, onberispelijk, probleemloos werk, en dat is naast het geloof het tweede belangrijke element van de islam.
Bijvoorbeeld, religieuze praktijken hebben een onmisbare rol in dit opzicht, wat met de uitdrukking „onmisbaar“ kan worden beschreven.
Aangezien de mens de weg die de hand van de wijsheid heeft geopend niet kan veranderen, moet hij proberen deze taak, die zo moeilijk maar tegelijkertijd zo heilig is, naar behoren uit te voeren en zo geschikt te worden voor de hemel. Want de dienstbaarheid aan God zorgt ervoor dat de mens zich zuivert en zo geschikt wordt voor de hemel.
De religieuze praktijken,
Zij zijn als faculteiten die enerzijds een blokkade vormen voor kwesties die met de religieuze overtuiging te maken hebben, en anderzijds deze kwesties juist bevorderen.
Want als er geen aanbidding is en, zoals tegenwoordig veelal wordt gedacht, religie tot het geweten wordt beperkt, dan is afwijking en verlies – God verhoede – onvermijdelijk, en als gevolg daarvan het verlies van het leven in deze wereld en het hiernamaals. Ja, de bescherming van de mens tegen verschillende afwijkingen en het verankeren van zijn geloof is alleen mogelijk door aanbidding.
Mensen,
Men kan door middel van wetenschappelijk onderzoek tot geloof in God komen, maar dit is een theoretisch geloof. De overgang naar echt geloof en het bereiken van het beoogde niveau van geloof kan alleen door middel van aanbidding en gehoorzaamheid. In dit opzicht kan men zeggen dat…
Het is altijd te verwachten dat iemand die de aanbidding niet tot een onderdeel van zijn aard heeft gemaakt en er niet in verdiept is geraakt, zal afwijken en de weg kwijtraakt.
En vanuit dat uitgangspunt,
„Ik geloof wel, maar ik drink ook alcohol of kan niet bidden.“
We kunnen zeggen dat bij mensen die zo spreken, een van de veiligheidsbanden is verbroken. Indien deze mensen trouw zijn aan hun woorden, moeten ze hun geloof met daden onderbouwen en door hun verrichte gebeden de vrije slaven van de poort van de Heer zijn, zodat ze in de ware zin van het woord gelovig zijn.
Kortom, kan worden gezegd dat:
Het is afhankelijk van de aanbidding of het geloof in de harten altijd fris en levendig blijft en niet veroudert en verwelkt.
Geloof,
Door middel van aanbidding kan het geloof altijd nieuw blijven en nooit verouderen. Anders is het onzeker of het geloof in een mens zonder aanbidding tot het laatste moment standhoudt.
Klik hier voor meer informatie:
Sommige mensen beweren dat „aanbidding bedoeld is om harten te reinigen“ en zeggen: „Aangezien mijn hart rein is, hoef ik niet te aanbidden“. Kan iemand zich met zo’n argument van de plicht tot aanbidding bevrijden?
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
