Beste broeder,
Het is niet eens voordat er iets bestaat. Niets anders dan God, wiens bestaan van zichzelf is en die eeuwig is, kan vanzelf uit de nietigheid in het bestaan treden. Anders zouden we elk wezen als eeuwig moeten beschouwen.
Het begrip verwijst niet naar een object dat ergens bestaat. Het is slechts een element van voorstelling dat in het denkbeeld geen verschil kent tussen bestaan en niet-bestaan, waarvan het denkbeeldig bestaan of niet-bestaan niet noodzakelijk is. zeggen dat iets mogelijk is, betekent het uit de werkelijkheid halen en in de niet-werkelijkheid plaatsen. Maar voor het mogelijke is zo’n voorstelling niet relevant. Want er is geen werkelijke existentie.
Om het nog eens te herhalen: er is niets dat uit de nietigheid is ontstaan en in de nietigheid is verdwenen, zoals in de vraag wordt verondersteld. Er is alleen datgene wat is. De eeuwige en oneindige kennis van God omvat ook de werelden van de nietigheid. In werkelijkheid bestaat er geen werkelijkheid van de nietigheid. Want Gods alomvattende kennis omvat ook datgene wat nog niet in de werkelijkheid is. We gebruiken de term echter niet voor datgene wat nog niet bestaat, of we gebruiken hem als een metafoor, een concessie aan de taal.
De graden van bestaan in de dingen zijn verschillend. Ze zijn allemaal begunstigd met de namen en eigenschappen van God. Maar in hun individuele specificaties rijpen ze door vele sluieren heen.
Van onze kant is het kortom zo:
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
