Beste broeder,
Soms zien we in de krant foto’s die je de haren te berge doen rijzen; meestal foto’s van arme en uitgeputte Noord-Afrikanen… Elk van hen lijkt een levend skelet… Er is bijna geen ruimte meer tussen botten en vlees. Met hun verschrikkelijke aanblik roepen ze ons met alle kracht die ze nog hebben toe:
Zo maakt materiële honger de mens ellendig, zwak en machteloos… Hier zijn er nauwelijks materiële problemen, maar er zijn veel mensen die geestelijk hongeren en ellendig zijn… Onrustige menigten die zichzelf proberen te troosten met vermaak, zonde, alcohol of drugs. Hun problemen zijn erger dan de vorige… En de namen van deze ziekten zijn nog angstaanjagender:
…de sultan van het lichaam… Bij mensen die van honger kreperen, is de knecht verzwakt, terwijl de sultan in stress is. En iedereen met een beetje mededogen en geweten helpt de eersten. De laatsten daarentegen worden door iedereen veroordeeld, iedereen wordt hun vijand…
Terwijl juist zij degenen zijn die medelijden en hulp nodig hebben… Want zij zijn zowel ziek als vijandig tegenover medicijnen. De behandelaars moeten veel geduld hebben met hen.
Niet alleen deze mensen zoeken vandaag de dag rust en geluk. Bijna iedereen draagt een spoor van deze zorg met zich mee. Laten we dan eerst eens proberen iets tegen onszelf te zeggen. Waarom raken we af en toe in geestelijke benzin, worden we ongeduldig en martelen we onszelf met het lijden van onvermogen? We maken ons zorgen over alles, van onze lichamelijke gezondheid en financiële situatie tot onze reputatie in de maatschappij en onze wereldse genoegens, en raken verdrietig en onrustig als we deze problemen niet kunnen oplossen…
In plaats van bovenop de wereld te staan, bevinden we ons eronder. Dit put onze ziel uit en maakt ons moe. We zijn niet in staat om met geduld tegen al deze gebeurtenissen te vechten. Want, zoals de grote Bediüzzaman zo mooi beschreef, raken we uiteindelijk in de problemen en raken we in wanhoop.
Als we de oorzaak van al dit onheil onderzoeken, ontdekken we de volgende fout: wie de verkeerde weg inslaat, raakt uitgeput. Deze grote vergissing is wat ons moe maakt, in de problemen brengt en uiteindelijk verwoest… Op het moment dat we ons van deze fout afkeren, zullen we de juiste richting hebben gevonden en ons tot vrede en geluk wenden.
Kwaad daarentegen verwondt het hart, verstoort het geweten en vernietigt de vrede. Deze vicieuze cirkel is een belangrijke bron van onrust. Degenen die deze cirkel niet kunnen doorbreken, verliezen, naarmate ze hun ego voeden, het vermogen tot vrede in hun hart en geweten. En ze zoeken de oplossing opnieuw in het bevredigen van hun ego.
De egoïstische natuur is gierig en denkt gelukkig te worden door geld te sparen. Het hart en het geweten daarentegen vinden voldoening in het voorzien in de behoeften van de armen. De egoïstische natuur is verliefd op arrogantie en geniet van zelfverheerlijking… De rust van het hart en de ziel ligt echter in nederigheid en bescheidenheid. De egoïstische natuur is, net als luie studenten, dol op spel en vermaak. De rede daarentegen beveelt arbeid en inspanning, en vindt daarin rust. En tot slot is de egoïstische natuur verliefd op vergankelijke en tijdelijke dingen. Het hart daarentegen is verliefd op het eeuwige, op de eeuwigheid.
Alleen langs de weg die wij noemen en die wij bij elke recitatie van de Fatiha bij Onze Heer verzoeken te bereiken, kunnen deze tegenstrijdigheden in de innerlijke wereld van de mens ten einde komen. Degenen die buiten deze weg vrede zoeken, achtervolgen illusies en vallen uiteindelijk uitgeput en bewusteloos neer, en als er geen barmhartige hand naar hen uitgestoken wordt, is hun dood onvermijdelijk.
Geduld is een deugd van de ziel, een mooie eigenschap. Alleen met geduld kan men dingen verdragen die moeilijk te dragen zijn en de ziel zwaar vallen. De standvastigheid die nodig is om een recht te verdedigen en te behouden, is alleen mogelijk met geduld. Om Gods geboden na te leven, om weerstand te bieden aan de onrechtmatige verlangens en begeerten van de ziel die de rede en de religie niet goedkeuren, en om rampen en tegenslagen die onvermijdelijk in het leven voorkomen en de mens grote pijn en verdriet bezorgen te weerstaan en te overwinnen, is het noodzakelijk geduldig te zijn en te leren geduld te hebben.
De oorzaak van alle ellende is ongeduld of het onvermogen om voldoende geduld te hebben. Geduld is een hogere waarde dan welke deugd dan ook.
Het einde van geduld is veiligheid, is succes. Geduld is bitter. Maar de uitkomst is zoet. Profeet Mohammed (vrede zij met hem);
(Müsned, 1/307);
(Acluni, Keşfü’l-Hafa, 2/21);
(Muislim, Taharet 1);
(Ghazali, Ihya: 4/61);
(Müsned, 1/307)
door te zeggen: „Wees geduldig“, heeft hij de waarde van geduld uitgelegd.
De Profeet Mohammed (vrede zij met hem);
Met deze woorden benadrukte hij het belang van geduld op het moment dat men voor het eerst met een ramp wordt geconfronteerd. Geduld betekent niet dat men zich neerlegt bij veroordeling, armoede en vernedering, dat men zich neerlegt bij onrechtvaardige aanvallen en aanvallen die de menselijke waardigheid schaden, en dat men daar niets tegen zegt. Want het is niet geoorloofd om geduld te hebben tegenover onrechtmatige dingen. Men moet er innerlijk verdriet over hebben en ertegen vechten. Het verdragen van kwaad dat men met eigen kracht en wil kan overwinnen, of het verwaarlozen van behoeften die men kan voorzien, is geen geduld, maar zwakte en luiheid. De Profeet (vrede zij met hem) bad als volgt:
Sommige moeilijkheden overstijgen de wil en kracht van de mens. Wanneer zulke rampen overkomen, behoort het tot de eigenschappen van de gelovigen om zich niet te laten meeslepen door paniek en te klagen, maar om zich te onderwerpen aan het goddelijke besluit en geduldig te zijn. Zoals God in de Koran de mooie geduld (sabr-ı cemil) beveelt. De Profeet (vrede zij met hem) heeft gezegd:
Patiënt zijn is nutteloos als je toch niets kunt doen, en ongeduldig zijn is zinloos als je wel iets kunt doen.
Het betekent het aanvaarden van noodzakelijke omstandigheden die tegen de menselijke natuur ingaan en het weerstaan van moeilijkheden. Het doel van geduld is om niet onrustig te worden, geen paniek te zaaien en tolerantie te tonen in het licht van onverwachte gebeurtenissen en moeilijkheden. God heeft beloofd de geduldigen een onvoorstelbare beloning te geven en heeft hen geprezen.
Geloovigen worden vaak het doelwit van de onderdrukking en het kwaad van de vijanden van God, alleen al vanwege hun geloof; ze worden onderworpen aan verschillende vormen van marteling en moeten tegen hen vechten. In zo’n situatie is geduld de krachtbron van de gelovige, de beschermer van zijn geloof. Toen Farao de gelovigen van Mozes (vrede zij met hem) wilde kwetsen, zeiden zij:
zo hadden ze gebeden. Het is een bekend feit hoe de geliefde Profeet (vrede zij met hem) en de eerste moslims geduld en tolerantie toonden in het aangezicht van marteling en vervolging.
De aspecten van de religieuze plichten die ons zwaar vallen, worden met geduld lichter. Zo bidden we in vrede vijf keer per dag en vasten we zonder problemen op warme zomerdagen. Dit geldt ook voor andere religieuze plichten en moreel gedrag. De volgende verzen tonen dit aan:
Vaak volgt de mens zijn eigen ego; het is moeilijk voor hem om de geboden van God te volgen en de verboden te vermijden. Hij wil zijn slechte verlangens, die hem bevallen, bevredigen en vermijdt goedheid en deugd. Bijvoorbeeld: het is prettiger om het geld dat hij heeft te besteden aan vermaak en plezier dan aan een arme. Voor een kind is spelen aantrekkelijker dan studeren. Ronddolen wordt verkozen boven werken en verdienen.
In zo’n geval is het een zeer nobele daad als iemand, ondanks de moeilijkheden, kiest voor wat goed en nuttig is en dat met geduld en volharding probeert te bereiken.
Bovendien kunnen mensen gedurende hun leven rijkdom of armoede kennen, gezond zijn en ziek worden, en rampen zoals overstromingen, aardbevingen en branden meemaken; in al deze situaties is geduld de grootste steun voor de mens. Andershandig gedrag leidt de mens tot ongehoorzaamheid en ondankbaarheid jegens Allah. De Heer heeft hierover gezegd:
De profeten zijn de grootste voorbeelden van geduld. Want zij hebben alle moeilijkheden met geduld overwonnen. Onze wens moet zijn dat Allah (cc) ons tot Zijn dienaren maakt.
Geduld is de basis van geloof en aanbidding, van kennis en wijsheid, kortom van alle deugden. Een geduldig mens is een goed mens. Allah heeft verklaard dat degenen die goede werken verrichten en elkaar tot het goede en geduld aansporen, zalig zullen worden. Geduld is de weg naar de overwinning.
De Profeet (vrede zij met hem) zei:
En Allah, de Eeuwige en Ene, zegt verder:
Uit deze en soortgelijke verzen leren we dat God de mensheid beproeft door hen aan verschillende moeilijkheden bloot te stellen, en dat degenen die deze beproevingen met geduld doorstaan, overwinnen. Met geduld worden alle moeilijkheden opgelost en alle obstakels overwonnen. Daarom zeiden onze voorouders: …
De Profeet (vrede zij met hem) zei:
Geduld, waarvan wij geloven dat het ons zeker ten goede komt, is een gemeenschappelijke eigenschap van alle profeten. Bij het verkondigen van Gods religie hebben ze allemaal verschillende moeilijkheden ondervonden, zijn ze vervolgd en uit hun huizen verdreven. Ze zijn door heersers gevangengezet, maar ze hebben altijd volhard. De Koran bevat vele verzen die de geduldzaamheid van de profeten beschrijven. Het leven van de Profeet Mohammed is van begin tot eind vol met de mooiste voorbeelden van geduld. Daarom is het de plicht van elke moslim om, wetende dat verlossing in geduld ligt, God om geduld te vragen en geduldig te zijn.
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
