– Wat is de wijsheid achter het feit dat degene die aan wal strandde, sterft, maar degene die aan het water blijft drijven, niet sterft? Zijn ze uiteindelijk niet allebei dood?
Beste broeder,
1. Als er hadith-overleveringen zijn die verschillende uitspraken bevatten, dan wordt de meest authentieke of betrouwbare overlevering gekozen en daarop gehandeld. Als beide even betrouwbaar zijn, wordt bepaald welke overlevering eerder of later is overgeleverd, en wordt besloten of de tweede de eerste heeft ingetrokken en de uitspraak ervan heeft geannuleerd. Er zijn belangrijke werken over dit onderwerp geschreven.
Wat mensen zoals wij zouden moeten doen,
niet het trekken van conclusies uit hadiths of verzen, maar het benutten van de heersende religieuze atmosfeer van een tijdperk of tijdperken die dichter bij de gouden eeuw stonden, door mensen die veel meer kennis en vroomheid bezaten dan wij, hun leven wijdden aan het bestuderen van deze onderwerpen en die het vertrouwen van de gemeenschap genoten.
Het is door middel van het bestuderen van de werken van islamitische geleerden.
Zelfs als deze geleerden onderling verschillende meningen hebben, hebben we het recht om de mening te kiezen waarvan we het meest overtuigd zijn dat deze juist is.
Maar laten we niet vergeten dat:
De overgrote meerderheid van de bevolking in islamitische gemeenschappen beschikt niet over de kennis en ervaring om een voorkeur voor een bepaalde visie te kunnen hebben.
Dan is de enige manier om te handelen, volgens de mening van de geleerden van de stroming waartoe men behoort.
Volgens Hattabi is het toegestaan om vis te eten die dood op het water drijft.
– waaronder Abu Bakr en Abu Ayyub al-Ansarī –
Er zijn veel Sahaba.
(Hattabi, Mealimu’s-sunen, commentaar op de betreffende hadith)
Islamitische geleerden hebben, gebaseerd op verschillende overleveringen van hadiths en andere bewijsmateriaal, uiteenlopende standpunten ingenomen…
Imaam Malik, Imaam Shafi’i, Imaam Ahmad, Abu Sawr, Ata ibn Abi Rabah, Makhul, Ibrahim, Naha’i
geleerden zoals … hebben het eten van vis die dood aan de oppervlakte is gekomen/zwemt, als toegestaan beschouwd. Deze mening wordt beschouwd als de mening van de meerderheid.
De jurisprudentie-imams en hun aanhangers die deze mening delen.
Bewijzen uit het boek;
„Het is jullie toegestaan om te jagen op zee en het gevangene te eten, als middel van bestaan voor julliezelf en de reizigers.“
(Al-Maidah, 5/96)
Dit is de betekenis van de heilige tekst. Want deze heilige tekst omvat niet alleen de zee-dieren die door mensen worden gevangen, maar ook degenen die vanzelf sterven en in handen van mensen terechtkomen.
De bewijzen uit de Sunnah zijn:
„Ons is het eten van twee dode (dieren) toegestaan: vis en sprinkhaan.“
volgens de hadith die luidt:
„Het water van de zee is schoon, en wat erin sterft, is halal.“
Dit is de betekenis van de hadith. Want in deze hadiths wordt geen onderscheid gemaakt tussen vis die ogenschijnlijk zonder reden dood is gegaan en aan de oppervlakte is gekomen, en vis die door mensen is gevangen of die na een duidelijke oorzaak is gestorven.
(zie V. Zuhaylî, el-Fıkhu’l-İslamî, 3/680).
Daarentegen beschouwden geleerden als Ibn Abbas, Hazrat Jabir, Imam-i Azam, Jabir b. Zayd en Tawus dit als verwerpelijk (makruh).
(zie Hattabî, age)
Het argument van de Hanafi-geleerden is echter:
Het onderwerp van onze discussie is de hadith die door Hazrat Jabir is overgeleverd.
(zie Nasbu’r-raye, 4/202; el-Fıkhu’l-İslamî, 3/679)
2. Volgens een overlevering van Hazrat Cabir zei de Profeet het volgende:
„Eet wat de zee aan wal brengt of wat door het terugtrekken van de zee zichtbaar wordt. Maar eet niet wat in de zee sterft en aan de oppervlakte drijft, zonder duidelijke oorzaak.“
(Abu Dawud, Atime, 36/h. nr: 3815).
De wijsheid hiervan lijkt te liggen in de gezondheid. Het lijkt erop dat het gemakkelijker is om te zien of een vis die uit het water is gehaald, bedorven is als die vis bedorven is. Maar de kans op misverstanden is groter bij een vis die zich op het water bevindt. Omdat een vis die zich op het water bevindt, er aantrekkelijk uit kan zien, zelfs als die vis bedorven is.
Alleen God weet het zeker.
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
