Beste broeder,
„Zij verlangen dat jij hen spoedig straf zult brengen. Maar Allah zal Zijn belofte nooit verbreken. Een dag bij jouw Heer is gelijk aan duizend jaar van jullie.“
(Al-Hajj, 22/47)
O Mohammed, de ongelovigen en polytheïsten onder jouw volk verlangen dat de straf die Jij hen hebt beloofd vanwege hun ongeloof, snel komt en dat zij die in dit leven zouden zien. Weet dat Allah Zijn beloften nooit zal verbreken. Zoals zij de beloofde straf in dit leven zullen zien, zo zullen zij in het hiernamaals ook de straf ondergaan die zij verdienen.
In de heilige Koran staat:
„Een dag bij uw Heer is gelijk aan duizend jaar van uw tijd.“
zoals gezegd. Er zijn verschillende verklaringen gegeven over welke dag het in de ogen van God is.
Volgens een overlevering van Abdullah ibn Abbas verwijst deze dag naar een van de zes dagen waarop God de hemel en de aarde schiep. Een andere overlevering, overgeleverd door Abdullah ibn Abbas en Mujahid, interpreteert deze dag als een dag van het hiernamaals.
Nadat Allah Teala in het begin van de aya heeft verklaard dat de ongelovigen de beloofde straf onmiddellijk willen en dat Allah niet van de beloofde straf zal afwijken, wordt de vermelding dat een dag bij Allah gelijk staat aan duizend dagen als volgt uitgelegd:
De ongelovigen verlangden naar een snelle komst van de straf, maar Allah verklaarde dat deze straf niet te laat kwam. Want een dag bij Allah is gelijk aan duizend dagen zoals de mensen die berekenen. Daarom is de straf niet te laat gekomen.
Of de ongelovigen verlangen naar de straf, maar kennen de aard ervan niet. Als ze de ware aard ervan zouden kennen, zouden ze die straf geenszins wensen. Want vanwege de intensiteit van de straf zal elke dag die ze die straf ondergaan, duizend gewone dagen lang lijken.
Zoals bekend, is onze indeling van de tijd volkomen kunstmatig. De draaiing van de aarde om haar eigen as en om de zon veroorzaakt dag en nacht, seizoenen en jaren. In het hiernamaals, waar geen dag en nacht, seizoenen en jaren zijn, verdwijnt het begrip tijd in zekere zin. Natuurlijk bedoelen we hier de kunstmatige tijd. Daarom wordt bij de vermelding van de dag des oordeels gewezen op het feit dat een halve dag in onze kunstmatige tijd gelijk staat aan 500 jaar, en een dag aan 1000 jaar, en zo wordt aandacht besteed aan dit onderwerp…
«dag»
dus
«dag»
Wanneer deze term wordt gebruikt, duidt dit erop dat het niet om de gebruikelijke 24 uur in onze kunstmatige tijd gaat.
Degenen die deze waarheid niet overwegen, verlangen dat wat ze wensen onmiddellijk gebeurt en raken in wanhoop als er een paar jaar voorbij zijn gegaan. Maar de wet van God is onveranderlijk, Zijn plan onverstoorbaar, Zijn oordeel onveranderlijk. Als een volk gestraft moet worden, is er altijd een vastgestelde tijd voor. Hoeveel haast mensen ook maken, de straf zal niet vallen voordat die tijd is verstreken.
Degenen die de straf bij de Profeet (vrede zij met hem) haastig eisten, waren de stammen van Koeraysj. Zij geloofden niet in het komen van de straf, maar wilden de profeet bespotten en hem machteloos laten lijken door de straf onmiddellijk te eisen.
«Een dag die duizend jaar lijkt»
Hiermee wordt de dag bedoeld waarop die straf zal komen.
De lengte van deze dag is een metafoor voor de intensiteit van de marteling.
Want de dagen van genade en vreugde zijn kort, maar de dagen van verdrukking zijn lang.
Volgens Ferra omvat de verzen zowel de straf in dit leven als in het hiernamaals. De straf die men onmiddellijk wenst, is de straf in dit leven.
„God zal Zijn belofte om u in deze wereld te straffen niet verbreken.“
.
En een dag van de straf in het hiernamaals is even lang als duizend jaar in de wereld.
In deze passage wordt de relativiteit van tijd uitgedrukt.
De tijd verloopt in elk universum anders. Een dag in het graf, bijvoorbeeld, is niet gelijk aan een dag op het Dag des Oordeels. Zelfs binnen dit universum lopen de klokken op verschillende planeten anders. Dit toont aan dat de tijd kan veranderen.
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
