Hoe moeten mannen en vrouwen zich gedragen tijdens ruzies binnen het gezin?

Beste broeder,

Af en toe kwamen er meningsverschillen en ruzies voor met zijn vrouw. Daardoor was hij onrustig en had hij geen vrede. Zelfs zo’n kleine, ogenschijnlijk onbeduidende ruzie, leidde hem tot de conclusie dat dit nooit zou stoppen. In zijn vraag:

„Wat vindt u van deze botsing tussen ons? Kan dit zo niet verdergaan, moet ik de boel beëindigen?“

voegt hij eraan toe. Ik kijk met een zekere verwondering en verbazing naar zulke mensen, en beschouw ze als onervaren beginners die de wereld nog niet kennen. Je gaat een gezamenlijk leven beginnen met iemand die in het huis van een vreemde is opgegroeid, en dan verwacht je ook nog eens volledige overeenstemming. Je accepteert geen enkel verschil of meningsverschil, hoe klein ook. Kan zo’n droomhuwelijk, zo’n begrip, zo’n menselijk type wel bestaan?

Je moet geen dromer zijn.

Het kan voorkomen dat jij en je vrouw het niet eens zijn, of dat jullie verschillende opvattingen en meningen hebben.

Dit kan geen aanleiding zijn tot een scheiding.

Het kan niet als een reden voor onrust worden beschouwd, ook al wordt het zo gepresenteerd.

Welke vader heeft ooit zonen die in alle opzichten identiek zijn, die geen verschillende meningen en opvattingen hebben? Bestaat er zoiets als volkomen gelijkheid, identiteit, onverschil tussen broers?

Zijn er niet eens verschillen tussen broers en zussen?

Als er al verschillen bestaan tussen kinderen van dezelfde ouders, waarom zouden die dan niet ook voorkomen tussen kinderen van andere ouders? En waarom zouden die verschillen, wanneer ze zich voordoen, worden gezien als een oorzaak van onenigheid en als een teken van kwaad?

Een echtpaar zijn betekent niet dat je twee identieke houten poppen bent. Het gaat erom dat je niet in fundamentele kwesties van elkaar verschilt en niet in strijd bent met de essentiële principes van de islam. Zelfs als er in die zaken meningsverschillen zijn, moet je het aan de tijd overlaten en proberen het te corrigeren.

Men moet het hart en de ziel toevertegen aan Allah, wiens macht het enige is dat in staat is om ze te veranderen.

Zelfs tegen de Profeet (vrede zij met hem) heeft onze Heer gezegd:

„Jij kunt degene die je liefhebt niet tot de rechte weg leiden. Alleen God kan degene die Hij wil tot de rechte weg leiden en tot de waarheid brengen.“



(Kasas, 28/56)

Op dit punt wil ik een voorbeeld geven uit het leven van onze Profeet (vrede zij met hem), die een voorbeeld van gezinsleven voor de mensheid was, zodat u kunt zien wat voor soort gebeurtenissen er in een gezin kunnen voorkomen en welke corrigerende maatregelen er kunnen worden genomen.

Ik zal de gebeurtenissen samenvatten aan de hand van Buhari:

Toen de Profeet (vrede zij met hem) het huis van zijn dochter Fatima betrad, zag hij dat zijn schoonzoon Ali er niet was en vroeg hij ernaar. Antwoord:

– Ik heb even met Ali over iets gediscussieerd. Hij is boos weggegaan en ik weet niet eens waar hij is.

De Profeet (vrede zij met hem) was bedroefd en gaf Sehl ibn Sad, die bij hem was, de volgende opdracht:

– Ga Ali zoeken. Laat me weten waar hij is.

Sehl ibn Sad, die even later aankwam:

– O Boodschapper van Allah, Ali ligt op de grond in de moskee en slaapt.

der.

Onze Profeet (vrede zij met hem) gaat meteen naar de moskee en roept tot Ali, die daar in de modder en het stof ligt:

– Sta op, o Aboe Toerab!

Toen hij wakker werd en hoorde wie hem riep, zag hij de Profeet (vrede zij met hem) aan zijn hoofdeinde staan. H. Ali (ra) sprong meteen op. De Profeet (vrede zij met hem) nam hem liefdevol bij de hand, nam hem mee naar huis en ze gingen samen zitten. Ze onderhielden een gesprek, herstelden de vriendschap en verzoenden zich. Na een sfeer van liefde en respect te hebben gecreëerd, vertrok de Profeet (vrede zij met hem).

Op dat moment ziet een metgezel de vreugde op het gezicht van de Profeet en vraagt:

– O Boodschapper van Allah, wij zijn zo blij u te zien.

Hij/Zij antwoordt als volgt:

– Waarom zou ik me niet verheugen? Ik heb erin geslaagd om twee mensen die ik erg liefheb, te verzoenen. Dat is een reden om blij te zijn.

De dames en heren zullen wel hebben gehoord van dit voorval, ik hoef er niets meer aan toe te voegen.

Want ook Ali en Fatima konden te maken hebben met ruzies binnen het gezin; maar zij lieten het niet escaleren en zochten naar een oplossing. Wat is er met ons aan de hand? Of zijn wij -god verhoede- beter dan zij?

WAAROM IS GEDULD DE ONMISBARE EIGENSCHAP VAN EEN GEZIN?

Het gewenste gezinsleven is dat waarin man en vrouw dezelfde gedachten en inzichten hebben en gezamenlijk beslissingen nemen.

„ja“

hun,

„nee“

dat ze ze gezamenlijk identificeren.

Maar dit is een ideaal; idealen zijn niet altijd haalbaar en mogelijk. Soms komen er verschillen in temperament, cultuur en smaak voor, zowel bij de man als bij de vrouw, en vinden ze geen gemeenschappelijke grond. In dat geval kan het voorkomen dat de een aan de wensen van de ander tegemoetkomt en begrip toont om het gezinsleven voort te zetten.

En hier komt geduld om de hoek kijken. En over geduld wil ik jullie vandaag eigenlijk ook eens wat vertellen.

De rol van geduld in het gezinsleven is inderdaad niet te onderschatten. Men zou zelfs kunnen zeggen dat een ongeduldig gezinsleven onmogelijk is; als dat wel het geval is, dan zal de woede, de driftbuien en de agressie van iemand de sfeer ongetwijfeld verpesten. Dat leidt tot een moeilijk leven. Daarom heeft onze Profeet (vrede zij met hem) de aandacht gevestigd op geduld in het gezinsleven en er bijzonder waardevolle en mooie opmerkingen over gedaan. Namelijk:

Geduld is overal mooi, maar in het gezinsleven is het nog mooier. Want geduld in het gezinsleven brengt de bezitter niet alleen naar de hemel, maar verheft ook zijn positie in de hemel, afhankelijk van de diepte en intensiteit van het geduld, en kan hem zelfs tot de positie van oudere broer of zus van de hemelse vrouwen verheffen.

Sterker nog, geduld kan een man de beloning van het geduld van Eyyub (vrede zij met hem) opleveren, en een vrouw de beloning van het geduld van Asiye (vrede zij met haar).

Ibn Arabi, in zijn boek „Al-Mokashafa“, citeert een hadith van de Profeet (vrede zij met hem) over dit onderwerp als volgt:

– Wie de onverstandigheid van zijn vrouw geduldig verdraagt (afhankelijk van de moeilijkheid en intensiteit van dat geduld), kan Allah hem een beloning geven zoals Hij Ayyub (Job) beloofde voor zijn geduld. En wie de onverstandigheid van haar man geduldig verdraagt (ook hier afhankelijk van de moeilijkheid en intensiteit van dat geduld), kan Allah haar een beloning geven zoals Hij Asiya, de vrouw van Farao, beloofde voor haar geduld.

Ja, zo zijn de wereldse en toekomstige beloningen die geduld binnen het gezin oplevert. Wie geduld beoefent uit het besef van deze beloning, zorgt er direct voor dat er een positieve sfeer in huis heerst, en de negatieve omstandigheden die geduld vereisen, nemen af, of verdwijnen zelfs helemaal. Ze ontvangen de beloning van hun geduld al in dit leven, voordat ze in het hiernamaals beloond worden.

Na het overbrengen van deze hadith voegt Imam Ghazali nog een zeer waarschuwende opmerking toe aan beide partijen, namelijk:

Waarom is dat zo?

God, de Allerhoogste, wil niet dat het huwelijk wordt verbroken, maar dat het voortduurt. Daarom belooft Hij de mannen die het huwelijk in stand houden de beloning van Ejjub (Aïe) en de vrouwen die het huwelijk in stand houden de beloning van Asiye, de moeder van Mozes.

Om het kort te houden:

– Het ideaal binnen een gezin is dat alle betrokkenen gezamenlijk beslissingen nemen, door middel van overleg en overeenstemming. Echter, idealen zijn niet altijd haalbaar. Dan blijft geduld over. Degenen die voor geduld kiezen, zullen er nooit spijt van krijgen, integendeel, ze zullen hun beloning in het hiernamaals zien.

„Ik wou dat we nog geduldiger waren geweest.“

Ze worden er ook aan herinnerd wat ze te zeggen hebben.

Met vrede en gebed…

Islam in vraag en antwoord