Beste broeder,
De aandacht van de mensen, de publieke opinie.
De ziekte van het verlangen naar de liefde, het applaus en de waardering van mensen, en het afwijken van het doel van het leven op aarde, is de dwaasheid van het verwachten van hulp van een ander armzalig mens zoals zichzelf. De aandacht van de mensen is de uitnodiging tot hypocrisie, het grootste obstakel op de weg naar de genade van God.
Riya,
komt van het dromen:
Het willen laten zien aan anderen dat je goede dingen doet, opscheppen, en op een opzichtige manier dingen doen om door anderen gewaardeerd te worden.
Laten we eens nadenken over de mensen die over een eeuw zullen komen. Deze gasten van deze wereld, die zich nog in de duisternis van het niet-bestaan bevinden en wier identiteit ons onbekend is, zullen op het door het lot bepaalde moment, als een goddelijke genade, het geschenk van het leven ontvangen en voet aan wal zetten op de aardbol. In de baarmoeder, hun eerste halteplaats op hun reis, zullen ze negen maanden worden opgevoed en uitgerust met alles wat ze nodig hebben om optimaal te profiteren van de oneindige zegeningen en gunsten van dit universum. Dan zullen ze, in de armen van hun moeders, voet aan wal zetten op de aarde en uit die tedere borst zoet melk drinken, naar hartenlust.
Dan zullen ze opgroeien, jong worden. Ze zullen een baan krijgen, deel gaan uitmaken van de maatschappij. En een groot deel van hen zal zich verliezen in de menigte, zichzelf vergeten; ze zullen zich niet eens herinneren dat ze slaven zijn, gasten, reizigers. Ze zullen verlangen naar de gunst van anderen, die in andere moederslopen zijn opgevoed en net zo hulpeloos en sterfelijk zijn als zijzelf. Ze zullen slaven van de maatschappij worden, de afkeuring van anderen boven zonde stellen, de goedkeuring van hen boven de wil van God. Ze zullen niet nadenken over de volgende stadia van hun reis, na het graf. Ze zullen zich niet eens herinneren het graf, waar iedereen alleen zijn eigen zorgen draagt, het oordachtingsterrein waar niemand naar iemand anders kan kijken, en de dag des oordeels, waarop niemand zonder Gods toestemming voor iemand anders kan pleiten…
Dan verschijnen er profeten, geleerden en wijzen voor deze menigten die zichzelf zijn vergeten en haastend de hel van het hiernamaals tegemoet gaan, en proberen ze hen te vertellen dat ze op de verkeerde weg zijn en hen in de richting van de ware geloofsrichting te leiden.
Wie de wet van de geboorte in handen heeft, heeft ons in deze wereld gebracht, en met de wet van de dood zal Hij ons naar het hiernamaals brengen.
Wat voor nut heeft het om tijdens deze korte reis door het leven bezig te zijn met het winnen van de gunst van anderen?!
We zullen allemaal op den duur uit deze wereld verdwijnen en wat we achterlaten, zal al snel vergeten worden. Wat zouden we veel leerzame scènes zien als we de geschiedenis met deze ogen zouden kunnen bekijken! Waar zijn degenen die een eeuw geleden geapprecieerd werden en degenen die hen applaudisseerden? Waar zijn die heersers en de dichters die voor hen gedichten schreven en hen bejubelden? Waar zijn die rijken en de armen die van hen afhankelijk waren?
Over een eeuw zullen ook wij tot het verleden behoren, en de volgende generatie zal dezelfde vragen stellen aan de mensen van hun tijd. En dan, op een dag, zal de wereld, net als elke ziel, de dood proeven. Daarna komen de Dag des Oordeels en het veld van de verantwoording. Op dat verschrikkelijke veld, waar men niet eens in de ogen van zijn geliefde kan kijken, moet men vandaag de dag zijn toevlucht zoeken bij Hem, en proberen Zijn goedkeuring te winnen.
Maar het is wel zo dat…
„Liefhebben omwille van Allah“
zoals,
„Omwille van Allah geliefd zijn“
is ook legitiem en goed. We verlangen ernaar dat de gelovige slaven van Allah ons liefhebben en dat Zijn toegewijde slaven ons gunstig gezind zijn. Deze wens heeft niets te maken met riya (schijnheiligheid) of het zoeken naar de gunst van de mensen.
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
