– Tijdens de periode in Mekka zei de Profeet Mohammed (vrede zij met hem): „Laat iedereen zijn eigen religie volgen en scheld niet op hun heilige dingen, zodat zij ook niet op de uwe schelden.“ Wanneer tolerantie en respect voor verschillende geloven worden benadrukt, hoe rechtvaardig is het dan dat hij, nadat hij de macht greep en een staat in Medina oprichtte, Mekka veroverde en de polytheïsten daar geen recht op leven hadden en hun heilige plaatsen werden verwoest en vertrapt?
Beste broeder,
Hoewel de vergelijking historisch gezien gebaseerd is op verkeerde uitgangspunten, stelt de vragensteller dat de moslims, die in Mekka, waar ze zwak waren, respect en tolerantie toonden voor andere religieuze overtuigingen, deze houding in Medina, waar ze aan de macht kwamen, hebben laten varen en het recht op leven hebben geschonden, de heilige plaatsen van mensen met een ander geloof hebben vernietigd en hen het recht op leven hebben ontzegd.
Vooral
„Iedereen mag zijn eigen geloof hebben“
De uitdrukking doet denken aan het zesde vers van de Kafirun-soera in de Koran. Het punt dat in deze soera wordt gemaakt, is niet tolerantie ten opzichte van andere religies, maar de afgodenverliefden,
„Aangezien je volhoudt je geloof niet te verlaten, kom dan en aanbid wat wij aanbidden, en wij zullen aanbidden wat jij aanbidt.“
is een afwijzing van het idee om een hybride religie te creëren door een mengsel van monotheïsme en polytheïsme te vormen.
Ten tweede,
„Scheld niet hun heilige dingen uit, opdat zij ook niet uw heilige dingen schelden.“
De zin verwijst naar vers 108 van Soera Al-An’am en is een goddelijk gebod dat voor alle tijden geldt. Het is onmogelijk om een interpretatie te vinden die in sommige periodes stelt dat het gebod als „gooi de steen uit je mond“ mag worden opgevat.
Zoals zojuist vermeld, zijn de twee betreffende verzen uit hun context gehaald.
„Moslims zijn in zwakke tijden respectvol voor andere geloven en tasten de heilige zaken van anderen niet aan, maar zodra ze sterker worden, verlaten ze deze principes.“
Het is in strijd met de regels van de logica om een dergelijke uitspraak te doen.
Nu kunnen we overgaan tot de orde van de dag:
De vraagsteller beweert dat de polytheïsten na de verovering van Mekka geen recht meer hadden om daar te wonen. Voor degenen die met het onderwerp vertrouwd zijn, is deze bewering een aanpak die in tegenspraak is met historische feiten.
De verovering van Mekka,
In plaats van het recht op leven van de mensen die daar wonen te ontkennen, staat de plek vol met schilderijen die de heiligheid van het recht op leven benadrukken. Hier zijn er een paar voorbeelden van.
1.
Ondanks dat het verdrag zeer zware bepalingen bevatte ten nadele van de moslims, koos hij voor vrede in plaats van oorlog door een vredeovereenkomst van 10 jaar te sluiten met de polytheïstische stammen van Mekka, en negeerde hij de ontevredenheid van een deel van de Sahaba (degenen die bij de profeet waren) toen later provocerende gebeurtenissen zich voordeden.
Het is de Profeet Mohammed (vrede zij met hem) die vrede nastreefde.
2.
Hij beweerde dat de polytheïsten van Mekka de vrede na anderhalf jaar openlijk hadden verbroken en dat hij, ondanks waarschuwingen om zijn fouten te corrigeren, tegen hem waren opgetreden.
De Profeet Mohammed (vrede zij met hem) zag dat er geen andere weg was dan oorlog.
3.
Die in stilte voorbereidingen troffen om Mekka bloedvergieten te ontlopen, Mekka, de heilige stad, zonder dat iemand het wist…
Het is de Profeet Mohammed (vrede zij met hem) die ervoor zorgde dat er langs alle wegen teams werden ingezet om de steden zonder oorlog te veroveren.
4.
Terwijl het islamitische leger Mekka vanuit vier richtingen binnenviel, was Sa’d ibn Ubada, een van de legercommandanten, van mening dat er geen bloedvergieten mocht plaatsvinden tenzij het absoluut noodzakelijk was.
„Vandaag is de dag waarop oorlog in de Kaaba toegestaan is.“
vanwege zijn woorden, onmiddellijk
ontzet van zijn functie, of afgezet
Toen hij zag dat de eenheid onder bevel van Khalid ibn al-Walid door verzet werd tegengehouden.
Het was de Profeet Mohammed (vrede zij met hem) die hierdoor erg bedroefd werd en een boodschapper stuurde om onmiddellijk een einde te maken aan de strijd.
5.
Diegene die in hun huizen bleven, hun wapens neerlegden, of hun toevlucht zochten in de Haram-moskee en het huis van Abu Sufyan, verklaarde hij veilig.
Het is de Profeet Mohammed (vrede zij met hem) die beval dat gewonden, vluchtelingen en gevangenen niet vermoord mochten worden.
6.
De polytheïsten van Mekka, die het leven van de moslims twintig jaar lang tot een hel hadden gemaakt en niet aarzelden hen in een schep water te verdrinken, dachten in afschuw na over wat ze zouden doen als ze in Zijn handen zouden vallen.
„Ik zeg jullie vandaag wat mijn broer, de profeet Jozef, zei: Er is vandaag geen verwijt aan jullie, moge God jullie vergeven.“
die zo hoog in moreel opzicht is gestegen dat het de moeite waard is om erover te spreken
De Profeet (vrede zij met hem).
7.
die na de verovering van Mekka een algemene gratie uitriep,
ondanks dat hij slechts 17 personen van deze gratie uitgesloten heeft
Suhayl ibn Amr, Safwan ibn Umayya, Ikrimah ibn Abi Jahl
zoals de polytheïstische hoogwaardigheidsbekleeders, waaronder Abdullah ibn Abi Sarh, die later de bescherming van de stammen kreeg, maar die, ondanks dat hij eerst als schriftaris van de openbaring had gediend, later van het geloof afviel en een onverschrokken vijand van de islam werd, en
Het is de Profeet Mohammed (vrede zij met hem) die zelfs Hind, de vrouw van Abu Sufyan, die de lever van de geliefde oom van de Profeet, Hamza, had uitgescheurd en versnipperd, vergat en ervoor zorgde dat het aantal doden beperkt bleef tot slechts zes.
8.
Vlak na de verovering van Mekka
De Slag bij Hunayn
Deelnemer aan de veldslag was de Profeet Mohammed (vrede zij met hem), met een leger van twaalfduizend man, waarvan tweeduizend Mekkanen die recentelijk tot de islam waren bekeerd en achtentachtig nog geen islamitische gelovigen.
Zoals uit dit laatste voorval duidelijk blijkt, wilde de Profeet van Allah de polytheïsten niet uit Mekka verdrijven, laat staan dat hij hun religie wilde veranderen, maar hij wilde dat ze…
Hij stond hun deelname aan de Slag bij Hunayn toe, ondanks hun afgodendienst.
Gezien deze en soortgelijke gebeurtenissen, zijn we benieuwd naar het volgende:
– Als de praktijken die de Profeet Mohammed (vrede zij met hem) na de verovering van Mekka in voege stelde, als een schending van het recht op leven worden beschouwd, hoe kan het recht op leven dan worden erkend?
Als de vraagsteller verwijst naar het verbod op polytheïsten om de Kaaba te naderen, dat in 631 na Christus werd ingevoerd met vers 28 van Soera At-Tawbah, dan moeten we hier even stilstaan.
Het is algemeen aanvaard dat het bepalen van de basisprincipes van aanbidding van een religie en geloof een aangelegenheid is van de eigenaar van die religie. Het delen van dezelfde heilige ruimte door een religie die gebaseerd is op het principe van eenheid (Tawhid) met een ander geloofssysteem dat er volledig mee in strijd is, is een ontkenning van het bestaansrecht ervan; respect voor de regelingen die door de stichter van deze heilige tempel zijn vastgesteld, moet een vereiste zijn van respect voor de overtuigingen van anderen.
Wat overblijft, is de verwijdering van sommige Joodse stammen en de christenen van Najran van het schiereiland tijdens het bewind van kalief Omar. Dit was echter geen algemene praktijk, maar een besluit dat werd genomen op basis van specifieke redenen.
– Het beëindigen van de overeenkomst met de genoemde gemeenschappen,
– Het eenzijdig verbreken van wederzijdse overeenkomsten,
– De moordpartijen op sommige Sahaba,
– Het langetermijnveiligheidsprobleem van de regio’s die het hart van de islamitische wereld vormen,
worden beschouwd als factoren die tot deze praktijk hebben geleid.
Anderzijds schreef Omar, de kalief, brieven aan de gouverneurs van de plaatsen waar de inwoners van Fedak en Najran naartoe waren gegaan;
– Dat ze geen schade ondervinden,
– dat zij op vruchtbare grond zouden worden gehuisvest,
– dat er geen belastingen of andere heffingen van hun grond worden geheven totdat hun situatie is verbeterd;
heeft gevraagd.
Als de Profeet Mohammed (vrede zij met hem) had bevolen dat er altijd oorlog moest worden gevoerd wanneer twee religies samen zouden bestaan op het Arabisch schiereiland, dan zouden kalief Omar, en zelfs kalief Abu Bakr voor hem, al deze mensen uit hun huizen hebben moeten verdrijven en geen enkele niet-Moslim in hun steden zouden hebben mogen laten blijven. Het is echter te zien dat de kalieven, die deze praktijk in andere regio’s niet toepasten, dit ook niet deden in gebieden met een grote niet-Moslimbevolking, zoals Jemen en Bahrein.
In de hadith wordt bevolen hem te doden.
„nâs“
het zijn de polytheïstische Arabieren. Want zij waren tegen de vestiging van een veilige thuisbasis voor de Profeet in de Arabische landen. Tegenover deze extreme vijandigheid en haat, reageerde hij met…
„Totdat er geen twee religies meer in Arabië zijn“
Hij beval de oorlog. Dit bevel geldt dus niet voor alle mensen, maar voor een bepaald aantal polytheïsten uit die tijd.
Wat betreft moslims,
Waar moeten we beginnen met het corrigeren van de bewering dat de heilige dingen van een ander geloof worden platgedrukt en vertrapt?
De meest bewonderenswaardige en onberispelijke bladzijden van de islamitische geschiedenis bevinden zich in dit gebied, en geen enkel geloofssysteem kan in dit opzicht met de islam concurreren, laat staan dat het er in de buurt komt. Want
De islam is de enige religie die de rechten van mensen met een ander geloof garandeert, zowel door middel van verzen in haar heilige boek als door de Sunna van de profeet.
Vers 256 van Soera Al-Baqarah,
„Er is geen dwang in de religie.“
Hiermee benadrukt hij op duidelijke wijze dat er geen dwang of onderdrukking kan zijn bij het aanvaarden van geloofsovertuigingen.
Maar wat gebeurt er met mensen van verschillende religies die in landen wonen die door oorlog of vrede zijn veroverd en die niet naar andere plaatsen willen verhuizen?
In de islamitische rechtspraak
zimmî
genaamd
deze gemeenschappen met verschillende geloofsovertuigingen,
mits ze de politieke overheersing van de moslims accepteren en bereid zijn de gevorderde belastingen te betalen,
Ze kunnen zo lang als ze willen in een islamitisch land blijven.
Hun;
– Hun bloed,
– De goederen,
– Hun levens,
– De overtuigingen,
– De tempels
vrijgesteld van verkrachting
Het staat onder de garantie van de Islamitische Staat.
hun religie, taal, familierecht en erfrecht, hun feestdagen, hun onderwijs en opvoeding
Het is de taak van de overheid om de nodige maatregelen te nemen, zodat zij deze in volledige vrijheid kunnen uitvoeren.
Wanneer de uitvoering van deze taken in gevaar komt, worden de van hen geheven belastingen, zoals de praktijk van Abu Ubayda ibn al-Jarrad in Syrië laat zien, terugbetaald. Sterker nog, zoals blijkt uit de praktijk uit de tijd van Omar.
Aan mensen met een ander geloof wordt een deel van de zakaat (islamitische liefdadigheidsbelasting) gegeven, en zimmî’s (beschermde minderheden) die niet in staat zijn om te werken, profiteren van sociale voorzieningen.
Hoewel de algemene kleur en stroming van de islamitische geschiedenis in deze richting lag, zien we af en toe afwijkende en afwijkende praktijken. Geschiedenisboeken beschrijven hoe onder de Abbasidische kalief Al-Mutawakkil en de Fatimidische kalief Al-Hakim bi-Amr Allah zimmī-gemeenschappen bepaalde kleuren kleding en hoofddeksels moesten dragen en aan bepaalde beperkingen onderworpen waren.
Deze negatieve voorbeelden zijn echter…
de bewonderenswaardige houding die Armeense, Syrische en Byzantijnse historici aannamen ten opzichte van gelovigen met een ander geloof die onderdanen waren van de islamitische heersers
ze zijn meer dan de moeite waard vanwege hun uitgebreide lof.
Om te zien hoe de Grote Seljuksultan Melikshâh bijvoorbeeld met Mateos van Urfa omging, Saladin met verschillende kruisvaardersgeschiedenissen, en hoe moslim veroveraars en bestuurders over het algemeen met mensen van andere geloven omgingen, kan men Mustafa Fayda’s „De niet-moslims in de periode van kalief Omar“ en T.W. Arnold’s „De geschiedenis van de verspreiding van de islam“ raadplegen.
Eigenlijk is het niet nodig om er nog langer over te praten!
Veroverd bijna veertien eeuwen geleden
Syrië, Irak, Egypte, Noord-Afrika
en die een millennium geleden veroverd werden
Joden, christenen, armeniërs, syriërs, Grieken en andere minderheden en geloofsgemeenschappen in Anatolië
Het is bekend dat het aantal minderheden dat in de metropolen en steden van het Ottomaanse rijk woonde, slechts een eeuw voor de overgang naar de natiestaat, vele malen groter was dan de huidige aantallen, en dat het vandaag de dag nog steeds een aanzienlijk deel van de bevolking uitmaakt.
Daarentegen heeft het gedurende zeven eeuwen een van de meest bloeiende periodes van de islamitische cultuur en beschaving gekenmerkt.
Wie kan nog zeggen dat er in Spanje-Andalusië nog een moslim is die medicijnen maakt?
Het was meer dan drie eeuwen lang de thuisbasis van de islamitische beschaving.
Deelt het eiland Sicilië niet hetzelfde lot als het Iberisch schiereiland?
Of Kreta
Wat moeten we tegen ‚e zeggen?
Vanaf de tweede helft van de 14e eeuw zijn we hier voet aan de grond gaan krijgen.
In de Balkan en Oost-Europa
Is de situatie dan zo heel anders?
Niet alleen moslims zijn het slachtoffer van de vernietigende vijandigheid die wordt getoond tegenover verschillende religies en culturen.
De inheemse Amerikanen, de Indianen
Het is dezelfde culturele wereld die door middel van culturele aanvallen marginaliseert, met oorlogszwaarden vernietigt en uiteindelijk tot een museumstuk herleidt: de westerse beschaving.
In de geschiedenis van het Westen is er sprake van assimilatie van anderen in plaats van een traditie van samenleven, en wanneer dat niet lukt, van hun uitroeiing.
Respekt voor verschillende overtuigingen,
Vreedzaam samenleven is geen realiteit, maar een droom van de westerse wereld. Hoewel we zien hoe zij struikelen en vallen in hun pogingen om dit begrip te realiseren, dat ontbreekt in hun historische structuren en culturele codes, kunnen wij ons alleen maar verheugen in deze nieuwe aanpak.
Zelfs de politiegeweld tegen zwarten in Amerika, het in brand steken van huizen van Turken in Duitsland en de aanvallen met meszwaardige kale mannen kunnen deze waardering niet overschaduwen.
Zolang het maar…
door deze waardevolle ontwikkeling als zijn eigen ontdekking, zijn eigen uitvinding te beschouwen in dit gebied
Laat ze hun islamitische meesters, die de mensheid les hebben gegeven, niet vergeten!
Zolang het maar…
zoals ze in veel andere gebieden doen, willen ze deze schoonheid op een dag in een theaterstuk verwerken.
Laat ze geen masker opzetten voor hun gruwelijke, bloedige plannen.
Klik hier voor meer informatie:
– Welke rechten verleent de islam aan de mens?
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
Reacties
Şehmusçetin
Moge Allah (cc) je belonen.
