– Ik denk dat het creëren van het universum een beslissing vereist. En het nemen van een „beslissing“ is iets wat in de tijd, in de loop van de tijd, gebeurt.
– God is onafhankelijk van tijd, dus hoe kon Hij dan besluiten het universum te scheppen? Is dat geen paradox?
Beste broeder,
– Sommige uitspraken die over God worden gedaan, zijn te wijten aan de beperkte capaciteit van de mens.
Als het de wil van God is, als het Zijn voorbestemming en voorzienigheid is.
„besluitvorming“
Als we dat zeggen, betekent het niet per se dat mensen er later over nadenken en een beslissing nemen. Het is een manier van uitdrukking die mensen gebruiken in overeenstemming met hun eigen gebruiken en gewoonten.
– De waarheid is:
De beslissing van God betekent dat Zijn wil zich richt op de dingen. De kennis dat alles later zal bestaan, is opgenomen in Gods eeuwige kennis.
„De bestaande dingen van de wetenschap“
Onder deze schepselen bevindt zich ook de tijd zelf. Want ook de tijd is geschapen. Het begrip tijd op onze planeet is bijvoorbeeld een periode die voortkomt uit de baan van de aarde rond de zon.
Net als andere elementen van het universum die in het eeuwige weten van God bestaan, kan tijd natuurlijk geen omhulsel/een onderdeel van dat eeuwige weten zijn. Indien dat wel zo zou zijn, zou het een object zijn dat met zijn wetenschappelijke bestaan binnen het omvattende, eeuwige weten zou verkeren.
– „… Maar
‚Levh-i Mahv-İsbat‘
is het een veranderlijk register en een schrijvende en wissen bord in de mogelijkheidskring van de Levh-i Mahfuz-u A’zam, de vaste en eeuwige, dat wil zeggen in de dingen die voortdurend onderhevig zijn aan dood en leven, bestaan en vergaan; en dat is de waarheid van de tijd. Ja, zoals alles een waarheid heeft, zo heeft ook de tijd, die wij noemen, die een grote rivier is die door het universum stroomt, een waarheid,
‚Levh-i Mahv-İsbat‘
…dat het een blad en inkt is van de pagina van het goddelijke schrifte…
(Woorden, Dertigste Woord, blz. 548-549)
– „Nader besluitvorming“
is een uitdrukking die in de islamitische literatuur door de Mu’tazilieten wordt gebruikt voor het onderwerp NESH.
„BEDA“
(dat later door God bekend werd gemaakt)
het begrip oproept. Daarom accepteert de Mu’tazilite het begrip van afschaffen (nesh) niet.
Volgens de Ahl-i Sunnet-traditie,
Dat God de uitwerking van sommige verzen later heeft ingetrokken, betekent niet dat Hij zich pas later bewust werd van de wijsheid daarachter. Integendeel, God weet met Zijn eeuwige, onbegrensde kennis precies wat Hij wanneer en hoe zal doen. Het uitvoeren van die verzen op het juiste moment is dan ook geen nieuwe beslissing, maar de verwezenlijking van een besluit dat al eeuwenlang bestond, of beter gezegd, de verwezenlijking van het lot. Dit gebeurt volgens de wil van God, en de uitvoering van die wil is in overeenstemming met Zijn eeuwige kennis.
(vgl. Katade, en-Nasihu ve’l-Mensuh, Müessesu’r-Risale, 1418/1998, 1/7)
Met vrede en gebed…
Islam in vraag en antwoord
