Kæri bróðir/systir,
„Ó, ástkæri minn! Leiððu fólk á veg Drottins hins hæsta með visku.“
(með skýrum sönnunargögnum og góðum áminningum)
Bjóð þá. Og berjist við þá með rökréttum og fallegum rökum, með mildum og ljúfum orðum.
(svo að boðskapurinn hafi góð áhrif)
.“
(An-Nahl, 16/125)
Spámaðurinn okkar (friður og blessun séu yfir honum) tók þessi og svipuð vers sem dæmi og leiðbeindi trúaðum með þekkingu og visku, og studdi þessa leiðsögn sína með sönnunargögnum.
Hann sýndi hvorki reiði né ofbeldi í leiðsögn sinni né í áminningum sínum.
Hann tók á móti viðmælendum sínum í hjartans góðu skapi og ráðlagði þeim með blíðu og samúð. Hann valdi alltaf milda tungu og góð orð þegar hann sagði frá sannleikanum. Hann leysti efasemdir og óvissu í huga fólks með mikilli þolinmæði og skilningi. Hann sýndi viðmælendum sínum virðingu og talaði skýrt og áhrifamikið til að sannfæra þá. Hann tók spurningum, jafnvel óviðeigandi spurningum, með bros á vör og tók þær alvarlega.
Ein stærsta ástæðan fyrir áhrifum hans í prédikunum og ráðgjöfum var að hann fyrirgaf og afsakaði galla fólks.
Hann hafði jafnvel fyrirgefið þeim sem höfðu myrt og látið myrða ástkæran frænda hans og marga aðra ættingja og fylgismenn hans við innrásina í Mekka. Þrátt fyrir að hann hefði þá alla völd og hefði getað refsað þeim eins og hann vildi.
Með þessum stóru og göfugu eiginleikum hafði hann áhrif á sálir fólksins í kringum sig og vakti og þróaði þá hæfileika og getu sem voru í þeim. Hann gerði þá að stjörnum á himni mannkyns. Hann fjarlægði þoku fáfræðinnar sem huldi þá öld. Hann breytti ásýnd heimsins. Hann innleiddi göfuga eiginleika eins og réttlæti, kærleika og samhjálp meðal fólks. Hann færði lækningu gegn öllum sjúkdómum sem ógnuðu persónulegu og félagslegu lífi og læknaði mannkynið með leyfi Guðs.
Leiðin til að iðka trúboðsstörf,
„hjálparleysi, fátækt, samúð og íhugun“
Þetta er leiðin. Þetta er málstaður trúarinnar, málstaður þess að bjarga fólki frá hræðilegum freistingum síðustu tíma og beina því að háleitari markmiðum. Þetta er málstaður þess að frelsa mannkynið frá áhrifum eigin girndar, djöfulsins og ótrúlega spilltrar samfélagslegrar andrúmslofts og láta það finna ánægjuna í þjónustu Guðs. Ef maður getur náð þessu háleita hugsjón sem guðlegri náð, þá verður það fyrsta sem hann gerir að játa vanmátt sinn og fátækt í að ná þessu erfiða verkefni og treysta á mátt og miskunn Drottins síns.
Vanmáttur og fátækt eru tveir eðlislægir eiginleikar þjónsins;
það sem einkennir manninn mest. Þegar við lesum Súrat al-Fatiha, þýðir það í raun:
„Við tilbiðjum aðeins þig og biðjum aðeins þig um hjálp.“
Þannig leitum við skjóls hjá Drottni okkar, Drottni allra heima, og biðjum hann um hjálp í öllum okkar málum, hvort sem þau eru jarðnesk eða himnesk. Þeir sem þjóna trúnni og Kóraninum, þótt þeir vinni af öllum sínum kröftum að því að sá fræjum leiðsagnar í hjörtum fólks, vita að þeir geta ekki náð þessum stóra árangri með eigin krafti og styrk, og því leita þeir í auðmýkt og þörf til dómstóls Guðs.
Þriðja skrefið,
að finna til með þeim uppreisnargjörnu og syndugu mönnum sem búa sig undir helvíti og að hlaupa þeim til hjálpar með næmni læknis og umhyggju móður.
Og það fjórða skrefið,
að vinna þetta verk í anda viskunnar.
Þjóðskáldið okkar, hinn látni Mehmet Âkif,
„Beint úr Kóraninum erum við að sækja innblástur.“
Við verðum að láta Íslam tala til skilnings samtímans.“
Hið mikla hugsjón sem hann setti fram í þessu ljóði hefur náð fullkomnun í Risale-i Nur Külliyatı. Á markaði þessarar aldar, sem er full af spurningum um orsakir og tilgang, gat aðeins safn sem höfðaði bæði til huga og hjarta, sem bæði gerði mál sitt ástúðlegt og sannaði það, náð vinsældum, og það gerði það einnig.
Af þessum niðurstöðum
í fyrsta lagi
Það kennir okkur að stærsta skilyrðið fyrir því að geta miðlað íslam til okkar eigin borgara og til alls mannkyns er að tileinka sér siðferði Kóransins.
Hinn er,
það ákveður að það sé nauðsynlegt að þróast í efnahagslegri átt til að geta komið trú og sannleika Kóransins á framfæri til þeirra sem þurfa á því að halda.
Við verðum að reyna að lækna þessi tvö sár okkar með fullri viðurkenningu á þeim. Svo lengi sem við vanrækjum þetta og treystum á tímabundnar og óstöðugar pólitískar lausnir, mun þetta ástand halda áfram og við munum bera ábyrgð á því að hindra og torvelda að Íslam nái til þeirra sem þurfa á honum að halda.
Hver múslimi er ábyrgur fyrir því að rækja skyldur sínar.
Staða einstaklings í samfélaginu leggur honum ákveðnar skyldur á herðar. Hver múslimi ber ábyrgð í samræmi við sína stöðu. Við getum skoðað þetta mál í ljósi hadíþs:
„Þegar þú sérð eitthvað illt, þá skaltu bregðast við með höndunum, en ef þú hefur ekki mátt til þess, þá skaltu bregðast við með tungunni.“
(leiðrétt)
En ef þið hafið ekki einu sinni það í ykkar valdi, þá hataðuð það í hjarta ykkar.“
(Múslim, Íman 78; Abú Dávúd, Salat,
232)
Ekki getur hver og einn túlkað þessa hadith á sinn hátt í öllum tilvikum. Til dæmis, ef við sjáum eitthvað illt á veginum og reynum að laga það með höndunum og valda þeirri manneskju skaða, og sá maður höfðar mál, þá verðum við líka refsað. Svo hvernig ættum við að skilja merkingu þessa hadith?
Handleiðrétting
það er hlutverk þeirra sem eru í embætti, það er að segja ríkisins og lögreglunnar,
leiðrétta með tungumáli
skyldur fræðimanna,
að hata af hjartans grunni
er hins vegar í eigu annarra.
Þess vegna ætti múslimi fyrst að lifa í samræmi við íslam. Síðan, ef það veldur ekki skaða, ætti hann að útskýra það á viðeigandi og blíðu máli. Það sem á eftir kemur ætti hann að láta í höndum Guðs.
Eins og sá sem vill rækta tré þarf að huga að eftirfarandi atriðum:
Það er nauðsynlegt að fræið sé hreinsað, akurinn tilbúinn til sáningar, að sáningartíminn sé réttur og að sáandi sé sérfræðingur á sínu sviði. Ef einhver sáir óhreinsuðu fræi í harðan og óhentugan akur á óhentugum tíma og sáandi er ókunnugur sáningu, þá verður allt til einskis. Gartnari sem hefur sinnt sínu hlutverki, fer ekki inn á akurinn og reynir að gera hann að skógi eftir að blómin og rósirnar hafa spírað.
Hann gerir sitt og lætur svo úrslitin í höndum Guðs.
Á sama hátt er nauðsynlegt að lifa og útskýra sanna íslam og sannleikann sem íslam á skilið.
Að kalla hugsanir og hugmyndir sem ekki eru í samræmi við íslam íslam, mun skaða bæði íslam, þann sem útskýrir það og þann sem það er útskýrt fyrir.
Það þarf líka að vera jarðvegur í hjörtum þeirra sem þurfa á hjálp að halda, til að sá fræjum íslams og trúar. Að reyna að útskýra þetta fyrir þeim sem eru ekki tilbúnir fyrir það getur stundum jafnvel verið skaðlegt.
Það skiptir líka miklu máli hvenær tilkynningin er gefin út.
Aðstæður, sálarlífi einstaklingsins og væntingar hans eru einnig mikilvægar. Hvert fræ sem ekki er sáð á réttum tíma getur glatast.
Á hinn bóginn,
Sá sem boðar íslam verður að vera vel búinn til að útskýra hann á viðeigandi hátt, án þess að særa eða móðga, og að geta miðlað honum til huga, hjarta og sálar fólks. Hann verður að vera jafn hæfur og sérfræðingur í læknisfræði.
Múslimi sem býr yfir þessum eiginleikum, eftir að hafa gert það sem honum ber að gera, lætur það eftir Allah að láta rósir trúar og íslam blómstra í hjörtum, og blandar sér ekki í verk Allah.
Smelltu hér til að fá frekari upplýsingar:
– Hvernig ætti tónninn í tilkynningunni að vera?
Með kveðju og bæn…
Íslam í spurningum og svörum
