– Er það að missa vonina um að verða ríkur, að vinna stríð sem er heilagt stríð, að lifa af, að missa vonina um miskunn Allahs?
Kæri bróðir/systir,
Markmið trúaðs manns er ekki þessi heimur, heldur hinn.
Það er í þessu lífi sem ákveðið er hvort hann muni ná því markmiði sem hann vill ná í síðara lífinu.
Það sem við sáum í þessari tímabundnu, þriggja daga heimsáker, það munum við uppskera í eilífðinni í hinu síðara lífi.
Þess vegna ætti hinn trúaði að stefna að paradís í eilífðinni, en á þessari jörðu að vinna verk í samræmi við vilja Guðs, í öllu sínu starfi.
í nafni Guðs
á að byrja með,
íhugun
á að halda áfram með og
Lof sé
og það ætti að enda þannig líka. Það ætti alls ekki að byrja á neinu sem ekki er hægt að byrja á með því að segja Bismillah. Þetta er í raun mjög einföld formúla.
Svona er hann í öllu sínu.
í nafni Guðs
trúandi sem byrjar með;
-
Til þess að eyða auðæfum sínum í góðgerðir, það er að segja á vegi Guðs,
-
Jihad á leið Guðs er til að stöðva ofríki og koma á réttlæti og réttvísi Guðs.
-
Hann vill lífið einnig til að vinna góð verk sem eru Guði þóknanleg.
Ef þessi óskir hins trúaða, sem einungis þráir velþóknun Guðs, eru ófalskar, einlægar og ástríðufullar, þá mun Guð vissulega veita honum það sem hann óskar eftir; annaðhvort sigur í þessu lífi, það er að segja að hann fái það sem hann vill, eða píslarvottur, sem er ótrúleg umbun.
Í versinu er átt við þá sem trúðu og sem misstu kjarkinn eftir orrustuna við Uhud, og alla þá sem trúðu sem gætu misst kjarkinn fram að dómsdegi, og það er þýtt sem hér segir:
„Verið ekki slakir í að elta þá þjóð sem er óvinur ykkar og leita að þeim til að berjast aftur, án þess að gefa þeim tækifæri til að safna liði! Ef þið þjáist, þá þjást þeir líka eins og þið. En þið vonist til þess frá Guði sem þeir geta ekki vonast til. Guð er Alvitur, sá sem veit hvað þið biðjið um, og Vís, sá sem gerir allt af visku.“
(Nisa, 4/104)
Í öðru versi segir einnig, í lauslegri þýðingu:
„Meðal hinna trúuðu eru menn sem stóðu við loforð sitt við Guð þegar þeir mættu óvininum. Sumir þeirra hafa þegar efnt loforð sitt og fallið sem píslarvottar, en aðrir bíða enn eftir að verða píslarvottar. En þeir hafa aldrei breytt loforði sínu.“
(Al-Ahzab, 33/23)
Það er að segja, ef við horfum á hlutina aðeins með veraldlegum augum, þá getur sumt virst vera tap, en ef við horfum á þá með augum hins trúaða og bregðumst aðeins við til að þóknast Guði, þá er árangurinn alltaf góður.
Niðurstaðan er sú að aldrei, undir neinum kringumstæðum, má maður missa vonina í Guði og hans miskunn.
Gleymum ekki þessu versinu:
„Það er yður skylt að berjast, þótt yður mislíki það.“
En það getur verið að þér líkið ekki við eitthvað, en það er gott fyrir yður. Og það getur verið að þér líkið við eitthvað, en það er slæmt fyrir yður. Allah veit hvað er gott fyrir yður, en þér vitið það ekki.“
(Al-Baqarah, 2:216)
Með kveðju og bæn…
Íslam í spurningum og svörum
