– Í 25. versinu í Súru ar-Ra’d segir: „Þeir sem brjóta sáttmála sinn við Guð eftir að hann hefur verið staðfestur, og rjúfa það sem Guð hefur boðið að halda (ættartengslin), og valda óróa á jörðinni, þeir eru þeir sem bölvunin hvílir yfir, og þeir eiga hið illa heimili (helvíti)“.
– Ef sá sem brýtur heit sitt við Guð er bölvaður, á þá ekki sá sem iðrast einhvers og brýtur svo iðrun sína einnig að falla undir þetta?
– Er það ekki þannig að sá sem iðrast gefur líka loforð til Guðs?
– Gætirðu útskýrt það, ásamt rökstuðningi?
Kæri bróðir/systir,
Nein, diejenigen, die ihr Gelübde brechen, fallen nicht unter diese Regelung.
Það sem nefnt er í þessu vers er:
hinn vantrúi
þeir sem iðrast. Trúaður maður sem iðrast
Þótt hann sé syndari fyrir að brjóta eið sinn, verður hann ekki vantrúður.
„Bölvun“
þýðir,
Það þýðir að vera fjarlægur frá miskunn Guðs. Þetta er þó einungis
gildir fyrir vantrúuða.
Með kveðju og bæn…
Íslam í spurningum og svörum
