Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Σχετικά με αυτό, αναφέρεται ότι ο Αμπντουλλάχ μπιν Μουμπάρεκ είπε τα εξής:
«Οι νεκροί περιμένουν νέα. Όταν ένας νεκρός φτάνει εκεί, τον ρωτούν: “Τι έκανε ο τάδε; Τι έκανε ο δείνα;” Για κάποιον λένε:»
“Πέθανε, δεν έφτασε η είδηση σε εσάς;”
λέγοντας:
«Είμαστε του Αλλάχ και σ’ Αυτόν θα επιστρέψουμε».
λένε και:
“Πήγε σε άλλο δρόμο, όχι στο δικό μας.”
προσθέτουν.”(1)
Ο Σα’ίντ ιμπν αλ-Μουσαγίμπ (πέθανε το 94/712), ένας από τους ταμπι’ίν, είπε:
“Όταν πεθαίνει ένας άνθρωπος”
(απεβίωσε)
το παιδί τον υποδέχεται, όπως υποδέχονται τον ξενιτεμένο που επιστρέφει από το ταξίδι.”
είπε.(2)
Αυτές οι παραδόσεις και οι αναφορές, που αναφέρουν ότι οι νεκροί συναντιούνται μεταξύ τους στον βαρζαχ (μεταθανάτιο κόσμο) και λαμβάνουν νέα από αυτούς που πέθαναν πρόσφατα και εντάχθηκαν σε αυτούς, υποστηρίζονται επίσης από αναφορές που δηλώνουν ότι οι πράξεις των παιδιών, των εγγονιών και των στενών συγγενών παρουσιάζονται στον πατέρα και τους συγγενείς στον τάφο, και ότι αυτοί χαίρονται για τις καλές πράξεις των συγγενών τους των οποίων οι πράξεις τους παρουσιάζονται, και λυπούνται για τις κακές πράξεις τους.
Οι κάτοικοι των τάφων,
Οι συγγενείς και οι φίλοι που άφησαν πίσω, μαθαίνουν για τις πράξεις τους, χαίρονται για τις καλές πράξεις τους και λυπούνται για τις κακές πράξεις τους. (3) Υπάρχει μια αυθεντική αφήγηση που αναφέρει ότι ο Μουτζαχίντ είπε σχετικά:
“Ο άνθρωπος στον τάφο του χαίρεται με τις καλές πράξεις του παιδιού του μετά θάνατον.”
(Σαλάχι)
αναγγέλλεται με χαρά.”
(4)
Αναφέρεται ότι ο Σα’ίντ μπιν Τζουμπέιρ (πέθανε το 95/714) είπε επίσης:
«Είναι βέβαιο ότι οι νεκροί λαμβάνουν νέα από τους ζωντανούς. Δεν υπάρχει κανείς που να έχει χάσει κάποιον δικό του και να μην λάβει νέα από τους συγγενείς που έμειναν πίσω. Αν τα νέα είναι καλά, χαίρεται και ανακουφίζεται· αν είναι κακά, τότε λυπάται.»
(5)
Ο Αμπού αλ-Νταρδά (πέθανε το 32/652), σύντροφος του Προφήτη, συνήθιζε να προσεύχεται ως εξής:
«Ω Θεέ μου, καταφεύγω σε Σένα από το να κάνω κάτι που θα ντροπιάσει τους νεκρούς μου.»
(6)
Ο Αμπντουλλάχ ιμπν Μουμπάρεκ αναφέρει επίσης ότι ο Αμπού Εγιούμπ αλ-Ανσάρι, ένας από τους συντρόφους του Προφήτη, είπε:
«Οι πράξεις των ζωντανών παρουσιάζονται στους νεκρούς. Αν δουν κάτι καλό, χαίρονται και το αναγγέλλουν ο ένας στον άλλον· αν δουν κάτι κακό, λένε: «Ω Θεέ μου, απομάκρυνέ το από αυτόν».»
(7)
Όπως προκύπτει από αυτές τις αφηγήσεις, οι ψυχές γνωρίζουν τις πράξεις της δικής τους γενιάς και, όπως ανταποκρίνονται στις καλές πράξεις με χαρά και καλά λόγια, έτσι και αντιμετωπίζουν τις κακές πράξεις με λύπη.
Υποσημειώσεις:
1. Ιμπν αλ-Καγίμ, αλ-Ρουχ, σελ. 19: Μπιργκίβι, Ρ. Φι Αχ. Ετφάιλ αλ-Μουσλιμίν, σελ. 85; Ο Μπιργκίβι, αφού πραγματευτεί το θέμα αυτό, προσθέτει ότι όσοι πεθαίνουν χωρίς να αφήσουν διαθήκη δεν μπορούν να μιλήσουν στον βαρζάχ και δεν μπορούν να απαντήσουν στις ερωτήσεις των κατοίκων του βαρζάχ. (βλ. ό.π., σελ. 85.)
2. Ιμπν αλ-Καγίμ, ό.π., σελ. 19; Ροδοσίζαδε, ό.π. 25 α.
3. Ροδοσίζαδε, ό.π. 7 β.
4. Ιμπν αλ-Κάγιμ, ό.π., σελ. 12.
5. Χασάν αλ-‘Ιντβί, ό.π., σελ. 16, Αίγυπτος, 1316.
6. Το ίδιο έργο, α. τόπ.
7. Ιμπν αλ-Καγίμ, ό.π., σελ. 7; Ροδωσιζάδης, ό.π., τόμ. 8β.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
