Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ως μεταφυσικός, ο καθηγητής αυτός θα έπρεπε πρωτίστως να μελετήσει προσεκτικά τη φύση των μαθηματικών. Διότι, αν και οι αριθμοί που χρησιμοποιούμε στις αριθμητικές πράξεις είναι πεπερασμένοι, υπάρχει άπειρος αριθμός αριθμών σε μια άπειρη κλίμακα.
Αν θεωρήσουμε σπατάλη τους αριθμούς που δεν χρησιμοποιούμε σε μαθηματικές πράξεις, λόγω του μεγάλου πλήθους αυτών, τότε η ύπαρξη των αριθμών που χρησιμοποιούμε τίθεται εκτός της έννοιας της οικονομίας.
Δεδομένου ότι από μια δομή που βασίζεται στη σπατάλη δεν μπορεί να προκύψει οικονομία ή λιτότητα, θα έπρεπε να απορρίψουμε και την πραγματοποίηση αριθμητικών πράξεων ή αριθμών.
Η ίδια αρχή ισχύει και για τη βάση της γεωμετρικής διάταξης.
Επειδή η φύση των μαθηματικών και της γεωμετρίας έχει άπειρη κλίμακα, μπορούν να αναπτυχθούν περιορισμένες μερικές πράξεις.
Είναι γνωστό ότι η φύση του σύμπαντος βασίζεται ανεπίσημα στα μαθηματικά. Ως εκ τούτου, όλα τα επιμέρους φαινόμενα υφίστανται σε αυτήν την απεριόριστη ποικιλομορφία. Το μοναδικό επίπεδο στο οποίο μπορεί να εκδηλωθεί το πεπερασμένο ή το hữu hạn είναι το άπειρο ή η απεριόριστη έκταση.
Το γεγονός ότι μερικά από τα εκατομμύρια αυγά ενός ψαριού ή τη γύρη ενός φυτού γίνονται ψάρια ή φυτά, είναι μια τέλεια αντανάκλαση της μαθηματικής τάξης της φύσης σε μοναδιαίους κύκλους.
Επιπλέον, η ύπαρξη περιορισμένων οντοτήτων χωρίς απεριόριστη πληθώρα θα σήμαινε επίσης την υποβάθμιση του σύμπαντος σε μια ρηχότητα χωρίς υπόβαθρο και υποδομή.
Εδώ, το σημαντικό είναι η αποτελεσματική λειτουργία της διαδικασίας μετασχηματισμού, η οποία επαναφέρει το απεριόριστο, ή το περιορισμένο που αντανακλάται στο άπειρο, ή ό,τι βρίσκεται πέρα από τα επιμέρους στοιχεία, στη θεμελιώδη φύση του σύμπαντος.
Αυτή η διαδικασία μετασχηματισμού, αν παρατηρηθεί προσεκτικά, το αποδεικνύει.
Και πάλι, στον υποατομικό κόσμο, τα σωματίδια και τα πεδία που προκύπτουν καθώς αυξάνονται τα επίπεδα ενέργειας και θερμοκρασίας, τελικά πηγάζουν από την άπειρη φύση της βαρύτητας. Αφού εμφανιστούν, τα σωματίδια μετατρέπονται γρήγορα σε πεδία, διατηρώντας έτσι την εν λόγω δυαδικότητα άπειρου-πεπερασμένου.
Το να θεωρείς τη βαρύτητα σπατάλη θα σήμαινε να θεωρείς άσκοπη την οργάνωση των σωματιδίων/πεδίων και όλη την ύπαρξη που προκύπτει από αυτή την οργάνωση, γεγονός που θα έθετε υπό αμφισβήτηση το κριτήριο με το οποίο ο ισχυριστής ορίζει τη σπατάλη.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
