Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Η γενναιότητα, έμφυτη ιδιότητα του τουρκικού έθνους, σε συνδυασμό με το πνεύμα του τζιχάντ του Ισλάμ και τον ιερό σκοπό των Ισλαμικών μαχητών που έφτασαν από τη Μέκκα και τη Μεδίνα μέχρι τις πατρίδες τους, κατέκτησε τη δίκαιη θέση και το κύρος της στην ιστορία.
Εν τω μεταξύ, δεν πρέπει να παραβλέψουμε το εξής ιστορικό γεγονός: Πριν οι Τούρκοι ασπαστούν το Ισλάμ, οι ισλαμικές κατακτήσεις είχαν φτάσει στα βόρεια μέχρι την Κασπία Θάλασσα, στα δυτικά μέχρι την Αίγυπτο, στα νότια μέχρι την Υεμένη και στα ανατολικά μέχρι τα σύνορα της Ινδίας. Ο ισλαμικός στρατός, αν και πολέμησε με σχεδόν όλους τους λαούς, δεν πολέμησε με τους Τούρκους.
Του Προφήτη μας
“Μην πειράζετε τους Τούρκους, εκτός αν αυτοί πειράξουν εσάς.”
(1) Οι μουσουλμάνοι που υπάκουαν στο χαντίθ γνώριζαν ότι, αν πολεμούσαν τους Τούρκους, θα εμπόδιζαν την είσοδό τους στο Ισλάμ. Γι’ αυτό, μόλις οι Τούρκοι ένιωσαν την ανατολή του ήλιου του Ισλάμ πάνω τους, ασπάστηκαν το Ισλάμ κατά “ομάδες”.
Οι Τούρκοι, που κατείχαν σημαντική θέση στον ισλαμικό στρατό, ιδιαίτερα κατά την περίοδο των Αββασιδών, υπηρέτησαν ως σημαιοφόροι του Ισλάμ για αιώνες, χάρη στη γενναιότητά τους και τον ζήλο τους για τον ιερό πόλεμο.
Επιπλέον, κάθε έθνος μπορεί να μιλάει για τις αρετές και τα καλά χαρακτηριστικά του δικού του έθνους και να τα αγαπά. Ο Ισλαμισμός δεν το απορρίπτει αυτό. Πράγματι, ένας από τους Σαχάμπες είπε στον Προφήτη μας…
“Ω Αγγελιοφόρε του Θεού, είναι ρατσισμός το να αγαπάει κανείς τη δική του φυλή;”
ρώτησε.
Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη σε αυτόν),
“Όχι, αλλά γίνεται ρατσισμός αν κάποιος βοηθάει στην καταπίεση της φυλής του.”
(2) διέταξε.
Διότι το έθνος, η φυλή, η κοινότητα είναι μια πραγματικότητα.
«Ω άνθρωποι! Σας δημιουργήσαμε από έναν άνδρα και μια γυναίκα, και σας χωρίσαμε σε έθνη και φυλές, για να γνωριστείτε μεταξύ σας και να διατηρείτε καλές σχέσεις. Ο πιο αξιότιμος από εσάς ενώπιον του Θεού είναι ο πιο ευλαβής από εσάς.»
(3)
Η ιερή σούρα, που αναφέρεται παραπάνω, αποδίδει το γεγονός ότι οι άνθρωποι ανήκουν σε διαφορετικά έθνη και φυλές στη σοφία του να γνωρίζονται καλύτερα μεταξύ τους, ανεξάρτητα από τη φυλή τους,
το βαθμό αρετής και ανωτερότητας των ατόμων και των εθνών, με βάση την “ευσέβεια”
αξιολογεί.
Όπως ορίζει το Κοράνι, καμία εθνότητα δεν μπορεί να υπερέχει από άποψη φυλής, και κατ’ ουσίαν, ούτε στα ιερά χαντίθ ούτε στα χαντίθ του Προφήτη είναι δυνατόν να βρεθεί διατύπωση που να έρχεται σε αντίθεση με αυτόν τον κανόνα.
Δηλώσεις που έρχονται σε αντίθεση με την απόφαση αυτή.
“Χαντίθ”
Ακόμη κι αν αναφέρεται σε ορισμένα βιβλία ή κυκλοφορεί στις γλώσσες, απορρίπτεται, δεν γίνεται αποδεκτό. Γι’ αυτό, καταφεύγοντας σε παρόμοιες εκφράσεις…
Αραβικά, Περσικά, Τουρκικά
Δεν γίνεται λόγος για έπαινο οποιουδήποτε έθνους.
Στην ισλαμική βιβλιογραφία, σε θέματα που μυρίζουν ρατσισμό και περιγράφονται σε αυτό το πλαίσιο.
“Χαντίθ”
Δεν δίνεται καμία αξία σε δηλώσεις που δεν γίνονται δεκτές.
Για παράδειγμα, ο Μαχμούντ του Κασγάρ…
Διβάμ Λουγατίτ-Τουρκ
Στο βιβλίο του, ο συγγραφέας επαινεί τους Τούρκους αρκετά.
θέμα
(πλασματικό)
Οι “πληροφορίες” αναφέρονται ως χαντίθ.
Για παράδειγμα, μερικά από αυτά είναι:
“ιερό χαντίθ”
Μια φράση που μεταφέρεται έχει ως εξής:
«Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: Έχω στρατιώτες, τους οποίους ονομάζω Τούρκους και τους έχω εγκαταστήσει στην Ανατολή. Αν θελήσω να επιτεθώ σε κάποιο έθνος, θα στείλω αυτούς τους Τούρκους στρατιώτες εναντίον του.»
Αυτές οι εκφράσεις, οι οποίες αναφέρονται ως ιερά χαντίθ,
Δεν είναι δυνατόν να βρεθεί σε κανένα βιβλίο Χαντίθ.
Μια τέτοια έκφραση που συναντάται σε ένα λεξικό.
“ιερό χαντίθ”
είναι αντίθετο με τη διαδικασία να το παίρνεις και να το μεταφέρεις έτσι.
Διότι οι αποδόσεις των στίχων λαμβάνονται και αξιοποιούνται είτε από τις αποδόσεις του Κορανίου είτε από τις ερμηνείες του, και τα χαντίθ από τα βιβλία των χαντίθ.
Από την άλλη πλευρά, οι εκφράσεις αυτές απέχουν πολύ από το να εξυμνούν το τουρκικό έθνος και τον στρατό. Διότι σε αυτές τις εκφράσεις ο Τούρκος στρατιώτης παρουσιάζεται ως όργανο οργής στα χέρια του Θεού, ως στοιχείο που “εξαπολύεται” εναντίον αχρείων εθνών.
Όσον αφορά τον ισχυρισμό περί “τουρκικής καταγωγής” του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν):
Κατ’ ουσίαν, το Ισλάμ δεν απορρίπτει τις έννοιες της φυλής, της εθνότητας και του έθνους. Αντιθέτως, θεωρεί ότι η διαίρεση των ανθρώπων σε φυλές και έθνη συμβάλλει στην αμοιβαία γνωριμία και κατανόηση.
Επιπλέον, υφίσταται με σκοπό τη διατήρηση της γενεαλογίας και της καταγωγής των φυλών και των εθνών.
“ένσαμπ”
Δεν αντιτάχθηκε στην επιστήμη της γενεαλογίας. Μάλιστα, ο Προφήτης (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού) επαίνεσε τον Άγιο Αβουμπακρ για τη γνώση του στη γενεαλογία. Οι λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με την καταγωγή κάθε φυλής, μέχρι και τον τελευταίο πρόγονό της, ήταν γνωστές στους Άραβες, τόσο πριν όσο και μετά το Ισλάμ.
Η φυλή και η γενεαλογία του Προφήτη (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) διατηρήθηκαν πολύ καλά. Υπάρχουν εκτενείς πληροφορίες στα βιβλία της Σίρας και των Χαδις σχετικά με το ποιοι ήταν οι παππούδες του Προφήτη, πόσο πίσω φτάνει η γενεαλογία του, και την προέλευση του ονόματος και της φυλής των Κουρεϊς.
Για παράδειγμα, αν κοιτάξουμε τη σελίδα 217 του 9ου τόμου της μετάφρασης του “Tecrid-i Sarih” του Kâmil Miras,
“Κουραΐς”
φαίνεται πού βασίζεται το όνομά του, από πού προέρχεται. Σύμφωνα με την κοινή γνώμη των περισσότερων Ισλαμιστών λογίων, που ονομάζονται Cumhur-u ulemâ,
“Κουραΐς”
Πρόκειται για το όνομα του Ναδρ, του 13ου προγόνου του Προφήτη μας (ειρήνη σε αυτόν). Επομένως, η φυλή πήρε το όνομά της από αυτόν.
Σύμφωνα με ένα ιερό χαντίθ που αναφέρεται στο Φαϋζούλ-Καντίρ, όπως το μετέδωσε ο Μπεϋχακί, ένας από τους ιμάμηδες των χαντίθ, ο Προφήτης μας (ειρήνη σε αυτόν)
«Εγώ είμαι ο Μωάμεθ, ο γιος του Αμπντουλάχ.»
και αρχίζει να απαριθμεί, αναφέροντας είκοσι προγόνους του από τον παππού του Αμπντούλ-Μουτταλίμπ μέχρι τον Αντνάν, και στο τέλος του χαντίθ αναφέρει:
«Είμαι ο ευγενέστερος από εσάς, όσον αφορά την καταγωγή και τους προγόνους μου.»
ορίζει. (4)
Επίσης, σε μια αφήγηση του Ιμάμ Μουσλίμ, βλέπουμε το εξής χαντίθ:
“Ο Θεός ο Παντοδύναμος του Αβραάμ”
(προφήτης)
Εκλεκτός μου είναι ο Ισμαήλ από τους απογόνους του, οι Μπενί Κινάνα από τους απογόνους του Ισμαήλ, οι Κουραΐς από τους απογόνους των Μπενί Κινάνα, οι Μπενί Χασίμ από τους Κουραΐς, και εγώ από τους Μπενί Χασίμ.”
(5)
με αυτόν τον τρόπο, η καταγωγή του φτάνει στον Προφήτη Ισμαήλ, ο οποίος γεννήθηκε, μεγάλωσε και στάλθηκε ως προφήτης στη Μέκκα.
Από την άλλη πλευρά, είναι δυνατόν να μάθουμε από τα ίδια τα ευλογημένα χείλη του Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν) σε ποιο έθνος ανήκε από άποψη καταγωγής. Ας δώσουμε μόνο τη μετάφραση τριών από τις σχετικές χαντίθ:
«Εγώ είμαι ο προφήτης, και αυτό είναι αλήθεια. Είμαι ο γιος του Αμπντούλ Μουτταλίμπ, ο πιο εύγλωττος από τους Άραβες και απόγονος των Κουρεϊσιτών.»
(6)
«Εμείς οι Άραβες, ο Σουχαίμπ οι Ρωμαίοι, ο Σαλμάν οι Πέρσες και ο Μπιλάλ οι Αβησσυνιοί είμαστε οι πρώτοι που θα εισέλθουμε στον παράδεισο.»
(7)
«Είμαι αληθινός Άραβας. Είμαι από τη φυλή των Κουρεϊσιτών. Η γλώσσα μου είναι…»
(Ο/Η πιο ευφραδής ομιλητής/ομιλήτρια της αραβικής γλώσσας)
Είναι η γλώσσα των Μπενί Σα’ντ.”
(8)
Αυτά τα ιερά χαντίθ, χωρίς να αφήνουν περιθώριο για καμία ερμηνεία, δηλώνουν ότι ο Προφήτης μας (ειρήνη σε αυτόν) είναι Άραβας από άποψη καταγωγής και γενεαλογίας.
Στο Κοράνι αναφέρεται ρητά ότι ο Προφήτης μας (ειρήνη ας είναι μαζί του) ήταν Άραβας. Στην Σούρα Ιμπραχίμ…
«Κάθε προφήτη τον στείλαμε με τη γλώσσα του λαού του, για να τους μιλάει με σαφήνεια.»
Ο 4ος στίχος του εδαφίου αποτελεί απόδειξη αυτού. Ο Προφήτης μας, ως προφήτης, προήλθε από τον λαό του και τους διάβασε το Κοράνι, το οποίο είναι γραμμένο στα Αραβικά.
Από τον Αμπού Ζερ (ρα) αναφέρεται:
«Ο Θεός έστειλε κάθε προφήτη στη γλώσσα του λαού του».
Το ιερό χαντίθ (9) ερμηνεύει επίσης αυτό το στίχο.
Πηγές:
1. Αμπού Νταβούντ, Μελαχίμ: 8.
2. Ιμπν Ματζέ, Φίτεν: 8.
Σουρα Χουτζουράτ, 18.
4. Φαγζου’λ-Καντίρ, 3:36. Αριθμός Χαδις: 2682.
5. Μουσλίμ, Φεντάιλ: 1.
6. Φαϋζου’λ-Καντίρ, 3:38. Αριθμός Χαδις: 2684.
7. Φαϋζου’λ-Καντίρ, 3:43, Αριθμός Χαδις: 2695.
8. Φαϋζου’λ-Καντίρ, 3:44. Αριθμός Χαδις: 2696.
9. Ερμηνεία του Ιμπν Κεθίρ, 2:522.
(Μεχμέτ Πακσού, Προβλήματα και Λύσεις – 1)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
