– Στο χαντίθ δεν αναφέρεται η φράση “η παλάμη του χεριού”;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Όπως είναι γνωστό, στα θρησκευτικά ζητήματα υπάρχει το επίπεδο της φετφάς (νομικής γνωμοδότησης) και το επίπεδο της τακβάς (ευλάβειας). Σε κάθε θρησκευτικό ζήτημα, είναι πάντα δυνατό να διακρίνουμε αυτά τα δύο επίπεδα.
Βήμα της φετφά,
Είναι το πρώτο αναγκαίο βήμα στη θρησκευτική ζωή. Δεν υπάρχει άλλο βήμα κάτω από το βήμα της φετφάς. Πάνω από τη φετφά βρίσκεται το βήμα της τακβάς (ευλάβειας). Όποιος επιλέξει την τακβά λαμβάνει την αμοιβή του. Όποιος δεν την επιλέξει δεν διαπράττει αμαρτία. Ωστόσο, η φετφά δεν είναι έτσι. Η φετφά είναι υποχρεωτική. Διότι δεν υπάρχει άλλο βήμα κάτω από τη φετφά. Όποιος πέσει από τη φετφά δεν βρίσκει πού να πιαστεί, πέφτει στον πάτο του πηγαδιού.
Εδώ θα πρέπει να προσθέσουμε και το εξής:
άνθρωπος
(εάν ενδιαφέρεται)
Πρέπει να προτιμά την ευσέβεια σε πολλές περιπτώσεις για τον εαυτό του και να προσπαθεί να πράττει με ευσέβεια. Αλλά για τους άλλους, πρέπει να θεωρεί επαρκή τη φετφά (θρησκευτική απόφαση), να θεωρεί αξιέπαινους όσους πράττουν σύμφωνα με τη φετφά και να μην τους υποτιμά, ώστε να μην υπάρξει μείωση της αγάπης μεταξύ τους.
Το θέμα που αναφέρεται στην ερώτηση είναι ένα από αυτά. Σύμφωνα με τους Χαναφίτες, μια ποσότητα ακαθαρσίας ίση με ένα δίρχαμ δεν εμποδίζει την προσευχή. Αυτό είναι μια φετφά και μια ευκολία για τους μουσουλμάνους. Ωστόσο, το καλύτερο και το πιο κατάλληλο για την τακβά (ευσέβεια) είναι να μην αφήνεται καμία ακαθαρσία, έστω και ελάχιστη, στο σώμα και στα ρούχα, όσο το δυνατόν.
Σύμφωνα με την αφήγηση της Αίσα (Ρ.Α.), ο Αγγελιοφόρος του Θεού (Σ.Α.Β.),
«Όταν κάποιος από εσάς θελήσει να πάει στην τουαλέτα, ας πάρει μαζί του τρεις πέτρες για να καθαριστεί. Αυτές θα του αρκέσουν.»
διέταξε.
(Αχμάντ ιμπν Χανμπάλ, VI, 38; Αμπού Νταβούντ, Ταχάρετ, 21; Νεσαΐ, Ταχάρετ, 7)
Όπως αναφέρεται στο Neylü’l-Evtâr (1,88), το χαντίθ αυτό έχει καταγραφεί από τους Αμπού Νταβούντ, Νεσαΐ, Αχμάντ μπιν Χανμπέλ και Νταρεκουνί. Ο Νταρεκουνί χαρακτήρισε την αλυσίδα μετάδοσης του χαντίθ ως αυθεντική και καλή.
Η εν λόγω παράδοση, η οποία αποδίδεται στην Αίσα (ρ.α.), υποδεικνύει ότι η χρήση πέτρας για την καθαριότητα μετά την ανάγκη της τουαλέτας είναι επαρκής και ότι η χρήση νερού δεν είναι υποχρεωτική. Οι περισσότεροι από τους προγενέστερους και μεταγενέστερους μελετητές και οι μουφτήδες σε διάφορες περιοχές συμφωνούν ότι η καθαριότητα μετά την ανάγκη της τουαλέτας με πέτρα και νερό είναι προτιμότερη. Στο Aynî,
(Ουμντέτ αλ-κάρι, 1/720)
Αναφέρεται ότι δεν είναι υποχρεωτικό το ξέπλυμα με νερό.
Σύμφωνα με όσα αναφέρονται στο Reddü’l-Muhtar (1/326), η εξήγηση στο Şerhu’l-Münye σχετικά με το θέμα είναι η εξής:
“Κατά την άποψή μας, υπάρχει ομοφωνία ότι η μικρή ακαθαρσία συγχωρείται. Πράγματι, υπάρχει ομοφωνία ότι η καθαριότητα με πέτρα μετά την ανάγκη τουαλέτας είναι επαρκής.”
Είναι έτσι. Παρόλο που είναι γνωστό ότι η χρήση πέτρας για καθαρισμό δεν απομακρύνει εντελώς τη βρωμιά, αλλά την μειώνει και την αποξηραίνει, το γεγονός ότι θεωρείται επαρκής δείχνει ότι η εναπομείνασα ακαθαρσία, ανάλογα με την επιφάνεια που καθαρίστηκε, συγχωρείται. Με αυτήν την ποσότητα ακαθαρσίας επιτρέπεται η προσευχή. Η καθαρισμένη επιφάνεια είναι περίπου όσο ένα δίρμ. Σύμφωνα με το el-Kifâye (1/177), ο Ιμπραήμ εν-Νεχάι είπε: “Επειδή θεώρησαν χυδαίο να πουν ‘όσο η περιοχή του πρωκτού’, για να εξηγήσουν το θέμα, θεώρησαν κατάλληλο να πουν ‘όσο ένα δίρμ'”.
Σύμφωνα με όσα αναφέρονται στο Rahmetü’l-Ümme (σελ. 7), ο Αμπού Χανίφ (ρα),
“Αν κάποιος, αφού ικανοποιήσει την ανάγκη του, πάρει αμπντέσ (τελετουργική πλύση) και προσευχηθεί χωρίς να καθαριστεί, η προσευχή του είναι έγκυρη.”
είπε. Έτσι, όρισε το ατύχημα ως μέτρο της ποσότητας που συγχωρείται και για άλλες ακαθαρσίες. Αυτή η ποσότητα είναι ίση με ένα δίρχαμ μπαγαλί (3,776 γρ.).
(βλ. Ερντογάν, Λεξικό Όρων Φιλοσοφίας και Δικαίου, σελ. 104)
Ο Αμπού Χανίφα (ρα) είπε ότι η ακαθαρσία πρέπει να καθαρίζεται εάν ξεχειλίζει και υπερβαίνει το ένα δίρχαμ.
(βλ. Τεχάνεβι, Ι’λαου’ς-συνέν/Χανεφι Φικχί με Χαντίθ, Υλικά που Θεωρούνται Ακάθαρτα και οι Κανόνες τους)
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
–
Μπορείτε να μου εξηγήσετε το θέμα της άδειας και της απόφασης;
–
Ο Προφήτης μας, κάθε φορά που πήγαινα στην τουαλέτα, έπλενε με νερό…
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
