Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
“Εβραίοι,
«Ο Ουζέιρ είναι ο γιος του Αλλάχ».
είπαν, και οι Χριστιανοί.
«Ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού.»
είπαν. Αυτά είναι λόγια που οι ίδιοι κατασκεύασαν. Μοιάζουν με τα λόγια εκείνων που είχαν απορρίψει την αλήθεια προηγουμένως. Ας τους καταραθεί ο Αλλάχ, πώς διαστρεβλώνουν την αλήθεια!
(Αλ-Τάουμπα, 9/30)
Εβραίοι,
“Ο Ουζέιρ είναι γιος του Αλλάχ.”
είπαν. Κάποιοι Εβραίοι είχαν πει κάτι τέτοιο. Σύμφωνα με την παράδοση, οι Εβραίοι ραββίνοι Σαλλάμ μπιν Μισκέμ, Νουμάν μπιν Εβφά, Σας μπιν Καγς και Μαλίκ μπιν Σαγφ είχαν έρθει ενώπιον του Αποστόλου και είχαν πει αυτό. Ο ραββίνος Φενχάς μπιν Αζούρα…
“Ο Θεός είναι φτωχός, εμείς είμαστε πλούσιοι.”
Αυτά είναι επίσης από τα παραδιδόμενα ρητά του. Και σε παλαιότερες εποχές υπήρξαν και άλλοι που είπαν παρόμοια πράγματα. Ο λόγος ήταν ότι οι Ιουδαίοι είχαν εγκαταλείψει την τήρηση του Νόμου (της Τορά), και είχαν αρχίσει να σκοτώνουν τους προφήτες τους. Δεν υπήρχε πια κανείς που να γνωρίζει την Τορά, κάποιοι είχαν πεθάνει, άλλοι είχαν σκοτωθεί, και άλλοι είχαν ξεχάσει. Ο Θεός την είχε σβήσει από τις καρδιές τους. Τελικά, η Τορά και η Κιβωτός (το κιβώτιο που περιείχε τα ιερά κειμήλια) είχαν εξαφανιστεί.
Στη συνέχεια, ο Ουζέιρ (Ας ειρηνεύσει ο Θεός μαζί του), μετά από εκατό χρόνια θανάτου, ικέτευσε και παρακάλεσε τον Θεό, και του δόθηκε η χάρη να διατηρήσει τη γνώση της Τορά, και επέστρεψε στους Ισραηλίτες σε νεαρή ηλικία και ξαναέγραψε την Τορά από μνήμης. Και τότε…
“Δεν μπορεί να είναι αλλιώς, σίγουρα αυτός είναι ο γιος του Θεού.”
είπαν και στη συνέχεια οι Χριστιανοί
“Ο Ιησούς είναι ο γιος του Θεού.”
του άνοιξαν μια πόρτα. Και όταν αποκαλύφθηκε αυτό το στίχο, οι Εβραίοι…
“Εμείς δεν λέμε κάτι τέτοιο, δεν ισχύει κάτι τέτοιο.”
δεν υπήρξε καμία αντίρρηση ή άρνηση.
Ωστόσο, σε αυτό το ζήτημα, η απειλή του πολέμου από το Ισλάμ είχε τόσο μεγάλη επίδραση πάνω τους, που οι μεταγενέστεροι Εβραίοι δεν έλεγαν πια τέτοια λόγια. Επομένως, αν όχι όλοι, τουλάχιστον μερικοί από αυτούς κάποτε…
“Ο Ουζέιρ είναι ο γιος του Αλλάχ.”
είπαν. Και οι Ναζωραίοι.
“Ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού.”
είπαν. Αν και αρχικά το είπαν ορισμένοι Χριστιανοί, αργότερα το είπαν σχεδόν όλοι και μάλιστα κατηγόρησαν για απιστία όσους δεν το έλεγαν. Δείτε τις πληροφορίες που δίνονται στο Σουράτ αλ-Μα’ίντα (5:72,73).
Πριν από την εμφάνιση του Ισλάμ, αυτοί (οι Άραβες) το αποκαλούσαν “υιός”, με την έννοια της γενιάς και του απογόνου. Στη συνέχεια, ορισμένοι από αυτούς άρχισαν να ισχυρίζονται ότι πρόκειται για μια μεταφορική έκφραση, μια αλληγορία, όπως η φράση “Μπέιτουλλαχ” (Οίκος του Θεού), που υποδηλώνει απλώς τιμή και κύρος… Αυτοί, δηλαδή οι Εβραίοι και οι Χριστιανοί…
“Υιός του Θεού”
Είναι λόγια που βγήκαν από το στόμα τους. Δεν πρόκειται για συκοφαντία που τους αποδίδεται από άλλους, αλλά για λόγια που βγήκαν από τα δικά τους χείλη. Ωστόσο, πρόκειται για λόγια κενά, χωρίς ουσιαστικό νόημα, φλυαρία, αντιφατικά και παράλογα. Και τα λένε όχι για να εκφράσουν κάποιο νόημα, αλλά ως ακατανόητη φλυαρία. Με το να τα λένε, μοιάζουν με εκείνους που είχαν πέσει σε απιστία προηγουμένως.
Και οι ειδωλολάτρες που αναφέρθηκαν προηγουμένως.
«Οι άγγελοι είναι οι κόρες του Θεού.»
Δηλώνοντας έτσι, γίνονταν άπιστοι, και οι λόγοι των Εβραίων και των Χριστιανών περί «υιού» είναι παρόμοιοι, μια τέτοια βλασφημία και πολυθεϊσμός. Επομένως, αν και ανήκουν στους Λαούς της Βίβλου, μοιάζουν με ειδωλολάτρες. Από αυτή την άποψη, θεωρούνται ειδωλολάτρες και είναι άπιστοι, όχι πιστοί στον Θεό.
Ο Θεός να τους καταραθεί.
Στην αραβική γλώσσα, αυτή είναι μια κατάρα, που δεν αναφέρεται στην ίδια την καταστροφή, αλλά στην αναπόφευκτη καταδίκη, την οργή και την κατάρα. Στα τουρκικά, το εκφράζουμε με φράσεις όπως: «Ο Θεός να τους δώσει τα βάσανά τους», «Ο Θεός να πάρει τις ψυχές τους», «Ο Θεός να τους καταραστεί», «Να πέσουν στο ξίφος του Θεού». Από πού ξεκινούν; Από πού παρασύρονται, πώς απομακρύνονται από τον σωστό δρόμο; Πώς παρασύρονται σε μια τόσο χονδροειδή ψευδολογία και συκοφαντία, όπως η απόδοση γιου στον Θεό, σε μια τόσο φανερή απιστία και ειδωλολατρία; Από πού, από ποιο σημείο, με ποιες αιτίες και γιατί φτάνουν σε αυτές τις κακές καταστάσεις; (Ελμαλή Χαμντί Γιαζίρ, ερμηνεία του σχετικού στίχου)
Οι παραδόσεις που αναφέρονται στον Ουζέιρ στις ισλαμικές πηγές κατέχουν σημαντική θέση στην εβραϊκή ιστορία.
Έζρα
θυμίζει το κείμενο του Δ’ Έσδρα (Δ/19-48), το οποίο ανήκει στα “ψευδογραφικά” κείμενα και περιέχει μια παρόμοια αφήγηση.
Σύμφωνα με την εβραϊκή παράδοση, ο Έσδρας δεν είναι προφήτης, αλλά
Στον Ιουδαϊσμό, μια θέση ανώτερη από αυτή του προφήτη.
Ο Εζράς κατείχε εξέχουσα θέση. Οι ραββίνοι, οι εβραίοι θρησκευτικοί ηγέτες, τον σύγκριναν με τον Μωυσή και υποστήριζαν ότι, όπως ο Μωυσής, ήταν άξιος να λάβει την Τορά. Σύμφωνα με τους ραββίνους, αν ο Μωυσής δεν είχε προηγηθεί, η Τορά θα είχε δοθεί στον Εζρά. (Σανχεντρίν, 21b) Ο Α. Γκάιγκερ υποστηρίζει ότι η αναφορά στον Εζρά στο Κοράνι προέρχεται από μια εσφαλμένη μετάφραση της υπερβολικής έκφρασης σεβασμού που υπάρχει στο Ταλμούδ. (Ιουδαϊσμός και Ισλάμ, σελ. 154)
Δεν υπάρχουν πληροφορίες σε εβραϊκές πηγές που να υποστηρίζουν ότι ο Έσδρας θεωρείται γιος του Θεού από τους Εβραίους. Ούτε η παραδοσιακή εβραϊκή πίστη υποδεικνύει κάτι τέτοιο. Γι’ αυτό, ο εβραίος λόγιος Μωυσής Μαιμωνίδης θεωρεί την πληροφορία του Κορανίου ως συκοφαντία κατά των Εβραίων (Jacobs, I, 181).
Ερμηνευτές όπως οι Σα’λεμπί, Ιμπν Τζερίρ αλ-Ταμπερι, Αμπού’λ-Φιντά Ιμπν Κεθίρ, Φαχρεντίν αρ-Ραζί και Τουσί ερμηνεύουν το στίχο ως εξής:
δεν περιλαμβάνει όλους τους Εβραίους
αναφέρει. (Mahmoud Ayoub, “Uzayr in the Qur’an and Muslim Tradition”, Studies in Islamic and Judaic Traditions (επιμ. WM Brinner – SD Ricks), Atlanta 1986, σ. 9-14)
Σύμφωνα με την αφήγηση που υπάρχει στις ερμηνείες (του Κορανίου), αυτοί που το είπαν…
Είναι μια ομάδα Εβραίων από τη Μεδίνα.
(Ιμπν Αμπού Χατίμ, VI, 1781; Ιμπν αλ-Τζαουζί, III, 424)
Ο Ιμπν Χαζμ, από την πλευρά του, είπε ότι ζούσαν γύρω από την Υεμένη.
Οι Σαδδουκαίοι του Έσδρα.
αναφέρει ότι πρεσβεύουν την πίστη ότι ο Θεός έχει γιο. Σύμφωνα με αυτόν, αυτή είναι η σημαντικότερη πεποίθηση που διακρίνει τους Σαδδουκαίους από τις άλλες εβραϊκές ομάδες (al-Fasl, I, 99).
Ο Μακντισί αναφέρεται στους Εβραίους που θεωρούν τον Εζρά γιο του Θεού.
Παλαιστίνιοι Εβραίοι
λέει ότι το έκαναν για να δοξάσουν και να τιμήσουν τον Έσδρα, και ότι άλλοι Εβραίοι δεν το αποδέχτηκαν. (al-Bad’ wa’t-tarikh, IV, 35)
Ο Ισκανταρί, ο οποίος ήταν Εβραίος από την Αλεξάνδρεια, βρισκόταν στην περιοχή Χετζάζ.
Καραΐτες
μεταφέρει την πεποίθηση ότι κατέχουν αυτή την πίστη. (Lazarus-Yafeh, σελ. 53)
Οι πληροφορίες που αναφέρουν ότι ορισμένες εβραϊκές ομάδες αποκαλούσαν τον Εζρά/Ουζέιρ γιο του Θεού δεν μπορούν να επιβεβαιωθούν ιστορικά.
Ωστόσο, η ερμηνεία της φράσης (Τουμπέ 9/30) που αναφέρεται στο Κοράνι με μεταφορικό τρόπο δεν είναι κατάλληλη. Διότι η αναφορά σε όσα λένε οι Εβραίοι για τον Εζρά, παράλληλα με τις πεποιθήσεις των Χριστιανών για τον Ιησού, εμποδίζει μια τέτοια ερμηνεία.
Βασικά, της περιόδου κατά την οποία αποκαλύφθηκε το Κοράνι.
Στους Εβραίους της περιοχής Χετζάζ
Υπήρχε μια τέτοια πεποίθηση, και οι Εβραίοι της Χετζάζ, όπως και οι άλλοι Εβραίοι, ανέμεναν έναν μεσσία λυτρωτή. Ωστόσο, ο μεσσίας που ανέμεναν οι Εβραίοι αυτής της περιοχής, με την εσωτερική δομή πίστης τους, ήταν διαφορετικός. Πιθανώς, αυτοί οι Εβραίοι ανέμεναν αυτόν τον μεσσία…
«Ο βοηθός του Θεού»
Στα εβραϊκά, τον αποκαλούσαν Αζάρ ή Οζέρ, και πίστευαν ότι ήταν γιος του Θεού. Αυτές οι λέξεις πέρασαν στα αραβικά ως Ουζέιρ.
Σύμφωνα με αυτό, η λέξη Ουζέιρ στο σούρα ατ-Τάουμπα μπορεί να θεωρηθεί όχι ως όνομα, αλλά ως τίτλος που δόθηκε στον Μεσσία. Αυτός ο Μεσσίας που φέρει τον τίτλο Ουζέιρ, όπως υποδεικνύει ο Νιούμπι, πρέπει να είναι ο Ενώχ. Διότι οι ιδιότητες που αποδίδονται στον Ενώχ μοιάζουν πολύ με τις ιδιότητες που οι χριστιανοί αποδίδουν στον Ιησού ως Μεσσία (Adam, σ. 103-118; βλ. TDV Ισλαμική Εγκυκλοπαίδεια, λήμμα Ουζέιρ).
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
