– Θα μάθουν οι άνθρωποι που γνωρίζουμε ή δεν γνωρίζουμε για τις αμαρτίες μας;
– Όταν δώσουμε λογαριασμό, θα δούμε τον Δημιουργό χωρίς πέπλο;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Όποιος αμαρτάνει, υφίσταται μεγάλες δυσκολίες σε αυτόν τον κόσμο και στον άλλο.
Μερικές φορές, σε μια αμαρτία προστίθενται πολλές άλλες, ακόμα μεγαλύτερες. Για παράδειγμα, η επιμονή στην αμαρτία, η επιδίωξή της, η αναβολή της μετάνοιας, η απόλαυση της αμαρτίας όταν επιτυγχάνεται ή η λύπη όταν χάνεται, η χαρά από την αμαρτία, η υποκίνηση κάποιου άλλου σε μια αμαρτία που θα διαπραχθεί από δύο άτομα, η σπατάλη των αγαθών που ο Θεός (έχει εμπιστευτεί) σε αμαρτία, πράγμα που αποτελεί ταυτόχρονα αχαριστία απέναντι στις ευλογίες.
«Όταν ο άνθρωπος αμαρτάνει, εμφανίζεται μια μαύρη κηλίδα στην καρδιά του. Αν δεν την σβήσει αμέσως με μετάνοια, η κηλίδα παραμένει εκεί. Αν αμαρτήσει ξανά, εμφανίζεται μια ακόμα κηλίδα στην καρδιά του…»
(Ιμπν Μάτζε, Ζουχντ 29)
Γι’ αυτό, η άμεση κάθαρση από τις αμαρτίες, χωρίς να επιμένουμε σε αυτές, είναι πολύ σημαντική.
Ας μην ξεχνάμε ότι
Η μετάνοια για τις αμαρτίες είναι στην πραγματικότητα η ίδια η μετάνοια. Σχετικά με αυτό,
«Ο μετανοών από την αμαρτία του, γίνεται σαν να μην έχει αμαρτήσει ποτέ.»
(Ιμπν Μάτζε, Ζουχντ 30)
Η ευχάριστη είδηση του Αγγελιοφόρου του Θεού, που αναφέρεται στο κείμενο, φωτίζει τις καρδιές μας.
Από την άλλη πλευρά,
«Αποφεύγετε τις αμαρτίες, είτε φανερές είτε κρυφές!»
(Αλ-Αν’άμ, 6/120)
Ο στίχος αυτός υπογραμμίζει ότι πρέπει να είμαστε πάντα προσεκτικοί όσον αφορά την αποφυγή των αμαρτιών.
Αλλά το να αποκαλύπτεις μια κρυφή αμαρτία είναι και αυτό αμαρτία:
«Εκτός από εκείνους που ομολογούν τις αμαρτίες τους, όλοι οι (ειλικρινά μετανοούντες) άνθρωποι συγχωρούνται. Αν κάποιος άνθρωπος διαπράξει μια αμαρτία τη νύχτα, ο Θεός την κρύβει. Αλλά αν το πρωί αποκαλύψει την αμαρτία που ο Θεός είχε κρύψει και την διηγηθεί στους ανθρώπους, τότε αυτός δεν συγχωρείται.»
(Μπουχάρι, Εντέμπ, 60; Μουσλίμ, Ζουχδ, 52)
Συχνά, ένας αμαρτωλός ανοίγει τον δρόμο για μια αμαρτία που ακολουθούν και άλλοι, και όσο αυτή η αμαρτία διαπράττεται, οι κακές συνέπειές της εξακολουθούν να καταγράφονται εις βάρος του.
(βλ. Μουσλίμ, Ιλίμ, 15; Ζακάτ, 69; Νεσαΐ, Ζακάτ, 64)
Η φανερή διάπραξη και η έκθεση των αμαρτιών, εκτός από το ότι αποτελεί κακό παράδειγμα για τα άλλα μέλη της κοινωνίας, βλάπτει και την ανθρώπινη προσωπικότητα.
Οι άνθρωποι νιώθουν ψυχολογικά ανακουφισμένοι όταν βλέπουν ότι και άλλοι διαπράττουν τις κακές πράξεις που έχουν κάνει οι ίδιοι· η κοινή μοίρα μετριάζει το βάρος του πόνου και δημιουργεί ψυχολογικό έδαφος για την πιο άνετη και τολμηρή διάπραξη αυτού του κακού. Ο άνθρωπος, αφού εγκαταλείψει μια κακή πράξη που έχει κάνει σε μια αδύναμη στιγμή της ζωής του, θέλει να την ξεχάσει και να την ξεχάσουν και οι άλλοι. Ωστόσο, αν έχει εξομολογηθεί την αμαρτία του σε άλλους, οι άνθρωποι θα τον θυμούνται με αυτή την κακή πράξη σε όλη του τη ζωή. Γι’ αυτό…
θεωρείται ότι η διάδοση του κακού είναι πιο επιβλαβής από την ίδια την ύπαρξή του.
Ο Θεός, ο Παντοδύναμος, αναφέρει στην ιερή σούρα την υποκίνηση των άλλων σε αμαρτία ως χαρακτηριστικό των υποκριτών και λέει:
«Οι υποκριτές άνδρες και οι υποκρίτριες γυναίκες»
(όχι από εσάς)
είναι ο ένας από τον άλλον. Διότι αυτοί διατάσσουν το κακό και αποτρέπουν το καλό.”
(Αλ-Τάουμπα, 9/67)
Η απόκρυψη της αμαρτίας από το άτομο είναι μια μορφή μετάνοιας,
θεωρήθηκε ως το πρώτο βήμα για την αποδοχή της μετάνοιας και ανακοινώθηκε ότι οι άνθρωποι που κρύβουν την αμαρτία τους θα συγχωρεθούν:
«Ο Αλλάχ θα πλησιάσει τον πιστό υπηρέτη του την ημέρα της κρίσης, θα τον σκεπάσει με τη φιλανθρωπία του και θα τον κρύψει από τους ανθρώπους».
‘Ξέρεις την αμαρτία του τάδε, την τάδε μέρα;’
λέει· ο δούλος λέει: «Ναι, Κύριέ μου, το ξέρω». Ο Θεός ξαναλέει
‘Ξέρεις και την τάδε αμαρτία του;’
λέει· εκείνος ο δούλος λέει «Ναι, Κύριέ μου». Έτσι ο άνθρωπος ομολογεί όλες τις αμαρτίες του. Όταν αρχίζει να σκέφτεται ότι πια δεν μπορεί να σωθεί, ο Θεός,
«Εγώ έχω σκεπάσει όλες τις αμαρτίες σου στον κόσμο. Και σήμερα θα τις συγχωρήσω.»
λέει.”
(Μπουχάρι, Μεζάλιμ, 3).
Ο Θεός έχει σκεπάσει τον άνθρωπο με τρία είδη πέπλων.
.
Το πρώτο κάλυμμα;
είναι τα ρούχα που κρύβουν τα μέρη του σώματος του ανθρώπου που θεωρούνται άσχημα και αισχρά.
Δεύτερον;
είναι η απόκρυψη των ιδεών, των σκέψεων και των ονείρων του ανθρώπου στην καρδιά του.
Τρίτον,
Ο Θεός έχει καλύψει και κρύψει τις αμαρτίες του δούλου Του, έχει μετατρέψει τις αμαρτίες του σε αρετές και του έχει δώσει το βιβλίο του, στο οποίο καταγράφονται μόνο οι αρετές του, σαν να μην έχει διαπράξει ποτέ αμαρτία.
(Γκαζαλί, Εσμάου’λ-Χουσνά, μετάφραση Γ. Αρίκαν, σελ. 128)
Σύμφωνα με αυτό, οι αμαρτίες που παραμένουν κρυφές σε αυτόν τον κόσμο, παραμένουν κρυφές και στον άλλο κόσμο. Οι αμαρτίες που διαπράττονται φανερά, γίνονται φανερές και στον άλλο κόσμο.
Ο Θεός δεν θα αποκαλύψει όλες τις αμαρτίες σε όλους.
Πράγματι, ο Αλλάχ θα κρύψει τις αμαρτίες εκείνων που έχουν μετανοήσει για ορισμένες αμαρτίες ή εκείνων που κρύβουν τις αμαρτίες κάποιου άλλου.
Υπηρέτες του Θεού δεν είναι μόνο οι άνθρωποι.
Σε όλο το σύμπαν, στους αγγέλους και σε πολλές άλλες υπάρξεις θα φανερωθούν οι καλές και κακές πράξεις που έκανε ο άνθρωπος.
Το σημαντικότερο είναι ότι ο Θεός θα έχει αποδείξει και διακηρύξει τη δικαιοσύνη Του, δίνοντας σε καθέναν αυτό που του αξίζει. Και αυτό θα το δείξει πρώτα απ’ όλα στον ίδιο τον άνθρωπο.
«Όποιος διαπράττει την αμαρτία του λαού του Λωτ, ακόμα κι αν τον πλύνουν με θάλασσες ολόκληρες νερό, δεν θα καθαριστεί από την αμαρτία του. Μόνο η μετάνοια τον καθαρίζει.»
(Δεϋλεμῖ, Φιρδεύς αλ-Αχβάρ, Αρ. 6892; Ατζλουνί, Κεʃφ αλ-Χαφά, Αρ. 2093)
Η παράδοση, με την έννοια αυτή, αναφέρει ότι μια ειλικρινής μετάνοια που γίνεται πριν από το θάνατο θα συγχωρήσει τις αμαρτίες.
Σύμφωνα με αυτό,
ασυγχώρητα αμαρτήματα
Οποιαδήποτε αμαρτία, είτε φανερή είτε κρυφή, μπορεί να θεωρηθεί ως αμαρτία για την οποία δεν έχει υπάρξει μετάνοια.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
