– Αρκεί να σφάξει το θύμα μόνο ο άνδρας της οικογένειας, ή πρέπει να σφάξει κάθε μέλος της οικογένειας;
– Μπορείτε να μου εξηγήσετε τις ευθύνες και τα καθήκοντά τους, καθώς και τα σημεία που χρήζουν προσοχής;
– Ποιος σφάζει θυσιαστικά ζώα;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Στη σέκτα Χαναφί, η υποχρέωση θυσίας βαρύνει εκείνον του οποίου είναι η περιουσία,
Στην οικογένεια, οφείλει να θυσιάσει ζώο εκείνος που έχει δικά του χρήματα, είτε είναι άνδρας είτε γυναίκα. Αν σε μια οικογένεια και ο άνδρας και η γυναίκα έχουν ξεχωριστά κεφάλαια, ο πλουσιότερος από τους δύο οφείλει να θυσιάσει. Αν και οι δύο είναι πλούσιοι, τότε και οι δύο οφείλουν να θυσιάσουν.
Σφάζω θυσία
Είναι υποχρεωτικό για τους μουσουλμάνους που θεωρούνται πλούσιοι από θρησκευτική άποψη. Στην θυσία.
Ο ορισμός του πλούτου είναι ο εξής:
Πέραν των απολύτως απαραίτητων αναγκών.
Πλούσιος είναι όποιος κατέχει 85 γραμμάρια χρυσού ή το ισοδύναμό του σε χρήματα και αγαθά.
Όπως και στην περίπτωση της ζακάτ, δεν είναι απαραίτητο να περάσει ένα έτος από την ημερομηνία που συμπληρώθηκε το ελάχιστο όριο για την υποχρέωση της θυσίας.
Επιπλέον, τα ζώα που βόσκουν, όπως πρόβατα, κατσίκες και βοοειδή, καθώς και τα εμπορεύματα, υπολογίζονται στο ποσό του νισάπ. Δεν είναι απαραίτητο αυτά τα αγαθά να είναι αναπαραγωγικά και να αυξάνονται. Για παράδειγμα, εάν το σύνολο των προβάτων ενός ατόμου που έχει είκοσι πρόβατα φτάνει στο ποσό του νισάπ σε χρυσό, τότε αυτός ο άνθρωπος θεωρείται πλούσιος. Ομοίως, όποιος έχει εμπορεύματα που φτάνουν στο ποσό του νισάπ θεωρείται πλούσιος όσον αφορά τη θυσία και οφείλει να θυσιάσει.
Από την άλλη πλευρά
Εάν κάποιος, εκτός από το σπίτι όπου διαμένει, κατέχει και άλλη ακίνητη περιουσία, και αφού καλύψει τις μηνιαίες ανάγκες του από τα ενοίκια που εισπράττει, του απομείνει ένα ποσό που φτάνει το ελάχιστο όριο (νισάπ), τότε είναι υποχρεωμένος να θυσιάσει ζώο για το Κουρμπάν.
Παρομοίως, αν κάποιος οφειλέτης, αφού δώσει τα υπάρχοντά του για να εξοφλήσει το χρέος του, του απομείνει ποσό ίσο με το νισάπ, τότε οφείλει να θυσιάσει ζώο. Ακόμη και εκείνος που, εκτός από δύο σετ ρούχων, ένα για το καλοκαίρι και ένα για το χειμώνα, διαθέτει και άλλα ρούχα που φτάνουν το νισάπ, θεωρείται πλούσιος. Σε ορισμένα βιβλία φικχ αναφέρεται και η εξής διάταξη:
“Αν κάποιος έχει ένα σπίτι εκτός από το σπίτι όπου διαμένει, τότε η θυσία είναι υποχρεωτική γι’ αυτόν, ακόμα κι αν δεν το χρησιμοποιεί για εμπόριο ή ενοικίαση.”
Αρκεί οφείλων να θυσιάσει ζώο να κατέχει περιουσία ίση με το όριο του νισάμπ, όχι μόνο πριν από το Κουρμπάν Μπαϊράμ, αλλά και κατά τις τρεις πρώτες ημέρες του. Δηλαδή, δεν απαιτείται να έχει περάσει ένας χρόνος από την απόκτηση της περιουσίας που φτάνει το όριο του νισάμπ. Για παράδειγμα, αν κάποιος την πρώτη ημέρα του Κουρμπάν Μπαϊράμ αποκτήσει, πέρα από τις ανάγκες του, χρήματα που φτάνουν το όριο του νισάμπ, οφείλει να θυσιάσει ζώο.
Όπως και στην περίπτωση της Ζακάτ, είναι υποχρεωτικό.
(πρωτότυπο)
Οι ανάγκες είναι οι εξής:
Σε αυτά περιλαμβάνονται η κατοικία, τα οικιακά είδη, το όχημα, τα υλικά και τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται στην εργασία και στις τέχνες, τα χειμερινά και καλοκαιρινά ρούχα, τα τρόφιμα και ποτά για ένα μήνα, ή κατ’ άλλους για ένα χρόνο.
Επιπλέον, η θυσία είναι υποχρεωτική για όποιον κατέχει περιουσία ίση ή μεγαλύτερη από το ελάχιστο όριο (νισάπ).
Επίσης,
“Μπορεί να υπάρξει θυσία χωρίς θύμα; Το θύμα βλάπτει την υγεία του ανθρώπου.”
Δεν υπάρχει θρησκευτική βάση για αυτόν τον ισχυρισμό. Ακόμη και αν κάποιος είναι πλούσιος, αλλά άρρωστος ή ανάπηρος, εξακολουθεί να είναι υποχρεωμένος να θυσιάσει ζώο. Από την άλλη πλευρά, πουθενά στις προϋποθέσεις της θυσίας δεν αναφέρεται…
“υγεία”
Δεν αναζητείται. Μόνο
Αυτός που πρόκειται να θυσιάσει ένα ζώο, μπορεί να κάνει την ακόλουθη ευχή:
«Ω Κύριε, θα έπρεπε να θυσιάσω τον εαυτό μου για τις τόσες ευλογίες που μου χάρισες, αλλά εσύ απαγόρευσες τις ανθρώπινες θυσίες. Θυσιάζω αυτό το ζώο στη θέση μου.»
Αυτά τα λόγια δείχνουν την ειλικρινή πρόθεση και την αφοσίωση του ατόμου.
Δεν θυσιάζουμε ζώο με δανεικά χρήματα.
Η θυσία κατά τις ημέρες του Κουρμπάν Μπαϊράμ είναι υποχρεωτική μόνο για όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα να θυσιάσουν ένα ζώο.
“Είναι ντροπή για τη γειτονιά, για τους γείτονες.”
Δεν είναι σωστό να χρεωθείς για να θυσιάσεις ένα ζώο. Γιατί ο Θεός δεν επιβάλλει στον υπηρέτη Του υποχρεώσεις πέρα από τις δυνάμεις του. Μια τέτοια σκέψη βλάπτει την ειλικρίνεια. Γιατί σε αυτή την περίπτωση, η θυσία γίνεται για να την δουν οι άλλοι, για να μην ντροπιαστείς απέναντί τους, πράγμα που έρχεται σε αντίθεση με την αίσθηση της υπακοής.
Αλλά,
Αυτός που δεν είναι πλούσιος, αλλά έχει αρκετά χρήματα για να αγοράσει ένα ζώο για θυσία, το αγοράζει, το σφάζει και τρώει το κρέας με την οικογένειά του. Με αυτό τον τρόπο, κερδίζει και πάλι την εύνοια του Θεού.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
