– Είμαι μουσουλμάνος που ζω στην Κεντρική Ασία. Πιστεύω ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων στη χώρα μου θέλουν να ζήσουν σύμφωνα με το Ισλάμ και να το ερευνήσουν. Αλλά σήμερα, οι διαφορετικές πηγές (ως Χαδις) στις οποίες βασίζονται οι ισλαμικές κοινότητες (τάγματα, σέκτες) προκαλούν σύγχυση. Για παράδειγμα, κάποιος που θέλει να ερευνήσει ειλικρινά τη θρησκεία του δεν ξέρει ποια βιβλία (ως Χαδις, από άποψη δογματικής πίστης) πρέπει να διαβάσει. Μπορούν να θεωρηθούν και οι δύο σωστές οι ισλαμικές τάσεις που έχουν αντιφατικές δογματικές πεποιθήσεις; (Για παράδειγμα: Ο ένας λέει ότι ο Θεός είναι στον ουρανό, ο άλλος λέει ότι όχι, ο Θεός είναι υπεράνω του χρόνου και του χώρου. (Κατά τη γνώμη μου, και οι δύο δεν μπορούν να είναι σωστές). Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι και οι δύο φαίνεται να μιλούν σύμφωνα με το Κοράνι και τη Σούννα (οι πηγές τους είναι γνωστές και για τους δύο (Μπουχάρι, Μουσλίμ…)).
Η ερώτησή μου είναι:
– Αν κάποιος θέλει να πιστεύει και να ζει σύμφωνα με το Ισλάμ, πώς μπορεί να βρει το σωστό δόγμα ανάμεσα στις διάφορες, δογματικά διαφορετικές, σχολές σκέψης; “Πιστεύω ότι η απάντηση σε αυτή την ερώτηση θα διαλύσει τις αμφιβολίες πολλών ανθρώπων.”
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
– Οι θεϊκές θρησκείες, ειδικά το Ισλάμ, έχουν λόγο σε όλα τα θέματα της εγκόσμιας ζωής,
θεϊκές αλήθειες, κοσμικές/οντολογικές και θρησκευτικές αλήθειες
εξετάζοντας όλες τις πτυχές του;
τις αρχές της ευτυχίας σε αυτόν τον κόσμο και στον άλλο.
Είναι αναπόφευκτο και αποδεκτό να υπάρχουν διαφορετικές ερμηνείες σε μια θρησκεία που κηρύττει.
– Η θεμελιώδης πηγή της ισλαμικής θρησκείας, η οποία θα διαρκέσει μέχρι την ημέρα της κρίσης.
Η ύπαρξη διαφορετικών ερμηνειών σε ορισμένες αλήθειες που εκφράζονται με πολύ συνοπτικό τρόπο στο Κοράνι.
Είναι απολύτως φυσιολογικό.
– Αλλά για να αποκτήσουν αξία αυτές οι διαφορετικές ερμηνείες
να πληροί επιστημονικά κριτήρια
απαιτείται. Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να έχει κατέβει στην αραβική γλώσσα.
Οι ερμηνείες του Κορανίου πρέπει να είναι σύμφωνες με την αραβική γραμματική και ρητορική, να μην έρχονται σε αντίθεση με τις αποδεκτές θεμελιώδεις αρχές του Ισλάμ και να μην αντιτίθενται στις απόψεις της πλειοψηφίας της κοινότητας, που ονομάζεται Σεβάντ-ι Αζάμ.
και πρέπει να διέπεται από ορισμένες αρχές. Από αυτή την άποψη, μπορούμε να πούμε τα εξής:
α)
Ο Ισλαμισμός είναι μια θρησκεία που ακολουθεί την ορθή πορεία/τη μέση οδό. Απομακρυσμένος από τις ακρότητες, ο Ισλαμισμός χαράσσει μια πορεία μακριά από την υπερβολή και την έλλειψη, και στην πίστη, για παράδειγμα, …
ειδωλολατρία και αθεϊσμός
βρήκε μια μέση οδό (μεταξύ της αποδοχής και της άρνησης)
«δημιουργός χωρίς συνέταιρο»
δίδαξε την ύπαρξη/την πίστη στην ενότητα του Θεού.
β)
Σύμφωνα με τους μεγάλους και διακεκριμένους Ισλαμικούς μελετητές,
πανθεϊσμός, ένα υλιστικό φιλοσοφικό ρεύμα που αρνείται την ύπαρξη του Θεού στο σύμπαν
η σκέψη του είναι εντελώς λανθασμένη,
Εκείνος που, στο όνομα του Θεού, αρνείται το σύμπαν.
ορισμένων μελών του τάγματος των Σούφι
«Δεν υπάρχει άλλη ύπαρξη εκτός από τον Θεό»
Οι σκέψεις αυτού του είδους δεν είναι αληθινές. Φυσικά, υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ των κατόχων αυτών των δύο απόψεων.
Η σκέψη των σουφιστών που υποστηρίζουν την Ενότητα της Ύπαρξης (Vahdetu’l-vücud) πηγάζει από την αφοσίωση στον Θεό. Αντίθετα, η σκέψη των πανθεϊστών που υποστηρίζουν την Ενότητα του Όντος (Vahdetu’l-Mevcud) πηγάζει από την άρνηση.
Ωστόσο, οι Ισλαμιστές μελετητές υποστηρίζουν ότι και οι δύο αυτές απόψεις, η μία υποτιμητική και η άλλη υπερβολική, είναι εσφαλμένες.
«ότι το σύμπαν έχει μια σταθερή αλήθεια, η οποία είναι μια εκδήλωση των ονομάτων και των ιδιοτήτων του Θεού»
ανέφεραν.
γ)
Υπάρχουν δύο κύριες τάσεις που οδηγούν τους ανθρώπους σε ακραίες αντιλήψεις περί πίστης:
Εξωτερική και εσωτερική ερμηνεία…
Σύμφωνα με τους Ζαχιρίτες
, προβλέπει την αποδοχή της σημασίας που προκύπτει από τις λέξεις των κειμένων/στίχων και των χαντίθ, χωρίς να υποβάλλονται σε καμία ερμηνεία ή εξήγηση.
Σύμφωνα με τους Βατίνιους
Επομένως, αυτό που πρέπει να κατανοηθεί από τα κείμενα δεν είναι η επιφανειακή τους σημασία, αλλά η εσωτερική τους διάσταση, το κρυμμένο νόημά τους.
– Επειδή και οι δύο αυτοί τρόποι σκέψης δεν έχουν σταθερές αρχές, δεν μπορούν να αποφύγουν πολλές λογικές αντιφάσεις. Διότι,
«η έκφραση του στίχου αναφέρεται αποκλειστικά στην εσωτερική/κρυφή σημασία»
Αν ειπωθεί κάτι τέτοιο, τότε οι λέξεις και οι εκφράσεις που περιέχονται σε μια αραβική φράση χάνουν το νόημά τους. Στην περίπτωση αυτή, κάθε
“Ο μήνας”
γράμμα
Ο Άγιος Αλί
‘ναι, κάθε
“F”
γράμμα
Η Αγία Φατιμά
‘μπορεί να κοιτάξει.
Φαραώ ΝΕΦΙΣ, Μωυσής ΚΛΒ
μπορεί να προκύψει. Αυτό όμως αναιρεί την ίδια τη φύση της γλώσσας. Παραβλέπουμε αυτό το παράλογο, καθώς είναι προφανές.
– Εάν μια έκφραση
μόνο στην επιφάνεια
εάν το δούμε από αυτή την οπτική γωνία, οι γλώσσες, και ιδιαίτερα η αραβική γλώσσα, βασίζονται σε…
παρομοίωση, αναπαράσταση, μεταφορά και σχήμα λόγου
πρέπει να αγνοηθούν εντελώς σημαντικά γλωσσικά στοιχεία όπως…
Σύμφωνα με αυτή την άποψη,
«Απόστολέ μου! Δεν εσείς σκοτώσατε εκείνους που σκοτώσατε.»
(Πάλι στη μάχη του Μπαντρ, εναντίον του εχθρού)
Όταν έριξες τις πέτρες, δεν τις έριξες εσύ, αλλά ο Αλλάχ τις έριξε.”
(Αλ-Ανφάα, 8/17)
Δεν είναι δυνατόν να κατανοήσουμε το εδάφιο με την κυριολεκτική του έννοια. Μπορούμε να το ερμηνεύσουμε μόνο στο πλαίσιο μιας μεταφορικής έκφρασης.
Επίσης:
«Ασημένια μπουκάλια στον παράδεισο»
(Αλ-Ινσάν, 76/16)
Είναι σχεδόν αδύνατο να κατανοήσουμε το νόημα του στίχου, καθώς δεν μπορεί να υπάρξει αναφορά σε φιάλες φτιαγμένες από ασήμι. Μπορούμε να το καταλάβουμε μόνο με μια μεταφορική/παρομοιώτικη ερμηνεία.
Ως αποτέλεσμα αυτής της επιφανειακής αντίληψης, ένας από τους διάσημους επιφανειακούς μελετητές μπόρεσε να πει: «Αν κάποιος ουρήσει σε στάσιμα νερά, τα νερά μολύνονται. Αλλά αν κάποιος ουρήσει έξω από το νερό και η ούρηση διαρρεύσει αργότερα στο νερό, τότε δεν μολύνεται». Διότι: στο χαντίθ…
“ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΚΙΝΗΤΟ ΝΕΡΟ…”
αναφέρεται…”
δ)
Εδώ είναι το στοιχείο που αναφέρεται στην ερώτηση.
«Ο Θεός είναι στον ουρανό»
Οι απόψεις αυτών που υποστηρίζουν αυτή την επιφανειακή άποψη είναι σωστές, σύμφωνα με την επιφανειακή ερμηνεία του κειμένου/στίχου. Διότι στο Κοράνι υπάρχουν στίχοι που αναφέρουν ότι ο Θεός βρίσκεται στον ουρανό.
(Αλ-Ζουχρούφ, 43/84)
– Και πάλι, σύμφωνα με την αφήγηση του Αμπού Χουρεϊρά:
“Ήρθε ένας άντρας και είπε στον Προφήτη μας (ειρήνη σε αυτόν):”
«Έχω χρέος να απελευθερώσω μια πιστή δούλη.»
ρωτώντας (αν η παλλακίδα δίπλα του πληρούσε αυτήν την προϋπόθεση). Ο Προφήτης (ειρήνη σε αυτόν) γύρισε προς τη γυναίκα και
‘Πού είναι ο Θεός;’
ρώτησε η γυναίκα.
δείχνοντας τον ουρανό με το κεφάλι και τον δείκτη του χεριού
έκανε. Αυτή τη φορά ο Προφήτης μας (ειρήνη σε αυτόν)
‘Ποιος είμαι εγώ?’
ρώτησε η γυναίκα.
δείχνοντας με το δάχτυλό του προς τον ουρανό και τον Αγγελιοφόρο του Θεού
έκανε. Δηλαδή
«Εσύ είσαι ο Αγγελιοφόρος του Θεού.»
ήθελε να πει. Κατόπιν τούτου
«(Αυτός είναι πιστός), απελευθερώστε τον.»
είπε.
(βλ. Mecmau’z-Zevaid, 1/23).
– Όπως επισημαίνει και ο Μπεϊχάκι, η βάση τέτοιων εκφράσεων που χρησιμοποιούνταν από τους Σαλαφ-ι Σαλίχ είναι οι εκφράσεις που χρησιμοποιούνται στο Κοράνι για τον Αλλάχ.
«Αυτός που είναι στον ουρανό…»
(Ακίνητο, 67/16,17)
είναι οι εκφράσεις που αναφέρονται στο κείμενο.
(Μπαϊχάκι, αλ-Ασμά ουα’σ-Σιφάτ, 2/238).
Η σημασία αυτού του στίχου είναι, στην πραγματικότητα,
Δεν πρόκειται για την απόδοση ενός τόπου στον Θεό, αλλά για το ότι είναι μια ύψιστη οντότητα.
είναι αλήθεια. Για τους ανθρώπους, η έννοια του ουρανού εκφράζει κυριαρχία, ανωτερότητα και μεγαλείο.
«Αυτός είναι ο Θεός στους ουρανούς και Αυτός είναι ο Θεός στη γη… Αυτός είναι ο μόνος Σοφός/Κυβερνήτης και ο μόνος Παντογνώστης/Αυτός που γνωρίζει τα πάντα.»
(Αλ-Ζουχρούφ, 43/84)
Στο στίχο αυτό, τονίζεται ότι ο Θεός είναι ο μόνος Θεός τόσο στους ουρανούς όσο και στη γη, και ότι όλα τα πλάσματα και στα δύο μέρη τον λατρεύουν. Η γη είναι το πεδίο εκδήλωσης των ιδιοτήτων της ομορφιάς Του, ενώ ο ουρανός είναι το πεδίο εκδήλωσης των ιδιοτήτων της δόξας Του. Επομένως, όταν λέμε «ο Θεός είναι στον ουρανό», αναφερόμαστε στην κυριαρχία Του στους ουρανούς. Διαφορετικά, αν κοιτάξουμε την επιφανειακή σημασία του στίχου, ο Θεός είναι και στον ουρανό και στη γη.
– Όπως γίνεται αποδεκτό από την πλειοψηφία των Ισλαμιστών λογίων, οι οποίοι αποτελούν τη μεγάλη πλειοψηφία της Ισλαμικής κοινότητας,
Ο Θεός, όσον αφορά την κυριαρχία, την εξουσία, τη γνώση και τη δύναμή Του, βρίσκεται και στους ουρανούς και στη γη. Ωστόσο, όσον αφορά την ίδια Του την ουσία, δεν βρίσκεται ούτε στους ουρανούς ούτε στη γη.
«Ο Θεός υπήρχε, και τίποτα δεν υπήρχε μαζί του.»
(Κενζούλ-ουμμάλ, αριθ. 29850; Μπουχάρι, Μεγάζι, 67, 74, Μπεντ’ου’λ-Χαλκ 1, Τεβχίντ 22; Τιρμίζι, Μενάκιμπ, 3946)
Όπως προκύπτει από το παραπάνω χαντίθ, ο Θεός υπήρχε πριν από τη δημιουργία, συμπεριλαμβανομένων της γης και των ουρανών, και δεν βρισκόταν κατ’ ανάγκη στον ουρανό. Αυτό είναι άλλωστε και το νόημα του να είναι αιώνιος.
– Ορισμένοι μελετητές της εποχής των Σαλαφ-ι Σαλίχ, κατ’ αρχήν, πίστευαν ότι οι άνθρωποι
“για να μην μολύνουν τις αγνές καρδιές τους”
Δεν έχουν ερμηνεύσει με αλληγορικό τρόπο ορισμένες αμφίσημες εκφράσεις που απαντώνται σε στίχους του Κορανίου, σε χαντίθ ή σε λόγια των συντρόφων του Προφήτη, οι οποίες ονομάζονται “μουτασαμπίχ” (αμφίσημες). Οι μεταγενέστεροι μελετητές, ωστόσο, έχουν…
“για να μην αναστατώνουν τα μυαλά τους, που έχουν μολυνθεί από τη φιλοσοφία”
πίστευαν ότι ήταν απαραίτητο να γίνει ερμηνεία.
Σε ένα ιερό χαντίθ
«Ακολουθήστε την πλειοψηφία»
αναφέρεται. Η Σέβα-ι Αζάμ αποτελεί το μεγαλύτερο τμήμα της Ισλαμικής κοινότητας.
Αχλ-ι Σουννέτ βε’λ-Τζεμαάτ
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία.
Η εξωτερικευμένη και εσωτερικευμένη σκέψη, η οποία αντιτίθεται σε αυτή τη μεγάλη πλειοψηφία των εκατομμυρίων Ισλαμικών μελετητών που, κατ’ αρχήν, διατηρούν τη ζωτικότητά τους στις τέσσερις θρησκευτικές σχολές.
-κατ’ αρχήν-
πρέπει να παραδεχτούμε ότι είναι λάθος.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
