Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Επίκληση,
Η ανάμνηση σημαίνει μνήμη, ενθύμηση.
Το Κοράνι αναφέρεται στην προσευχή ως την πιο περιεκτική από τις λατρευτικές πράξεις.
“μνημόνευση”
Δηλαδή, ο πιστός που προσεύχεται, αναλογίζεται και μνημονεύει τον Θεό. Αυτή η μνημόνευση αρχίζει με την αμπντέστ (τελετουργική καθαριότητα). Ο άνθρωπος που προετοιμάζεται με συνείδηση της παρουσίας του Θεού, με τον τρόπο που δίδαξε ο αγαπημένος Προφήτης Του (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν), μνημονεύει και αναλογίζεται τον Θεό.
Όταν στρέφεται προς την Κάαμπα, βρίσκεται σε κατάσταση θυμιαμίσματος. Η πρόθεση και η προσευχή είναι ήδη θυμιαμίσματα. Στη συνέχεια, το θυμιαμίσμα συνεχίζεται με την δοξολογία του Θεού, την ευχαριστία και την ομολογία ότι δεν υπάρχει άλλος θεός εκτός από Αυτόν. Ένας πιστός που προσεύχεται, ταυτόχρονα, σκέφτεται τις έννοιες των στίχων που διαβάζει. Η καρδιά του αλλάζει κατάσταση ανάλογα με τον στίχο που διαβάζει.
Η προφορική μνημόνευση είναι προσευχή, με τη μορφή ανάγνωσης. Η εσωτερική μνημόνευση είναι προσευχή, με τη μορφή περισυλλογής, ευλάβειας, ελπίδας και αγάπης.
Άνθρωπος,
όπως αποτελείται από σώμα και ψυχή,
κόσμος
αποτελείται από το φανερό και το αόρατο.
Δηλαδή, ορατοί και αόρατοι κόσμοι. Επειδή η ύλη του ανθρώπου προέρχεται από την ύλη αυτού του κόσμου, η σωματική του λατρεία αντιπροσωπεύει τη λατρεία του σύμπαντος.
Από το βροντερό θόρυβο της βροντής μέχρι το λαμπερό φως του κεραυνού, από το θρόισμα των φύλλων μέχρι το κελάηδισμα των πουλιών, όλοι οι ήχοι που γεμίζουν αυτόν τον κόσμο είναι ένα είδος ανάγνωσης. Μας αναγγέλλουν ό,τι η Δύναμη υπαγορεύει. Και εμείς, με την ανάγνωση του Κορανίου κατά την προσευχή, συμμετέχουμε σε αυτές τις φανερές αναφορές και τις υπερβαίνουμε.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
