Στο Κοράνι, το μέτρο που ορίζεται για την ελεημοσύνη είναι το ποσό που απομένει μετά την κάλυψη των βασικών αναγκών (havâic-i asliyye) του ατόμου και της οικογένειάς του. – Πώς πρέπει να το κατανοήσουμε αυτό σήμερα; – Ποιες είναι οι βασικές ανάγκες;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Μία από τις προϋποθέσεις για τα αγαθά που υπόκεινται σε ζακάτ είναι να μην αποτελούν βασικά είδη ανάγκης (havâic-i asliyye) για τον υπόχρεο και τα άτομα που οφείλει να συντηρεί.
Αναλώσιμα
στο λεξικό
“η ανάγκη για κάτι και το να είναι κανείς απαραίτητος για κάτι”
που σημαίνει
ανάγκη
είναι ο πληθυντικός αριθμός της λέξης.
Ανάγκη,
Αναφέρεται σε όσα χρειάζεται ο άνθρωπος για να ξεπεράσει τις δυσκολίες και τις στερήσεις, να εξασφαλίσει την ηρεμία και την ευημερία. Στο λεξικό
“βασικές ανάγκες”
που σημαίνει
βασικές ανάγκες
, ως όρος του ισλαμικού δικαίου
βασικά είδη ανάγκης που δεν υπόκεινται σε ζακάτ
εκφράζει.
Στο Ισλάμ, όπως και στις άλλες σωματικές και οικονομικές υποχρεώσεις, η ζακάτ επιβάλλεται με λογικό, διαχειρίσιμο και ουσιαστικό τρόπο, λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση του οφειλέτη από διάφορες πλευρές. Ως επέκταση αυτής της αντίληψης, τα βασικά και αναγκαία αγαθά του οφειλέτη εξαιρούνται από τη βάση υπολογισμού της ζακάτ. Στο Κοράνι…
“…να διαθέτετε το πλεόνασμα σας για φιλανθρωπία.”
(Αλ-Μπακάρα, 2:219)
το στίχο αυτό οι Ισλαμιστές μελετητές,
«Δαπανήστε από τα νόμιμα κέρδη σας για τις ανάγκες σας και των μελών της οικογένειάς σας, πέραν των αναγκαίων».
το κατάλαβαν με αυτόν τον τρόπο.
(βλ. Ιμπν Κεθίρ, Κουρτουμπί, ερμηνεία του σχετικού στίχου)
Εκτός από αυτό το εδάφιο,
«Η ελεημοσύνη οφείλεται μόνο στον πλούτο.»
(Μπουχάρι, Ζακάτ, 18; Νεσάι, Ζακάτ, 53),
«Ξεκίνα από τον εαυτό σου, δώσε ελεημοσύνη στον εαυτό σου, και αν περισσέψει κάτι, δώσε το στην οικογένειά σου, και αν πάλι περισσέψει, δώσε το στους συγγενείς σου.»
(Μουσλίμ, Ζακάτ, 41),
«Δεν υπάρχει ζακάτ για τον μουσουλμάνο για το άλογό του και τον σκλάβο του.»
(Μπουχάρι, Ζακάτ, 45,46)
Τα χαντίθ που αναφέρονται παραπάνω και η οριοθέτηση από τον ίδιο τον Προφήτη (ειρήνη σε αυτόν) του κατώτατου ορίου (νισάμπ) για την υποχρέωση της ζακάτ σε πολλά αγαθά, δηλώνοντας ότι δεν απαιτείται ζακάτ για ποσά που είναι κάτω από αυτό το όριο, αποτελούν τη βάση της ιδέας ότι τα είδη πρώτης ανάγκης δεν υπόκεινται σε ζακάτ.
Είναι σαφές ότι για να θεωρηθεί κάποιος υπόχρεος καταβολής ζακάτ, πρέπει να είναι πλούσιος.
Ωστόσο, το είδος των αγαθών και των απαιτήσεων που θεωρούνται ένδειξη πλούτου είναι ένα ζήτημα που χρήζει συζήτησης.
όπως και με την οπτική γωνία απέναντι στο θεσμό της ζακάτ, με τις αντιλήψεις των κοινωνιών και τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες.
είναι ένα στενά συνδεδεμένο θέμα. Συναφώς, το ποια είδη αγαθών θεωρούνται βασικά είδη ανάγκης και ποιο είναι το κριτήριο για τον καθορισμό αυτού, παραμένει αντικείμενο διαφωνίας μεταξύ των Ισλαμιστών λογίων.
Στην ουσία, η ανάγκη είναι κρυφή και προσωπική.
Είναι αδύνατο να τεθούν όρια στις επιθυμίες και τις ανάγκες των ανθρώπων στον κόσμο. Ωστόσο, οι νομικοί θεολόγοι δεν θεώρησαν σκόπιμο να αφήσουν τον καθορισμό των βασικών αναγκών στις προσωπικές προτιμήσεις των ατόμων, αλλά θέλησαν να θεσπίσουν ορισμένα αντικειμενικά και σαφή κριτήρια. Διότι, η υποχρέωση της ζακάτ, η οποία είναι μία από τις θεμελιώδεις λατρευτικές πράξεις του Ισλάμ και το πιο φυσικό μέσο για την επίτευξη της κοινωνικής δικαιοσύνης, έχει ζωτική σημασία για μια τακτική και ισορροπημένη κατανομή δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, αντί να αφήνεται στις ατομικές αισθήσεις θρησκευτικότητας, αλτρουισμού και αυτοθυσίας.
Σύμφωνα με τους Χαναφίτες,
τα απαραίτητα ετήσια τρόφιμα, ρούχα, εργαλεία τέχνης και επαγγέλματος, κατοικία, οικιακά είδη, μεταφορικό μέσο, βιβλία για την εκπαίδευση, για το άτομο και τα μέλη της οικογένειάς του.
βασική ανάγκη
θεωρείται.
Βασικές ανάγκες,
είναι τα πράγματα που χρειάζεται ένα άτομο για να προστατεύσει τη ζωή του και να τη διατηρήσει με τρόπο που να συνάδει με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Κάποιος/Κάποια
να ικανοποιεί τις φυσικές και βασικές του ανάγκες, όπως η τροφή, το ποτό, η στέγαση, η υγεία, η εργασία και η απόκτηση επαγγέλματος, τα ταξίδια, η αναψυχή και η εκπαίδευση, σε βαθμό που να μην θεωρείται πολυτέλεια ή υπερβολή, λαμβάνοντας υπόψη το γενικό οικονομικό επίπεδο της κοινωνίας στην οποία ζει, και με νόμιμο τρόπο.
φαίνεται.
Είναι αλήθεια ότι η έννοια των πρωταρχικών και φυσικών αναγκών και τα κριτήρια που τις διέπουν μπορούν να αλλάξουν με την αλλαγή του χρόνου, του περιβάλλοντος και των συνθηκών. Ωστόσο, ο άνθρωπος…
Δεν είναι κάθε επιθυμία και αναγκαιότητα.
Στην εποχή μας, όπου η σπατάλη είναι διαδεδομένη, οι άνθρωποι επιδίδονται σε έναν αγώνα δρόμου για να καταναλώσουν τα καλύτερα προϊόντα και τα είδη πολυτελείας έχουν γίνει σχεδόν αναγκαιότητα, ο καθορισμός των βασικών αγαθών είναι σημαντικός για τα άτομα.
και δεν αφήνεται στο δικό του κοινωνικό περιβάλλον, στην κουλτούρα και στις συνήθειές του, ούτε στη δική του κρίση.
σχετικά με αυτό
μια οριοθέτηση με βάση τις κοινές αξίες της κοινωνίας και το ελάχιστο βιοτικό επίπεδο και πρότυπο ζωής στην κοινωνία
πρέπει να ακολουθηθεί. Τα κριτήρια που πρότειναν οι νομικοί κατά την κλασική περίοδο, κατά κάποιο τρόπο, εξυπηρετούσαν μια τέτοια λειτουργία -για εκείνη την περίοδο.
Εν ολίγοις,
“βασικές ανάγκες”
Η έννοια αυτή αποτελεί μέτρο που χρησιμοποιείται στην ισλαμική κοινωνία για τον καθορισμό του ελάχιστου βιοτικού επιπέδου και των μέσων διαβίωσης.
Οι μουσουλμάνοι, τόσο ως άτομα όσο και ως κράτος, έχουν την υποχρέωση να βοηθούν όσους βρίσκονται κάτω από αυτό το επίπεδο, και όσοι βρίσκονται πάνω από αυτό το επίπεδο οφείλουν να συμμετέχουν σε αυτή την υποχρέωση.
Από την άλλη πλευρά, η αντίληψη της εξαίρεσης των βασικών αναγκών από τη ζακάτ – αν και δεν εφαρμόζεται ακόμη σε πολλές χώρες – αποτελεί ένα παράδειγμα εφαρμογής αιώνων πριν από τη σύγχρονη φορολογική αντίληψη της εξαίρεσης του κατώτατου μισθού από τη φορολογία, και έχει ιδιαίτερη σημασία στον τομέα του φορολογικού δικαίου, καθώς λαμβάνει υπόψη την προσωπική κατάσταση του φορολογούμενου, το περιβάλλον του, τις ανάγκες του, τα χρέη του και τις οικογενειακές του υποχρεώσεις.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
