– Η συνήθεια εμποδίζει την θαυμαστική μας διάθεση προς τον Αλλάχ (cc), ο οποίος είναι ο δημιουργός των πάντων.
– Πώς μπορούμε να το αποτρέψουμε;
– Ποιοι είναι οι λόγοι γι’ αυτό;
– Πώς θα σωθούμε;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Απάντηση 1:
Το θέμα που αναφέρεται στην ερώτηση.
είναι η ασθένεια της οικειότητας.
Οικειότητα
,
Είναι η ασθένεια του να περνάς επιπόλαια πάνω από τα τέλεια έργα που εκτίθενται σε αυτό το υπέροχο σύμπαν, καθένα από τα οποία είναι ένα θαύμα δύναμης, να νομίζεις ότι τα γνωρίζεις και να αποφεύγεις με ευλάβεια να τα σκεφτείς σε βάθος. Είναι μια ασθένεια που οδηγεί τη σκέψη του ανθρώπου σε λάθος δρόμους, τον παρασύρει σε ψευδαισθήσεις και υποθέσεις.
Αν από μια μηλιά έβγαινε αχλάδι, θα μέναμε άναυδοι από την έκπληξη. Κι όμως, μια μηλιά έχει χιλιάδες μήλα και δεν μας προκαλεί καμία έκπληξη.
Μήπως το μήλο είναι πιο τέλειο από το αχλάδι από καλλιτεχνικής άποψης;
Ή μήπως είναι εύκολο να φτιάξεις μήλο, αλλά δύσκολο να φτιάξεις αχλάδι;
Ή
Είναι συνηθισμένο να βγαίνει μήλο από μηλιά, αλλά είναι θαύμα να βγαίνει αχλάδι;
Όχι, ο μόνος λόγος είναι ότι έχουμε προσβληθεί από τη νόσο της οικειότητας.
Αν πάλι ακούγαμε ότι ένας κόκορας γέννησε αυγό και από το αυγό βγήκε ένα κοτοπουλάκι, θα το αρνιόμασταν γελώντας.
“Μα πού ακούστηκε κόκορας να γεννάει αυγά;”
λέγαμε.
Είναι δυνατόν ο κόκορας να γεννήσει αυγά, αλλά η κότα όχι;
Γιατί δεν εκφράζουμε την ίδια έκπληξη και για το γεγονός ότι η κότα γεννάει αυγά;
Αντίθετα, το να παράγεις αυτό το αυγό σαν να βγαίνει από καλούπι, να το βγάζεις από το εργοστάσιό του, να είναι ένα εξαιρετικά νόστιμο φαγητό όταν το τρως, και να βγάζεις από αυτό ένα ζωντανό κοτοπουλάκι όταν το βάζεις στην κλωσσομηχανή, δεν είναι τυχαίο,
Είναι ένα συνηθισμένο ρήμα;
Άρα, όπως αναφέρεται και στην ερώτηση, να συνειδητοποιήσουμε τις θαυματουργές πτυχές των έργων τέχνης, καθένα από τα οποία είναι ένα θαύμα της τέχνης.
σύνδρομο στέρησης οικειότητας
εμποδίζει.
Επομένως, κάθε έργο, κάθε τέχνη, κάθε πλάσμα, κάθε ευλογία πρέπει να εξετάζεται με προσοχή και περισυλλογή, σαν να τα βλέπουμε για πρώτη φορά, σαν να τα ανακαλύπτουμε ξανά.
Επομένως
Πόσο ωραίο είναι να λες “Bismillah” (Στο όνομα του Θεού) πριν από κάθε καλό πράγμα.
Ενώ οι γλώσσες μας ψιθυρίζουν το «μπισμιλχί», ο νους, η καρδιά και η ψυχή μας πρέπει να μπορούν να λένε: «Παίρνω, κάνω, βλέπω, ακούω, γνωρίζω…» με το όνομα, τη γνώση, τη σοφία, τη δημιουργία, τη βούληση του Θεού…
Ελπίζω με αυτόν τον τρόπο να απαλλαγούμε από την ασθένεια της συνήθειας και κάθε κατάστασή μας, κάθε κίνησή μας, κάθε λόγος μας, δηλαδή τα πάντα, να γίνουν πηγή σκέψης και λατρείας.
Απάντηση 2:
«Μία από τις αιτίες που οδηγούν τους ανθρώπους σε πνευματική πλάνη είναι η σύγχυση της συνήθειας με τη γνώση.»
(βλ. Μεσνεβί-ι Νουριγιέ, Σέμμε)
Στην εποχή μας, η υπερβολική κούραση που προκαλεί η ενασχόληση με υλικά πράγματα, οι άσκοπες πολιτικές διαμάχες που απασχολούν το νου, και οι θλιβερές ειδήσεις και οι αισχρές σκηνές που κατακλύζουν τις οθόνες από όλο τον κόσμο και αναστατώνουν την ψυχική κατάσταση των θεατών, παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο σε αυτή την ασθένεια. Είναι απαραίτητο να εστιάσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο σε αυτή την πληγή, η οποία έχει αποκτήσει εξαιρετική σημασία για την μεταθανάτια ζωή μας.
Κάθε φορά που πηγαίνετε στη Σουλεϊμανιέ, θα συναντήσετε μια ομάδα ανθρώπων που θαυμάζουν με δέος αυτό το υπέροχο μνημείο.
Γιατί άραγε αυτοί οι άνθρωποι παρατηρούν αυτό το έργο τέχνης για τόσο πολύ ώρα;
Σε αυτή την ερώτηση μπορούν να δοθούν διάφορες απαντήσεις. Εμείς θα εξετάσουμε το ζήτημα από μια άλλη πλευρά και θα πούμε ότι,
«επειδή δεν υπάρχει τέχνη σε άλλες κατασκευές».
Αυτοί οι άνθρωποι, που σε άλλους προορισμούς μιλούν για διαφορετικά θέματα,
Μόλις φτάσουν στη Σουλεϊμανιέ, αρχίζουν να μιλάνε για τον Σινάν.
Πάντα τον θυμούνται και τον εκτιμούν.
Τώρα, ας φανταστούμε μια πόλη, ολόκληρη έργο του Σινάν. Ας φανταστούμε ότι εκείνος έχτισε τα τζαμιά, τα μαγαζιά, τα σπίτια, τους δρόμους. Για έναν άνθρωπο που γεννιέται και μεγαλώνει σε μια τέτοια πόλη, υπάρχουν δύο επιλογές: είτε θα θυμάται τον Σινάν σε κάθε βήμα του, είτε, αιχμάλωτος της συνήθειας, θα ζήσει αγνοώντας αυτά τα υπέροχα έργα, θα περάσει τη ζωή του αδιάφορος για τον δημιουργό αυτής της πόλης.
Όσοι έρχονται από άλλες πόλεις σε αυτήν, θα μείνουν έκπληκτοι μόλις πατήσουν το πόδι τους. Θα σταθούν για ώρα μπροστά σε κάθε σπίτι, κάθε μαγαζί, κάθε ναό. Η συνήθεια, η ασθένεια που μαστίζει τους περισσότερους κατοίκους της πόλης, δεν θα τους αγγίξει. Και η έκπληξή τους θα είναι διπλή: θα θαυμάζουν με δέος την ομορφιά και την τελειότητα της πόλης, και ταυτόχρονα θα αδυνατούν να κατανοήσουν την αδιαφορία των κατοίκων.
Αυτή η πόλη του σύμπαντος, της οποίας το μέγεθος είναι απεριόριστο και οι καλλιτεχνικές λεπτομέρειες δεν μπορούν να κατανοηθούν πλήρως, ανήκει επίσης στον Θεό.
Ο Θεός χάραξε το σχέδιο της ύπαρξης του Σινάν μέσα σε μια σταγόνα νερό. Και εκείνος μετέτρεψε αυτή τη σταγόνα σε έναν σπουδαίο αρχιτέκτονα που έχτισε τζαμιά, γέφυρες, χάνια και χαμάμ.
Όπως ο Σινάν, έτσι και ο Σουλεϊμάν ανήκει σε Εκείνον. Όλοι ανήκουμε σε Εκείνον. Αυτή η στρώση χώματος, όπου δισεκατομμύρια βακτήρια στροβιλίζονται σε ένα γραμμάριο, ανήκει σε Εκείνον, όπως και αυτή η σταγόνα νερού, όπου τρισεκατομμύρια μικρόβια συνυπάρχουν σε κάθε σταγόνα…
Αυτός είναι ο μοναδικός Δημιουργός και Κύριος της γης και του ουρανού. Και ό,τι υπάρχει στη γη και ό,τι υπάρχει στον ουρανό, ανήκει σε Αυτόν. Κάθε ομορφιά είναι δώρο Του, κάθε δύναμη είναι χάρισμα Του…
Από κανέναν άνθρωπο δεν αναμένεται να είναι αμέριμνος απέναντι στον Θεό σε αυτόν τον κόσμο, αλλά αυτό σπάνια συμβαίνει. Αυτοί οι άνθρωποι, που στάλθηκαν στον κόσμο για δοκιμασία, έρχονται αντιμέτωποι με την ανάγκη να σκίσουν πολλά πέπλα και να ξεπεράσουν πολλά εμπόδια για να φτάσουν στην αλήθεια.
Η επιθυμία, ο διάβολος, η ανάγκη, η φιλοδοξία, το περιβάλλον, η θέση, η εξουσία, ο πλούτος και πολλά άλλα…
Ωστόσο, όσοι καταφέρουν να αφήσουν πίσω τους αυτές τις εμμονές, μπορούν να απολαύσουν τη θέαση αυτού του κόσμου ως έργο του Θεού.
Το γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να παρασυρθούν από την αφέλεια σε αυτή τη χώρα των θαυμάτων, οφείλεται εν μέρει σε
σχετίζεται με τον τρόπο που ήρθαν σε αυτόν τον κόσμο.
Οι άνθρωποι δεν εισέρχονται σε αυτή την πόλη σαν να μπαίνουν στα ανάκτορα Γιλντίζ. Δεν τους υποδέχονται φρουροί στην πύλη, ούτε περιηγούνται στο εσωτερικό υπό την επίβλεψη υπαλλήλων. Αυτοί δημιουργούνται μέσα σε αυτό το παλάτι. Γεννιούνται στο παλάτι, μεγαλώνουν στο παλάτι, πεθαίνουν στο παλάτι, και θάβονται στο παλάτι.
Αυτή είναι η αδιαφορία και η αμέλεια που προκαλεί η ζωή στα ανάκτορα.
“οικειότητα”
λέμε. Σε αυτή την αρρώστια, οι ιδέες αλλοιώνονται, οι ψυχές νωθρεύουν. Δεν μένει ζωή στα βλέμματα, ούτε αίσθηση στις καρδιές. Όσοι υποφέρουν από αυτό το πάθος, περνούν τη ζωή τους σε αυτόν τον κόσμο, που κάθε σωματίδιό του κρύβει άπειρες σοφίες…
“Εκείνα τα ψάρια που ζουν μέσα στη θάλασσα, δεν γνωρίζουν τη θάλασσα.”
περνούν τον καιρό τους σε μια παράξενη ψυχική κατάσταση που εκφράζεται με την φράση:
Οι ευλογίες που ποτέ δεν στερήθηκαν, κρύβονται από τα μάτια τους.
Δεν θυμούνται ποτέ το υπέροχο ταξίδι της Γης γύρω από τον Ήλιο. Γιατί, χωρίς να κατέβουν ούτε στιγμή, ταξίδευαν πάντα πάνω στην πλάτη της.
Δεν μπορούν να εκφράσουν αρκετά τον θαυμασμό και την ευγνωμοσύνη τους για την έλευση της άνοιξης, διότι δεν έχουν περάσει χρονιά χωρίς άνοιξη.
Δεν τους περνάει από το μυαλό να ευχαριστήσουν τον Θεό για τον αέρα, επειδή ποτέ δεν έμειναν χωρίς αυτόν.
Τα παραδείγματα μπορούν να πολλαπλασιαστούν. Όλα αυτά
Η αχαριστία συχνά πηγάζει από την οικειότητα.
προκαλείται από.
Αφού η συνήθεια συχνά μας οδηγεί σε αμέλεια, ας προσπαθήσουμε να την ξεπεράσουμε, έστω και λίγο, κοιτάζοντας τον πλανήτη μας με τα μάτια ενός ξένου. Ας συνομιλήσουμε με ένα υποθετικό πρόσωπο που έχει δημιουργηθεί σε έναν άλλο κόσμο και έρχεται για πρώτη φορά στον δικό μας:
Ας είναι χειμώνας.
Ας συναντηθούμε με τον καλεσμένο μας σε έναν κήπο και ας του δείξουμε τα δέντρα,
«να το εξετάσει προσεκτικά, γιατί θα του έχουμε μια ερώτηση στη δεύτερη συνάντησή μας»
ας πούμε.
Ας υποθέσουμε ότι αυτό το φανταστικό πρόσωπο εγκαταλείπει τον κόσμο μας και επιστρέφει στον ίδιο κήπο, σε μια εποχή που όλα είναι καταπράσινα και τα δέντρα γεμάτα καρπούς. Υποθέτουμε ότι ο φίλος μας αρχικά δεν θα πιστεύει στα μάτια του, θα εκπλαγεί και θα μείνει άναυδος.
Προσφέροντάς του έναν καρπό που είχαμε κόψει από ένα δέντρο,
“Πώς εξηγείτε την εμφάνιση αυτού του αντικειμένου;”
όταν τον ρωτήσουμε, θα εξετάσει προσεκτικά το φρούτο και στη συνέχεια θα απαριθμήσει διάφορες πιθανότητες. Πιθανώς, η επιλογή στην οποία θα δώσει τη μεγαλύτερη έμφαση είναι,
“όπου τα φρούτα μεταφέρονται από αλλού και κολλιούνται σε αυτά τα κλαδιά”
θα είναι.
Ποιος ξέρει, ίσως θελήσει να κλείσει την ομιλία του με ένα αστείο και
“Σίγουρα από κάποιον από αυτούς τους δρόμους ήρθαν, δεν βγήκαν μέσα από το δέντρο!”
θα πει.
Θα ανταποκριθούμε σε αυτήν την ατάκα με ένα πικρό χαμόγελο και θα τον/την αποχαιρετήσουμε.
Ας υποθέσουμε το αντίθετο.
Ας υποδεχτούμε έναν ακόμα επισκέπτη που θα έρθει στον κόσμο μας στα μέσα του καλοκαιριού. Ας μείνει για λίγο και ας επιστρέψει μια χειμωνιάτικη μέρα, όταν όλα θα είναι σκεπασμένα με χιόνι. Ας του δείξουμε τα χιόνια,
“Πώς εξηγείτε την εμφάνιση αυτών των φαινομένων;”
Αν τον ρωτήσουμε, μάλλον θα πάρει πρώτα μια χούφτα χιόνι από το έδαφος, θα το τρίψει για λίγο και, κατά πάσα πιθανότητα, θα μας δώσει την εξής απάντηση:
«Τα φέρατε από ξένη χώρα και τα σκορπίσατε παντού!»
Ίσως τα λόγια του,
“Δεν έπεσαν από τον ουρανό, έτσι δεν είναι;..”
θα το συνδέσει με.
Τώρα ας αφήσουμε τους καλεσμένους μας και ας επιστρέψουμε σε εμάς, για να σκεφτούμε καλά.
Πραγματικά, η πιο απίθανη περίπτωση δεν είναι το να φυτρώνουν τα φρούτα στα κλαδιά και να πέφτουν η βροχή και το χιόνι από τον ουρανό;
Αλλά, όπως και με άλλα γεγονότα που μας περιβάλλουν σε αυτή τη χώρα των θαυμάτων, τα προσπερνάμε με αδιαφορία.
Εμείς, που έχουμε περάσει τόσους χειμώνες και φτάσει σε τόσες άνοιξες, δεν μπορούμε να συλλογιστούμε σωστά ούτε τον καρπό, ούτε τη βροχή, ούτε το χιόνι.
Φρούτα και χιόνι… Δύο παραδείγματα από τις πολλές υπάρξεις που προσπερνάμε με αδιαφορία σε αυτόν τον πίνακα του σύμπαντος…
Το Ιερό Κοράνιο;
– Από τη δημιουργία των ουρανών και της γης, μέχρι τις φάσεις που περνά ο άνθρωπος στη μήτρα της μητέρας του,
– Από την έμπνευση της μέλισσας, μέχρι τον τρόπο δημιουργίας της καμήλας,
– Από τη λειτουργία του ήλιου ως λυχνία, έως τη λειτουργία της γης ως κούνια,
– Από τη διαδοχή μέρας και νύχτας, μέχρι το πώς ο άνθρωπος αποκοιμιέται και ξυπνάει…
έχει αποκαλύψει το πέπλο της οικειότητας πίσω από κάθε γεγονός και κάθε ζήτημα και έχει φέρει με έμφαση στο φως αυτά τα θαύματα της δύναμής Του.
«Οι στίχοι, σαν αστέρια, διαπερνούν το πέπλο της συνήθειας. Πιάνουν τον άνθρωπο από το αυτί, τον αναγκάζουν να σκύψει το κεφάλι. Και μέσα σε εκείνη τη συνήθεια, αποκαλύπτουν τα θαύματα που κρύβονται κάτω από αυτήν.»
(βλ. Μεσνεβί-ι Νουριγιέ, Σέμμε)
Ο άνθρωπος, που ζει χωρίς να διαβάζει το βιβλίο του σύμπαντος, που τρέχει ασταμάτητα πίσω από τις ανάγκες του, που κερδίζει με φιλοδοξία και σπαταλά με αμέλεια, που κοιμάται κουρασμένος και ξυπνάει ζαλισμένος, που τρώει βιαστικά και τρέχει γρήγορα στη δουλειά του και αρχίζει να καταναλώνει μια ακόμα μέρα, πόσο ανάγκη έχει την καθοδήγηση του Κορανίου για να μπορέσει να σκίσει το πέπλο της συνήθειας!
Δεν είναι έτσι;
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
– Τι είναι η αμέλεια και πώς μπορούμε να την ξεπεράσουμε;
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
