– Μπορείτε να μας μιλήσετε για τη σοφία που κρύβεται πίσω από το γεγονός ότι οι άνθρωποι μιλούν διαφορετικές γλώσσες και χωρίζονται σε φυλές;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Η μετάφραση του σχετικού εδαφίου:
«Η δημιουργία των ουρανών και της γης, και η ποικιλία των γλωσσών και των χρωμάτων σας, είναι σημεία (της ύπαρξης και της δύναμής Του). Σίγουρα, σ’ αυτό υπάρχουν διδάγματα για όσους καταλαβαίνουν.»
(Ρουμ, 20/22)
Στο σημείο όπου αναφέρεται αυτός ο στίχος, γίνεται αναφορά στα σημεία που υποδεικνύουν την απόλυτη δύναμη και γνώση του Θεού, τόσο στο σύμπαν όσο και στο εσωτερικό του ανθρώπου.
Πρώτα απ’ όλα, ολόκληρης της ανθρωπότητας.
η αρχική του προέλευση (ή: η αρχική του πηγή)
Αναφέρεται ότι η γη μεταμορφώνεται πρώτα σε άνθρωπο, και ο άνθρωπος διασκορπίζεται στη γη σε αμέτρητα άτομα, και αυτό παρουσιάζεται ως ένα σημάδι (στίχος) και καλούμαστε να το σκεφτούμε.
Στο πλαίσιο της οικογένειας
η δημιουργία του ανθρώπου, άνδρα και γυναίκας, από την ίδια φύση, την ίδια ουσία,
Εισέρχεται ως μια ακόμη απόδειξη που υποδεικνύει τη γνώση και τη δύναμη του Θεού.
Και μετά ο κόσμος της ανθρωπότητας,
γλωσσικές και χρωματικές διαφορές
και παρουσιάζεται στην προσοχή μας ως μια άλλη διδακτική σκηνή που αξίζει να την σκεφτούμε.
Η μοναδικότητα κάθε ανθρώπου, από τη φωνή και το πρόσωπό του μέχρι τα δακτυλικά αποτυπώματα, ακόμα και από τα κύτταρα μέχρι τα γονίδιά του, και η απουσία ομοιότητας με άλλους ανθρώπους, αποτελούν αποδείξεις της δόξας και του μεγαλείου της άπειρης βούλησης και δύναμης του Θεού.
Το γεγονός ότι όλοι οι άνθρωποι, από τον Αδάμ (α.σ.) μέχρι την Ανάσταση, διαφέρουν ο ένας από τον άλλον σε εμφάνιση και χαρακτηριστικά, αποτελεί μία από τις ισχυρότερες αποδείξεις της μοναδικότητας του Θεού. Διότι, για κάθε πρόσωπο, απαιτείται μια βούληση και δύναμη που θα δημιουργήσει μια μοναδική διαφορά, μια σφραγίδα που θα το διακρίνει από κάθε άλλο πρόσωπο, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο άνθρωπο. Μόνο μια Οντότητα που γνωρίζει τα πάντα και έχει τη βούληση να τα διακρίνει και να τα διαμορφώσει με αυτόν τον τρόπο, μπορεί να αποτρέψει την ομοιότητα με άλλα πρόσωπα. Διαφορετικά, είναι αδύνατον.
Επομένως, ο τρόπος να δώσεις σε έναν άνθρωπο ένα μοναδικό πρόσωπο περνάει από το να γνωρίζεις και να θέλεις όλα τα πρόσωπα. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με άπειρη γνώση και θέληση.
Το ίδιο ισχύει και για τη γλώσσα. Κανένας άνθρωπος δεν έχει φωνή όμοια με την φωνή κάποιου άλλου. Κάθε φωνή είναι μοναδική. Αυτή τη μοναδική φωνή μπορεί να την δώσει μόνο Εκείνος που γνωρίζει και δημιουργεί όλες τις ανθρώπινες φωνές. Εκείνος που δεν γνωρίζει το παρελθόν, το μέλλον και όλη την ανθρωπότητα, που δεν τα δημιουργεί και δεν έχει άπειρη βούληση, δεν μπορεί να δώσει αυτή τη φωνή.
Άρα, το γεγονός ότι κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικό πρόσωπο και φωνή, μαρτυρεί την ύπαρξη και την ενότητα Εκείνου που τους χάρισε αυτή τη διαφορετικότητα, καθώς και τα άπειρα ονόματα και επίθετά Του. Διδάσκει όσους ξέρουν να διαβάζουν.
Από την άλλη πλευρά, ένα άτομο
Η αναγνώριση γίνεται είτε με την όψη είτε με τη φωνή.
… Διότι ο άνθρωπος, για να μπορέσει να διακρίνει και να αναγνωρίσει τον δικαιούχο από τον μη δικαιούχο, τον φίλο από τον εχθρό, οφείλει να διαχωρίζει τα πρόσωπα μεταξύ τους. Αυτό γίνεται μερικές φορές με τα μάτια. Έτσι, ο Θεός δημιούργησε τα πρόσωπα των ανθρώπων διαφορετικά. Μερικές φορές γίνεται με τα αυτιά· γι’ αυτό και ο Θεός δημιούργησε τις φωνές των ανθρώπων διαφορετικές. Η αφή, η όσφρηση και η γεύση δεν είναι τόσο αποτελεσματικές όσο αυτές για την αναγνώριση του εχθρού και του φίλου. Από αυτή την άποψη, οι διαφορές στα πρόσωπα που γίνονται αντιληπτές με τα μάτια και οι διαφορές στις φωνές που γίνονται αντιληπτές με τα αυτιά, μαρτυρούν την ύπαρξη και την ενότητα του Δημιουργού τους.
Υπάρχουν και εκείνοι που λένε ότι οι διαφορετικές γλώσσες που αναφέρονται στο στίχο υποδηλώνουν τις διαφορές μεταξύ γλωσσών όπως η αραβική, η περσική και η ελληνική.
(Ραζί, Μεφατίχ, ερμηνεία του σχετικού στίχου)
Επιπλέον, η γνώση υποδηλώνει διάκριση. Η διάκριση και η υπεροχή προκύπτουν από τη διαφορά και την απομάκρυνση. Στο στίχο, η λέξη “αλήμιν” (αλήμιν) αναφέρεται σε όσους κατέχουν γνώση.
Έτσι, οι σοφοί, οι κάτοχοι της γνώσης, γνωρίζουν ότι, πρώτον, όλη αυτή η ποικιλία και η διαφορά φανερώνει τη δύναμη του Θεού, ο οποίος δημιουργεί διαφορετικές φύσεις αλλάζοντας την πορεία της φύσης. Και η διατήρηση και η διαχείριση της τάξης σε όλες αυτές τις αλλαγές φανερώνει την τελειότητα και τη σοφία της γνώσης και της τέχνης Του.
Με άλλα λόγια, υπάρχει σοφία στην αλλαγή των γλωσσών και των χρωμάτων. Πράγματι, μία από αυτές τις σοφίες είναι,
“…Σας χωρίσαμε σε έθνη και φυλές, για να γνωριστείτε μεταξύ σας…”
(Αλ-Χουτζουράτ, 49/13)
είναι η γνωριμία μέσα στην εξέλιξη και την εξάπλωση, όπως ορίζεται.
Μόνο με τη γνώση είναι δυνατό να δημιουργηθεί μια κοινωνία που να περιλαμβάνει τόσες διαφορετικές γλώσσες και εθνότητες.
Συνεπώς, όσο περισσότερες γλώσσες γνωρίζει κανείς, τόσο περισσότερες γνώσεις αποκτά για τα σημεία (στίχους) του Θεού.
Και, όπως φαίνεται, η γνώση των προσώπων των ανθρώπων είναι μια από τις σημαντικές επιστήμες, όπως και η γνώση των γλωσσών.
(βλ. Ελμαλή Χαμντί, Χακ Ντινί, ερμηνεία του σχετικού στίχου)
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
– Γιατί οι άνθρωποι διαχωρίζονται σε μαύρους, λευκούς κ.λπ.;
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
