Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
είναι η εκδήλωση ενός προγράμματος που αποτελείται από ένα πλέγμα αιτιών. Η γνώση των σχέσεων αυτής της αλυσίδας αιτιών και η λήψη μέτρων ανάλογα με αυτήν σημαίνει δράση με σοφία.
Ωστόσο, για να διατηρήσει κανείς μια ισορροπημένη οπτική στα γεγονότα, πρέπει να τα βλέπει από δύο πλευρές: από την πλευρά της θεολογικής ενότητας (τεβχίντ) και από την πλευρά των αιτιών. Ως άνθρωποι που ζούμε στον κόσμο των αιτιών, δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε αυτό. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πίσω από κάθε θετικό ή αρνητικό γεγονός κρύβεται μια αλυσίδα αιτιών.
Εάν οι αιτίες είναι άψυχες, ασυνείδητες, τότε εμείς μπορούμε να αναλάβουμε την ευθύνη.
Ωστόσο, αν τα γεγονότα είναι θετικά, οφείλουμε να τα αποδώσουμε στον Θεό. Διότι, επειδή οι πηγές των καλών πραγμάτων είναι πολλές και εμείς δεν έχουμε καμία ανάμειξη σε αυτές, θα πρέπει να θεωρούμε ότι είναι δώρα από τον Θεό.
Αν τα γεγονότα που αντιμετωπίζουμε είναι κακά, τότε οφείλουμε να αναλάβουμε την ευθύνη, διότι τα κακά συνήθως προέρχονται από την απουσία/έλλειψη/αποτυχία να κάνουμε κάτι σωστά. Αυτή είναι η αλήθεια της ερμηνείας του στίχου που το αναφέρει.
Αν όμως αυτά τα γεγονότα προκλήθηκαν από συνειδητές πράξεις ανθρώπων, θα εξετάσουμε αν πρόκειται για καλές πράξεις. Στην περίπτωση αυτή, οφείλουμε να προσευχηθούμε για αυτούς, ώστε να συνεχίσουν να συμβάλλουν σε καλά έργα. Διότι ο Θεός μας χάρισε αυτό το καλό έργο διαμέσου αυτών των ανθρώπων. Από αυτή την άποψη, δεν είναι σωστό να αγνοήσουμε τον ρόλο τους. Ωστόσο, ο Θεός είναι ο κύριος δωρητής της ευλογίας, γι’ αυτό και η κύρια ευχαριστία μας θα απευθύνεται σε Αυτόν.
Αν τα γεγονότα που προκαλούνται από τους ανθρώπους είναι αρνητικά, κακά, τότε θα αποδώσουμε σε αυτούς το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης. Θεωρώντας ότι η Μοίρα έχει και αυτή τη δική της δικαιοσύνη σε όλα, δεν θα ξεχάσουμε το μερίδιο της Μοίρας σε τέτοια γεγονότα. Η Μοίρα βεβαίως κυριαρχεί· τίποτα δεν συμβαίνει χωρίς την έγκρισή της. Ωστόσο, είναι και αυτό μια μοίρα, το να δημιουργηθούν οι άνθρωποι με την ικανότητα να αναλαμβάνουν την ευθύνη για τις αρνητικές πράξεις τους. Είναι δίκαιο να ευθύνονται για τις κακές πράξεις που διαπράττουν χρησιμοποιώντας την ελεύθερη βούληση που τους έχει δοθεί από τη Μοίρα.
Υπό το φως όλων αυτών των γεγονότων, μπορούμε να πούμε ότι η ειρηνική ζωή του ανθρώπου σε αυτόν τον κόσμο είναι ανάλογη με την πίστη του στην άπειρη δικαιοσύνη, σοφία και ευσπλαχνία του Θεού. Αυτά είναι η μόνη πηγή παρηγοριάς για τους ανθρώπους.
Σε αυτό το σημείο, καλό θα ήταν να δώσουμε προσοχή στις παρατηρήσεις του Bediüzzaman Hazretleri σχετικά με το νερό:
«(Εμείς) δεν πρέπει να παραπονιόμαστε (για τη ζωή), αλλά να εργαζόμαστε».
Σε αυτήν την πυρκαγιά και τις θύελλες ολόκληρης της γης, εκείνοι που σώζονται περισσότερο είναι όσοι εισέρχονται με πίστη στον κύκλο των Επιστολών του Νουρ. Διότι αυτοί, χάρη σε όσα έλαβαν από τις Επιστολές του Νουρ και την θεϊκή ευσπλαχνία, δεν επιδιώκουν περαιτέρω συμπόνια, ώστε να υποφέρουν πόνο και βάσανα. Επομένως, όχι μόνο όσοι επιθυμούν την ευτυχία και την απόλαυση της μεταθανάτιας ζωής, αλλά και όσοι επιθυμούν την ευτυχία και την απόλαυση της επίγειας ζωής, μπορούν να τα βρουν και τα βρίσκουν στα διδάγματα πίστης και Κορανίου των Επιστολών του Νουρ.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
