– Ένας άνθρωπος διέπραξε μικρά ή μεγάλα αμαρτήματα και μετά μετανόησε. Γιατί οι αμαρτίες αυτές εξακολουθούν να του έρχονται στο νου;
– Μήπως ξαφνικά, σε άσχετες στιγμές, θυμάται την αμαρτία που έκανε και νιώθει τύψεις και ντροπή;
– Ποια είναι η αιτία αυτής της κατάστασης;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Το να θυμάται κανείς κάθε είδους αμαρτία που έχει διαπράξει, μικρή ή μεγάλη, αφού έχει μετανοήσει γι’ αυτήν.
Υπάρχουν δύο κύριες αιτίες:
Πρώτον,
Είναι ψίθυρος του διαβόλου και είναι πολύ επικίνδυνος. Δηλαδή, ο διάβολος ρίχνει τον ψίθυρό του στην καρδιά του ανθρώπου και συνεχώς λέει:
“Εσύ δεν θα αλλάξεις ποτέ!”
Πιστεύεις ότι η μετάνοιά σου θα σε σώσει; Στην πραγματικότητα είσαι υποκριτής, οι προσπάθειές σου είναι μάταιες. Άρα, μην χάνεις τον χρόνο σου, παράτα το! Συνέχισε τη ζωή σου όπως πριν, “χτύπα, σπάσε, χόρεψε, διασκέδασε!”, αφού ούτως ή άλλως το τέλος σου είναι αβέβαιο, τουλάχιστον απόλαυσέ το. Εξάλλου, η ευσπλαχνία του Θεού υπερτερεί της οργής του, ίσως σε συγχωρήσει…
Όποιος υποφέρει από τέτοιες ή παρόμοιες εμμονές, πρέπει να γνωρίζει ότι προέρχονται από τον διάβολο, να ζητά καταφύγιο στον Θεό, να μελετά και να κατανοεί εις βάθος τα έργα, τις ερμηνείες και το Κοράνι που ενισχύουν την πίστη του, και να καταφεύγει στον Θεό από τον διάβολο.
Δεν πρέπει να σταματά να απαγγέλλει τις σούρες Φελάκ και Νας.
Δεύτερον
είναι η έμφυτη συνείδηση του ανθρώπου, η οποία είναι καλή, αρκεί να μην είναι υπερβολική.
Μπορούμε να το διακρίνουμε από την εμμονή, γιατί η συνείδηση λέει:
«Κοίτα, μην ξεχνάς, αυτά τα αμαρτήματα διέπραξες. Εντάξει, μετάνιωσες, αλλά για να γίνει δεκτή η μετάνοιά σου, μην ξανακάνεις τέτοια πράγματα! Ζήσε ανάμεσα στον φόβο και την ελπίδα, μην εγκαταλείπεις τη μετάνοια και την ικεσία, μην εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου και μην τον δικαιολογείς, και τέλεσε τις λατρευτικές σου πράξεις και όλα τα καθήκοντά σου με πληρότητα, για να μην ξαναχάσεις τον δρόμο σου.»
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
