Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Στην περίοδο της Μέκκας, όπου οι μουσουλμάνοι ήταν λίγοι και αντιμετώπιζαν έντονη καταπίεση, δεν δόθηκε εντολή για άμεσο πόλεμο. Τα στίχοι που ήρθαν μιλούν για συγχώρεση και αμνηστία, για την τέλεση της προσευχής και την καταβολή της ζακάτ (1). Χωρίς αμφιβολία, αυτό έχει κάποιες σοφίες. Για παράδειγμα:
1.
Οι μουσουλμάνοι ήταν λίγοι. Αν επιτρεπόταν ο πόλεμος, θα ήταν εις βάρος τους. Ο Θεός επιθυμούσε να αυξηθεί ο αριθμός τους.
2.
Αν επιτρεπόταν ο πόλεμος, θα ξεσπούσε εμφύλιος. Διότι οι Μουσουλμάνοι ήταν διάσπαρτοι σε διάφορα σπίτια. Σε περίπτωση που έπρεπε να αμυνθούν με τη βία, θα χυνόταν αίμα από κάθε οικογένεια. Μετά τη μετανάστευση, όμως, οι γραμμές διαχωρίστηκαν. Αυτός ο κίνδυνος εξαλείφθηκε. (2)
Σε αυτήν ακριβώς την περίοδο, όταν οι γραμμές χωρίζονται, δίνεται η άδεια για πόλεμο με το ακόλουθο εδάφιο (3):
«Επιτρέπεται η μάχη σε όσους πολεμούνται, επειδή υφίστανται αδικία. Και βέβαια ο Αλλάχ έχει τη δύναμη να τους βοηθήσει.»
(Χατζ, 22/39)
Αυτή η άδεια ακολουθείται αργότερα από εντολές όπως οι εξής:
«Πολεμήστε στο δρόμο του Θεού εκείνους που πολεμούν εναντίον σας, αλλά μην υπερβαίνετε τα όρια. Ο Θεός δεν αγαπάει εκείνους που υπερβαίνουν τα όρια.»
(Αλ-Μπακάρα, 2:190)
«Πολεμήστε τους ειδωλολάτρες όλοι μαζί, όπως και αυτοί πολεμούν εσάς όλοι μαζί. Και να ξέρετε ότι ο Θεός είναι με τους ευσεβείς.»
(Αλ-Τάουμπα, 9/36)
Πηγές:
1. Για παράδειγμα
“Αποσύρετε τα χέρια σας από τον πόλεμο. Κάντε την προσευχή σας, δώστε την ελεημοσύνη σας…”
(Νίσα, 4/77);
“Υπομείνετε με ωραίο τρόπο.”
(Μααρίτζ, 70/5)
«Και να υπομένεις με υπομονή τον εαυτό σου μαζί με εκείνους που επικαλούνται τον Κύριό τους πρωί και βράδυ, επιζητώντας την ευαρέσκειά Του.»
Στίχοι όπως ο (Κεχφ, 18/28) σχετίζονται με την περίοδο της Μέκκας.
2. Σαγίντ Κουτμπ, Φι Ζιλάλι’λ-Κουράν, Νταρού’σ-Σουρούκ, 1980, Ι/185-186; Σαμπουνί, Ρεβάιου’λ-Μπεγιάν, Ι/213-214.
3. Ιμπν Κεθίρ, V/436.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
