Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Σουρα Γιουσούφ, στίχος 100:
«Έβαλε τον πατέρα και τη μητέρα του να καθίσουν στο θρόνο του, και όλοι έπεσαν στα πόδια του. Ο Ιωσήφ είπε:»
«Πατέρα μου! Αυτή είναι η πραγματοποίηση του ονείρου που είδα προηγουμένως· ο Κύριός μου το έκανε πραγματικότητα. Πράγματι, ο Κύριός μου με ευεργέτησε: με έβγαλε από τη φυλακή και, αφού ο διάβολος είχε σπείρει διχόνοια ανάμεσα σε μένα και τους αδελφούς μου, με έφερε πάλι κοντά σας από την έρημο. Αναμφίβολα, ο Κύριός μου είναι πολύ ευεργετικός σε όποιον θέλει. Σίγουρα, Αυτός είναι ο Παντογνώστης, ο Σοφός.»
”
Εξήγηση του Στίχου:
Όταν μπήκαν στην πόλη και παρουσιάστηκαν μπροστά στον Ιωσήφ, εκείνος έβαλε τους γονείς του να καθίσουν στο θρόνο του. Τότε, οι έντεκα αδελφοί του, μαζί με τους γονείς τους, έπεσαν στα γόνατα. Βλέποντας αυτό, ο Ιωσήφ,
«Πατέρα μου! Αυτή είναι η ερμηνεία του ονείρου που είδα προηγουμένως. Ο Κύριος το πραγματοποίησε.»
είπε.
Οι ερμηνευτές έχουν ερμηνεύσει την προσκύνηση της μητέρας, του πατέρα και των αδελφών του Προφήτη Ιωσήφ με δύο τρόπους:
α)
Έπεσαν στο έδαφος σε ένδειξη σεβασμού προς τον Προφήτη Ιωσήφ.
Ο 4ος στίχος υποστηρίζει αυτήν την ερμηνεία.
«Κάποτε ο Ιωσήφ είπε στον πατέρα του:»
Πατερούλη μου! Είδα (στον ύπνο μου) έντεκα αστέρια, τον ήλιο και το φεγγάρι· και τα είδα να μου προσκυνούν.
”
(Ιωσήφ, 12/4)
β)
Έπεσαν σε προσκύνηση για να ευχαριστήσουν τον Θεό που τους αξίωσε να συναντήσουν τον Ιωσήφ.
Στην μετάφραση του 4ου στίχου
“Τους είδα να με προσκυνούν.”
η φράση που μεταφράσαμε ως,
“Τους είδα να προσκυνούν μπροστά μου.”
Είναι επίσης δυνατό να μεταφραστεί ως εξής. Στην περίπτωση αυτή, ο στίχος υποστηρίζει τη δεύτερη ερμηνεία.
Ο Ιωσήφ, επιδεικνύοντας ακόμη μια πράξη ευγένειας και ταπεινότητας, ευχαρίστησε τον Θεό, λέγοντας ότι η δόξα και η μεγαλοπρέπειά του ήταν δώρο από τον Θεό. Σε μια περίοδο που οι αδελφοί του τον είχαν ανάγκη, όχι μόνο δεν σκέφτηκε να πάρει εκδίκηση, αλλά δεν είπε ούτε μια λέξη για να τους υπενθυμίσει τις πράξεις τους.
Δήλωσε ότι ο διάβολος έβαλε διχόνοια ανάμεσα σε αυτόν και τα αδέρφια του.
Ωστόσο, υπέδειξε επίσης ότι αυτά τα γεγονότα συνέβησαν ως αποτέλεσμα θεϊκής πρόνοιας και σοφίας.
(βλ. Ερμηνεία της Διεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων, Ο Δρόμος του Κορανίου: III/237-238.)
“Σήκωσε τους γονείς του και τους έβαλε να καθήσουν στο θρόνο, και όλοι έπεσαν στα γόνατα μπροστά του.”
Σχετικά με την φράση, υπάρχουν διάφορες απόψεις σχετικά με το ποιοι ήταν αυτοί που προσκύνησαν τον Προφήτη Ιωσήφ και ποια ήταν η φύση της προσκύνησης.
Σύμφωνα με την πιο προφανή ερμηνεία, αυτοί που προσκύνησαν τον Ιωσήφ ήταν η μητέρα του, ο πατέρας του και όλοι οι αδελφοί του.
Σύμφωνα με μια άλλη άποψη, αυτοί που προσκύνησαν τον Ιωσήφ ήταν μόνο τα αδέλφια του. Ωστόσο, το όνειρο που είδε ο Ιωσήφ αντικρούει αυτή τη δεύτερη άποψη. Διότι στο όνειρο του ανακοινώθηκε ότι θα τον προσκυνούσαν οι γονείς του και τα αδέλφια του. Σύμφωνα με την προφανή ερμηνεία, η προσκύνηση έγινε με τον κανονικό τρόπο, με το μέτωπο στο έδαφος. Αυτός ο τρόπος προσκύνησης ήταν επιτρεπτός στη σαρία του Ιακώβ εκείνη την εποχή. Όπως και σήμερα, η στάση, η χειραψία, το φιλί του χεριού και η εκδήλωση σεβασμού σε έναν άνθρωπο, η προσκύνηση αντικαθιστούσε το χαιρετισμό και το φιλί του χεριού.
Ο Κατάντε είπε ότι εκείνη την εποχή, η προσκύνηση αυτή ήταν μια μορφή χαιρετισμού που απευθυνόταν στους ηγεμόνες.
Ο Αλλάχ ο Παντοδύναμος, το σέλαμ, που είναι ο χαιρετισμός των κατοίκων του παραδείσου.
το έδωσε μόνο στην κοινότητα του Μωάμεθ.
Κάποιοι λένε ότι η προσκύνηση αυτή γινόταν με κίνηση του κεφαλιού, ενώ άλλοι λένε ότι ήταν μια προσκύνηση που έμοιαζε με υπόκλιση, χωρίς το μέτωπο να αγγίζει το έδαφος. Σύμφωνα με ορισμένους, η προσκύνηση εδώ αναφέρεται στην ταπεινοφροσύνη.
Σύμφωνα με μια ερμηνεία που αποδίδεται στον Ιμπν Αμπάς, προσκύνησαν τον Θεό χάριν του Ιωσήφ. Αυτό το έκαναν ως ευχαριστία για τις ευλογίες που τους είχε δώσει ο Θεός.
Ο Θεός, για κάποιο λόγο σοφίας, μπορεί να διέταξε τον Ιακώβ να προσκυνήσει. Ο Ιωσήφ, γνωρίζοντας αυτήν την εντολή, ίσως δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο παρά να σιωπήσει και να υπακούσει. Πράγματι, ο Ιωσήφ…
“Ω, πατερούλη!”
Αυτό υποδηλώνει αυτό. Σαν να ήθελε να πει ο Προφήτης Ιωσήφ:
«Ω πατέρα μου! Δεν αρμόζει σε έναν άνθρωπο σαν εσένα, που κατέχει τόσο υψηλή θέση στη γνώση, τη θρησκεία και την προφητεία, να προσκυνήσει τον ίδιο του τον γιο. Ωστόσο, αυτή είναι μια εντολή και προέρχεται από τον Θεό. Είναι επίσης μια ευθύνη και ο Θεός σε έχει επιφορτίσει με αυτήν.»
Από όλες αυτές τις πιθανότητες, η ωραιότερη είναι ότι ο Θεός, για μια σοφία που μόνο Εκείνος γνωρίζει, διέταξε τον Ιακώβ να προσκυνήσει τον γιο του, Ιωσήφ. Πράγματι, όπως προκύπτει από το πλαίσιο και τη ροή των στίχων, αυτή η προσκύνηση έγινε τόσο από τον Ιακώβ, όσο και από τη σύζυγό του και από όλα τα παιδιά του.
Αυτή η υπόκλιση δεν είναι “υπόκλιση λατρείας”, αλλά ένας χαιρετισμός.
(Αλί Αρσλάν, Μεγάλη Ερμηνεία του Κορανίου, Εκδόσεις Αρσλάν: 8/465-468.)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
