Ποια είναι η πηγή της φράσης “Κυβερνάσαι όπως ζεις”;
– Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι που ζουν τη θρησκεία τους πολύ καλά στις μέρες μας, αλλά μπορούμε να σκεφτούμε ότι οι συμφορές και οι καταστροφές που μας συμβαίνουν είναι και πάλι δική μας ευθύνη, παρά την καλή ζωή αυτών των ανθρώπων;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Απάντηση 1:
Η πρόοδος και η άνοδος που παρατηρείται σε μια κοινωνία περιλαμβάνει όλες τις αξίες αυτής της κοινωνίας.
Επιστήμη, τέχνη, εμπόριο, οικονομία, βιομηχανία, κράτος, δίκαιο, ηθική, θρησκεία,
είναι οι κύριοι τομείς όπου παρατηρούνται οι κοινωνικές εξελίξεις και η άνοδος ή η πτώση. Εάν υπάρξει βελτίωση σε μια κοινωνία, θα εκδηλωθεί σε όλους τους προαναφερθέντες τομείς. Το ίδιο ισχύει και για την επιδείνωση.
Τον 18ο και 19ο αιώνα, εμφανίστηκαν ιδεολογίες όπως ο θετικισμός, ο υλισμός και ο κομμουνισμός, οι οποίες προέβαλλαν αποκλειστικά την ύλη και τα υλικά συμφέροντα ως κινητήρια δύναμη της κοινωνικής εξέλιξης και ανόδου. Αυτές οι ιδεολογίες, που δεν έδιναν σημασία, ή μάλιστα περιφρονούσαν τις πνευματικές αξίες, ακόμη και μετά την σημαντική απώλεια της επιρροής τους τον 20ο αιώνα, διατήρησαν και εξακολουθούν να διατηρούν ισχυρή παρουσία στις ισλαμικές χώρες. Το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος αυτών που υιοθετούσαν αυτήν την αντίληψη κατείχαν υψηλές θέσεις στην κρατική διοίκηση και ότι η πλειοψηφία των διανοουμένων συμμερίζονταν τις ίδιες απόψεις, δημιούργησε ένα κενό στον τομέα των πνευματικών αξιών της κοινωνίας. Αυτό το κενό προσπάθησαν να καλύψουν μετά το 1950 τα μαθήματα Κορανίου, τα λύκεια Ιμάμ-Χατίπ, οι θεολογικές σχολές, τα ανώτατα ισλαμικά ινστιτούτα, οι διάφορες δραστηριότητες των κοινοτήτων, οι θρησκευτικές εκδόσεις, οι ιεροκήρυκες, οι ιμάμηδες, οι μουφτήδες και οι καθηγητές θρησκευτικής και ηθικής αγωγής. Σε αυτόν τον τομέα σημειώθηκε σημαντική πρόοδος. Η κατάρρευση του κομμουνισμού με κέντρο τη Μόσχα το 1991 αύξησε την στροφή προς τη θρησκεία και τις πνευματικές αξίες. Αυτή η κατάσταση επηρέασε και τον πολιτικό τομέα και…
«Πολιτικός Ισλαμισμός»
εμφανίστηκε μια έννοια που ονομάζεται
Η καταστολή του πολιτικού Ισλάμ, που θεωρήθηκε αντιδραστικό, οδήγησε σε περιορισμούς και στην θρησκευτική ζωή. Το κλείσιμο των σχολείων Κορανίου και των λυκείων Ιμάμ-Χατίπ αποτελεί τόσο στόχο όσο και αποτέλεσμα αυτών των περιορισμών. Αυτή η κατάσταση, αν και δεν έχει φτάσει ακόμα σε σημείο θρησκευτικής κρίσης στην Τουρκία, αποτελεί μια κατάσταση θρησκευτικής δυσκολίας και αναταραχής. Ελπίζουμε ότι αυτή η δύσκολη περίοδος θα περάσει χωρίς να εξελιχθεί σε κρίση.
Σε περιόδους δυσκολιών και κρίσεων στις κοινωνίες, οι ειλικρινείς πιστοί και οι θρησκευόμενοι έχουν πολλά να κάνουν. Πρωταρχικό τους καθήκον είναι να κατευνάσουν την κοινωνία και να σβήσουν τη φωτιά της διχόνοιας. Οι εσωτερικές αναταραχές ονομάζονται διχόνοια. Ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σ’ αυτόν),
«Σε καιρό διχόνοιας, ο καθισμένος είναι καλύτερος από τον όρθιο, ο ξαπλωμένος από τον καθισμένο, ο κοιμώμενος από τον ξαπλωμένο, και ο ακίνητος από τον κινούμενο.»
(Μπουχάρι, Φιτέν, 9; Μουσλίμ, Φιτέν, 10, 13; Τιρμίζι, Φιτέν, 29; Αμπού Νταβούντ, Φιτέν)
διέταξε.
Σε τέτοιες περιπτώσεις, η απραξία είναι η καλύτερη πράξη.
Αλλά η παρακμή της κοινωνίας, η καταστροφή και η κατάρρευσή της διαφέρουν από τη διχόνοια. Δεν μπορεί κανείς να παρακολουθεί αδιάφορα την κατάρρευση και την καταστροφή της κοινωνίας. Ο καθένας πρέπει να κάνει ό,τι μπορεί μέχρι τέλους.
Ο Θεός ο Παντοδύναμος:
«Ο Θεός δεν καταστρέφει ένα λαό, εκτός αν ο ίδιος ο λαός καταστρέψει τον εαυτό του.»
(Ραντ, 13/11)
λέει. Εάν μια κοινωνία διατηρήσει τις υψηλές ηθικές αξίες της, ο Θεός θα την προστατεύσει από την κατάρρευση. Επομένως, αυτό που πρέπει να γίνει είναι να αναπτυχθούν και να ενισχυθούν οι ηθικές αξίες που διαμορφώνουν την ταυτότητα της μουσουλμανικής κοινωνίας.
Είναι η κοινωνία υγιής και καλή επειδή οι ηγέτες είναι καλοί και έντιμοι, ή μήπως οι ηγέτες είναι δίκαιοι και ικανοί επειδή ο λαός είναι καλός και έντιμος; Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση είναι ότι οι ηγέτες εξαρτώνται από τον λαό και ο λαός από τους ηγέτες. Και οι δύο μπορούν να επηρεάσουν ο ένας τον άλλον θετικά ή αρνητικά.
Οι άνθρωποι κυβερνώνται πάντοτε με τον τρόπο διακυβέρνησης που τους αξίζει. Αν είναι καλοί, οι ηγέτες τους είναι καλοί, αν είναι κακοί, οι ηγέτες τους είναι κακοί. Διότι οι ηγέτες προέρχονται από τον λαό και αποτελούν μέρος αυτού. Το μερικό φέρει τα χαρακτηριστικά του όλου. Γι’ αυτό,
«Ο τρόπος που είστε, είναι ο τρόπος που θα είναι και οι ηγέτες σας».
«Αι πράξεις υμών, αι πράξεις των ηγεμόνων υμών» (Οι πράξεις σας είναι οι πράξεις των ηγεμόνων σας, είναι έργο δικό σας).
(βλ. Acluni, I / 146; II / 127)
αναφέρεται.
Ο Παντοδύναμος Θεός,
«Εξαιτίας της συμπεριφοράς τους, ορίζουμε μερικούς από τους τυράννους ως ηγέτες των υπολοίπων.»
(Εν’άμ, 6/129)
λέει. Ο κακός ηγέτης προέρχεται από μια κακή κοινωνία.
Στον άλλο κόσμο, οι άδικοι και άπιστοι ηγέτες του λαού θα σταλούν στην κόλαση, και οι ηγέτες θα κατηγορούν ο ένας τον άλλον και θα καταριούνται ο ένας τον άλλον.
(βλ. Αλ-Α’ράφ, 7/39; Αλ-Σου’αρά, 26/99; Αλ-Αχζάμπ, 33/67)
Σε κάποιον που είπε: «Κατάρα να πέσει στον Χατζάτζ», ο Χασάν αλ-Μπασρί απάντησε:
«Μην το κάνετε. Γιατί αυτός ήρθε στην εξουσία ως ένας από εσάς. Αν τον αποπέμψετε, φοβάμαι ότι θα σας συμβεί κάτι χειρότερο.»
είπε.
Ο Μπεϊχάκι αναφέρει ότι ο Κα’μπ είπε τα εξής:
«Ο Θεός στέλνει τον ηγεμόνα κάθε εποχής ανάλογα με την κατάσταση της καρδιάς του λαού. Αν θέλει να τους διορθώσει, στέλνει έναν δίκαιο ηγεμόνα, αν θέλει να τους καταστρέψει, στέλνει έναν κακό ηγεμόνα.»
(βλ. Ισραήλ, 17/16)
Η ανάδειξη κακών ηγετών από τον λαό είναι ένδειξη της οργής του Θεού εναντίον τους, ενώ η ανάδειξη καλών ηγετών είναι ένδειξη της ευαρέσκειάς Του προς αυτούς.
Η προσευχή του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν):
«Κύριε, μη μας επιτρέψεις να πέσουμε στα χέρια των αμείλικτων.»
(Τιρμίζι, Ντααβάτ, 79).
Ο ρόλος του μουσουλμάνου είναι να διαδώσει τις αξίες που στηρίζουν τις κοινωνίες, ιδιαίτερα τους ηθικούς κανόνες, τον φόβο του Θεού και τον σεβασμό στο δίκαιο και το νόμο. Αυτός είναι ο δρόμος για την ευημερία της κοινωνίας. Σε μια κοινωνία που βελτιώνεται, αναπόφευκτα βελτιώνονται και οι ηγέτες.
Είναι λάθος να θεωρούμε ότι οι ηγέτες και οι διανοούμενοι είναι οι μόνοι υπεύθυνοι για τα κακά, τις αδικίες και τη διαφθορά στην κοινωνία.
Για την κακή κατάσταση ευθύνονται όλοι.
Διότι σε αυτό, λίγο ή πολύ, όλοι έχουν μερίδιο. Η τιμή της βελτίωσης και της διόρθωσης ανήκει τόσο σε αυτούς που κυβερνούν, όσο και σε αυτούς που κυβερνώνται. Διότι η κοινωνία είναι ένα σύνολο, αποτελούμενο από αυτούς που κυβερνούν και αυτούς που κυβερνώνται.
Ο πιστός αισιοδοξεί για την κοινωνία και την κατάστασή της. Πιστεύει ότι το μέλλον θα φέρει καλά αποτελέσματα. Πιστεύει ότι η θρησκεία είναι αιώνια. Όσοι και αν είναι οι εχθροί της θρησκείας, όσο σκληροί και αδίστακτοι και αν είναι, δεν μπορούν να την καταστρέψουν με βία. Γιατί ο Κύριος και Προστάτης της θρησκείας είναι ο Θεός. Ο πιστός, ακόμα και στις χειρότερες συνθήκες, δεν χάνει την ελπίδα από τον Θεό και δεν πέφτει σε απελπισία.
Είτε το δούμε σε παγκόσμια κλίμακα, είτε σε κλίμακα του ισλαμικού κόσμου, είτε σε εθνική κλίμακα, θα διαπιστώσουμε ότι όλα, έστω και αργά και σταδιακά, βαίνουν προς το καλύτερο. Αν δεν το βλέπετε αυτό, τότε ο τρόπος σκέψης και η οπτική σας είναι εσφαλμένη. Πριν αλλάξετε την κοινωνία και την άρχουσα τάξη, αλλάξτε την εσφαλμένη οπτική σας. Αυτό επιτυγχάνεται με γνώση και πολιτισμό, με διδάγματα από την ιστορία και, το σημαντικότερο, με εμπιστοσύνη στον Θεό.
Είναι αλήθεια ότι στην κοινωνία υπάρχουν πολλές διαφθορές, κακές πράξεις και αδικίες. Δεν είναι σωστό να τις υποτιμούμε ή να τις θεωρούμε ασήμαντες. Αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι οι καλοί άνθρωποι και οι καλές πράξεις είναι περισσότερες.
Στην προσευχή που διαβάζει κατά την τέλεση της προσευχής Βιτίρ, ένας πιστός προσεύχεται στον Θεό ως εξής:
«…Ω Θεέ μου, σε εμπιστευόμαστε, σε υμνούμε με τον καλύτερο τρόπο, σε ευχαριστούμε και δεν είμαστε αχάριστοι. Εγκαταλείπουμε και απομακρύνουμε από τις θέσεις τους όσους αμαρτάνουν εναντίον Σου!»
Ένας μουσουλμάνος προσεύχεται στον Θεό για τη βελτίωση τόσο των κυβερνωμένων όσο και των κυβερνώντων. Ο Θεός δέχεται τις ειλικρινείς προσευχές.
“Κύριε, μην αφήσεις να μας κυριεύσουν εκείνοι που δεν μας ελεούν!”
(Καθηγητής Δρ. Σουλεϊμάν Ουλουντάγ)
Απάντηση 2:
Σύμφωνα με το σούρα Αλ-Ανφάα,
«Φοβηθείτε μια συμφορά, μια καταστροφή, γιατί όταν έρθει, δεν θα πλήξει μόνο τους αδικούντες, αλλά θα κάψει και τους αθώους.»
Ο 25ος στίχος του (σχετικού) κειμένου είναι η καλύτερη απάντηση σε αυτό. Αυτός ο κόσμος είναι ένα πεδίο δοκιμασίας και εμπειρίας.
Από εδώ γίνεται κατανοητό ότι ο κόσμος είναι ταυτόχρονα πεδίο δοκιμασίας και εξέτασης, αλλά και πεδίο αγώνα, όπου ο άνθρωπος φέρει την ευθύνη απέναντι στη θεία εντολή. Σε αυτόν τον κόσμο, όπου ο άνθρωπος είναι υπόχρεος απέναντι στη θεία εντολή, υποβάλλεται ταυτόχρονα σε δοκιμασία και εξέταση. Για να πετύχει, πρέπει να αγωνιστεί. Δηλαδή, πρέπει να προσπαθήσει, να εργαστεί, να κοπιάσει. Όταν έρχεται μια συμφορά, ως αναπόφευκτο μέρος της δοκιμασίας και της εξέτασης, πρέπει να επηρεάζει τόσο τους αδικούντες όσο και τους αθώους. Έτσι, η δοκιμασία συνεχίζεται και οι καλοί από τους κακούς ξεχωρίζουν.
Η θρησκεία είναι μια δοκιμασία.
Αν οι αθώοι σώζονταν με θαυματουργό τρόπο στις συμφορές, το μυστήριο της δοκιμασίας θα χανόταν. Όλοι θα πίστευαν αναγκαστικά. Έτσι, ο αγώνας και η πάλη με τον διάβολο και την ψυχή θα τελείωναν, και οι ικανότητες και οι πνευματικές δυνάμεις των ανθρώπων δεν θα αναπτύσσονταν. Η θέση των ανθρώπων θα παρέμενε σταθερή. Η θέση του Αβου Βακρ, που βρίσκεται στην ανώτερη θέση, και η θέση του Αβου Τζεχλ, που βρίσκεται στην κατώτερη θέση, θα παρέμεναν ίδιες. Όπως σε μια εξέταση, αν ο δάσκαλος έδινε τις ερωτήσεις και αμέσως μετά τις απαντήσεις, οι τεμπέληδες και οι επιμελείς μαθητές δεν θα ξεχωρίζονταν. Οι μαθητές, από την άλλη, δεν θα μελετούσαν και δεν θα βελτίωναν τον εαυτό τους. Έτσι, αν οι αθώοι σώζονταν με θαυματουργό τρόπο στις συμφορές και μόνο οι άδικοι υφίσταντο βλάβη, δεν θα υπήρχε δοκιμασία στον κόσμο. Σαν να ήταν ο ουρανός γεμάτος αστέρια…
«Λα Ιλαχέ Ιλλαλλάχ.»
θα ήταν σαν να το γράψεις. Όλοι θα έπρεπε να το πιστέψουν, θέλοντας και μη.
Σε τέτοιες συμφορές, τα κατεστραμμένα αγαθά των αθώων θυμάτων μετατρέπονται σε ελεημοσύνη, και τα εφήμερα αυτά αγαθά τους δίνονται αιώνια, με έναν ωραιότερο τρόπο. Οι αθώοι που πεθαίνουν σε τέτοιες συμφορές, αποκτούν το καθεστώς πνευματικών μαρτύρων και κερδίζουν έναν αιώνιο παράδεισο. Δηλαδή, κερδίζουν μια αιώνια και ευτυχισμένη ζωή, σε αντάλλαγμα της εφήμερης και γεμάτης δυσκολίες ζωής τους. Αυτή η κατάληξη, βεβαίως, είναι όχι μία, αλλά χίλιες ευλογίες γι’ αυτούς.
Από την άλλη πλευρά, δεν πρέπει να θεωρούμε κάθε είδους συμφορά ως εκδήλωση θεϊκής οργής. Πράγματι, ο Θεός έδωσε τις μεγαλύτερες συμφορές στους πιο αγαπημένους υπηρέτες του, τους προφήτες.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
