Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Διότι η θρησκεία συμφωνεί απόλυτα με τα θέματα που η επιστήμη εκφράζει με ρεαλιστικό τρόπο. Από αυτή την άποψη, η θρησκεία μας όχι μόνο δεν απορρίπτει τις επιστημονικές μελέτες που είναι απολύτως σωστές, αλλά τις αποδέχεται. Πράγματι, υπάρχουν πολλά επιστημονικά εδάφια στο Κοράνι και η επιστήμη το επιβεβαιώνει σήμερα.
Δεν είναι βέβαιο ότι κάθε επιστημονική μελέτη οδηγεί σε ορθά αποτελέσματα. Για παράδειγμα, ένα φαινόμενο που σήμερα θεωρείται αληθές από την επιστήμη, αύριο μπορεί να απορριφθεί και να αντικατασταθεί από ένα αντίθετο φαινόμενο. Ωστόσο, καμία από τις αναφορές στο Κοράνι δεν έχει αποδειχθεί εσφαλμένη. Επομένως, στις επιστημονικές μας μελέτες, θα πρέπει να θεωρούμε το Κοράνι ως οδηγό, ώστε να καταλήγουμε σε ορθά συμπεράσματα. Διαφορετικά, καμία μελέτη που έρχεται σε αντίθεση με το Κοράνι δεν θα γίνει αποδεκτή από την επιστήμη.
Πρωτίστως, πρέπει να διευκρινίσουμε ότι αυτό που επικαλούνται όσοι ισχυρίζονται την αντίφαση δεν είναι η «γνώση» (ilim), αλλά η «επιστήμη» (bilim). Είναι μια λέξη που μυρίζει «φως», μυρίζει «θρησκεία»· μια πηγή φωτός, ένα σύνολο αληθειών που αναπνέουν αλήθεια και οδηγούν τον άνθρωπο στον ορθό δρόμο.
Αυτό που ονομάζεται επιστήμη, με το ένδυμα που της έχει δοθεί, τη λειτουργία που της έχει ανατεθεί και το νόημα που της έχει αποδοθεί, είναι ένα σύνολο από σκοτάδια, χάος και μαύρες τρύπες. Η γνώση γεννήθηκε και μεγάλωσε σε εμάς, πήρε την ουσία και τον πυρήνα της από εμάς, ενώ η επιστήμη, με τον ορθολογισμό και τον θετικισμό της, είναι προϊόν της Δύσης. Αυτή η επιστήμη ξεκινά με την άρνηση της αλήθειας και της απόλυτης αλήθειας, της πηγής όλων των αληθειών, και προσπαθεί να φτάσει στην αλήθεια μέσα από λάθη, σφάλματα και πιθανότητες. Ωστόσο, πώς μπορεί να φτάσει κανείς στην αλήθεια χωρίς μια αλήθεια στην οποία θα χτυπηθούν όλα τα λάθη, στην οποία θα ζυγιστούν όλα τα μη αληθινά; Πώς μπορεί η επιστήμη, η οποία βλέπει τα πάντα να αλλάζουν, να εργαστεί πάνω στις αλλαγές και σε όσους αλλάζουν, χωρίς να αποδεχτεί μια ύπαρξη; Χωρίς αμετάβλητους κανόνες και σταθερές αλήθειες, δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να λύσει η εμπειρία, η δοκιμή και η παρατήρηση. Δεν είναι δυνατόν να φωτιστεί ο κόσμος του ανθρώπου με αυτά.
Το σύμπαν, πάνω στο οποίο εργάζεται ο άνθρωπος με τις αισθήσεις του, είναι ουσιαστικά ένα βιβλίο πραγμάτων και γεγονότων, γραμμένο από την δύναμη και τη βούληση του Θεού, τακτοποιημένο σύμφωνα με ένα σχέδιο, πρόγραμμα, μέτρο και ισορροπία. Οι αληθινές επιστήμες, από την άλλη, αποτελούνται από αναφορές που απορρέουν από τις πράξεις του Θεού στο σύμπαν, από τις σχέσεις των πραγμάτων και των γεγονότων με τους θεϊκούς νόμους του σύμπαντος. Εκτός από αυτό, υπάρχει και το Κοράνι, το βιβλίο που προέρχεται από το λόγο του Θεού, με το οποίο ο Θεός (cc) περιγράφει το σύμπαν και ρίχνει φως στα πράγματα και τα γεγονότα του σύμπαντος. Ο Δημιουργός, που έστησε το σύμπαν με τάξη και αρμονία, εκφράζει αυτή την τάξη με το Κοράνι. Ο άνθρωπος, με τη σειρά του, είναι μια άλλη μορφή γραφής αυτών των δύο βιβλίων. Έτσι, ως εκδήλωση των ονομάτων και των ιδιοτήτων του Θεού με διάφορους τρόπους, βρίσκονται σε μια εξαιρετική εσωτερική σύνδεση, ερμηνεύοντας και εξηγώντας το ένα το άλλο, και τελικά… Τώρα, πώς μπορούν αυτά τα τρία να είναι αντίθετα μεταξύ τους, πώς μπορούν να αντικρούουν το ένα το άλλο και πώς μπορούν να θεωρηθούν ξεχωριστά;
Ο άνθρωπος αποκτά την αληθινή γνώση μελετώντας το σύμπαν και το Κοράνι· με τη γνώση αυτή αναγνωρίζει τον εαυτό του, ή με έναν διαφορετικό τρόπο, πρώτα αναγνωρίζει τον εαυτό του και έπειτα μελετά το σύμπαν και το Κοράνι. Το σύμπαν, οι επιστήμες και το Κοράνι, όπως η όραση ενός ανθρώπου με τα δύο μάτια του, συναντιούνται σε ένα σημείο. Όπως τα δύο μάτια ενός ανθρώπου δεν βλέπουν διαφορετικά και δεν έχουν διαφορετική όραση, έτσι και το Κοράνι και οι αληθινές επιστήμες δεν διαφέρουν μεταξύ τους. Η διαφορά που προβάλλεται σε αυτό το θέμα, αποκαλύπτει μόνο την παραμόρφωση της οπτικής γωνίας αυτού που την προβάλλει. Επομένως, το πρώτο πράγμα που πρέπει να διορθωθεί είναι αυτές οι παραμορφώσεις της οπτικής γωνίας.
Στα εργαστήρια, οι άνθρωποι του νοήματος και του φωτός, που μπορούν να κοιτάξουν το σύμπαν, τα πράγματα και τα γεγονότα με το πρίσμα του Κορανίου, θα τοποθετήσουν τις επιστήμες στη σωστή τους θέση, θα σώσουν τις επιστήμες και την ανθρωπότητα από το αδιέξοδο στο οποίο τις οδήγησε η «επιστήμη» και θα βάλουν τέλος στον εβραϊκό υλισμό και στον χριστιανικό πνευματισμό. Δεν μπορούμε να διαβάζουμε μόνο το Κοράνι και να αφήνουμε το βιβλίο του σύμπαντος στην άκρη, ούτε μπορούμε να αφήνουμε το Κοράνι και να βυθιζόμαστε με το νου μας στο σύμπαν, οδηγώντας σε έναν χονδροειδή, σκληρό και ψυχρό υλισμό.
Αυτή είναι η ζωογόνος σύνθεση του Ισλάμ. Από τη μία πλευρά, να αγκαλιάζει όλους τους κλάδους της επιστήμης, που αποτελούν ερμηνευτές των εκδηλώσεων των ονομάτων του Θεού, και από την άλλη, να προσκολλάται στο Κοράνι, που φωτίζει με τις ακτίνες της καθοδήγησης όλους τους δρόμους που οδηγούν στην ευτυχία του κόσμου τούτου και του επέκεινα… Αυτή η σύνθεση αποτελεί την απλούστερη και συντομότερη περίληψη του υπέρτατου ιδεώδους που ο Ισλάμ επιθυμεί να προσφέρει στην ανθρωπότητα.
Στη Δύση, η θρησκεία ποτέ δεν κατάφερε να αγκαλιάσει ολόκληρη τη ζωή και να της δώσει νόημα. Χθες και σήμερα, όποιος βγαίνει από την εκκλησία βυθίζεται ξανά στον δικό του κόσμο της βλασφημίας, της ανομίας και της αμαρτίας. Μετά από τρεις αιώνες αγνότητας, η χριστιανική θρησκεία, με την εγκυρότητα που της έδωσε ο Κωνσταντίνος, εγκλωβίστηκε στα σκοτεινά και άχαρα τείχη της εκκλησίας, και με την αποδοχή, εκτός από το παραποιημένο Ευαγγέλιο, και της παραποιημένης Παλαιάς Διαθήκης, δεν είχε πια τίποτα να προσφέρει στον ευρωπαϊκό άνθρωπο, εκτός από μερικούς ηθικούς κανόνες. Γι’ αυτό, η Δύση, παίρνοντας την επιστήμη από εμάς, την απογύμνωσε από το νόημα και την αληθινή της ουσία, και με την Αναγέννηση την εγκλώβισε στα στενά και άκαμπτα πλαίσια ενός υλιστικού κόσμου.
Ναι, αν και χθες το αρνιόταν, σήμερα ο Δυτικός, με την ομολογία διανοουμένων και επιστημόνων όπως ο Μωρίς Μπουκαγ, ο Αλέξις Καρέλ, ο Καρλάιλ και ο Γκαρουντί, παραδέχεται ότι πήρε την επιστήμη από εμάς, αλλά την έχει μετατρέψει σε ένα ψυχρό μέσο για μια υλιστική και σκοτεινή ζωή, παραβλέποντας την αληθινή της φύση, την ιδιότητά της να είναι φως που οδηγεί στον Θεό. Επομένως, η σύγκρουση ανάμεσα σε μια θρησκεία απομακρυσμένη από την αληθινή της έννοια και ουσία, και σε μια επιστήμη, δηλαδή “γνώση”, υποδουλωμένη σε υλιστικές επιθυμίες, είναι απολύτως φυσιολογική και αναμενόμενη.
Υπάρχει και μια άλλη πλευρά του ζητήματος. Η παραποιημένη Τορά και το Ευαγγέλιο, στο όνομα του θείου λόγου, περιείχαν πολλές ανακρίβειες. Γραμμένα από «κληρικούς» κυρίως για να δώσουν λύσεις σε θρησκευτικά ζητήματα της εποχής τους και να απευθυνθούν στους «ευσεβείς», τα «ιερά βιβλία», χάνοντας τη θεϊκή τους γλώσσα με την ικανότητα να απευθύνονται σε κάθε εποχή, σε κάθε επίπεδο και σε κάθε τόπο, βρέθηκαν αντιμέτωπα με την ανακάλυψη των αμετάβλητων και αναλλοίωτων θεϊκών αληθειών στο σύμπαν, εκτεθειμένα σε αμφιβολίες και ανέμους άρνησης.
Για παράδειγμα, η Αγία Γραφή αποδίδει συγκεκριμένα και ορισμένα έτη στη δημιουργία του κόσμου και στην έλευση του ανθρώπου στη γη, περιγράφει τη δημιουργία του σύμπαντος σε έξι ημέρες, με Δευτέρα, Τρίτη… και παρουσιάζει τη σχέση του με την ιστορία της απομάκρυνσης του Αδάμ από τον Παράδεισο – Θεός φυλάξοι – σαν τη σχέση δύο ανταγωνιστών βασιλέων. Ένα τέτοιο βιβλίο, κατ’ ουσίαν, δεν είχε να προσφέρει πολλά στον άνθρωπο που επιδιώκει την ανακάλυψη του σύμπαντος.
Στη συνέχεια, ο Δυτικός δεν ήταν ιδιαίτερα ανεκτικός στην παρέμβαση της θρησκείας στη ζωή, έστω και από ηθική άποψη. Αυτοί οι λόγοι οδήγησαν στη Δύση σε μια αντιπαράθεση και διαίρεση μεταξύ θρησκείας και επιστήμης, σε δύο αντίθετες κατευθύνσεις και πόλους. Ο Χριστιανισμός, μπροστά στις εξελισσόμενες συνθήκες ζωής και τις προόδους που σημειώνονταν στο όνομα της «επιστήμης», δεν μπορούσε να επιβιώσει, να διατηρήσει την ύπαρξή του, να αποδείξει την ακεραιότητά του, σαν ένα φύλλο που έχει μείνει κάτω από μια πέτρα, μαραζωμένο και σάπιο, στερημένο από τις βασικές ανάγκες του, όπως το φως, η ζέστη και το νερό. Όταν προσπάθησε να αναδυθεί, ήταν πια πολύ αργά· η επιστήμη είχε προχωρήσει, τα πράγματα και τα γεγονότα τον απέρριπταν. Ο Χριστιανισμός είχε πια μόνο ένα στοιχείο δύναμης: Αυτόν τον Χριστιανισμό, που ο Δυτικός είχε ο ίδιος καταδικάσει σε απομόνωση και μαρασμό, τον έβγαλε τώρα ο ίδιος στο ικρίωμα με τη μεταρρύθμισή του… Αυτό ήταν μια ανταπόδοση στην αφοριστική καταδίκη.
Υπήρξε ποτέ στην ιστορία του Ισλάμ κάποιος που να αφοριστεί επειδή είπε ότι η γη γυρίζει; Υπήρξε ποτέ, εκτός από τον Ισλάμ, ένα δεύτερο σύστημα που να δείξει στην ανθρωπότητα, επί έντεκα ή δώδεκα αιώνες, πώς να ζει κανείς; Δεν είναι εχθρική κακία και αδικία το να καταδικάζεις τον Ισλάμ, ο οποίος επί αιώνες υπήρξε δάσκαλος ολόκληρου του κόσμου στις επιστήμες, ως εχθρό της επιστήμης και εμπόδιο της προόδου; Ή μήπως η αιτία είναι η απομόνωση του Ισλάμ από τη ζωή μας, για να ζήσουμε μια ζωή σύμφωνα με τις επιθυμίες και τις ορέξεις μας; Ή μήπως γινόμαστε όργανο μιας σκόπιμης παγίδας που έστησε η Δύση για τα δικά της συμφέροντα;
Ναι, ποτέ δεν παρεκκλίναμε ούτε στο ελάχιστο από την πίστη μας, την λατρεία μας, την αφοσίωσή μας στον Αλλάχ (cc) και τον Αγγελιοφόρο Του (sav), στο όνομα της επιστήμης· αντιθέτως, η επιστήμη ενίσχυσε την πίστη μας, την λατρεία μας, την αφοσίωσή μας στον Αλλάχ (cc) και τον Αγγελιοφόρο Του (sav). Είχαμε φωτεινές αφετηρίες· κινούμασταν με την ιδέα να ανακαλύψουμε το σύμπαν στο όνομα του Κυρίου. Κάθε νέα ανακάλυψη γεννούσε στις ψυχές μας μια νέα πίστη, αγάπη και ενθουσιασμό, αναζωπυρώνοντας το πνεύμα μας, και βυθιζόμασταν όλο και περισσότερο. Εξαγόμασταν πάντα μαργαριτάρια και κοράλλια· ταυτόχρονα προσευχόμασταν και τρέχαμε στα αστεροσκοπεία· δημιουργούσαμε ευγενείς κύκλους με την θρησκεία και την επιστήμη. Διαβάζαμε, γράφαμε, σχεδιάζαμε και ερευνούσαμε με την ευλάβεια της λατρείας· δεν υπήρχε χάος, μαύρες τρύπες και αδιέξοδα στον ουρανό της επιστήμης μας. Πιστεύαμε στο Μι’ράτζ, πολύ πέρα από την επιστημονική φαντασία, προσπαθούσαμε να ταξιδέψουμε στον ίδιο δρόμο, θεωρούσαμε την προσευχή ως την ουσία αυτού, γνωρίζαμε και αποδεχόμασταν τα θαύματα και πάντα επιδιώκαμε να πλησιάσουμε τον Αλλάχ (cc). Ναι, ο σκοπός των επιστημών που αναπτύχθηκαν με βάση αυτές τις αρχές ήταν η Θεία Γνώση, το αποτέλεσμα η Θεία Αγάπη και η πνευματική απόλαυση.
Η προσπάθεια να ερμηνεύσουμε το Κοράνι με βάση τις σύγχρονες επιστήμες και να το υποτάξουμε σε αυτές αποτελεί μια υπερβολή. Το να θεωρούμε τις επιστήμες ξεχωριστές και ανεξάρτητες από το Κοράνι, τη θρησκεία και την πίστη είναι μια άλλη υπερβολή. Αντίθετα, το να θεωρούμε το Κοράνι ένα βιβλίο φυσικής, χημείας, ιατρικής, μαθηματικών και αστρονομίας, υποτάσσοντάς το στις θετικές επιστήμες, είναι μια ακραία άποψη.
Nasıl olur da devasa ve enerjik Güneşi, ufacık ve sönük bir meteora benzetebilirsiniz? Evreni ve insanı, başlangıcından kıyamete kadar tüm yönleriyle ele alıp inceleyen ve haritasını çizen Kur’an’ı nasıl küçük bir dünya haritasından, hatta bir dağ sırası resminden ibaret görebilirsiniz? Kıvrım kıvrım akan, aktığı sırada suladığı vadileri, ovaları, hayat verdiği bağ ve bahçeleri, şelaleler halinde döküldüğü dağları, tepeleri ve deltalar oluşturarak ulaştığı denizleri hiç hesaba katmadan, sadece çıktığı yere bakarak “işte nehir” demek ve o nehrin hikmetini, faydasını ve kapsam alanını, suladığı bir bahçeden veya yatağının bir yerindeki altın madeninden ibaret görmek ne kadar yanlışsa; aynı şekilde Kur’an’ı, sürekli değişen bilimlerin bugünkü seviyesiyle bir görmek, hatta henüz ispatlanmamış bilimleri Kur’an’a şahit yapmak ve Kur’an ayetlerini bu bilimsel buluş ve teorilere uygulamak aynı derecede, hatta daha büyük bir yanlıştır.
Δεν πρέπει να επιχειρείται η ερμηνεία των στίχων του Κορανίου με βάση τις νέες επιστημονικές εξελίξεις και θεωρίες. Ναι, το να αναζητούμε αμέσως επιστημονικά ερείσματα, ενισχύσεις, στηρίγματα και πατερίτσες για την αλήθεια του Κορανίου, ισοδυναμεί με υποτίμησή του. Επίσης, το να προσπαθούμε να βρούμε αποδείξεις από το Κοράνι για ένα επιστημονικό ζήτημα που διαπιστώθηκε σε οποιαδήποτε χρονική περίοδο του 20ου αιώνα, να επιδιώκουμε να επιβεβαιώσουμε το Κοράνι με τις θετικές επιστήμες και να κάνουμε ισχυρισμούς σαν να βρισκόμαστε μπροστά σε κάθε νέα ανακάλυψη, αποτελεί έκφραση ενός συμπλέγματος κατωτερότητας απέναντι στις επιστήμες και μια υποτίμηση του Κορανίου. Οι επιστήμες και οι τεχνολογίες αλλάζουν συνεχώς, πολλά πράγματα που θεωρούνται σωστά σήμερα, αποδεικνύονται λανθασμένα αύριο… παράγονται συνεχώς νέες θεωρίες και ένας επιστήμονας μπορεί να απορρίψει εύκολα κάτι που άλλος παρουσιάζει ως αλήθεια. Αντίθετα, οι αλήθειες που εκφράζει το Κοράνι είναι σταθερές, αμετάβλητες, αλάνθαστες και αιώνιες…
Παρόλο που έχουν περάσει δεκατέσσερις αιώνες από την αποκάλυψή του, το Κοράνι περιέχει τόσα πρωτότυπα και ανεπανάληπτα ζητήματα, που η επιστήμη δεν έχει ακόμη καταφέρει να φτάσει στην αλήθεια τους, και το επιστημονικό επίπεδο απέχει πολύ από αυτά. Ποιος ξέρει πόσες φορές θα κλονιστούν και θα αλλάξουν οι θετικές επιστήμες, μέχρι να φτάσουν στους ορίζοντες που δείχνει το Κοράνι; Στην ιστορία της ανθρωπότητας, υπάρχουν πολλές θεωρίες που έγιναν αποδεκτές, αλλά με το πέρασμα του χρόνου ξεχάστηκαν και αντικαταστάθηκαν από άλλες. Θα έρθει μια μέρα που θα απορριφθούν από τα κέντρα της επιστήμης, και έτσι, μέσα από κλονισμούς, οι επιστήμες θα φτάσουν στις αλήθειες που περιέχει το αμετάβλητο και αναλλοίωτο Λόγο του Θεού (cc). Γι’ αυτό, δεν πρέπει να τρέχουμε πίσω από τις θετικές επιστήμες, που συνεχώς κλονίζονται και αλλάζουν, και να προσπαθούμε να προσαρμόσουμε σε αυτές την υπέρτατη δήλωση, που δεν γνωρίζει τι είναι κλονισμός και αλλαγή.
Πρέπει να επιδιώκουμε τη συμβατότητα των επιστημονικών εξελίξεων με το Κοράνι, και όχι το αντίστροφο.
Πρέπει να ακολουθούμε τις επιστημονικές εξελίξεις και ανακαλύψεις με γνώμονα το Κοράνι.
Πρέπει να αντιπαραβάλλουμε το Κοράνι με τις επιστημονικές εξελίξεις και ανακαλύψεις σαν να ήταν ένας καθρέφτης, δηλαδή να πούμε:
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
