Η λέξη (و) στην πρόταση وَ كُنْتُمْ اَمْوَاتًا είναι ένα “вав-ι hâliyedir”, δηλαδή υποδηλώνει ότι το επόμενο μέρος της πρότασης αποτελεί κατάσταση του προηγούμενου. Συνεπώς, το كُنْتُمْ اَمْوَاتًا είναι κατάσταση του υποκειμένου του تَكْفُرُونَ. Η κατάσταση πρέπει να συνοδεύεται από το ρήμα του υποκειμένου. Ωστόσο, εδώ υπάρχουν τέσσερις προτάσεις. Δύο από αυτές είναι παρελθοντικές και δύο μελλοντικές, επομένως δεν είναι χρονικά σύγχρονες με το تَكْفُرُونَ, το ρήμα του υποκειμένου. Επομένως, η κατάσταση που υποδηλώνει το (و) αναφέρεται σε κάτι υποθετικό. Η υποθετική πρόταση είναι: وَ تَعْلَمُونَ اِنْ كُنْتُمْ اَمْوَاتًا. Με αυτόν τον τρόπο, η πρόταση تَعْلَمُونَ γίνεται κατάσταση του υποκειμένου του تَكْفُرُونَ. Οι άλλες προτάσεις γίνονται ειδήσεις του اِنْ.
–
Τι θέλει να πει ο συγγραφέας εδώ;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι το παρελθόν και το μέλλον δεν μπορούν να συνυπάρχουν, οι μελετητές έχουν διατυπώσει διάφορες ερμηνείες:
Το πιο προφανές από αυτά είναι
-όπως επισημάνατε και εσείς-
είναι η επιβράβευση μιας πρότασης που σχετίζεται με τη γνώση. Αυτό
«καὶ ὅτι ἦτε νεκροί» (και ότι ήσαστε νεκροί)
ή σε μορφή ονοματικής πρότασης
«…και εσείς γνωρίζετε την ιστορία σας…»
θα μπορούσε να είναι με τη μορφή:
(βλ. Ζαμαχσάρι, Μπεϊζάβι, σχετική ενότητα)
– Με αυτή την εκτίμηση, η αναφορική πρόταση με ρήματα σε παρελθόντα και ενεστώτα χρόνο αναφέρεται στην ίδια αλήθεια, ως μια μορφή “πληροφορίας”.
– Μπορούμε να το εξηγήσουμε λίγο πιο αναλυτικά:
Χαλ,
Η κατάσταση σημαίνει τοποθεσία.
Ζιλχάλ,
σημαίνει ότι κατέχει μια θέση/έχει ένα αξίωμα.
Η στάση που υιοθετεί κάποιος πρέπει να συνάδει με τη χρονική στιγμή της πράξης που διαπράττει.
Για παράδειγμα, αυτός ο στίχος περιέχει
“Τεκφουρουνέ”
(αρνείστε)
Η πράξη αυτή δείχνει την πράξη των απίστων σε επίπεδο σκέψης. Αυτοί που διαπράττουν αυτή την άρνηση είναι:
-από γραμματική άποψη-
“Τεκφουρουνέ”
Το “β” που βρίσκεται στο ρήμα και είναι το υποκείμενο/δράστης αυτού του ρήματος είναι το “β”. Αυτός ο δράστης είναι ταυτόχρονα και ο κάτοχος της κατάστασης. Η κατάσταση είναι η φράση “και ήσασταν νεκροί”.
Ωστόσο, ο χρόνος του ρήματος σε αυτήν την πρόταση και στις επόμενες δεν είναι ο χρόνος της κατάστασης/του αποτελέσματος. Διότι, οι δύο ρηματικές προτάσεις στην στίχο, που σημαίνουν “ήσασταν νεκροί – σας αναστήσαμε”, είναι σε παρελθόντα χρόνο.
«Μετά θα σας σκοτώσει – και μετά θα σας αναστήσει»
Οι δύο προτάσεις με ρήμα, που έχουν την έννοια του “θα”, είναι σε μελλοντικό χρόνο.
Από εδώ προκύπτει ότι ο χρόνος της πράξης της άρνησης, η οποία είναι η ενέργεια που ο κάτοχος της κατάστασης/περίστασης/συνθήκης (ζιλχάλ) εκτελεί εκείνη τη στιγμή, δεν συμπίπτει με τον χρόνο αυτών των τεσσάρων προτάσεων που περιγράφουν την κατάσταση. Αυτό, όμως, έρχεται σε αντίθεση με τη σχέση “κατάστασης” (χαλ) και “κατόχου της κατάστασης” (ζιλχάλ).
Συνεπώς, θα πρέπει να υπάρχει μια πρόταση που θεωρείται δεδομένη/υπάρχουσα εδώ. Και αυτή είναι:
«και ξέρετε ότι…» (πριν ήσασταν νεκροί…).
που σημαίνει
«καὶ ὑμεῖς οἴδατε»
είναι μια πρόταση της μορφής.
Στο ερώτημα που αναφέρεται
Και γνωρίζετε ότι είστε νεκροί.
πρόταση
Και ξέρετε ότι ήσασταν νεκροί.
πρέπει να είναι της μορφής: «Οι υπόλοιπες προτάσεις
Εάν
Όπως σαφώς προκύπτει από τη φράση «θα γίνουν ειδήσεις», εδώ
«Ελίφ-Νουν»
το άρθρο είναι τονισμένο
«έννε»
είναι.
– Εξετάζοντας το από αυτή την οπτική γωνία, η μετάφραση του στίχου θα μπορούσε να είναι η εξής:
«Πώς είναι δυνατόν να αρνείστε τον Θεό, ενώ γνωρίζετε την ιστορία της ζωής σας: ότι ήσασταν νεκροί και ο Θεός σας έδωσε ζωή, ότι θα σας ξανακάνει να πεθάνετε και θα σας ξαναδώσει ζωή, και ότι τελικά θα επιστρέψετε σε Αυτόν;»
(Αλ-Μπακάρα, 2:28)
Με αυτό το στίχο, το Κοράνι αναφέρεται σε διάφορες επαναστάσεις:
Την πρώτη από αυτές τις μεταρρυθμίσεις
Και ήσασταν νεκροί.
δήλωσε. Αυτό περιλαμβάνει πολλές συμπεριφορές σε όλη τη διάρκεια της ζωής.
Φα’αχιάκυμ (فَأَحْيَاكُمْ) = “Αυτός σας έδωσε ζωή”
υποδηλώνει μια δεύτερη επανάσταση. Αυτή είναι μια από τις πιο εκπληκτικές αλήθειες του κόσμου. Αυτό περιλαμβάνει πολλές στάσεις μέχρι το θάνατο.
Στη συνέχεια θα σας θανατώσει.
Αυτό αναφέρεται στη στάση τους στον κόσμο του Μπαρζάχ, ο οποίος διαρκεί μέχρι την ανάσταση στη μεταθανάτια ζωή.
Ἔπειτα θὰ σᾶς ἀναστήσει.
Αυτό περιλαμβάνει τις στάσεις του τάφου και της ανάστασης, οι οποίες θα συνεχιστούν μέχρι την επιστροφή στον Αλλάχ.
Στη συνέχεια, σ’ Αυτόν θα επιστρέψετε.
Ποιος, παρατηρώντας προσεκτικά αυτές τις μεταρρυθμίσεις, θα τολμούσε να τις αρνηθεί;
Για να εξετάσουμε διεξοδικά τις σημασίες που εκφράζει κάθε λέξη σε αυτόν τον στίχο,
«Ισάρατ αλ-Ι’τζάζ»
Σας συνιστούμε να ανατρέξετε στο σχετικό τμήμα του εν λόγω ερμηνευτικού κειμένου.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
