Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η άνοδος του Γιαβούζ Σουλτάν Σελίμ στον θρόνο συνέπεσε με μια περίοδο κατά την οποία η Οθωμανική Αυτοκρατορία αντιμετώπιζε πολλές εσωτερικές και εξωτερικές δυσκολίες, και υπήρχε ισχυρή πιθανότητα, εάν δεν λαμβάνονταν μέτρα, να επέλθει μια δεύτερη περίοδος παρακμής με τον εκσιιτισμό της Ανατολίας.
Στις 24 Απριλίου του 1512, ο Σουλτάνος Γιαβούζ αποχαιρέτησε προσωπικά τον πατέρα του, ο οποίος επρόκειτο να αποσυρθεί στη Διμωτίκα, φίλησε το χέρι του και τον συνόδευσε πεζός δίπλα στο άλογό του, επιδεικνύοντας τον οφειλόμενο σεβασμό.
Μάλιστα, αναφέρεται σε πηγές ότι ο Γιαβούζ είπε τα εξής, όταν ο Χαν της Κριμαίας του υποσχέθηκε υποστήριξη εναντίον του Σχέζαντε Αχμέτ:
«Δεν ήρθαμε στην Κωνσταντινούπολη από φιλοδοξία για εξουσία. Ίσως επειδή ο πατέρας μας είναι γέρος και άρρωστος, ανέθεσε τις υποθέσεις στους βεζίρηδες· οι εχθροί μας εκμεταλλεύτηκαν αυτή την ευκαιρία, υποκίνησαν τον λαό σε εξέγερση και προκάλεσαν αναταραχές. Και οι αδελφοί μου, αφοσιωμένοι στις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες τους, δεν είναι ικανοί να απωθήσουν τον εχθρό. Σκοπός μας είναι να προστατεύσουμε το κράτος και τη θρησκεία. Ωστόσο, ορισμένοι κρατικοί αξιωματούχοι έσπειραν διχόνοια ανάμεσα σε εμένα και τον πατέρα μου. Τι να κάνουμε; Έτσι είναι η μοίρα. Διαφορετικά, δεν θα μας άρμοζε να πάρουμε το στρατό μας και να επιτεθούμε στον πατέρα μας.»
Δεν μπορεί να θεωρηθεί ασέβεια προς τον πατέρα ενός πολιτικού άνδρα που εκφράζει τέτοιες απόψεις. Πρέπει να διαχωρίσουμε τον ρόλο του Γιαβούζ ως γιου από τον ρόλο του ως κρατικού αξιωματούχου. Ως γιος, δεν θα έδειχνε ασέβεια. Ωστόσο, η θέση του, όσον αφορά την προστασία του κράτους και της θρησκείας, τον υποχρεώνει να ενεργεί με αυτόν τον τρόπο.
(βλ. Καθ. Δρ. Αχμέτ Ακγυνδύζ, Άγνωστη Οθωμανική Αυτοκρατορία, σελ. 122-123)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
