Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Είναι χρήσιμο να απαντήσουμε σε αυτή την ερώτηση επισημαίνοντας με συντομία μερικά σημεία.
Ο Αϊνστάιν, αν και εβραϊκής καταγωγής, δεν ήταν ιδιαίτερα θρησκευόμενος. Άλλωστε, το να πιστεύουν τέτοιοι διάσημοι επιστήμονες ή φιλόσοφοι απλώς στον Θεό δεν τους καθιστά…
“ευσεβής”
είναι επαρκής λόγος για να αναφέρονται ως τέτοιοι.
Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι ο Αϊνστάιν ήταν πολύ θρησκευόμενος, δεν θα μάθουμε τη θρησκεία μας από αυτόν.
Η ιδιοφυΐα σε επιστήμες όπως τα μαθηματικά και η φυσική δεν συνεπάγεται ιδιοφυΐα και στη θρησκεία.
Πόσοι ιδιοφυείς!
υπάρχει
πρωτοπόρος στον αθεϊσμό
έπαιξαν.
Δεν θα μας ωφελήσει καθόλου να σκεφτόμαστε τι μπορεί να σημαίνουν τα λόγια αυτού του ανθρώπου.
Ωστόσο, είναι υψίστης σημασίας να διαπιστωθεί με βεβαιότητα αν είπε όντως κάτι τέτοιο. Επίσης, αξίζει να εξεταστεί πόσο ακριβής είναι η μετάφραση.
Ενώ έχουμε το λόγο του Θεού, τη σουννα του Προφήτη και τις απόψεις εκατομμυρίων Ισλαμικών λογίων, δεν αρμόζει σε εμάς τους πιστούς να ζητάμε βοήθεια από άλλους ή να επηρεαζόμαστε από αυτούς…
Υπάρχουν πολλά εδάφια που αναφέρουν ότι ο Θεός θα ανταμείψει όσους υπακούουν και θα τιμωρήσει όσους αψηφούν. Ακολουθούν μερικά παραδείγματα από τις μεταφράσεις αυτών των εδαφίων:
«Πώς είναι δυνατόν ο πιστός να είναι όμοιος με τον ασεβή; Δεν είναι δυνατόν να είναι ίσοι. Εκείνοι που πιστεύουν και πράττουν καλές και αποδεκτές πράξεις, θα έχουν ως ανταμοιβή τους κήπους της Μέ’βα. Εκείνοι όμως που είναι ασεβείς και αμαρτωλοί, η κατοικία τους θα είναι η κόλαση…»
(Σουτζούντ, 32/18-20).
«Οι άπιστοι θα οδηγηθούν στην κόλαση κατά ομάδες. (…) Εκείνοι όμως που φοβούνται τον Κύριό τους, θα οδηγηθούν στον παράδεισο κατά ομάδες.»
(Αλ-Ζουμάρ, 39/71,73).
«…Όποιος υπακούει στον Αλλάχ και στον Απόστολό Του, ο Αλλάχ θα τον εισαγάγει σε κήπους, κάτω από τους οποίους ρέουν ποτάμια. Όποιος όμως αποστρέφεται την υπακοή, θα τον τιμωρήσει με οδυνηρή τιμωρία.»
(Φετχ, 48/17).
Ο Θεός αγαπά και ελεεί όλα τα δημιουργήματά Του. Αλλά αν κάποιος, με τη δική του ελεύθερη βούληση, επιλέξει την πλάνη και αξίζει την κόλαση, τότε αυτή η κατάσταση…
«Ο Θεός δεν αγαπά τον δούλο του.»
Το να το αξιολογεί κανείς έτσι, ισοδυναμεί με το να κατηγορεί τη χάρη και τη δικαιοσύνη του Θεού.
Πράγματι, τόσο η τιμωρία όσο και η ανταμοιβή αποτελούν μέρος της διαπαιδαγώγησης και της εκπαίδευσης. Και τα δύο πηγάζουν από τη δικαιοσύνη και τη φιλανθρωπία. Ο Θεός, επίσης, διαπαιδαγωγεί τους υπηρέτες Του.
Πόσο δίκαιο και λογικό είναι να αμείβονται με τον ίδιο μισθό και να απολαμβάνουν τις ίδιες ευκαιρίες ένας άνθρωπος που δουλεύει σκληρά και κάνει καλά τη δουλειά του, κερδίζοντας τα χρήματά του με τον ιδρώτα του, και ένας άνθρωπος που είναι τεμπέλης, κοροϊδεύει τα καθήκοντά του, αποφεύγει τη δουλειά του και προσπαθεί να ζήσει εις βάρος των άλλων;
Δεν είναι άδικο ένας άνθρωπος που προσπάθησε να εκπληρώσει τα καθήκοντά του γνωρίζοντας γιατί ήρθε στον κόσμο να βρίσκεται στον ίδιο τόπο, δηλαδή στον παράδεισο, με έναν άνθρωπο που βυθίστηκε στην αμέλεια, ξέχασε την υπακοή του, καταπίεσε τον εαυτό του και τα δημιουργήματα;
Δίκαιος/η
Μια κυβέρνηση που είναι δίκαιη, οφείλει να έχει φυλακές και για τους τυράννους.
Η ύπαρξη της δικαιοσύνης αποκαλύπτεται με την τιμωρία και την ανταμοιβή. Αν ο Θεός τιμωρεί με την κόλαση όσους ασελγούν και παραβιάζουν τα δικαιώματα των δημιουργημάτων Του, αυτό οφείλεται αναμφίβολα στην αιώνια δικαιοσύνη και σοφία Του. Διότι το να μην τιμωρεί όσους ζουν με αδικία σε αυτόν τον κόσμο, αντιβαίνει στη δικαιοσύνη και τη σοφία του Θεού.
Η άρνηση του Θεού σημαίνει την άρνηση και την περιφρόνηση των ιδιοτήτων και των ονομάτων του Θεού που είναι φανερά στο σύμπαν. Και όλα τα δημιουργήματα είναι σαν καθρέφτες που αντανακλούν τα ονόματα του Θεού. Και η εκπλήρωση αυτού του ρόλου είναι το μεγαλύτερο καθήκον και η μεγαλύτερη τιμή γι’ αυτά.
Αλλά όποιος αρνείται τον Θεό, αρνείται και την ιερή αποστολή όλων των υπαρχόντων. Τους υποτιμά. Και όλο το σύμπαν θα ζητήσει δικαιοσύνη από κάθε άπιστο που υποτιμά τον εαυτό του και την αποστολή του, και ο Θεός, για να διαφυλάξει τα δικαιώματα των δημιουργημάτων Του, θα ρίξει τους άπιστους στην κόλαση, σύμφωνα με τη δικαιοσύνη Του.
Αν όλοι πήγαιναν στον παράδεισο, θα χανόταν το μυστήριο της δοκιμασίας.
«Όχι! Όποιος διαπράττει κακό και η αμαρτία του τον περικυκλώνει (και πεθαίνει άπιστος), αυτοί είναι οι κάτοικοι της κόλασης! Εκεί θα παραμείνουν αιώνια.»
«Όσοι πιστεύουν και πράττουν καλές πράξεις, αυτοί είναι οι κάτοικοι του Παραδείσου. Εκεί θα παραμείνουν αιώνια.»
(Αλ-Μπακάρα, 2/81, 82)
Ο άνθρωπος δεν πρέπει να ξεχνά ότι βρίσκεται σε αυτόν τον κόσμο για δοκιμασία. Ως εκ τούτου, όπως υπάρχει ανταμοιβή για τους νικητές, έτσι υπάρχει και τιμωρία για τους ηττημένους. Αν όλοι πήγαιναν στον παράδεισο, το μυστήριο της δοκιμασίας θα εξαφανιζόταν και θα προέκυπτε μια κατάσταση αντίθετη στη δημιουργία.
Τι θα γινόταν άραγε σε μια χώρα όπου όλοι, χωρίς καμία δοκιμασία, αποκτούσαν πολύ σημαντικές θέσεις, αξιώματα και υψηλούς μισθούς, και όπου ακόμα και οι τεμπέληδες γίνονταν αμέσως γιατροί, δάσκαλοι, δικηγόροι κ.λπ.; Δεν θα ήταν άδικο αυτό για τους εργατικούς και τίμιους ανθρώπους;
“Πού είναι η δικαιοσύνη, πού είναι η ευσπλαχνία;..”
Δεν θα υψωθεί κραυγή;
«Αυτοί λοιπόν, η ανταμοιβή τους είναι η συγχώρεση από τον Κύριό τους και οι κήποι με ποτάμια που ρέουν από κάτω τους, όπου θα παραμείνουν αιώνια. Πόσο ωραία είναι η ανταμοιβή των εργαζομένων!»
(Αλ-Ιμράν, 3/136)
Παράδεισος,
Είναι μια χάρη, μια προσφορά, μια ανταμοιβή του Θεού για όσους αξίζουν τον παράδεισο… Αν ο Θεός έβαζε όλους στον παράδεισο, ο παράδεισος θα έπαυε να είναι ανταμοιβή.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
Σχόλια
iLLeGaLTM
Ο δάσκαλος αναφέρθηκε σε αυτό το θέμα με πολύ ωραίο τρόπο, ως εξής:
Bir ilmin veya sanatın tartışmalı bir meselesinde, o ilmin ve sanatın dışındaki kişiler, ne kadar büyük, alim ve sanatkar olurlarsa olsunlar, sözleri geçerli olmaz, hükümlerine itibar edilmez; o ilmin alimlerinin icmaına dahil sayılmazlar. Örneğin, büyük bir mühendisin, bir hastalığın keşfinde ve tedavisinde küçük bir hekim kadar hükmü geçmez. Ve özellikle, maddiyata çok fazla dalan ve giderek maneviyattan uzaklaşan, nura karşı körleşen, kaba ve aklı gözüne inen en büyük bir filozofun inkarcı sözü maneviyatta dikkate alınmaz ve değersizdir.
Άραγε, πόσο αξίζουν οι λόγοι των φιλοσόφων, που βυθίζονται και πνίγονται στις πιο διάσπαρτες και ασήμαντες λεπτομέρειες της ύλης και της πληθώρας, σε σύγκριση με τις εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων της αλήθειας, όπως ο Σέιχ Γειλάνι (κ.σ.), που, ενώ βρισκόταν στη γη, ατένιζε τον Αρς-ι Αζάμ, διέθετε μια θαυμάσια θεία ευφυΐα, εργάστηκε και προόδευσε πνευματικά για ενενήντα χρόνια και ανακάλυψε τις αλήθειες της πίστης με βεβαιότητα, με οφθαλμοφανή βεβαιότητα, ακόμα και με απόλυτη βεβαιότητα, και οι οποίοι συμφωνούν σε θεολογικά, ιερά και πνευματικά ζητήματα; Και οι αρνήσεις και οι αντιρρήσεις τους δεν θα είναι τόσο αμυδρές όσο ο ήχος ενός κουνουπιού απέναντι στον βροντερό ουρανό;
