Αν και η χρήση κοσμημάτων δεν είναι απαραίτητη για τις σύγχρονες εργαζόμενες γυναίκες, είναι επιθυμητή. Αναρωτιέμαι αν είναι αποδεκτό να φοράς κολιέ ή βραχιόλι. Φυσικά, αναφέρομαι σε ένα μακρύ κολιέ πάνω από ένα ρούχο με κλειστό λαιμό ή ένα βραχιόλι που φτάνει μέχρι το χέρι.
Επίσης, είχα ακούσει ότι το να φοράς δαχτυλίδι σε έναν από τους δείκτες (δεν θυμάμαι αν είναι το δεξί ή το αριστερό χέρι) είναι προτιμότερο να αποφεύγεται, επειδή ήταν έθιμο μιας αρχαίας διεφθαρμένης φυλής. Ισχύει κάτι τέτοιο;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Απάντηση 1:
Και πες στις πιστές γυναίκες:
Ας χαμηλώνουν τα βλέμματα τους, ας αποφεύγουν να κοιτάζουν άνδρες που δεν τους είναι επιτρεπτοί, διότι λένε πως το βλέμμα είναι ο αγγελιοφόρος της μοιχείας. Και ας προστατεύουν τα γεννητικά τους όργανα, ας τα καλύπτουν εντελώς και ας προφυλάσσονται από τη μοιχεία. Και ας μην επιδεικνύουν τα κοσμήματά τους. Όταν λέμε κοσμήματα της γυναίκας, έρχονται στο νου πράγματα όπως στέμμα, σκουλαρίκια, κολιέ, βραχιόλια και παρόμοια κοσμήματα, καλλυντικά, χένα και παρόμοια, και στολίδια ρούχων. Στην Σούρα Αλ-Α’ράφ…
«Ω, υιοί του Αδάμ! Να φοράτε τα ωραιότερα ρούχα σας κάθε φορά που πηγαίνετε σε ένα τέμενος.»
(Αλ-Α’ράφ, 7/31)
Στο στίχο αναφέρθηκε ότι η λέξη «ζινέτ» (κόσμημα) σημαίνει και ρούχο. Εφόσον λοιπόν απαγορεύεται ακόμα και η αποκάλυψη αυτών των κοσμημάτων, η αποκάλυψη του σώματος, που είναι ο τόπος όπου φοριούνται, απαγορεύεται κατ’ εξοχήν. Δηλαδή, όχι μόνο να μην αποκαλύπτουν το σώμα τους, αλλά ούτε καν τα κοσμήματά τους. Ωστόσο, ορισμένοι μελετητές δέχονται την άποψη ότι με τη λέξη «ζινέτ» εδώ εννοείται ο τόπος όπου φοριούνται τα κοσμήματα: το πρόσωπο, τόπος για το σουρμέ και το ρουζ· το κεφάλι, τόπος για το στέμμα· τα μαλλιά, τόπος για τις πλεξούδες και τα μπουκλιά· τα αυτιά, τόπος για τα σκουλαρίκια· ο λαιμός και το στήθος, τόπος για το κολιέ· τα χέρια, τόπος για τα δαχτυλίδια και τη χένα· οι καρποί, τόπος για τα βραχιόλια· οι βραχίονες, τόπος για τα βραχιόλια· οι γάμπες, τόπος για τα βραχιόλια· και τα πόδια, όπως και τα χέρια, τόπος για τη χένα. Εκτός από αυτά, τα υπόλοιπα μέρη του σώματος δεν πρέπει να αποκαλύπτονται.
Μερικοί από αυτούς τους μελετητές υποστηρίζουν την παράλειψη ή την αναφορά του πλεονασμού, με την πρόθεση να υποδείξουν τον τόπο.
“χώρος κοσμημάτων”
Σε αυτή την περίπτωση, έχει χρησιμοποιηθεί μια μεταφορά. Ως απόδειξη, αναφέρουν και αποδέχονται ομόφωνα ότι είναι επιτρεπτό και θεμιτό να κοιτάζουν, να παίρνουν και να πουλάνε τα κοσμήματα αυτά, όταν είναι αποκομμένα από το σώμα της γυναίκας. Κάποιοι άλλοι, με την ίδια απόδειξη, αποδέχονται ότι το αληθινό κόσμημα της γυναίκας είναι η όμορφη κατασκευή του σώματός της, και ότι ο σκοπός της κοσμηματοποιίας είναι η διακόσμηση του σώματος, αποδεχόμενοι έτσι ότι ο σκοπός αυτών των κοσμημάτων είναι αποκλειστικά το σώμα. Και πολλοί από αυτούς λένε ότι, αφού οι γυναίκες είναι ήδη στολισμένες με την φυσική ομορφιά τους, και αφού η φυσική ομορφιά υπάρχει σε όλες τις γυναίκες, και αφού κάθε γυναικείο σώμα είναι από τη φύση του ένα κόσμημα, αυτή η εξαίρεση υποστηρίζει την γενικότητα του κανόνα. Και σύμφωνα με αυτό, δίνουν την εξής ερμηνεία:
Οι γυναίκες δεν πρέπει να αποκαλύπτουν καμία πλευρά του σώματός τους, το οποίο είναι η φυσική τους ομορφιά.
Στην πραγματικότητα,
στα φυσικά κάλλη, παρά να ονομάζονται στολίδια
“Τζεμάλ”
αν και η ονομασία “κοσμήματα” είναι πιο διαδεδομένη και φημίζεται για τα στολίδια που φτιάχνονται με διακοσμητικά στοιχεία,
“Γυναίκες, γιοι, χρυσός και άργυρος συσσωρευμένοι σε σωρούς… τέτοια πράγματα, στα οποία οι άνθρωποι είναι υπερβολικά προσκολλημένοι, στολίζονται και καλλωπίζονται.”
(Αλ-Ιμράν, 3/14)
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η έννοια του «ζινέτ» (στολίδι) που αναφέρεται στο στίχο, περιλαμβάνει τόσο τα φυσικά όσο και τα τεχνητά στολίδια. Το δικαίωμα στο ζινέτ και την ομορφιά συνίσταται στο να αποκαλύπτεται μόνο στους κατόχους τους και να κρύβεται από τους άλλους.
“Ακόμα κι αν η ομορφιά είναι αναπόφευκτη, / Ο Θεός την κρύβει πίσω από ένα πέπλο.”
“Μήπως ο ήλιος δείχνει το πρόσωπό του στους ξένους, ενώ είναι τόσο λαμπερός;”
“Ακόμα κι αν η ομορφιά πρέπει να αποκαλυφθεί, τα μυστήρια την περιβάλλουν.”Μήπως ο ήλιος, μέσα σε ένα πέπλο, δείχνει το πρόσωπό του σε κάποιον άλλον, ποτέ με όλη του τη λαμπρότητα;
Εκτός από τα ορατά μέρη,
Ακόμη και αν τα κοσμήματα αυτά καλυφθούν, ό,τι είναι φυσικό να φαίνεται εξαιρείται από αυτόν τον κανόνα και υπάγεται σε άλλον κανόνα, και αυτά είναι τα κοσμήματα των χεριών και του προσώπου που βρίσκονται στο εξωτερικό μέρος του μανδύα. Διότι ο ίδιος ο μανδύας είναι ένα κόσμημα της γυναίκας. Είναι φυσικό, λοιπόν, να φαίνεται το εξωτερικό του. Επίσης, είναι συνηθισμένο να φαίνονται τα χέρια και το πρόσωπο κατά την προσευχή. Όπως αναφέρεται στο Μουσνέδ του Αμπού Νταβούντ, ο Προφήτης (ειρήνη σε αυτόν) είπε στην κυρία Ασμά:
“Ω Εσμά, αυτό είναι το μόνο που μπορεί να φανεί από μια γυναίκα όταν φτάσει στην εφηβεία.”
(Αμπού Νταβούντ, Λιμπάς, 31)
είπε και έδειξε το ευλογημένο πρόσωπό του και τις παλάμες του. Όπως είναι απαραίτητο να είναι ανοιχτό το χέρι κατά την εργασία, το κράτημα των απαραίτητων αντικειμένων, ακόμα και κατά το σκέπασμα του σκεπάσματος, έτσι και το πρόσωπο, λόγω της αναγκαίας όρασης και αναπνοής, είναι δύσκολο να καλυφθεί όπως τα υπόλοιπα.
Είναι απαραίτητο να αποκαλύπτεται το πρόσωπο κατά τη διάρκεια της μαρτυρίας, στο δικαστήριο και κατά τη διάρκεια του γάμου.
Επομένως, δεν υπάρχει πρόβλημα να αποκαλυφθούν όσα είναι απαραίτητα, ανάλογα με την ανάγκη. Ωστόσο, η αποκάλυψη, η θέαση και η εξέταση των υπολοίπων είναι απαγορευμένη (χαράμ) και πρέπει να κρύβονται από τους μη-εξαδέλφους (ναμαχρέμ).
Ορίζεται ότι
και να ρίχνουν τα καλύμματα των κεφαλιών τους πάνω από τα κολάρα τους,
να μην αφήνουν ακάλυπτα τα κεφάλια, τα μαλλιά, τα αυτιά, τους λαιμούς, τα στήθη και τα ντεκολτέ τους, αλλά να τα καλύπτουν σφιχτά και να φορούν μαντίλες που να επιτρέπουν την τήρηση αυτής της εντολής. Σύμφωνα με τις ερμηνείες των εξηγητών, οι γυναίκες της εποχής της ειδωλολατρίας δεν ήταν εντελώς άγνωστες με τη μαντίλα. Ωστόσο, την έδεναν μόνο στο πίσω μέρος του λαιμού ή την άφηναν πίσω, τα ντεκολτέ τους ήταν ανοιχτά μπροστά, τα στήθη και τα περιδέραιά τους ήταν εκτεθειμένα και τα κοσμήματά τους ήταν ορατά. Επομένως, η ακαλυψία που θεωρείται σύγχρονη στις μέρες μας ήταν μια παλιά συνήθεια της ειδωλολατρίας. Το Ισλάμ απαγόρευσε αυτή την ακαλυψία και κατέστησε υποχρεωτική την κάλυψη, διατάσσοντας να καλύπτονται τα ντεκολτέ με μαντίλες.
Φαίνεται ότι η εντολή αυτή δεν αναφέρεται μόνο στην υποχρεωτικότητα της σεμνότητας, αλλά και σε μια συγκεκριμένη μορφή της, η οποία αποτελεί την ωραιότερη έκφραση της γυναικείας ευπρέπειας και καθαριότητας. Φαίνεται επίσης ότι η εντολή αυτή δεν περιορίζεται στο σπίτι ή έξω από αυτό. Είναι απόλυτη. Ωστόσο, όπως φαίνεται από τις εξαιρέσεις, η υποχρεωτικότητα αυτής της σεμνότητας, δηλαδή της κάλυψης, έχει να κάνει με την αποφυγή της έκθεσης σε ξένους άνδρες (ναχράμ), και για να τονιστεί η ισχύς και η σημασία αυτής της υποχρεωτικότητας, επαναλαμβάνεται με έμφαση: να καλύπτονται και να μην αποκαλύπτουν τα κοσμήματά τους, εκτός από τους συζύγους τους, τους πατέρες τους, τους παππούδες τους (επειδή οι θείοι και οι θείες δεν είναι συγγενείς εξ αίματος και δεν εμπίπτουν στην απαγόρευση γάμου), τους παππούδες των συζύγων τους, τους γιους τους, τους γιους των συζύγων τους, τους αδελφούς τους, τους γιους των αδελφών τους, τους γιους των αδελφών τους, τις γυναίκες τους (δηλαδή τις μουσουλμάνες γυναίκες) ή τις γυναίκες με τις οποίες έχουν ιδιαίτερη σχέση υπηρεσίας ή φιλίας.
Επομένως, δεν θα είναι θεμιτό να αποκαλύπτονται σε ξένες γυναίκες των οποίων τα χαρακτηριστικά δεν γνωρίζουν και δεν αναγνωρίζουν.
Οι περισσότεροι από τους προηγούμενους ερμηνευτές είπαν ότι «γυναίκες των πιστών» σημαίνει τις μουσουλμάνες γυναίκες της ίδιας θρησκείας. Επομένως, οι μουσουλμάνες γυναίκες δεν πρέπει να είναι ανοιχτές σε γυναίκες που δεν είναι μουσουλμάνες. Ωστόσο, ορισμένοι, ερμηνεύοντας το με ευνοϊκότερο τρόπο, είπαν ότι «γυναίκες των πιστών» σημαίνει τις γυναίκες, είτε μουσουλμάνες είτε μη μουσουλμάνες, που βρίσκονται σε υπηρεσία ή συνομιλία, και ο Φαχρεντίν Ραζί το υποστηρίζει αυτό.
“αυτή είναι η αίρεση”
είπε. Το προηγούμενο ήταν πιο προσεκτικό, ενώ αυτό είναι πιο κατάλληλο.
Ή στις παλλακίδες που κατέχουν ή στις υπηρέτριες που δεν έχουν άνδρες ως κύριους,
Δηλαδή, εκείνοι που δεν έχουν πλέον ανάγκη από γυναίκα, οι γέροι ή οι ηλίθιοι που έχουν χάσει τη σαρκική επιθυμία, ή οι τεμπέληδες που δεν ξέρουν να κάνουν γυναικεία δουλειά και τρέχουν πίσω από τον έναν και τον άλλον για να φάνε τα περισσεύματα του φαγητού τους, ή οι υπηρέτες που είναι ανίκανοι από τη φύση τους, χωρίς ανδρισμό· αν και κάποιοι πίστευαν ότι σε αυτούς περιλαμβάνονται και οι ευνουχισμένοι και οι εκτομείς, δηλαδή εκείνοι που έχουν κομμένο το ανδρικό όργανο, σύμφωνα με τον Ιμάμ Αζάμ Αμπού Χανίφα, όπως αναφέρεται στο Κεσσάφ Τεφσιρί και στον Αμπού Χαγιάν, δεν είναι επιτρεπτό να τους απασχολεί κανείς, να τους κρατάει, να τους αγοράζει ή να τους πουλάει. Δεν υπάρχει καμία παράδοση από τους προκατόχους σχετικά με το να τους κρατάει κανείς. Διότι αυτό ενθαρρύνει την κακία της ευνουχίας.
Εντούτοις, ο ευνουχισμός είναι αμαρτία.
Ή σε κανέναν άλλο εκτός από τα παιδιά που δεν έχουν ακόμη συνειδητοποιήσει τις μυστικές πτυχές της γυναικείας φύσης.
Μπορούν, σε κάποιο βαθμό, να αποκαλύψουν τα στολίδια τους και στις δώδεκα εξαιρέσεις που αναφέρθηκαν παραπάνω.
ΠΡΩΤΟΝ:
Επιτρέπεται στους συζύγους να βλέπουν ολόκληρο το σώμα των συζύγων τους, διότι αυτοί είναι η ομορφιά (ή η διακόσμηση).
ΔΕΥΤΕΡΟΝ:
Μπορούν να αποκαλύψουν τα μέρη του σώματός τους που είναι γνωστά ως σημεία ομορφιάς, όπως το πρόσωπο, τα χέρια και τα πόδια, καθώς και το κεφάλι, τα μαλλιά, τα αυτιά, το λαιμό, τα χέρια και τα πόδια τους κατά τη διάρκεια εργασίας ή υπηρεσίας. Είναι επιτρεπτό και για τους άλλους να τα βλέπουν, διότι η εγγύτητά τους απαιτεί την κοινή παρουσία τους και δεν υπάρχει κίνδυνος πειρασμού. Ωστόσο, η αποκάλυψη της κοιλιάς και της πλάτης δεν είναι επιτρεπτή, είναι αισχρότητα.
ΤΡΙΤΟΝ:
Όπως η αιδώς του άνδρα προς τον άνδρα είναι από τον ομφαλό μέχρι το γόνατο, έτσι και η αιδώς της γυναίκας προς τη γυναίκα είναι από τον ομφαλό μέχρι το γόνατο. Επιτρέπεται να κοιτάζει τα υπόλοιπα μέρη του σώματος.
ΤΕΤΑΡΤΟΝ:
Η ματιά των ευνούχων, των υπηρέτων που έχουν χάσει τη σεξουαλική τους δύναμη και δεν έχουν πλέον ανάγκη από γυναίκες, προς τις γυναίκες, με την έννοια της αποφυγής της επιρροής και της αποτροπής της διασποράς διχόνοιας, είναι παρόμοια με τη ματιά των οικείων.
ΠΕΜΠΤΟΝ:
Τα παιδιά δεν είναι υπόχρεα. Ωστόσο, ανάλογα με την κατανόηση και την αντίληψή τους, πρέπει να διδάσκονται ευγένεια και καλούς τρόπους.
ΕΚΤΟΝ:
Αυτή η εντολή περί κάλυψης αφορά τις ελεύθερες μουσουλμάνες γυναίκες, όχι τις αιχμάλωτες σκλάβες.
Επειδή είναι πολύ σημαντικό για τις ελεύθερες γυναίκες να μην επιδεικνύουν τα στολίδια τους σε κανέναν άλλον εκτός από αυτούς που εξαιρούνται, για τη δική τους σεμνότητα, προστασία και καλή διαβίωση, καθώς και για να μην επηρεάζουν ξένους άνδρες, να μην τους βάζουν σε αμαρτία και να διδάσκουν ευπρέπεια και σεμνότητα, δίνεται εντολή να διορθωθεί ακόμη και ο τρόπος βάδισής τους, προκειμένου να υπενθυμιστεί η ισχύς και η έκταση της εντολής περί σεμνότητας.
να μην κτυπούν τα πόδια τους στο έδαφος, για να φανερωθούν τα κοσμήματα που κρύβουν,
Δηλαδή, αφού καλυφθούν από την κορυφή ως τα νύχια, ας περπατούν με σεμνότητα και αξιοπρέπεια. Ας μην κουνάνε τα πόδια τους και ας μην χτυπούν τα τακούνια τους, για να μην γίνονται αντιληπτά τα τεχνητά ή φυσικά κοσμήματα που κρύβουν, και ας μην τραβούν την προσοχή με ασελγείς κινήσεις, γιατί αυτό προκαλεί τους άνδρες και γεννά υποψίες.
Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι,
Η επιτυχία της γυναίκας σε αυτό το θέμα είναι ανάλογη με την προηγούμενη ευσέβεια και αφοσίωση των ανδρών στα καθήκοντά τους, καθώς και με την προσπάθεια και την επιμέλεια όσων βρίσκονται στην κοινωνία, και όλα αυτά μπορούν να διατηρηθούν με τη βοήθεια του Θεού. Γι’ αυτό, σε αυτό το σημείο, ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη σε αυτόν) απευθύνεται σε όλους τους μουσουλμάνους, αναφέροντας τους άνδρες και συμπεριλαμβάνοντας τις γυναίκες, λέγοντας:
Και, ω πιστοί! Επιστρέψτε όλοι μαζί στον Αλλάχ με μετάνοια, για να σωθείτε.
Συνεπώς, σε μια διεφθαρμένη κοινωνία δεν υπάρχει ελπίδα σωτηρίας, και η διαφθορά της κοινωνίας οφείλεται πρωτίστως στα ελαττώματα και τα λάθη των ανδρών, και όχι των γυναικών. Γι’ αυτό, όλοι οι πιστοί, άνδρες και γυναίκες, πρέπει να μετανοήσουν για τα ελαττώματα και τα λάθη τους, που δεν συμβάλλουν στην πίστη και φέρουν τα σημάδια της αμάθειας, να επιστρέψουν στον Θεό, να ζητήσουν τη βοήθειά Του και να υπακούουν στις εντολές Του με προσοχή και επιμέλεια, ώστε να επιτύχουν συλλογικά τη σωτηρία.
(βλ. Ελμαλή Χαμντί Γιαζίρ, Η Θρησκεία του Αληθινού Θεού, η Γλώσσα του Κορανίου)
Απάντηση 2:
Κάντε κλικ εδώ για πληροφορίες:
Επιτρέπεται να φοράμε δαχτυλίδι στον δείκτη; Σε ποιο δάχτυλο πρέπει να φοράμε το δαχτυλίδι;
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
