Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Η πρώτη έννοια που έρχεται στο νου, όταν ακούμε τη λέξη, είναι η ακρόαση, η ακοή. Ως όρος, σημαίνει να έρχεσαι σε έκσταση και να κινείσαι, να χάνεις τον εαυτό σου και να χορεύεις, ακούγοντας μουσικές μελωδίες.
Συμβολικά, εκφράζει τη δημιουργία του σύμπαντος, την ανάσταση του ανθρώπου στον κόσμο, την κίνηση με αγάπη προς τον Υπέρτατο Δημιουργό και την κατανόηση και την ορθή κατεύθυνση της υπακοής.
Στη μεβλεβίτικη παράδοση δεν υπάρχει ο όρος «περιστροφή». Οι μεβλεβίτες τελούν το σεμά. Κάθε τάγμα έχει τα δικά του ιδιαίτερα τελετουργικά κατά την εκτέλεση του ζικρ (μνημόνευση του Θεού). Το σεμά είναι το τελετουργικό των μεβλεβιτών.
Κατά τη διάρκεια του σεμά, σε κάθε περιστροφή, απαγγέλλει. Και με περισυλλογή, αναλογιζόμενος τις έννοιες κάθε χαιρετισμού, αναπολεί τον Θεό σε έκσταση. Και το σημαντικό είναι να μην περιστρέφεται ασυνείδητα, αλλά να σκέφτεται τον Θεό κατά τη διάρκεια του σεμά. Με αυτόν τον τρόπο κερδίζει την αγάπη του Θεού.
Η τελετή του σεμά, που ονομάζεται Μουκαμπελέ, συμβολίζει στα σεμαχάνες του Τεκκέ των Μεβλεβήδων τα στάδια της πορείας προς την Απόλυτη Τελειότητα και την Ένωση με τον Θεό. Εκτελείται με αυστηρά καθορισμένες διαδικασίες και κανόνες, μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια.
Στα σεμαχάνε (χώροι τελετουργικού χορού), μπροστά από τον μουτρίπ (ορχήστρα), όπου βρίσκονται οι μουσικοί, όπως οι νειζέν (αυλητές), κουδούμζεν (κρουστονίσται), αϊνχάν (ψάλτες) και ναατ χαν (τραγουδιστές θρησκευτικών ύμνων), και ο καθένας έχει τη θέση του σύμφωνα με την ιεραρχία, βρίσκεται η πλατεία του σεμά (τελετουργικού χορού), και ακριβώς απέναντι από αυτήν, η θέση του σεΐχη. Η νοητή γραμμή που εκτείνεται από την άκρη της θέσης του σεΐχη μέχρι το κέντρο της εισόδου του σεμαχάνε ονομάζεται “γραμμή”. Αυτή είναι η συντομότερη διαδρομή προς την αλήθεια, προς την Ενότητα. Αυτή η γραμμή ποτέ δεν παραβιάζεται.
Ο Σέιχ, από την άλλη, είναι ο εκπρόσωπος της θεϊκής γνώσης και της Μωαμεθανικής Αλήθειας, ο οποίος έχει λάβει όλα τα θεϊκά χαρακτηριστικά και αντιπροσωπεύει τον Μεβλανά στο αξίωμά του. Είναι η ύψιστη πνευματική θέση και είναι κόκκινου χρώματος.
Αφού οι δερβίσηδες και ο σεΐχης πάρουν τις θέσεις τους, η τελετή αρχίζει με την ανάγνωση του Νααθάν (Na’at-ı Şerif). Το Νααθάν, σύνθεση του Ιτρί, είναι ένας ύμνος του Μεβλανά προς τον Προφήτη (ασμ), γεμάτος ειλικρινή αφοσίωση. Στη συνέχεια ακολουθεί το ταξίμι του νέυ, το οποίο εκφράζει τη νοσταλγία του για το καλαμιώνα, την αληθινή του πατρίδα. Το νέυ συμβολίζει τον τέλειο άνθρωπο και με τον μελαγχολικό, συγκινητικό ήχο του εκφράζει την επιθυμία για ένωση με τον Θεό. Ακολουθεί η περίοδος του Σουλτάν Βελέντ (Devr-i Veledi). Αυτή η τελετή, με τρεις κύκλους, με τον ρυθμό της μουσικής και σύμφωνα με τους κανόνες και τα έθιμα, πραγματοποιείται στο κέντρο του σεμαχάνε με τον σεΐχη, τα μέλη του τάγματος και τους δερβίσηδες. Η αμοιβαία συνάντηση, δηλαδή η υποκλυσία ή η προσευχή πρόσωπο με πρόσωπο, επιβεβαιώνει την τελειότητα της απόλυτης ύπαρξης.
Οι δερβίσηδες περιστρέφονται γύρω από τον εαυτό τους και ταυτόχρονα περιφέρονται γύρω από την πλατεία. Όπως οι ουρανοί, οι πλανήτες, τα αστέρια και η γη, με την έλξη του ήλιου, περιστρέφονται γύρω από τον εαυτό τους και γύρω από τον ήλιο… είναι μια περιφορά του σύμπαντος ενώπιον του Θεού, του ήλιου όλων των κόσμων.
Ουσιαστικά, το σεμά είναι ένα μέσο έκστασης που οδηγεί στην αληθινή ύπαρξη, μια μέθη της ψυχής του ατόμου που έχει περιέλθει σε έκσταση. Με την έκφραση του Μεβλανά μας:
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
