Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Πρωτίστως, δεν συνάδει με τους ισχυρισμούς των θρησκειών. Διότι το παράδειγμα έχει επιλεγεί από έναν τομέα που αποτελεί αντικείμενο της επιστήμης και της αντικειμενικής έρευνας.
Μια τέτοια κατάσταση (η τσαγιέρα) έρχεται σε σαφή αντίθεση με την έρευνα και τις παρατηρήσεις που έχουμε κάνει μέχρι τώρα, και είναι κάτι που η κοινή λογική δεν μπορεί να αποδεχτεί, επομένως αποτελεί άρνηση των γνώσεών μας σχετικά με όσα υπάρχουν στην πραγματικότητα.
Πολλές από τις ισχυριζόμενες απόψεις των αθεϊστών, όπως ο νατουραλισμός, η τυχαιότητα, η πιθανοκρατία και η θεωρία της τύχης, είναι απλώς παράλογες αρνήσεις, όπως και ο ισχυρισμός περί της τσαγιέρας.
Επομένως, επειδή αυτή η αξίωση αποτελεί άρνηση, πρέπει να αποδειχθεί.
είναι, στην πραγματικότητα, ένα πολιτικο-θρησκευτικό δικαστήριο που εργάστηκε για να προσηλυτίσει με τη βία τους Μουσουλμάνους και τους Εβραίους στον Χριστιανισμό στην Ισπανία.
Η δίκη επιστημόνων όπως ο Γαλιλαίος από αυτό το δικαστήριο, στο πλαίσιο των πολιτικών συγκυριών του Μεσαίωνα, είναι φόνοι που δήθεν αποσκοπούν στη διατήρηση των θεολογικο-πολιτικών τάξεων.
Είναι επίσης γνωστό ότι ο Γαλιλαίος ήταν πιστός Χριστιανός, παρόλο που είχε προβλήματα με την εκκλησιαστική εξουσία.
Σήμερα στην Ευρώπη, τα παιδιά σχολικής ηλικίας δεν πηγαίνουν στις εκκλησίες. Αντ’ αυτού, στέλνονται στη νέα εκκλησία της επιστήμης, η οποία παρέχει μια ομοιόμορφη αθεϊστική εκπαίδευση, αφήνοντας πίσω τον θεολογικό εκφοβισμό.
Επομένως, το παρασχθέν παράδειγμα είναι ασυνεπές από κάθε άποψη.
Πολλοί από τους επιστήμονες που συνέβαλαν στην πρόοδο της αστρονομίας, της φυσικής και των μαθηματικών, και που μας έφεραν ως εδώ, ήταν θρησκευόμενοι. Αντί να αναζητούμε μια αιτία πέρα από αυτούς για την ύπαρξή τους, προχωράμε πέρα από την επιλογή ορισμένων από αυτούς και επινοούμε έννοιες όπως η τυχαιότητα ή η απουσία αιτίας, έννοιες που δεν είναι καν σαφείς.
Οι θεμελιώδεις πεποιθήσεις των θρησκειών, όπως η ύπαρξη του Θεού (Αλλάχ) και η πίστη στην μεταθανάτια ζωή, δεν αποτελούν αντικείμενο της επιστήμης και της πειραματικής έρευνας, αλλά της ανθρώπινης λογικής και πέρα από αυτής, της ανθρώπινης βούλησης. Οι ισχυρισμοί αυτοί των θρησκειών υποδεικνύουν υπερβατικές πραγματικότητες πέρα από τον χρόνο και τον χώρο. Αυτοί οι θρησκευτικοί ισχυρισμοί έχουν θεμελιωθεί και εξεταστεί συχνά και εντατικά καθ’ όλη την ιστορία της σκέψης.
Από την άλλη πλευρά, αν εξετάσουμε το θέμα στο πλαίσιο της ισλαμικής θρησκείας, σε κανένα από τα αυθεντικά ιερά κείμενα του Ισλάμ δεν υπάρχει ισχυρισμός που να μην μπορεί να γίνει αποδεκτός από την υγιή λογική ή να έρχεται σε αντίθεση με την επιστήμη. Η απόδειξη της ύπαρξης του Θεού είναι μια πραγματικότητα.
Όπως αναφέρεται στο 38ο εδάφιο της Σούρας Γιασίν, ή όπως αναφέρεται στο 6ο εδάφιο της Σούρας Ζουμέρ, οι εκφράσεις αυτές δεν είναι παράλογες, αλλά κοντινές και απομακρυσμένες πραγματικότητες που μπορούν πλέον να γίνουν καλύτερα κατανοητές με τη σύγχρονη επιστήμη.
Η απόδειξη της ύπαρξης του Θεού δεν είναι ισοδύναμη με την απόδειξη ενός αντικειμενικού γεγονότος. Σ’ αυτό το σημείο, η λογική αντιλαμβάνεται πρώτα τη δυνατότητά του και έπειτα την αναγκαιότητά του.
Ωστόσο, η πίστη σε αυτές τις αλήθειες, είτε γίνονται αντιληπτές διανοητικά είτε διαισθητικά, με μια αξία που καθορίζει τις πράξεις και τις συμπεριφορές του ατόμου, είναι εντελώς
Από την άλλη πλευρά, το αν θα υπερασπιστεί κανείς την άποψή του ή όχι, είναι θέμα επιλογής. Για παράδειγμα, κάποιος μπορεί να λατρεύει μια τσαγιέρα και να μην αισθάνεται την ανάγκη να το αποδείξει σε κανέναν. Ούτε θέλει να τον προειδοποιήσουν γι’ αυτό. Σε αυτή την περίπτωση, ακόμα κι αν θεωρούμε την πίστη του παράλογη, δεν έχει νόημα να προσπαθήσουμε να τον πείσουμε, αφού δεν θα τα καταφέρουμε.
Ο άνθρωπος που αισθάνεται την ευθύνη να αποδείξει την πίστη του, θέλει να την εξηγήσει με λογικά επιχειρήματα. Επομένως, δεν θα θεμελιώσει την πίστη του σε κάτι τόσο παράλογο. Φυσικά, το παράδειγμα που δίνεται στην ερώτηση είναι ακραίο. Χρησιμοποιούν τέτοια παράλογα παραδείγματα για να περάσουν υποσυνείδητα το μήνυμα: Όπως αυτό το παράδειγμα είναι παράλογο, έτσι είναι και η πίστη σου. Αλλά καμία θεϊκή θρησκεία δεν θεμελιώνει την πίστη της με τέτοιο παράλογο τρόπο.
Πώς μπορεί να μπει στο ίδιο ζύγι το “λέω” με το “εννοώ”; Ακόμα και αν το σκεφτεί κανείς ως παράδειγμα, μια τέτοια παράλογη σύγκριση δεν μπορεί να καταργήσει μια θρησκευτική αρχή.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
