Πώς αξιολογείται η επίθεση μιας μη μουσουλμανικής ή δυτικής χώρας σε μουσουλμανικές χώρες και η υποδούλωση μουσουλμάνων γυναικών;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Δουλεία και εμπόριο δούλων
Με λύπη διαπιστώνουμε ότι οι έννοιες αυτές γίνονται αντιληπτές ως ξεχωριστές έννοιες στην κοινωνία μας και, ειδικά, η λέξη “cariye” (σκλάβα) χρησιμοποιείται με πολύ λανθασμένες έννοιες. Για το λόγο αυτό, θα σταθούμε εν συντομία στις λέξεις και τις έννοιες.
Στο Ισλαμικό Δίκαιο, για να εκφραστεί η θεσμική δουλεία, χρησιμοποιούνται οι λέξεις ριχ ή ριχκίγιετ. Εκτός από αυτές τις λέξεις, για να εκφραστεί γενικά η δουλεία, χρησιμοποιούνται επίσης οι όροι ρακαμπέ, κιν και μιλκ-ι γεμίν. Είτε στο Ισλαμικό Δίκαιο είτε στην οθωμανική πρακτική, οι άνδρες που ήταν δούλοι…
ράκικ, αμπντ, μεμλούκ, αιχμάλωτος και σκλάβος
αναφέρεται. Όσον αφορά τις γυναίκες σκλάβες,
καλλιγάρι, εμέ (πληθυντικός: ιμά), ρακιίκα και μεμλούκε
χρησιμοποιούνται οι όροι. Όπως θα εξηγηθεί παρακάτω, στους άνδρες που αιχμαλωτίζονται κατά τη διάρκεια του τζιχάντ
αιχμάλωτος
ενώ αναφέρθηκε και στις γυναίκες και τα παιδιά
Σέβυ
ή, στον πληθυντικό,
αιχμάλωτες
Ονομάζεται έτσι. Η λέξη «αμπντ», που σημαίνει «δούλος», χρησιμοποιείται στο Κοράνι για να δηλώσει τον υπηρέτη του Θεού, αναφερόμενη σε όλους τους ανθρώπους και τα ζώα, αλλά και με την έννοια του σκλάβου. Η πληθυντική μορφή της λέξης «αμπντ», όταν χρησιμοποιείται με την έννοια του σκλάβου, είναι συνήθως «αμπίντ». Ωστόσο, για την έννοια του υπηρέτη του Θεού, χρησιμοποιείται συνήθως η πληθυντική μορφή «ιμπάδ».
Εδώ είναι σημαντικό να τονιστεί το εξής:
Δεν υπάρχει καμία διαφορά νομικής φύσεως μεταξύ των όρων «σκλάβος» και «δούλη». Και οι δύο χρησιμοποιούνται για να εκφράσουν την έννοια της δουλείας. Μόνο για τους άνδρες που υφίστανται δουλεία.
σκλάβος
ή
σκλάβος
χρησιμοποιείται ο όρος, αναφερόμενος και στις γυναίκες που υπέστησαν δουλεία
δούλη
ή
εμε
χρησιμοποιείται ο όρος.
Η επικρατούσα αντίληψη στην κοινωνία είναι ότι η λέξη «καριγιέ» αναφέρεται σε γυναίκες που ο ιδιοκτήτης και κύριός τους χρησιμοποιεί ως όργανο ηδονής για να ικανοποιεί τις σεξουαλικές του επιθυμίες όποτε θέλει, και αυτή η αντίληψη δεν είναι σωστή από την άποψη του Ισλαμικού Δικαίου. Οι γυναίκες σκλάβες που ονομάζονται «καριγιέ» μπορούν να συνάψουν σχέση συζυγίας με τους κυρίους τους, υπό την προϋπόθεση ότι πληρούνται οι όροι που ορίζει το Ισλαμικό Δίκαιο, και να διατηρήσουν αυτή τη σχέση εντός του πλαισίου ενός νόμιμου γάμου. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε «καριγιέ» συνάπτει σχέση συζυγίας με τον κύριό της.
Το ακόλουθο εδάφιο από το Κοράνι εκφράζει σαφώς τη διάκριση που αναφέραμε:
«Παντρέψτε τους ανύπαντρους από εσάς, και όσους από τους δούλους και τις δούλες σας (το Κοράνι εδώ χρησιμοποιεί τη λέξη «ιμά» για τις γυναίκες δούλες) είναι κατάλληλοι. Αν είναι φτωχοί, ο Αλλάχ θα τους πλουτίσει με τη χάρη Του.»
(Νουρ, 24/32)
Δεν πρέπει να αναρωτηθούμε τώρα; Αν κάθε δούλη είναι ένα όργανο ευχαρίστησης που ο κύριός της χρησιμοποιεί για τις σεξουαλικές του σχέσεις, θα συνεχίσει ο κύριος να έχει συζυγικές σχέσεις με τη δούλη του, την οποία, σύμφωνα με αυτή την εντολή του Κορανίου, παντρεύει με κάποιον άλλον (αυτός μπορεί να είναι ελεύθερος ή δούλος); Αλίμονο… Μια τέτοια διάταξη δεν μπορεί να εγκριθεί από το Ισλάμ. Πώς θα γίνει λοιπόν; Ο κύριος θα παντρέψει τη δούλη του. Η δούλη του θα γίνει γυναίκα κάποιου άλλου. Ωστόσο, ακριβώς όπως σήμερα, ειδικά οι γυναίκες που εργάζονται ως οικιακές βοηθοί, αλλά με το καθεστώς της δουλείας, θα συνεχίσει να έρχεται στο σπίτι του κυρίου της και να παρέχει τις υπηρεσίες της. Θα είναι δούλη του κυρίου της και γυναίκα του συζύγου της.
Άρα, η λέξη “καριγιέ” σημαίνει η γυναίκα του σκλάβου, και όχι η γυναίκα που ζει σαν σύζυγος με τον αφέντη της, κάνοντας ό,τι θέλει.
Δεν υπάρχει άραγε στην έννοια της δουλείας η έννοια της σκλάβας που ζει σαν σύζυγος με τον κύριό της;
Στο ισλαμικό δίκαιο, το δικαίωμα να ζει κανείς με μια σκλάβα σαν σύζυγος ονομάζεται «ιστιφράς» ή «τεσερρί». Υπάρχουν σκλάβες με αυτό το καθεστώς, υπό ορισμένες νομικές προϋποθέσεις και διατάξεις. Ωστόσο, οι διατάξεις που τις αφορούν διαφέρουν ελάχιστα από εκείνες που αφορούν τις παντρεμένες γυναίκες. Η σχέση τους περιορίζεται στην ερωτική συνεύρεση με τον κύριό τους, και αυτό υπόκειται σε ορισμένους περιορισμούς.
Ας κλείσουμε αυτό το θέμα δίνοντας ένα παράδειγμα από τον Αγγελιοφόρο του Θεού (ειρήνη σε αυτόν) σχετικά με αυτή τη διάκριση νοήματος:
Ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) είχε γυναίκες σκλάβες, οι οποίες χωρίζονταν σε δύο κατηγορίες:
Η πρώτη ομάδα,
Οι παλλακίδες με τις οποίες ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν) έζησε σαν σύζυγοι ήταν γυναίκες που αρχικά ήταν Εβραίες και αργότερα ασπάστηκαν το Ισλάμ.
Ρεϊχάνε, κόρη του Ζεΐδ.
Είναι γνωστό ότι ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σ’ αυτόν) της πρόσφερε την ελευθερία και τον γάμο, αλλά εκείνη προτίμησε να ζήσει μαζί του ως σκλάβα. Μια άλλη περίπτωση είναι η Κόπτισσα, μητέρα του Ιμπραήμ, ενός από τα παιδιά του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σ’ αυτόν).
Μαρία, κόρη του Σαμούν.
‘Ετσι. Και οι δύο αντιμετωπίστηκαν όπως και οι άλλες γυναίκες.
Η δεύτερη ομάδα είναι,
Είναι οι γυναίκες δούλες που τις πάντρευε με άλλους. Δηλαδή, αυτές υπηρετούσαν ως δούλες στο σπίτι του Αγγελιοφόρου του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν), αλλά ήταν παντρεμένες με άλλους άνδρες. Ως παράδειγμα, μπορούμε να αναφέρουμε την Ουμ Εϊμάν, την οποία ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) πάντρεψε με τον Ζαΐντ, έναν από τους δούλους του.
Δεν έχουμε άραγε το δικαίωμα να ρωτήσουμε; Αν δεχτούμε την έννοια ότι κάθε παλλακίδα είναι μια γυναίκα σκλάβα με την οποία ο κύριός της έχει σεξουαλική σχέση όποτε θέλει, τότε θα δεχτούμε άραγε ότι ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) είχε σχέση με τις γυναίκες που πάντρεψε με άλλους;
Ας σημειωθεί επίσης ότι,
Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) απελευθέρωσε όλους τους άνδρες σκλάβους και τις γυναίκες σκλάβες με τις οποίες δεν είχε συζυγική σχέση, πριν από το θάνατό του.
Τώρα, πρέπει να απαντήσουμε στις ακόλουθες ερωτήσεις:
Δεδομένου ότι το Ισλάμ δεν υιοθέτησε θεσμικά την δουλεία από τα παλαιότερα θρησκευτικά και νομικά συστήματα, ούτε την κατάργησε εντελώς, πώς προετοίμασε τη μετάβαση από τη δουλεία και την αιχμαλωσία στην ελευθερία;
Με ποιες διατάξεις ο Ισλαμισμός μετέτρεψε το θεσμό της δουλείας από μια βάρβαρη κατάσταση σε μια πολιτισμένη μορφή;
Η κατανόηση του θεσμού της δουλείας και της δουλοπρεπείας στο Ισλαμικό Δίκαιο και στην οθωμανική πρακτική είναι αδύνατη χωρίς την εξέταση των μέτρων που έλαβε το Ισλαμικό Δίκαιο για τη μετάβαση από τη δουλεία στην ελευθερία. Επιπλέον, δεν πρέπει να παραβλέπεται το γεγονός ότι τα μέτρα που προβλέπει το Ισλαμικό Δίκαιο καθορίζονται και ορίζονται από μια θεϊκή βούληση.
Σκλάβα ή δούλη σημαίνει αιχμάλωτη.
Η χρησιμοποίηση ενός αιχμαλώτου ως σκλάβου ή παλλακίδας εξαρτάται από την άδεια του αρχηγού του κράτους. Από αυτή την άποψη, δεν μπορεί να υφίσταται σύστημα παλλακίδων σήμερα. Πρέπει να καθοριστεί εάν η γυναίκα χρησιμοποιείται ως υπηρέτρια που φροντίζει για τις δουλειές του σπιτιού ή εάν θεωρείται σύζυγος, η οποία ονομάζεται παλλακίδα.
Επειδή σήμερα η δουλεία δεν αναγνωρίζεται ως θεσμός ούτε στη Δύση ούτε στις ισλαμικές χώρες, η βίαιη υπαγωγή ενός αιχμαλώτου στην κηδεμονία κάποιου ως δούλου ή παλλακίδας απαγορεύεται τόσο από τη θρησκεία μας όσο και από τους νόμους των κρατών.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
