– Είναι φυσικό φαινόμενο ή πλάνη του διαβόλου;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Η αγάπη και ο σεβασμός προς τους γονείς είναι ένα συναίσθημα που υπάρχει στην ίδια τη φύση του ανθρώπου.
Ο Θεός έχει εμφυσήσει αυτήν την αγάπη και τον σεβασμό στην ανθρώπινη φύση και το έχει συστήσει και στο Κοράνι. Η αχαριστία απέναντι στους γονείς, που είναι η κύρια αιτία της ύπαρξής μας, που είναι έτοιμοι να θυσιάσουν τη ζωή τους για εμάς από μικρή ηλικία και που υπομένουν κάθε δυσκολία για να ζήσουμε μια καλή ζωή, αποτελεί ένδειξη διαφθοράς της ανθρώπινης φύσης.
Είναι δυνατόν, ως άνθρωποι, να παρασυρθούμε από τα συναισθήματά μας και να συμπεριφερθούμε με προσωρινό τρόπο –ακόμη και γνωρίζοντας ότι είναι αμαρτία– αναστέλλοντας αυτή την αγάπη και τον σεβασμό. Διότι ο άνθρωπος δεν ενεργεί πάντα σύμφωνα με τη φωνή της συνείδησής του. Η έκταση της αμαρτίας μπορεί να ποικίλλει ανάλογα με τη διάρκεια της περιόδου κατά την οποία υφίστανται αυτές οι ατέλειες, καθώς και με το μέγεθος και τη σοβαρότητα των λανθασμένων λόγων ή πράξεων.
Αγάπη,
Είναι κάτι που αναπτύσσεται πέρα από τη θέληση του ανθρώπου. Ο κύριος σκοπός της αγάπης και του σεβασμού που πρέπει να δείχνεται στους γονείς είναι να υπακούμε στις νόμιμες και θεμιτές εντολές τους, να μην τους πληγώνουμε, να τους…
“Ωχ!”
το να μην πεις ούτε καν “μπα”, σημαίνει να απλώνεις τα φτερά της ταπεινοφροσύνης απέναντί τους:
«Ο Υπέρτατος Κύριος διέταξε: Θα λατρεύετε μόνο τον Αλλάχ, και θα φέρεστε καλά στους γονείς σας. Αν ένας ή και οι δύο γεράσουν κοντά σας, μην τους…»
‘Ωχ!..’
Μην τους αποκαλείς ιδιοφυΐες, μην τους φωνάζεις, μίλα τους με γλυκά λόγια. Άνοιξε τα φτερά της ταπεινότητας πάνω τους, ως ένδειξη ελέους.
«Κύριε, όπως με ελέησες εσύ εμένα στην παιδική μου ηλικία, ελέησέ και αυτούς.»
de.”
(Ισραήλ, 17/23-24)
Στην πραγματικότητα, αυτό που οφείλουμε στους γονείς μας είναι η στοργή, μια έννοια ευρύτερη από την αγάπη. Γι’ αυτό, κάποιος μπορεί να αγαπάει τον/την σύζυγό του/της και τα παιδιά του/της περισσότερο από τους γονείς του/της – με την έννοια της γνωστής αγάπης. Αυτό είναι πέρα από τη θέλησή μας, δεν μπορούμε να θεωρήσουμε τον άνθρωπο υπεύθυνο γι’ αυτό. Ωστόσο, όσον αφορά την εκπλήρωση του καθήκοντος της αγάπης και του σεβασμού, που εξαρτάται από τη θέλησή μας, πρέπει πάντα να θέτουμε τους γονείς μας σε προτεραιότητα.
Οι σχέσεις μας με τους φίλους μας μπορεί να διαφέρουν πολύ από τις σχέσεις μας με τους γονείς μας. Σε ορισμένες οικογένειες, η διαφορά αυτή είναι ιδιαίτερα μεγάλη. Από αυτή την άποψη, ο άνθρωπος μπορεί να αισθάνεται πιο άνετα, πιο ευχάριστα, πιο χαρούμενα και πιο ευτυχισμένα με τους φίλους του. Αυτό είναι ένα φαινόμενο τόσο ψυχολογικό όσο και κοινωνιολογικό. Εφόσον αυτή η ευχαρίστηση και η σχέση με τους φίλους μας δεν βλάπτει τους γονείς μας, είναι δυνατόν να το θεωρήσουμε φυσιολογικό. Διότι τα συναισθήματα που αναπτύσσονται ανάλογα με το περιβάλλον, αναπτύσσονται πέρα από τη θέλησή μας.
Σύμφωνα με το Ισλάμ, ο θείος και η θεία από την πλευρά του πατέρα είναι σαν τον πατέρα, ενώ ο θείος και η θεία από την πλευρά της μητέρας είναι σαν τη μητέρα. Μετά τους γονείς, αυτοί αξίζουν τον μεγαλύτερο σεβασμό και αγάπη.
Αναμφίβολα, η αγάπη του ανθρώπου για τη σύζυγο και τα παιδιά του είναι ταυτόχρονα μια θεϊκή εντολή, εγγενής/φυσική, που έχει εμφυτευθεί στις συνειδήσεις, και μια νομοθετική εντολή που έχει τη θέση της στο Κοράνι και στη Σούννα.
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
– ΓΟΝΕΙΣ
– Ποια είναι τα δικαιώματα του παιδιού έναντι των γονέων του;
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
