– Παρακολουθώ ντοκιμαντέρ για τον κόσμο των ζώων εδώ και χρόνια, και οι σκηνές που βλέπω ξανά και ξανά μου έφεραν στο νου αυτή την ερώτηση. Σε αυτές τις σκηνές, έχω δει επανειλημμένα άγρια ζώα να τρώνε τα θηράματά τους ζωντανά, χωρίς να τα σκοτώνουν. Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να περιγράψω την κατάσταση του θηράματος (φρικτός πόνος, φόβος, αίσθημα απελπισίας, και λίγο αργότερα το σώμα του θα κατασπαραχθεί και θα πεθάνει ζωντανό):
βαρβαρότητα)
.
– Γιατί δημιουργούνται τόσα βάσανα εδώ και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια;…
– Όταν ρωτάω γιατί τα μωρά, που είναι τόσο μικρά, υποφέρουν από σοβαρές ασθένειες για μήνες ή χρόνια και πεθαίνουν (δεν είναι καν υπόλογα, αν ήταν υπόλογα θα λέγαμε ότι περνούν μια δοκιμασία κ.λπ.);
– Εδώ είναι η δοκιμασία των γονέων: ο κόσμος, ο σκοπός της έλευσης του ανθρώπου στον κόσμο, η δοκιμασία κλπ… Δεν ικανοποιήθηκα καθόλου…
– Τώρα ρωτάω, γιατί αυτά τα ζώα υποφέρουν τόσο (δεν έχουν καν ελεύθερη βούληση για να λάβουν ανταμοιβή, έτσι κι αλλιώς θα γίνουν χώμα στην άλλη πλευρά); Γιατί υπάρχει τόσος πόνος σε αυτόν τον κόσμο και ίσως σε πολλούς άλλους κόσμους που δεν γνωρίζουμε;…
– Μήπως ο Θεός, ο Παντοδύναμος, είναι σαδιστής και προκαλεί τόση δυστυχία διαρκώς (ίσως και για εκατομμύρια χρόνια);
– Τι λέει το Κοράνι γι’ αυτό;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
«Όταν τα άγρια ζώα συγκεντρωθούν, όταν οι θάλασσες φουντώσουν, όταν οι ψυχές ενωθούν, όταν η θαμμένη ζωντανή κόρη ερωτηθεί…»
«Για ποιο αμάρτημα τον σκότωσαν;»
όταν ρωτήθηκε… Όλοι καταλαβαίνουν τι έχει φέρει ο καθένας.”
(Αλ-Τεκβίρ, 81/5-14)
«Θα αποδώσετε το δίκαιο σε κάθε δικαιούχο, και μάλιστα το δίκαιο του άκερου προβάτου θα αποδοθεί από το κερασφόρο πρόβατο με τη μορφή ανταπόδοσης».
(Μουσλίμ, Μπιρρ 15, 60)
Ο άνθρωπος δεν μπορεί να κατανοήσει τα ζώα μετρώντας τα με τον εαυτό του:
Πρωτίστως, είναι σαφές ότι ο πόνος που βιώνουν τα ζώα στερείται της ανθρώπινης αντίληψης του εγκεφάλου και της έννοιας του θανάτου.
Ο τρόπος με τον οποίο τα ζώα βιώνουν τον πόνο δεν πρέπει να συγκρίνεται με τον τρόπο με τον οποίο τον βιώνουν οι άνθρωποι. Ο εγκέφαλος του ανθρώπου προσδίδει διαφορετικές έννοιες και περιεχόμενα στα συναισθήματα που λαμβάνει.
Για παράδειγμα, ο πόνος που νιώθει ένας ασθενής από την ασθένειά του είναι μεν μηχανικός πόνος, αλλά οι αντιλήψεις όπως η απελπισία, η μοναξιά, η αβοηθησία, η στέρηση, η μιζέρια είναι αντιλήψεις που ανήκουν στην ανθρώπινη συνείδηση.
Στην πραγματικότητα, αυτό που εμείς αποκαλούμε ασθένεια προέρχεται από την αντίληψή μας για τη θλίψη, τη λύπη και τον πόνο.
Τα ζώα δεν έχουν συνείδηση της αιωνιότητας ή της απειρότητας, ούτε αντιλαμβάνονται τις πράξεις τους ως εγκληματικές ή κακές.
Είναι γνωστό ότι η αίσθηση του πόνου γίνεται ανεκτή από τις αντιρροπιστικές ορμόνες που εκκρίνονται από τον εγκέφαλο, ή ότι ο εγκέφαλος ακυρώνει την αντίληψη μετά από έναν ορισμένο συντελεστή δόνησης.
Επομένως, το συναίσθημα που εκφράζεται ως οίκτος για τα ζώα είναι απλώς μια ανθρωποκεντρική αντίληψη.
Τα ζώα, με τον δικό τους τρόπο, επίσης απολαμβάνουν τις δικές τους γεύσεις:
Επιπλέον, το Κοράνι δείχνει ότι ακόμη και τέτοιες καταστάσεις που αφορούν ζώα, τα οποία στερούνται νοημοσύνης, θα ρυθμιστούν με δικαιοσύνη και ότι τα ζώα θα ανταμειφθούν με ευχαρίστηση για τον πόνο που υπέστησαν.
Η έλλειψη αιώνιας σωματικής ύπαρξης στα ζώα οφείλεται στην απουσία συνείδησης όσον αφορά την αντίληψη και την κατανόηση.
Μερικοί άνθρωποι, σε τέτοιου είδους ερωτήματα, αποκαλύπτουν μια τάση να επιβάλλουν μια οικουμενική ερμηνεία, υιοθετώντας μια ανθρωποκεντρική στάση και ταυτόχρονα θέτοντας τα δικά τους συναισθήματα και αντιλήψεις στο επίκεντρο.
Αυτό, τελικά, οδηγεί στο να θεωρείται ο Θεός σαν άνθρωπος και να επιχειρείται δήθεν να αμφισβητηθεί με λανθασμένες εκφράσεις που δεν Του αξίζουν καθόλου.
Ο Θεός δεν μοιάζει με τίποτα:
Ο κόσμος μας, ως άνθρωποι, μας δεσμεύει. Και θα κριθούμε γι’ αυτόν τον κόσμο.
Όπως ο Θεός έχει το όνομα της υπομονής, έχει και το όνομα του εκδικητή απέναντι στις αδικίες.
Ο Θεός είναι υπεράνω όλων των ατελειών που είναι προϊόντα της ανθρώπινης σκέψης.
Ό,τι συμβαίνει στο ζώο είναι έλεος:
Οι δυσκολίες που περνούν τα ζώα είναι μια ευλογία γι’ αυτά. Θα απολαμβάνουν αυτή την ευλογία για πάντα.
Ραχμάν
όνομα,
«Αυτός που με τη χάρη Του ικανοποιεί όλες τις ανάγκες όλων των ζωντανών πλασμάτων, πρωτίστως την ανάγκη για τροφή»
σημαίνει.
Η ονομασία «Ραχμάν» (Ελεήμων) επιβάλλει, ως ανταμοιβή για την αδιάλειπτη εκτέλεση των καθηκόντων τους στο ζωικό βασίλειο, να απολαύσουν μια ιδιαίτερη ευδαιμονία στην άλλη ζωή. Ως παράδειγμα και απόδειξη, μπορεί να αναφερθεί η απόκτηση του βαθμού του μάρτυρα από τους αγωνιστές που θυσίασαν τη ζωή τους για τον Θεό. Όπως ο μάρτυρας θυσίασε τη ζωή του για τον Θεό, έτσι και κάθε ζώο ζει εκτελώντας τα φυσικά καθήκοντα που του έχει αναθέσει ο Θεός με τα μέσα που του έχει δωρίσει, θυσιάζοντας με έναν τρόπο τη ζωή του γι’ αυτόν τον σκοπό. Και οι ζωές τους «χάνονται» στην υπηρεσία του καθήκοντος και στον αγώνα.
Γι’ αυτό, το να λαμβάνουν και τα ζώα μια πνευματική αμοιβή, να γεύονται μια πνευματική απόλαυση στη μεταθανάτια ζωή, θα είναι μια ξεχωριστή εκδήλωση του ονόματος Αλ-Ραχμάν (Ο Ελεήμων).
Κάθε είδος ζώου έχει διαφορετική προτίμηση γεύσης:
Κάθε είδος ζώου αποτελεί ένα ξεχωριστό σύμπαν. Το ανθρώπινο είδος είναι μόνο ένα από αυτά τα εκατομμύρια είδη. Όπως δεν μπορούμε να κατανοήσουμε την απόλαυση που αντλεί κάθε είδος ζώου από αυτή τη γήινη ζωή, έτσι δεν μπορούμε να κατανοήσουμε και την πνευματική ανταμοιβή τους στη μεταθανάτια ζωή.
Ωστόσο, όπως οι απολαύσεις και οι χαρές που αντλούν από αυτή τη ζωή ένα πουλί που πετάει στον ουρανό, ένα ψάρι που κολυμπά στη θάλασσα ή ένα ελάφι που περιφέρεται στο δάσος διαφέρουν μεταξύ τους, έτσι και οι πνευματικές απολαύσεις τους στη μεταθανάτια ζωή θα διαφέρουν ανάλογα με τις ικανότητες του καθενός. Εμείς μπορούμε μόνο να κρίνουμε λογικά ότι αυτή η διαφορά πρέπει να υπάρχει. Αλλά δεν είναι δυνατόν να κατανοήσουμε την ουσία και την ποιότητα αυτών των διαφορετικών απολαύσεων και χαρών.
Επειδή τα ζώα δεν έχουν λογική, δεν σκέφτονται τον πόνο του θανάτου. Δεν έχουν κανένα πρόβλημα με το να αποχωριστούν από τον κόσμο. Απλώς, αισθάνονται κάτι σαν προαίσθημα λίγο πριν τη σφαγή.
Κάθε ψυχή θα γευτεί τον θάνατο:
Αφού κάθε ψυχή θα γευτεί τον θάνατο, τα ζώα επίσης υπάγονται σε αυτόν τον κανόνα.
Ο Θεός, με την άπειρη σοφία Του, έχει χωρίσει το ζωικό βασίλειο σε δύο κατηγορίες: «σαρκοφάγα» και «φυτοφάγα». Αν όλα τα ζώα έτρωγαν χορτάρι, τα πτώματα όλων των ζώων θα έμεναν εκτεθειμένα. Σύμφωνα με αυτή την υπόθεση, αφού τα έντομα δεν θα έτρωγαν κρέας, τα πτώματα όλων των ειδών ζώων, που ξεπερνούν το ενάμισι εκατομμύριο, θα έμεναν εκτεθειμένα στη γη, ή θα έπρεπε να ταφούν όλα.
Η θεϊκή σοφία, με το να καθιστά ορισμένα ζώα τροφή για άλλα, εκδηλώνει το όνομα Ελ-Ρεζζάκ (Ο Πάροχος) και ταυτόχρονα, με την εκδήλωση του ονόματος Ελ-Κουντούς (Ο Άγιος), εξασφαλίζει την καθαριότητα και την ευπρέπεια της γης.
Τα ζώα δεν έχουν πρόοδο:
Κάθε ζωντανό ον έχει το δικό του μοναδικό τρόπο προσευχής και λατρείας. Όσοι ενοχλούνται από το γεγονός ότι ένα ζωντανό ον, που έχει εκπληρώσει το καθήκον του και του οποίου έφτασε η ώρα να εγκαταλείψει αυτόν τον κόσμο, κατασπαράσσεται από ένα άλλο ζώο ή σφάζεται και τρώγεται από ανθρώπους, όπως συνηθίζουν, ξεχνούν το εξής:
Υπάρχει μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στη δολοφονία ενός ανθρώπου από άλλον και στη σφαγή ενός ζώου για τροφή: «Αν ο άνθρωπος δεν σκοτωνόταν και ζούσε, θα μπορούσε να τελέσει αυτές τις θρησκευτικές πράξεις, να κάνει αυτές τις φιλανθρωπίες και να αποκτήσει αυτές τις γνώσεις, φτάνοντας στην τελειότητα και σημειώνοντας μεγάλη πρόοδο στην πνευματική του εξέλιξη». Αλλά για τα ζώα, τέτοια πρόοδος και εξέλιξη δεν υφίσταται.
Εν ολίγοις,
Ο Θεός είναι Δίκαιος, δεν κάνει τίποτα άσκοπο ή περιττό· είναι Ελεήμων, φέρεται με έλεος.
Πρέπει να εμπιστευόμαστε τη σοφία και τη χάρη Του, να Τον εμπιστευόμαστε και να πιστεύουμε πραγματικά σε Αυτόν…
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
